Informacje ogólne
Definicja
- Dysplazja może odnosić się do nieprawidłowego rozmiaru, kształtu, ustawienia lub umiejscowienia głowy kości udowej, panewki lub obu tych elementów.1
- Termin zaburzenie dojrzewania stawów biodrowych obejmuje zarówno stawy dysplastyczne, jak i już zwichnięte.
Częstość występowania
- Zapadalność w Europie Środkowej
- dysplazja stawu biodrowego: 2–4%
- zwichnięcie stawu biodrowego: 0,5–1%
- Płeć
- Dziewczynki chorują częściej niż chłopcy (stosunek około 4:1).1
StronaUmiesjcowienie: Przeważnie lewa strona (64%) i jednostronnie (63,4%)- W macicy, w normalnej pozycji, lewa noga płodu jest popychana do przywodzenia przez kość krzyżową matki.1
Etiologia i patogeneza
- Wieloczynnikowa, prawdopodobnie zarówno czynniki mechaniczne, jak i genetyczne
W dysplazji stawu biodrowego, w trakcie rozwoju pre- lub postnatalnego, siły egzogenne w płytce wzrostowej
płytki wzrostowej panewki przy niezaburzonym wzroście
głowy kości udowej.
W rezultacie występuje dysproporcja między rozmiarem głowy kości udowej a rozmiarem panewki; kostna część panewki jest zbyt mała w porównaniu
zzgłową.kości udowej
W miarę narastania dysproporcji w czasie, głowa kości udowej, która jest stosunkowo duża, najpierwprzemieszcza chrzęstną, wstępnie uformowaną część panewkidoczaszkowodogłowowo, a ostateczniepowodupowoduje zwichnięcie do tyłu do dołu pośladkowego,takcożepowoduje całkowitą utratę kontaktu głowaowy kości udowejcałkowicie traci kontaktz panewkąpodczas zwichnięcia.
Czynniki predysponujące
- Najważniejsze czynniki predysponujące
- ułożenie pośladkowe (poród pośladkowy)
- dodatni wywiad rodzinny
- płeć żeńska,
- Inne czynniki predysponujące
- pochodzenie etniczne1
bardzoczęste u rdzennych Amerykanówbardzorzadkie u osób pochodzenia afrykańskiego
- ciasne owijanie niemowlaka (spowijanie)
Specjalnaspecjalna technika chustonoszenia, w której niemowlęta są noszone w chuście; powszechna w niektórych kulturach.
- pochodzenie etniczne1
ICD-10
- Q65 Wrodzone zniekształcenie stawu biodrowego
- Q65.0 Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego, jednostronne
- Q65.1 Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego, obustronne
- Q65.3 Wrodzone podwichnięcie stawu biodrowego, jednostronne
- Q65.4 Wrodzone podwichnięcie stawu biodrowego, obustronne
- Q65.6 Staw biodrowy niestabilny
- Q65.8 Inne wrodzone zniekształcenia stawu biodrowego
- Q65.9 Wrodzone zniekształcenie stawu biodrowego, nieokreślone
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
U noworodków
- Diagnozę stawia się na podstawie badania przedmiotowego i badania ultrasonograficznego stawów biodrowych.
Badania przesiewowe
- Badanie ultrasonograficzne stawów biodrowych w
4-6 tygodniu życia.Wcześniej(skierowanieprzeprowadzado Poradni Preluksacyjnej)- Powinno się
badaniejestawówwykonaćbiodrowychupoddziecikątemzryzyka.W przypadku występowania czynnikówczynnikami ryzyka (dodatni wywiad rodzinny, poród pośladkowy, widoczne objawy kliniczne i/lub obecność współistniejących deformacji stóp)badanie-ultrasonograficznetzw.stawówUSGbiodrowych powinno być przeprowadzone już w 1–selektywne.2tygodniu życia.
Diagnostyka różnicowa
- Serous coxitis (coxitis fugax)
- Zespół Legga-Calvégo-Perthesa
- Młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów
- Bakteryjne zapalenie stawów
- Młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej
Wywiad lekarski
- Pytania obowiązkowe
- Dodatni wywiad rodzinny w kierunku zaburzeń dojrzewania stawów biodrowych?
- Ułożenie pośladkowe podczas porodu?
- W okresie niemowlęcym dysplazja stawu biodrowego jest klinicznie niema.
- W przypadku niewykrytej dysplazji, gdy dziecko zaczyna chodzić, rodzice mogą zaobserwować utykanie lub chód na szerokiej podstawie.
Badanie przedmiotowe
Obowiązkowe
- W badaniu przedmiotowym należy sprawdzić, czy występuje różnica długości nóg lub ograniczenie abdukcji.
- Silnymi wskaźnikami jednostronnego zwichnięcia stawu biodrowego są: dodatni
objaw Galeazziego, dodatni objaw Ludloffaoraz jednostronne
ograniczenie abdukcji. - dodatni objaw Galeazziego (objaw kolankowy): różnica długości ud przy zgięciu 90 stopni w stawie kolanowym i biodrowym (widoczna jako różnica wysokości kolan badanego niemowlęcia w pozycji supinacyjnej)
dodatni objaw Ludloffa: pełna rozciągliwość stawów kolanowych zmaksymalnym zgięciem stawów biodrowych
- Powinno się
- Podczas badania zdolności do abdukcji stawu biodrowego należy zawsze zwrócić uwagę na to, czy istniejące ograniczenie abdukcji może być pokonane wraz z wystąpieniem dźwięku kliknięcia (
testobjaw Ortolaniego).Jeśliwtakprzypadkujestwystąpienia, należytogo interpretować jako objaw klinicznej
niestabilności stawu.
Niewymagane
Powtarzanie wymuszonego nacisku osiowego w celu sprawdzenia, czy głowa kości udowej może ulec (sub)luksacji nad grzbietowym brzegiem panewki
powinno być zaniechane w dobie USG stawu biodrowego (badanie znane jako testobjaw Barlowa).- Uwaga: Obustronną dysplazję/zwichnięcie stawu biodrowego znacznie trudniej rozpoznać, ponieważ wyniki badań przy porównaniu stron wydają się symetryczne.
W zaawansowanym wieku
- Nierozpoznana dysplazja stawów biodrowych
(data urodzenia przed wprowadzeniem przesiewowych badań ultrasonograficznych w 1996 r., imigranci z krajów bez badań ultrasonograficznych)wykazuje zazwyczaj objaw Trendelenburga (opadanie miednicy na stronę odciążoną podczas chodzenia).- względne osłabienie przywodzicieli stawu biodrowego wynikające z biomechaniki dysplazji
Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
- Poza wywiadem lekarskim i badaniem fizykalnym nie są wskazane żadne inne badania.
Diagnostyka specjalistyczna
- Badanie ultrasonograficzne stawów biodrowych
technikz oceną w skali Grafa
Abyaby uzyskać informacje na temat terminów badań przesiewowych, zob..
- U dorosłych
radiogramRTG przeglądowydowe miednicy w projekcji A-P (przednio-tylnej)- ocena panewki stawowej
RMMRI stawu biodrowego- ocena uszkodzeń chrząstki, labrum (obrabka stawowego) i pośrednich oznak niestabilności
- analiza skręcania kości udowej
Wskazania do skierowania do specjalisty
- Skierowanie do Poradni Preluksacyjnej
- na badanie USG stawów biodrowych (zobacz: Badania przesiewowe)
- Skierowanie do ortopedy dziecięcego
- przy podejrzeniu
Dysplazjadysplazji stawów biodrowych na badanie ultrasonograficzne stawów biodrowych w ramach U2 lub U3 (patrz:Badania przesiewowe)
- przy podejrzeniu
TerapiaLeczenie
Cele terapiileczenia
- Stabilny staw biodrowy z przylegającymi powierzchniami stawowymi pomiędzy panewką a głową kości udowej
- Prowadzi to do fizjologicznego rozwoju głowy kości udowej i panewki.
Ogólne informacje o terapiileczeniu
- Leczenie zależy od wieku i stopnia zaawansowania dysplazji lub zwichnięcia.
- Każdy dysplastyczny lub zwichnięty staw biodrowy powinien być leczony
jak najszybciej w wieku niemowlęcym z zastosowaniem terapii odpowiedniej dladanegostopniatypuzaawansowania dysplazji biodra. - Potencjał dojrzewania stawów biodrowych w pierwszych 3 miesiącach po urodzeniu przypomina funkcję wykładniczą, a od 4. miesiąca
postnatalnegożycia ulega asymptomatycznemu spłaszczeniu. - W przypadku leczenia zaburzeń dojrzewania stawu biodrowego oznacza to, że w pierwszych 3 miesiącach
postnatalnychpo urodzeniu potrzeba niewiele czasu, aby osiągnąć duży sukces terapeutyczny. Natomiast odOd 4. miesiąca życia potrzeba dużo czasu, aby w ogóle osiągnąć jakikolwiek sukces terapeutyczny.
Leczenie zachowawcze
Dysplastyczne stawy biodrowe
- Dysplastyczne stawy biodrowe wymagają dalszego
dojrzewaniarozwoju. PrzyjLeczenie u dzieci w wieku 1-6 miesięciecy- Zwykle utrzymywanie pozycji siedząco-kucznej z obydwoma stawami biodrowymi zgiętymi o 100 do 110 stopni i
przywodzonymiodwiedzonymi o 50 do 60 stopni. Utrzymaniepozycji siedząco-kucznej zapewniapoprzez zastosowanie odpowiedniej ortezydopuszczonej(np.doortezastosowaniaodwodzącawvonokresieRosena,poszelkidojrzewaniuPavlika).3- W trakcie leczenia
po zakończeniu dojrzewanianależy przeprowadzać kontrolne USG-6tygodni.
- Zwykle utrzymywanie pozycji siedząco-kucznej z obydwoma stawami biodrowymi zgiętymi o 100 do 110 stopni i
- Leczenie
poudojrzewaniu należy zakończyć dopiero przed końcem 9 miesiąca życia po osiągnięciu kąta alfadzieci wpomiarzewiekutechniką6-18Grafamiesięcywyraźnie(noworozpoznanychwiększegoiniz niepowodzeniem powyższego60 stopni.
Zwichnięte stawy biodrowe
leczenia)
Zamknizamknięta ręczna repozycja w znieczuleniu ogólnym i retencja zwichniętego stawu biodrowego1,3- utrzymanie za pomocą ortezy lub gipsu miednicowo-kończynowego przez 6-12 tygodni obydwu stawów biodrowych zgiętych o 90 do 100 stopni i odwiedzonych o 40 do 50 stopni
- najczęstsze powikłanie: jałowa martwica głowy kości udowej
Kolejne leczenie po dojrzewaniu analogiczne do dysplastycznego stawu biodrowego
Leczenie chirurgiczne
- Wskazane w przypadku
zamkniętychnieredukowalnych zwichnięć stawu biodrowego lub u dzieci, u których diagnozę postawiono po 18 miesiącu życia WDwawiekudojścia:niemowlęcymprzedniezwykle(klasyczne,wykonujeSmith-Peterson)sii przyśrodkowe- Umożliwia korektę
otwartwspółistniejącychrepozycjęnieprawidłowości anatomicznych (m.in. odwrócenie obrąbka stawu biodrowego, przerost więzadeł).AlternatywniedostępneMożliwesąjest równieżzabiegizszycieartroskopowetorebki stawowej oraz uwolnienie nadmiernie napiętego ścięgna mięśnia biodrowo-lędźwiowego.
OtwarteWnastawieniaraziestawuporzebybiodrowegomożnawykonujerównieżsijednoczasowo wykonać osteotomięodskracającą2.kościmiesiąca życia, artroskopowe od 3. miesiąca życiaudowej.- Pooperacyjnie, po otwartym nastawieniu stawu biodrowego, przez 4-6 tygodni stosuje się unieruchomienie w gipsie miednicowo-kończynowym
z odcinkiem stopy w neutralnym ustawieniu kończyny dolnej. - W bardzo ciężkich przypadkach może być konieczna osteotomia miednicy z rekonstrukcją panewki.
Zapobieganie
- Wczesna diagnostyka poprzez dokładne badanie
biodrabioder na oddziale położniczym i podczas badań profilaktycznych - Używanie chust, które zapewniają noszenie dziecka w pozycji siedząco-kucznej
. - W opiece nad niemowlętami należy unikać klasycznego ciasnego owijania niemowlaka z rozciągniętymi, lekko przywiedzionymi nogami
.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Przebieg
- Nieleczona dysplazja prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia kolumn chrząstki w płytce wzrostowej dachu panewki i wtórnej
Powikłania
- Powikłania leczenia retencyjnego
- urazy uciskowe skóry i nerwów spowodowane przez ortezy lub opatrunek gipsowy
- zaburzenia krążenia w głowie kości udowej z powstaniem
nieodwracalnejjałowej martwicy głowy kości udowej Nawrnawrót zaburzeńdojrzewaniarozwojowych stawu biodrowego w trakcie dalszego wzrostu
- Powikłania leczenia chirurgicznego
- klasyczne ryzyko okołooperacyjne (krwawienie, problemy z
- martwica głowy kości udowej
- ponowne zwichnięcie
- klasyczne ryzyko okołooperacyjne (krwawienie, problemy z
- Wtórna koksartroza w nieleczonej dysplazji
24
Rokowanie
- Im wcześniej rozpocznie się terapię, tym lepsze jest rokowanie.
- Bardzo dobre rokowanie przy wczesnej terapii i zamkniętej repozycji.1
- Jeśli zamknięta redukcja nie jest możliwa i konieczna jest otwarta repozycja, należy spodziewać się
gorszegogorszychwynikuefektówprzebiegu chorobyleczenia.35
Dalsze postępowanie
- Opieka pooperacyjna i badania kontrolne są ustalane i przeprowadzane przez specjalistów.
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Ilustracje

Obraz czołowy lewego biodra: 1 = Caput femoris (głowa kości udowej) 2 = Collum femoris (szyjka kości udowej) 3 = Trochanter major (krętarz większy) 4 = Trochanter minor (krętarz mniejszy)

Prawidłowy staw biodrowy
Źródła
Piśmiennictwo
- Tamai J. Developmental dysplasia of the hip. Medscape, last updated Apr 11, 2022.
http://emedicine.medscape.com/article/1248135-overview" - Sułko
href="httpJ. W którym tygodniu po urodzeniu najlepiej wykonać badanie ultrasonograficzne stawów biodrowych (dostęp 17.11.2023) www.mp.pl - Nandhagopal T. et al. Developmental Dysplasia of the Hip. [Updated 2022 Oct 3]. In:
//emedicineStatPearls [Internet].medscapeTreasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2023 Jan www.com/article/1248135-overview" target="_blank">emedicinencbi.medscapenlm.comnih.gov - Terjesen T, Horn J. Have Changes in Treatment of Late-detected Developmental Dysplasia of the Hip During the Last Decades Led to Better Radiographic Outcome?. Clin Orthop Relat Res 2016 May; 474(5): 1189-98. pmid:26290341
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi?cmd=Search&db=PubMed&term=26290341[uid]" href="http://www.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi?cmd=Search&db=PubMed&term=26290341[uid]" target="_blank">PubMed - Sankar WN, Young CR, Lin AG, et al. J Pediatr Orthop B 2011; 31(3): 232-9.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21415680" href="https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21415680" target="_blank">www.ncbi.nlm.nih.gov
Autorzy
- Krzysztof Studziński, Dr n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Katedra Medycyny Rodzinnej UJ w Krakowie (recenzent)
- Dr hab. n. med. Tomasz Tomasik, Prof. UJ, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum (redaktor)
- Lino Witte, dr n. med., lekarz w trakcie specjalizacji z medycyny ogólnej, Münster