Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Rumień zakaźny (Erythema infectiosum)

Streszczenie

  • Definicja: Rumień zakaźny, „choroba piąta” (Erythema infectiosum, morbusMorbus quintus, fifthFifth disease) to choroba zakaźna wywołana przez patogenny dla człowieka parwowirus B19. Zwykle przebiega jako niegroźna choroba dziecięca, ale może prowadzić do poważnych komplikacji, szczególnie w czasie ciąży.
  • Transmisja: Poprzez drogęDrogą kropelkową, drogą wymazową (poprzez kontakt bezpośredni z błoną śluzową/krwią), ipoprzez transfuzję krwi, albo przez łożysko w czasie ciąży.
  • Częstość występowania: Rumień zakaźny występuje głównie u młodszych dzieci w wieku 3–8 (5–15) lat;. niemowlNiemowlęta i dorośli zwykle nie chorują, ale mogą się zarazić. Przypadki choroby kumulująobserwuje się w Europie głównie od późnej zimy do wczesnego lata. Epidemia występuje co 3-4–5 lat.lata
  • Objawy: Klinicznie pierwsze objawy to niespecyficzna faza prodromalna z objawami przypominającymi przeziębienie. Po 27–510 dniach pojawia się charakterystyczny rumień w postaci czerwonej wysypki na policzkach, bladość wokół ust. Po 1–4 dniach pojawia się charakterystyczny rumieniowy, plamisto-grudkowy wykwit z typowymi girlandami lub obrączkami na rękach, nogach, ramionach, plecach i pośladkach. Tylko u jednej na pięć do sześciu chorujących osób pojawia się typowa wysypka skórna. 
  • Diagnostyka: Badania dodatkowe zwykle nie są konieczne; jedynie przy podejrzeniu zakażenia w czasie ciąży, u pacjentów w immunosupresji oraz u pacjentów z przewlekłą lub wrodzoną anemią należy wykonać badaniebadania serologiczne.
  • TerapiaLeczenie: WskazanaWskazane może być terapialeczenie łagodzącace objawy. W większości przypadków rumień zakaźny przemija całkowicie samoistnie.

Informacje ogólne

Definicja

  • Erythema infectiosum (rumień zakaźny, morbusMorbus quintus, chorobaChoroba piąta)
  • Choroba zakaźna wywołana przez patogenny wyłącznie dla człowieka parwowirus B19.
  • Zakażenie parwowirusem B19 jest zazwyczaj niegroźną chorobą wieku dziecięcego.
  • U dzieci zakażenie prowadzi zwykle tylko do łagodnych objawów i wysypki skórnej, natomiast u dorosłych częściej pojawiają się objawy ogólne.
  • Po zakażeniu odporność nabywana jest prawdopodobnie na całe życie.

Zakażenie w czasie ciąży

  • Zakażenie w czasie ciąży może być przenoszone przez łożysko i powodować poważne choroby u płodu, w tym wewnątrzmaciczne obumarcie płodu.
  • Wczesne rozpoznanie i leczenie może znacznie poprawić rokowanie dla płodu.

Częstość występowania

  • Zakażenia parwowirusem B19 występują epidemicznie co 3-4–5 latlata, ze wzrostem w zimę zimie i na wiosnę. Wirus rozprzestrzenia się na całym świecie.
  • Choroba występuje głównie u młodszych dzieci w wieku 3–8 (5–15) lat; rzadziej chorują niemowlęta i dorośli.
  • CzęstośćPrzeciwciała występowaniaIgG zakażeń
    • dziecizabezpieczające (4–6przed lat):kolejnych 35zachorowaniem wystepują u 40-60%
    • dzieci (7–10 lat): 50%
    • młodziodych doroślidorosłych (18–25i lat):ok. 6590%
    • starsi doroślistarszych (65–75 lat): 80%
    • Kobiety (wiek rozrodczy): 69–72%
    dorosłych.

Zakażenie w czasie ciąży1-2

  • URyzyko 30–50%przezłożyskowej przypadków bezobjawowy przebieg u ostrotransmisji zakażonejenia ciężarnejwynosi 30-50%.
  • Embriopatie/fetopatieRyzyko rozwijają się w 4–17% ciąż kobiet ostro zakażonych, z czego u >90% nie dochodzi do ciężkich chorób płodu.
  • Według danych szacunkowych na 1 milion mieszkańców przypada około 1 zgon (poronienie samoistne i śmiertelny uogólniony obrzęk płodu) oraz ok. 1,5 przypadków uogólnionego obrzękuutraty płodu roczniez (dlapowodu porównania:zakażenia embriopatiawynosi różyczkowa to ok. 0,02 przypadków rocznie na 1 mln mieszkańców)8-10%.

Etiologia i  patogeneza1-2

  • Choroba wywołana przez patogenny dla człowieka parwowirus B19, który działa cytotoksycznie na komórki erytroidalne (szpik kostny).
  • Transmisja głównie przez ślinę lub drogą kropelkową, ale także przez produkty krwiopochodne, bezpośredni kontakt z błoną śluzową i przez łożysko
  • Szczególnie narażone są dzieci w wieku 3–85-15 lat.
    • Równie często występuje u obu płci.
  • Okres inkubacji 4–14 dni (–21zwykle poniżej 7 dni)
  • Faza zakaźna 7 dni przed wystąpieniem objawów
    • Zakaźność zwykle kończy się wraz z pojawieniem się rumienia.13  
  • Wysypka jest prawdopodobnie wywołana jest przez kompleksy immunologiczne w surowicy.13
  • We wszystkich zakażeniach parwowirusem B19 dochodzi do przejściowego spadku poziomu retikulocytów i hemoglobiny w wyniku indukowanej przez wirus destrukcji prekursorów erytrocytów.
  • Początkowe zakażenie dróg oddechowych i miejscowa replikacja wirusa, następnie wiremia po 4–14 dniach zakończona powstaniem przeciwciał anty-B19 w klasie IgM. Przeciwciała w klasie IgG powstają ok. 1 tydzień później, wraz z pojawieniem się rumienia.13 

Zakażenie w czasie ciąży

  • Faza głównego zagrożenia: 1. 1I. i 2II. trymestr do 20 tygodnia ciąży w4łącznie
  • Transmisja wertykalna
    • prenatalna: przezłożyskowa
    • perinatalna: zakażenie wymazowe poprzez kontakt z błoną śluzową/krwią w przypadku ostrego zakażenia podczas porodu
    • neo-/postnatalna: zakażenie kropelkowe/wymazowe
  • Ryzyko spontanicznego poronienia wynosi 14,8% przy zakażeniu przed 20. tygodniem ciąży i 2,3% po 20. tygodniu ciąży.5
  • U ok. 4% pacjentek w ciąży z ostrym zakażeniem parwowirusem B19 w wyniku rozwoju nieimmunologicznego obrzęku, dochodzi do uogólnionego obrzęku płodu.4
    • Dotyczy to 4,4% przypadków, gdy infekcję rozpoznano w 32. tygodniu ciąży lub wcześniej i 0,8% po 32. tygodniu ciąży.4
    • U płodów z zaburzeniami powstawania erytrocytów (talasemia, niedokrwistość sierpowata, niedokrwistość Fanconiego itp.), ciężka niedokrwistość wymagająca leczenia możliwa jest również w późnej ciąży.
  • Uogólniony obrzęk płodu rozwija się z opóźnieniem ok. 3–6 (do 12) tygodni po ostrym zakażeniu kobiety ciężarnej.
  • Od 10. do 12. tygodnia ciąży u płodu powstają prekursory erytrocytów, które są zakaźne. Wcześniej wirus nie namnaża się w płodzie.
  • Od 10. do 12. tygodnia ciąży wirus atakuje głównie pronormoblasty w wątrobie płodu.
    • Przerywa to proces tworzenia się erytrocytów i prowadzi do rozwoju anemii o różnym stopniu nasilenia.
  • U ok. 4% przypadków w wyniku rozwoju nieimmunologicznego obrzęku dochodzi do uogólnionego obrzęku płodu.
    • przeważnie w 12–28 tygodniu ciąży, ale możliwe, że także w późniejszym okresie ciąży
    • Ostre zakażenia u kobiet ciężarnych po 20. tygodniu ciąży nie wiążą się z wystąpieniem uogólnionego obrzęku płodu.
    • U płodów z zaburzeniami powstawania erytrocytów (talasemia, niedokrwistość sierpowata, niedokrwistość Fanconiego itp.) ciężka niedokrwistość wymagająca leczenia możliwa jest również w późnej ciąży.
  • W 5% przypadków zakażeń dochodzi do wewnątrzmacicznego obumarcia płodu w ciągu pierwszych 20 tygodni ciąży.
  • Sporadycznie dochodzi do zapalenia mięśnia sercowego płodu, które może utrzymywać się po porodzie i prowadzić do niewydolności serca.
  • Nie ma dowodów na występowanie wad rozwojowych w wyniku zakażenia parwowirusem B19.

ICPC-2

  • A76 Rumień wirusowy BNO, inne

ICD-10

  • B08.3 Rumień zakaźny [chorobaChoroba piąta]
  • P56.9 Obrzęk uogólniony płodu spowodowany inną i nieokreśloną chorobą hemolityczną

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Typowy przebieg choroby i wysypka skórna
  • Przy podejrzeniu zakażenia u kobiet w ciąży należy przeprowadzić badania serologiczne.

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • Okres inkubacji wynosi 1–3 tygodnie.
  • Często występująprzebieg bezobjawowejest przebiegibezobjawowy.
  • Zwykle choroba trwa 5–10 dni, ale wysypka może utrzymywać się dłużej (tygodnie) z różnym nasileniem i może równieżliwym wystąpićpieniem świąddu.
  • Zakażenie może przebiegać także jedynie z przejściową niedokrwistością i symetrycznym zapaleniem stawów.

Rumień zakaźny często przebiega w dwóch fazach 1-2,6

  1. Faza prodromalna
    • Faza prodromalna trwa 2–4-14 dni. (zwykle poniżej 7 dni)
      • Może pojawić się 1–2 tygodnie przed rumieniem.
    • Objawy mogą obejmować ból głowy (20%), gorączkę (20%), ból gardła (15%), świąd (15%), kaszel (10%), ból brzucha (10%), ból stawów (10%) oraz u wszystkich zakażonych osób przemijającą niedokrwistość.
    • Objawy te występują częściej u dorosłych niż u dzieci, zwłaszcza symetryczny ból stawów.
      • u dzieci nawet do 8%, zwłaszcza kolan
      • Zwłaszcza u młodych kobiet bóle małych stawów rąk i stóp dotyczą do 80% przypadków.
  1. Faza wysypki
    • Po 2–57-10 dniach od początku choroby pojawia się jasnoczerwona wysypka na policzkach, bladość okołoustna.3
    • Rumień występuje u większości dzieci i lekkau gorączkamniej niż 50% dorosłych.1
    • 1–4 dni później u 15-20% pacjentów rozwija się typowy rumieniowy, plamisto-grudkowy wykwit z charakterystycznymi girlandami na kończynach i tułowiu.1
    • Rumień występuje szczególnie u dzieci.13
    • Wysypka blednie centralnie i zmienia się w siatkowaty wzór. Dłonie i podeszwy stóp zwykle nie są zajęte.
    • W rzadkich przypadkach rumień może utrzymywać się tygodniami ze zmiennym nasileniem i jesttowarzyszącym wtedy często swędzświącydem. Czynnikami wyzwalającymi rumień są: aktywność fizyczna, światło słoneczne, podrażnienie skóry, rozgrzanie skóry przez gorącą kąpiel.
  • U osób z niedoborami odporności parwowirusDNA parwowirusa B19 może siębyć utrzymywaćwykryte we krwi lub szpiku.13
    • U tych pacjentów nie rozwija się klasyczny rumień z powodu braku kompleksów immunologicznych.
    • Może wystąpić Niedokrwistoniedokrwistość.

Zakażenie w czasie ciąży

  • BezobjawowyRyzyko przebiegprzełożyskowej wtransmisji zakażenia wynosi 30–50%1-2
  • Ryzyko przypadkówutraty płodu z powodu zakażenia wynosi 8-10%.1-2
  • Największe ryzyko zakażenia parwowirusem B19 wiąże się z posiadaniem własnych dzieci w tym samym gospodarstwie domowym.
  • Kobiety w ciąży mają nieznacznie zwiększone ryzyko ekspozycji podczas pracy z dziećmi poniżej 6 roku życia.

Badanie przedmiotowe

  • Pacjenci bez gorączki lub ze stanem podgorączkowym z niespecyficznymi objawami grypopodobnymi
  • Wyraźny rumień na policzkach (rumień w  kształcie motyla)
  • W późniejszym okresie choroby na tułowiu i kończynach pojawiapojawiają się rumieniowyrumieniowe, plamisto-grudkowygrudkowe plamki i grudki, rozlanyprzekształcające wykwitsie w zlewne, rumieniowe wykwity.
  • Wysypka najpierw blednie w środku, co nadaje jej siateczkowy wygląd.
  • Może pojawić się poliartralgia przypominająca reumatoidalne  zapalenie stawów.

 

Rumień zakaźny

 

    • Dotyczy głównie proksymalnych części nadgarstków i kostek u dorosłych oraz kolan u dzieci.
  • Przemijająca niedokrwistość u wszystkich zakażonych osób

Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego 

  • Nie są konieczne poza ciążą, jeśli nie ma powikłań.

Status odporności w ciąży

  • U kobiet w ciąży zmożna dzieoznaczyćmi w wieku <6 lat w tym samym gospodarstwie domowym, z kontaktami zawodowymi z dziećmi w wieku><6 lat lub z pacjentami w stanie immunosupresji, należy jak najwcześniej określić> status odporności na B19-V.
    • Określenie odporności powinno być dokonane poprzez wykrycie obecności przeciwciał IgG dla parwowirusa B19.
    • Wraz z ujemnym wynikiem badania PCR i ujemnym wynikiem badania IgM, pozwala wykryć przebyte zakażenie.
  • Osoby z dodatnim wynikiem testu na obecność przeciwciał IgG dla parwowirusa B19 są uważane za odporne.
  • Nie zaleca się stosowania żadnych dodatkowych środków u seropozytywnych kobiet w ciąży.
  • Seronegatywne kobiety w ciąży powinny być informowane o ryzyku ostrego zakażenia w czasie ciąży i otrzymać poradę w zakresie możliwych środków higienyzaradczych.

Kontakt z osobami zakażonymi/podejrzenie ostrego zakażenia parwowirusem B19 w czasie ciąży

  • Określenie statusu przeciwciał i wykrycie DNA parwowirusa B19 w surowicy metodą PCR
    • Wykrywaniewykrywanie genomu parwowirusa B19 metodą PCR we krwi, surowicy lub osoczu (brak genomu wirusa we krwi wyklucza ostre lub niedawne zakażenie)
    • Wykrywaniewykrywanie serokonwersji IgG parwowirusa B19 (świadczy o ostrym zakażeniu)
    • ewentew. połączenie obu metod wykrywania
  • Wiremia rozpoczyna się ok. 7 dni po kontakcie i trwa ok. 4 tygodni, a jej stężenie w surowicy i śliniesilnie maleje.
  • Wiremia wyprzedza wykrycie przeciwciał IgM w surowicy. Dlatego ujemny wynik badania przeciwciał IgM nie wyklucza ostrego zakażenia. Z tego względu zawsze należy wykonać badanie PCR w celu bezpośredniego wykrycia DNA parwowirusa B19.
  • Przeciwciała IgG stają się wykrywalne po około 2 tygodniach od kontaktu z wirusem.

Badania dodatkowe wykonywane przez specjalistów z zakresu diagnostyki prenatalnej

Zakażenie w czasie ciąży

  • W przypadku stwierdzenia ostrego zakażenia u kobiety ciężarnej należy co tydzień wykonywać badania ultrasonograficzne i dopplerowskie płodu.
    • w1-2 pierwszychrazy 28na tygodniachtydzień ciąprzez 10-12 tygodni od stwierdzenia zakażyenia1
    • obserwacja, czy rozwijają się objawy (zwiększona maksymalna prędkość skurczowego przepływu w tętnicy środkowej mózgu w niedokrwistości, kardiomegalia, obrzęki, wodobrzusze i inne objawy hydropatyczne).
    • Jeżeli w badaniu sonograficznymultrasonograficznym lub dopplerowskim nie stwierdza się cech świadczących o niedokrwistości płodu, nie należy stosować żadnych inwazyjnych metod (amniopunkcja, nakłucie pępowiny), aby wykluczyć zakażenie parwowirusem B19.

TerapiaLeczenie

  • AktywneBrak leczenieleczenia przyczynowego
  • W przewlekłym zakażeniu u pacjentów z upośledzeniem odporności i profilaktyka nie sprzewlekłą konieczne,niedokrwistością jeślinależy niepodać mapreparaty powikłańimmunoglobuliny ludzkiej.1
    • Może być wskazanawskazane terapialeczenie łagodząca objawyobjawowe.3
      • paracetamol u dzieci: 10–15 mg/kg masy ciałam.c. co 4–6 godzin, maks.maksymalnie 75 mg/kg/ na dobę i/lub
      • ibuprofen u dzieci w wieku 6 miesięcy i starszych 4–10 mg/kg masy ciałam.c. co 6–8 godzin, maks.maksymalnie 40 mg/kg/ m.c. na dobę

Zakażenie w czasie ciąży

  • W przypadku stwierdzenia niedokrwistości płodu/uogólnionego obrzęku płodu wykonuje się wewndopłodowątrzmaciczny transfertransfuzję erytrocytów do żyły pępowinowej (= kordocenteza)krwi.
    • W przypadku małopłytkowości płodu można rozważyć przetoczenie płytek krwi.
  • W >80% przypadków pozwala to na uratowanie nienarodzonego dziecka.
  • Nie zaleca się standardowejstandardowo terapii hiperimmunoglobulinimmunoglobuliną ludzką u kobiety ciężarnej lub płodu w celu zapobiegania zakażeniu przezłożyskowemu lub w celu profilaktyki u seronegatywnych kobiet ciężarnych.

Zapobieganie

  • Należy jak najszybciej poinformować kobiety w ciąży o środkachdziałaniach higienicznychzaradczych, które pozwolą im uniknąć zakażeń wirusowych.
    • unikanie kontaktu ze śliną/błoną śluzową u małych dzieci
    • regularne mycie rąk wodą z mydłem, zwłaszcza po kontakcie ze śliną, moczem lub kałem
  • Skuteczne są tylko środki dezynfekcyjne o działaniu wirusobójczym.
  • Kobiety w ciąży, które są we wczesnym stadium (<20 tygodnia) powinny unikać kontaktu z ogniskami choroby, dopóki badanie krwi nie potwierdzi ich odporności.>
  • Trwają prace nad szczepionką, ale nie będzie ona dostępna w najbliższej przyszłości.
  • Nie zaleca się profilaktyki za pomocą standardowychimmunogliobuliny preparatów immunoglobulinowych w dużych dawkach.ludzkiej
  • Osoby z ostrym zakażeniem nie powinny mieć kontaktu z kobietami w ciąży przed 20. tygodniem ciąży.

Przebieg, powikłania i  rokowanie

Przebieg

  • Zazwyczaj choroba trwa 2-4 dni i ustępuje samoistnie, a jej objawy są łagodne.
  • Wysypka może utrzymywać się dłużej (tygodnie), z różnym nasileniem i wtedy często towarzyszy jej świąd.
  • Zakażenie może przebiegać bez wysypki, ale z przemijającą niedokrwistością i zapaleniem stawów, które zwykle ustępują samoistnie po 2–4 tygodniach (czasami po kilku miesiącach) bez szczególnych działań ani następstw.
  • UporczywePrzewlekłe zakażeniaenie trwające dłużej niż 3 tygodnie i związane z przewlekłą niedokrwistością mogąmoże wystąpić u osób z immunosupresją (np. z HIV, w trakcie chemioterapii lub poddawanych immunosupresji po przeszczepie, z wrodzonym niedoborem odporności).13

Zakażenie w czasie ciąży

  • W 4-17% ostrych zakażeń podczas ciąży objawy u płodu pojawiają się po ok. 2–6 (do 18) tygodniach od zakażenia matki, zwłaszcza w 1I. i 2II. trymestrze do 20. tygodnia ciąży włącznie.
  • U 30–50% ostro zakażonych kobiet w ciąży zakażenie przebiega bezobjawowo.

Powikłania

  • Ciężki przebieg choroby występuje rzadko.

  Zakażenie w czasie ciąży

  • Powikłania, zwłaszcza w 1I. i 2II. trymestrze
  • Objawy płodowe
    • zgonyRyzyko poronienia płodówsamoistnego wynosi w14,8% ok. 5%przy zakażeńeniu w pierwszychprzed 20. tygodniachtygodniem ciąży i 2,3% częstopo poronienie20. samoistne we wczesnejtygodniu ciąży.5
    • uogólniony obrzęk płodu wU ok. 4% przypadkópacjentek w ciąży z transmisjąostrym przezłozakażyskową
    • Całkowitaeniem śmiertelnośćparwowirusem zB19, powoduw wyniku rozwoju nieimmunologicznego obrzęku, dochodzi do uogólnionego obrzęku płodu wynosi(4,4% okprzypadków, gdy infekcję rozpoznano w 32. 20tygodniu lub wcześniej i 0,8%, apo ryzyko32. dla całkowitej liczby zakażonych kobiet wtygodniu ciąży – 1,2%).
    • W wyniku nieleczenia około 2/3 przypadków z ogólnionym obrzękiem płodu kończy się śmiercią.4
  • Objawy noworodkowe i skutki odległe
    • opisOpisano indywidualnegojeden przypadkuprzypadek zaburzeń rozwoju neuronów u płodówodu z ciężką anemią.
    • opisSporadycznie indywidualnegodochodzi przypadku płodowegodo zapalenia mięśnia sercowego wymagającegopłodu, transplantacjiktóre postnatalnejmoże utrzymywać się po porodzie i prowadzić do niewydolności serca.
    • brakBrak dowodów na występowanie wad rozwojowych związanych z parwowirusem B19.

Rokowanie

  • U zdrowych pacjentów choroba mija bez konsekwencji, ale wysypka może utrzymywać się przez kilka tygodni lub miesięcy i pogarszanasilać się pod wpływem ciepła lub ekspozycji na słońce.13
  • Artropatia trwa zwykle 2–4 tygodnie, ale w wyjątkowych przypadkach może trwać od kilku miesięcy do kilku lat.
  • Po zakażeniu odporność utrzymuje się przez całe życie.

Dalsze postępowanie      

  • Zazwyczaj nie sąjest wymagane
  • PacjenciPonowna są proszeni o zgłoszenie się na ponowne badaniakonsultacja, jeśli wystąpią kolejne objawy lub jeśli ichstan stanpacjenta nie poprawi się w ciągu 2 tygodni.

Zakażenie w czasie ciąży  

  • Cotygodniowe badania ultrasonograficzne i dopplerowskie doprzez 28.10-12 tygodniatygodni ciąod stwierdzenia zakaży włącznieenia
  • W przypadku ostrego zakażenia okołoporodowego w ciągu 2–3 tygodni po porodzie należy obserwować, czy nie rozwija się anemia.

Informacje dla pacjentów

O  czym należy poinformować pacjentów?

  • Należy poinformować rodziców chorych dzieci, że choroba jest niegroźna i przechodzi samoistnie, ale powinni unikać kontaktu z kobietami w ciąży.
  • Dzieci mogą uczęszczać do placówki opieki dziennej, jeżeli ich stan ogólny jest zadowalający, nawet jeśli nadal mają wysypkę.
  • Kobiety w ciąży powinny unikać przebywania w pobliżu osób zakażonych, dopóki same nie zostaną poddane testom na obecność przeciwciał, które potwierdzą ich odporność.

Informacje dla pacjentów w  Deximed

Ilustracje

Wysypka zwykle zaczyna się jako jasnoczerwona wysypka na policzkach.
Wysypka zwykle zaczyna się jako jasnoczerwona wysypka na policzkach.
Rumień zakaźny

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Sawiec P, Marczyńska M. Choroby wywołane przez parwowirusa B19. In: Interna Szczeklika 2023. Medycyna Praktyczna, Kraków 2023; 2413.
  2. Simon R, Duh-Leong C. Fifth Disease (Parvovirus B19 Infection). Ferri's Clinical Advisor 2024, 582.e2-582.e5
  3. BMJ Best Practice. Erythema infectiosum. Stand 14.03.2022 (letzter Zugriff am 14.04.2022)  https://bestpractice.bmj.com/topics/en-gb/684"
  4. Riley href="httpsLE, Fernandes CJ. Parvovirus B19 infection during pregnancy. In://bestpractice UpToDate, Post TW (Ed), UpToDate, Waltham, MA.bmj (dostęp 08.11.2023) www.uptodate.com/topics/en
  5. Giorgio E. et al. Parvovirus B19 during pregnancy: a review. J Prenat Med. 2010;4(4):63-gb/684"66. target="_blank">bestpracticewww.bmjncbi.nlm.nih.gov
  6. Chisaka H., Morita E., Yaegashi N. and Sugamura K. (2003), Parvovirus B19 and the pathogenesis of anaemia. Rev. Med. Virol., 13: 347-359. onlinelibrary.wiley.com

Autorzy

  • Marlies Karsch-Völk, dr n. med., specjalistka ds. medycyny ogólnej, Monachium
B083; P569
Erythema infectiosum; femte barnesykdom; barnesykdom
A76
ErythemaRumień infectiosumzakaźny; Morbus Quintus; FifthChoroba Diseasepiąta; ParovirusParwowirus B19; RoterCzerwona Hautauschlagwysypka anna den Wangenpoliczkach; SchmetterlingserythemRumień o kształcie motyla; SchwangerschaftsrisikoRyzyko w ciąży; FehlgeburtPoronienie; SpontanabortSamoistne poronienie; FetusschädigungUszkodzenie płodu; SchädigungWysypka des Fetus; Erythmatösrumieniowo-makulopapulöses Exanthemgrudkowa
Rumień zakaźny (Erythema infectiosum)
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: Rumień zakaźny, „choroba piąta” (Erythema infectiosum, morbusMorbus quintus, fifthFifth disease) to choroba zakaźna wywołana przez patogenny dla człowieka parwowirus B19. Zwykle przebiega jako niegroźna choroba dziecięca, ale może prowadzić do poważnych komplikacji, szczególnie w czasie ciąży.
Medibas Polska (staging)
Rumień zakaźny (Erythema infectiosum)
/link/1b9fae04df4d43dc95373820da3f0f64.aspx
/link/1b9fae04df4d43dc95373820da3f0f64.aspx
rumien-zakazny-Erythema-infectiosum
SiteDisease
Rumień zakaźny (Erythema infectiosum)
K.Reinhardt@gesinform.de
Kmail#stina.Reinhardt@gesinformbaranowska@gmail.decom
pl
pl
pl