Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Cukrzyca, powikłania żołądkowo-jelitowe

Streszczenie

  • Definicja: Cukrzyca wiąże się ze zwiększoną częstością występowania powikłań ze strony przewodu pokarmowego, w dużej mierze spowodowanych autonomiczną neuropatią cukrzycową przewodu pokarmowego z zaburzeniami perystaltyki, wydzielania i wchłaniania.
  • Epidemiologia: Nudności występują niemal dwukrotnie częściej u osób z cukrzycą w porównaniu do osób bez cukrzycy. Z kolei częstość występowania uczucia pełności i zgagi jest zbliżona.
  • Objawy: Głównym objawem ze strony przewodu pokarmowego u osób z cukrzycą są nudności.
  • Wyniki: Możliwa hipoglikemia poposiłkowa, zaburzenia motoryki z opóźnionym pasażem lub zaburzenia opróżniania żołądka.
  • Diagnostyka: Diagnostyka przewodu pokarmowego ukierunkowana na objawy.
  • Leczenie: Ukierunkowane na objawy i leczenie cukrzycy dostosowane do indywidualnej sytuacji pacjenta.

Informacje ogólne1Informacje ogólne

Definicja

  • Cukrzyca to grupa przewlekłych chorób metabolicznych, charakteryzujących się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi (hiperglikemia).
    • cukrzycy typu 1 niedobór insuliny występuje na skutek uszkodzenia komórek beta w trzustce.
    • cukrzycy typu 2 rozwija się insulinooporność i z biegiem czasu produkcja insuliny stopniowo zanika.
  • Cukrzyca może prowadzić do wielu powikłań, zwłaszcza jeśli leczenie nie jest niewystarczająceskuteczne.
  • Autonomiczna neuropatia cukrzycowa często powoduje dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak:
  • Nudności występują niemal dwukrotnie częściej u osób z cukrzycą niż u osób bez cukrzycy. Z kolei częstość występowania uczucia pełności i zgagi jest zbliżona.2
  • Jednym z powikłań ze strony przewodu pokarmowego w cukrzycy jest niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (non-alcoholic fatty liver disease — NAFLD).3.
    • Wzajemna zależność patogenetyczna, o ile istnieje, nie jest jasna.
  • Leczenie obejmuje optymalną kontrolę stężenia glukozy we krwi, jak również środki lecznicze ukierunkowane na objawy.
  • Należy wziąć pod uwagę, że objawy ze strony przewodu pokarmowego mogą wystąpić również w związku z farmakoterapią cukrzycy, np. metforminą, akarbozą, inhibitorami DPP-4 lub agonistami receptora GLP-1.

Epidemiologia

  • Wielu pacjentów z cukrzycą skarży się na dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.
    • Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego są również rozpowszechnione w populacji ogólnej, ale występują częściej u pacjentów z cukrzycą.
  • Neuropatia cukrzycowa występuje na świecie u nawet 30% chorych po 10–15 latach trwania choroby4, w Polsce 11,74%.5
    • cukrzyca typu 1
      • Częstość występowania neuropatii cukrzycowej wynosi od 6% na początku choroby do 30% po 13-14 latach trwania 8–54%.61,16
    • cukrzyca typu 2
      • Częstość występowania neuropatii cukrzycowej wynosi 26% u młodych osób do 40% u dorosłych 13–46%.6
  • Wykrywalne zaburzenia opróżniania żołądka (gastropareza) w cukrzycy
    • Uu nawet 55% osób z cukrzycą typu 1
    • Uu nawet 30% osób z cukrzycą typu 2
    • Uczucie pełności nie występuje jednak częściej u osób z cukrzycą niż u osób zdrowych.
  • Dysfagia u 5–12%7
  • Biegunka u nawet 20%8
    • Również w tym przypadku należy wziąć pod uwagę ewentualne działania niepożądane leczenia inhibitorami DPP-4 lub agonistami receptora GLP-1.
  • Niewydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki
    • Uu 26% osób z cukrzycą typu 1
    • Uu 12% osób z cukrzycą typu 2

Etiologia i patogeneza

  • Cukrzyca jest najczęstszą przyczyną polineuropatii autonomicznej.
    • Uszkodzenie nerwów układu autonomicznego powoduje różnorodne zaburzenia.
  • Główne czynniki sprzyjające neuropatii autonomicznej przewodu pokarmowego to:
  • Neuropatia autonomiczna przewodu pokarmowego prowadzi do zaburzeń czynnościowych:
    • Perystaltykiperystaltyki przewodu pokarmowego
    • Wydzielaniawydzielania
    • Resorpcjiresorpcji
    • Czuciaczucia
  • Częstym mechanizmem patologicznym jest osłabienie perystaltyki w przewodzie pokarmowym.
    • Opopóźniony pasaż w przełyku
      • towarzyszące zaburzenia perystaltyki przełyku, spontaniczne skurcze i upośledzenie napięcia
      • może prowadzić do dysfagii, wymiotów i choroby refluksowej przełyku
    • Opopóźnione opróżniania żołądka w gastroparezie
    • Opopóźnienieniony pasażu jelitowegojelitowy
      • sprzyja kolonizacji bakteryjnej lub zwiększeniu wydzielania jelitowego
      • może prowadzić do biegunki lub zaparć
      • zaburzona perystaltyka jelit jako przyczyna przewlekłej rzekomej niedrożności jelit
    • Rzadziejrzadziej stwierdza się przyspieszony pasaż lub przyspieszone opróżnianie żołądka
  • Nietrzymanie kału
    • Sprzyjasprzyja mu:
      • zmniejszone napięcie zwieracza
      • zmniejszona podatność odbytnicy
      • zmniejszona percepcja bodźców z odbytu
  • Niewydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki
    • Momoże prowadzić do biegunki lub biegunki tłuszczowej (steatorrhea)
    • Momoże być spowodowana interakcją wielu patomechanizmów
      • znaczenieZnaczenie neuropatii autonomicznej jest niejasne, ale nie pociąga to za sobą żadnych decyzji dotyczacych leczenia.
  • Częste występowanie kamicy żółciowej
    • Niejasnaniejasna patogeneza
    • Prawdopodobnieprawdopodobnie częściowo spowodowane upośledzoną kurczliwością pęcherzyka żółciowego

ICD-10

  • E10: Cukrzyca insulinozależna
  • E11: Cukrzyca insulinoniezależna
  • G63: Polineuropatia w przebiegu chorób sklasyfikowanych gdzie indziej
    • G63.2: Polineuropatia cukrzycowa
  • G99: Inne zaburzenia układu nerwowego, występujące w przebiegu chorób sklasyfikowanych gdzie indziej
    • G99.0: Neuropatia wegetatywna w przebiegu chorób układu wewnątrzwydzielniczego i metabolicznych

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Obecność objawów żołądkowo-jelitowych w chorobie podstawowej w przebiegu cukrzycy typu 1 lub cukrzycy typu 2
  • Przesłanki wskazujące na neuropatię autonomiczną w obrębie przewodu pokarmowego
    • Wieloletniawieloletnia cukrzyca
    • Hipoglikemiahipoglikemia/wahania metaboliczne przy niewystarczająco ustabilizowanej cukrzycy
    • Inneinne powikłania cukrzycy (zwłaszcza związek z czuciowo-ruchową polineuropatią cukrzycową)
    • Inneinne zaburzenia autonomiczne
    • Podeszpodeszły wiek
  • Wykluczenie chorób strukturalnych i zakaźnych w przypadku nasilających dolegliwości lub objawów ostrzegawczych

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • Ukierunkowane pytania o następujące objawy i wyniki:
    • Dysfagiadysfagia/odynofagia
    • Bbóle brzucha
    • Nudnonudności, wymioty
    • Uczucieuczucie pełności, wzdęcia
    • Biegunkabiegunka
    • Zaparciazaparcia
    • Nietrzymanienietrzymanie kału
    • Krewkrew w stolcu
  • Pytania o czas trwania i ewentualną progresję objawów ze strony przewodu pokarmowego
  • Wpływ dolegliwości na jakość życia
  • Obecność objawów alarmowych (gorączka, osłabienie, niezamierzona utrata masy ciała)

Inne objawy towarzyszące

Objawy alarmowe

Badanie przedmiotowe

  • Ogólne badanie fizykalne
  • Orientacyjne badanie neurologiczne w kierunku objawów polineuropatii
    • Ukierunkowaneukierunkowane na uszkodzenie autonomicznego układu nerwowego
      • zaburzenia troficzne (suchość skóry, owrzodzenie, osteoartropatia Charcota)
      • hipotensja ortostatyczna
      • tachykardia spoczynkowa

Badania uzupełniające

Diagnostyka specjalistyczna

  • Dodatkowa diagnostyka zależy od objawów
  • Jeśli istnieją dowody na neuropatię obwodową z zajęciem układu autonomicznego lub bez jego zajęcia
  • Zasadniczym celem jest wykluczenie istotnych rozpoznań różnicowych
  • Często wykonywane badania
    • USG jamy brzusznej
    • Badaniabadania endoskopowe
      • np. gastroskopia, kolonoskopia
    • Dalszadalsza diagnostyka laboratoryjna
    • Obrazowanieobrazowanie TK lub RM
    • Diagnostykadiagnostyka czynnościowa przewodu pokarmowego
      • np. pomiar szybkości opróżniania żołądka

Diagnostyka ukierunkowana na objawy

Dysfagia i choroba refluksowa

  • Dalsza diagnostyka I stopnia
    • W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian strukturalnych:
      • gastroskopia
      • w razie potrzeby także inne badania obrazowe
  • Dalsza diagnostyka II stopnia
    • W przypadku dysfagii bez zwężenia przełyku lub objawów refluksowych, jeżeli nie uzyskano odpowiedniej odpowiedzi na IPP:
      • manometria przełyku
      • 24-godzinna pH-metria

Gastropatia cukrzycowa (gastropareza)

  • Pełnoobjawowa postać tej choroby występuje bardzo rzadko!
  • Dalsza diagnostyka I stopnia
    • W przypadku podejrzenia gastropatii i budzących obawy lub niejednoznacznej wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
      • gastroskopia
      • USG jamy brzusznej
      • w razie potrzeby także inne badania obrazowe
      • badania laboratoryjne
  • Dalsza diagnostyka II stopnia
    • Jeśli nadal nie udało się wyjaśnić objawów i nie ma odpowiedzi na standardowe środki (np. zmiana diety):
      • scyntygrafia opróżniania żołądka (procedura referencyjna)
      • test oddechowy z izotopem węgla 13C (ze znakowaniem pokarmów stałych)

Cukrzycowa biegunka i zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki

  • Również rzadkie 
  • Biegunka cukrzycowa jest w zasadzie rozpoznaniem z wykluczenia
  • Objawy i przebieg
    • Typowe są napadowe brązowe, wodniste, obfite stolce z nagłym parciem na stolec i uczuciem niepełnego wypróżnienia.
    • Możliwymi przyczynami są również leki stosowane w leczeniu cukrzycy i nietolerancje pokarmowe i należy przeprowadzić szczegółową ocenę pod tym kątem.
  • Dalsza diagnostyka I stopnia
    • W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstepnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
      • wywiad lekarski (leki, zamienniki cukru itp.). Należy na próbę odstawić w szczególności inhibitory DPP-4 i agonistów receptora GLP-1
      • endoskopia (w tym badanie histologiczne w celu wykluczenia np. celiakii/choroby trzewnejmikroskopowego zapalenia jelita grubego)
      • USG jamy brzusznej
      • w razie potrzeby także inne badania obrazowe
  • Dalsza diagnostyka II stopnia (opieka specjalistyczna)
    • Badania laboratoryjne (w tym badanie stolca na obecność drobnoustrojów chorobotwórczych, jeśli nie wykonuje się biopsji dwunastnicy; oznaczenie przeciwciał pod kątem celiakii/choroby trzewnej).
    • U  pacjentów, których dolegliwości jeszcze nie udało się wyjaśnić:
      • wodorowy test oddechowy — laktoza/fruktoza/sorbitol
      • wodorowy test oddechowy — glukoza
      • w razie potrzeby elastaza-1 w kale
      • w razie potrzeby wodorowy test oddechowy — laktuloza
      • w razie potrzeby test wchłaniania d-ksylozy

Zaparcia w przebiegu cukrzycy

  • Nie występują częściej niż u osób bez cukrzycy.
  • Pierwszy krok: ustalić, czy hiperglikemia nie doprowadziła do odwodnienia, które należy leczyć w pierwszej kolejności.
  • Dalsza diagnostyka I stopnia
    • W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
      • wywiad dotyczący przyjmowanych leków
      • badanie per rectum
      • ileokolonoskopia (procedura dająca najbardziej jednoznaczne wyniki)
      • badania laboratoryjne
      • w razie potrzeby USG jamy brzusznej
      • w razie potrzeby także inne badania obrazowe
  • Dalsza diagnostyka II stopnia (opieka specjalistyczna)
    • Jeśli nie uda się wyjaśnić przyczyny objawów i nie występuje wystarczająca odpowiedź na standardowe leczenie (np. środki przeczyszczające):
      • defekografia (RM)
      • manometria anorektalna (odbytu i odbytnicy)
      • określenie czasu pasażu przez jelito grube (test Hintona)
      • ocena neurologiczna

Cukrzycowe nietrzymanie kału

  • Niezwykle rzadkie!
  • Dalsza diagnostyka I stopnia
    • Badaniebadanie per rectum
    • Endosonografiaendosonografia odbytnicza
    • Defekografiadefekografia (RM)
    • Przyprzy braku dowodów na choroby organiczne:
      • manometria anorektalna (odbytu i odbytnicy)
      • w razie potrzeby badania neurologiczne
  • Dalsza diagnostyka II stopnia (opieka specjalistyczna)
    • Jeśli nie uda się wyjaśnić przyczyny objawów i nie występuje wystarczająca odpowiedź na standardowe środki leczenie:
      • defekografia (RM)
      • manometria anorektalna (odbytu i odbytnicy)
      • określenie czasu przejścia przez jelito grube (test Hintona)
      • ocena neurologiczna

Cukrzycowa dysfunkcja pęcherzyka żółciowego

  • Przy skurczach pęcherzyka żółciowego, cholecystomegalii (powiększeniu pęcherzyka żółciowego) i kamieniach w pęcherzyku żółciowym
    • USG jamy brzusznej
    • Ww razie potrzeby dodatkowe badania obrazowe (TK, RM, MRCP)
    • Ww razie potrzeby bardziej inwazyjne procedury (endosonografia lub ECPW)

Wskazania do skierowania do specjalisty

  • Jeśli objawy utrzymują się dłużej niż 4 tygodnie i są subiektywnie niepokojące, należy na ich podstawie zdecydować, czy skierowanie do dalszej diagnostyki (np. do gastroenterologa) należy wystawić natychmiast, czy dopiero po nieudanej próbie terapii.

Leczenie

Cele leczenia

  • Podstawowe cele leczenia
    • Poprawapoprawa jakości życia
    • Zmniejszeniezmniejszenie dyskomfortu
    • Zapobieganiezapobieganie powikłaniom
    • Poprawapoprawa kontroli cukrzycy
  • Indywidualizacja celów leczenia
    • zależna od chorób współistniejących, wieku i przewidywanej dalszej długości życia, a także od jakości życia pacjenta

Ogólne informacje o leczeniu

  • Zaburzenia przewodu pokarmowego należy leczyć objawowo
    • Według wytycznych dotyczących osób bez cukrzycy — dolegliwości nie występują częściej, z wyjątkiem nudności.
    • Uwzgluwzględnienie ryzyka i przeciwwskazań swoistych dla cukrzycy
  • Należy dążyć do normalizacji glikemii, dobrej kontroli cukrzycy.
  • Zaburzenia, które nie wymagają leczenia:
    • Bezbez subiektywnych dolegliwości
    • Bezbez istotnych zmian morfologicznych
    • Bezbez upośledzenie czynności metabolicznych
  • Należy wziąć pod uwagę aspekty psychospołeczne i choroby współistniejące.

Leczenie objawowe

Dysfunkcja pęcherzyka żółciowego

  • Zwiększa ryzyko wystąpienia kamicy żółciowej.
  • W przypadku niepowikłanej dysfunkcji pęcherzyka żółciowego
    • brak swoistego leczenia poza ustabilizowaniem cukrzycy
  • Kamicę żółciową i jej powikłania należy leczyć tak samo jak u osób bez cukrzycy.
    • Uwzgluwzględnić swoiste zagrożenia związane z cukrzycą
      • np. w zakresie wskazań lub przeciwwskazań do operacji (leki)

Choroba refluksowa przełyku

  • Leczenie według ogólnych zasad jak u osób bez cukrzycy
  • Lekami z wyboru są inhibitory pompy protonowej (IPP)

Dysfagia

  • W przypadku dysfagii i bólu zamostkowego spowodowanego zaburzeniami perystaltyki przełyku
    • Leczenieleczenie według ogólnych zasad jak u osób bez cukrzycy 
  • W przypadku niskiego ciśnienia wytwarzanego w przełyku
    • Dokdokładne żucie pokarmów stałych lub podawanie płynnych pokarmów uzupełniających, utrzymując górną część ciała w pozycji pionowej
    • Nienie zaleca się rutynowego podawania prokinetyków
      • w najlepszym wypadku mają one niewielki wpływ na przełyk
      • jeJeśli objawy utrzymują się, w indywidualnych przypadkach można rozważyć próbę terapii z użyciem prokinetyków (np. domperydonu, metoklopramidu) (stosowanie "off-label," poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label).
  • W przypadku dysfagii spowodowanej nadmiernym ciśnieniem w przełyku
    • Prpróba leczenia środkami zwiotczającymi mięśnie gładkie (np. antagoniści wapnia, zastosowanie "off label," poza zarejestrowanymi wskazaniami)
    • Przyprzy niepowodzeniu leczenia
      • inwazyjne endoskopowe zabiegi interwencyjne
      • leczenie chirurgiczne jako ostateczność
  • W przypadku achalazji
    • Pneumatycznepneumatyczne poszerzenie przełyku jako leczenie z wyboru
    • Podawaniepodawanie środków zwiotczających mięśnie gładkie
    • Endoskopoweendoskopowe wstrzyknięcie toksyny botulinowej do dolnego zwieracza przełyku
    • Leczenieleczenie chirurgiczne w przypadkach opornych na leczenie zachowawcze

Gastropatia cukrzycowa

  • Gastropatia cukrzycowa utrudnia optymalizację kontroli metabolicznej.
  • Przyspieszone opróżnianie żołądka (rzadziej)
    • Prowadzi do szybkiego i gwałtownego wzrostu stężenia glukozy we krwi po posiłku i dyskomfortu w nadbrzuszu.
    • Nie ma jeszcze ustalonych metod leczenia.
    • Zmianazmiana nawyków żywieniowych
      • małe posiłki, spożywane częściej w ciągu dnia
      • unikanie szybko przyswajalnych węglowodanów (np. słodzonych napojów)
      • próba stosowanie środków pęczniejących (np. łusek nasion babki jajowatej) w celu opóźnienia pasażu
  • Opóźnione opróżnianie żołądka/gastropareza (częściej)
    • Zaburza synchronizację pomiędzy wchłanianiem węglowodanów a działaniem leków (m.in. działanie insuliny).
      • moMoże to prowadzić do ostrych zaburzeń metabolicznych, zwłaszcza hipoglikemii.
    • Postpostępowanie ogólne
      • dokładne przeżuwanie pokarmów
      • siedzenie w pozycji pionowej przez co najmniej 30 minut po każdym posiłku
      • małe posiłki spożywane częściej w ciągu dnia
      • zmniejszone spożycie tłuszczu, spożywanie niewielkiej ilości błonnika pokarmowego
      • powolne chodzenie po spożyciu posiłku
      • w razie potrzeby podawanie przetartego/płynnego pokarmu
    • Uu pacjentów wymagajacych podawania insuliny
      • zapotrzebowanieZapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone.
      • ewentualne dostosowanie odstępu między podaniem insuliny a posiłkiem
    • Brakbrak poprawy poprzez zmianę diety
      • stosowanieStosowanie prokinetyków ograniczone do kilku tygodni (powtarzane w razie potrzeby), z uwzględnieniem profilu ryzyka i korzyści
        • metoklopramid  (stosowanie "off-label," poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label) i inne leki przeciwwymiotne.
        • przy niewystarczającej skuteczności: ewentualnie erytromycyna (zastosowanie "off-label," poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label)
        • inne leki prokinetyczne: cisapryd, itopryd, trimebutyna
    • Ww przypadkach opornych na leczenie
      • leczenie w specjalistycznych placówkach
      • zastosowanie stymulatora aktywności bioelektrycznej żołądka
      • stałe żywienie dojelitowe
      • stałe żywienie pozajelitowe (w ostateczności)
    • Proceduryprocedury niezalecane
      • endoskopowe wstrzyknięcie toksyny botulinowej-A do odźwiernika
      • resekcyjne zabiegi chirurgiczne

 

Cukrzycowa biegunka i zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki

 

  • Kluczowe znaczenie ma dokładna diagnostyka różnicowa.
    • W  przypadku innych przyczyn dostępne jest leczenie swoiste, z wyjątkiem biegunki cukrzycowej.
  • Leczenie objawowe
    • Podawaniepodawanie środków zwiększających objętość mas kałowych (pęczniejących) (np. łusek nasion babki jajowatej)
    • Loperamidloperamid
    • Przyprzy niepowodzeniu 
  • W przypadku kolonizacji bakteryjnej
      • Diagnostykadiagnostyka i ewentualnie specjalistyczne leczenie gastroenterologiczne
      • wskazania, wskazanie do leczenia 
    antybiotykami o szerokim spektrum działania
  • W przypadku zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki spowodowanej cukrzycą
    • Suplementacjasuplementacja enzymów trzustkowych
    • Konrolakontrola cukrzycy
      • leczenieLeczenie może do pewnego stopnia utrudnić ustabilizowanie stężenia glukozy we krwi.
  •  

    Zaparcia w przebiegu cukrzycy

     

    • W przypadku niepowikłanych zaparć
      • Leczenieleczenie według wytycznych, jak u osób bez cukrzycy
      • Zmianazmiana diety
        • spożywanie większej ilości błonnika
        • przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów
      • Postepowaniepostępowanie ogólne (np. aktywność fizyczna)
    • Brak odpowiedzi na zmianę diety
      • Bbłonnik (jeśli jest tolerowany) stosowany do celów terapeutycznych (pektyny, preparaty z nasion babki jajowatej, otręby pszenne, siemię lniane)
      • Śśrodki przeczyszczające i/lub lewatywy (np. roztwory PEG)
    • W przypadku czynnościowych zaburzeń wypróżniania
      • Leczenieleczenie metodą biofeedbacku
      • Lewatywylewatywy i czopki wywołujące defekację
    • W przypadku zmian organicznych (np. znacznego stopnia wypadaniawypadanie odbytnicy)
      • leczenie chirurgiczne
    • W ciężkich postaciach zaparć często konieczny jest złożony schemat terapeutyczny (leczenie dietą, prokinetyki, środki przeczyszczające, leki przeciwbólowe, w razie potrzeby interwencja chirurgiczna).

    Dysfunkcja anorektalna (cukrzycowe nietrzymanie stolca)

    • W przypadku nietrzymania stolca z osłabieniem mechanizmu zwieraczy
      • Ććwiczenia mięśni dna miednicy
      • Leczenieleczenie metodą biofeedbacku (przy zachowanej percepcji wewnątrzodbytniczej)
    • Jeśli nietrzymaniu stolca towarzyszy biegunka, należy prowadzić leczenie objawowe z użyciem środka przeciwbiegunkowego.
    • W przypadku zmian organicznych z towarzyszącym nietrzymaniem stolca należy przeanalizować wskazania do zabiegu chirurgicznego.

    Zapobieganie

    • Optymalne ustabilizowanie stężenia glukozy we krwi
    • Ograniczenie spożywania alkoholu
    • Dostosowanie nawyków żywieniowych
      • Poprawa np. w wyniku zmniejszenia wielkości spozywanychspożywanych posiłków przy gastroparezie.10

    Dalsze postępowanie

    • Zalecenia dotyczą jedynie bardzo rzadkiej sytuacji, w której cukrzyca doprowadziła do swoistych powikłań ze strony przewodu pokarmowego.
    • Pierwsze badanie
    • Badania kontrolne
      • Jejeśli nie występuje neuropatia: raz w roku.
    • Badanie
      • Objawyobjawy, na które należy ukierunkować badania przesiewowe: dyspepsjazaparciabiegunkanietrzymanie kału
      • Jejeśli na podstawie badania przesiewowego podejrzewa się neuropatię: podstawowa diagnostykai (zobacz ta sekcja) i ewentualnie dalsza diagnostyka

    Informacje dla pacjentów

    Informacje dla pacjentów w Deximed

    Źródła

    Piśmiennictwo

    1. Martin CL et al. for the DCCT/EDIC Research Group Neuropathy and Related Findings in the Diabetes Control and Complications Trial/Epidemiology of Diabetes Interventions and Complications Study. Diabetes Care. 2014;37:31–38. doi: 10.2337/dc13-2114. www.ncbi.nlm.nih.gov
    2. Wilm S, Helmert U. The prevalence of fulness, heartburn and nausea among persons with and without diabetes mellitus in Germany. Z Gastroenterol 2006;44.373-377. www.thieme-connect.com
    3. Krishnan B, Shithu B, Walker J, Walker AB, Pappachan JM World J Diabetes. 2013 Jun 15; 4(3): 51–63. Published online 2013 Jun 15. doi: 10.4239/wjd.v4.i3.51 www.ncbi.nlm.nih.gov
    4. Iqbal Z. et al. Diabetic Peripheral Neuropathy: Epidemiology, Diagnosis, and Pharmacotherapy. Clin Ther 2018;40(6):828-849 www.clinicaltherapeutics.com
    5. Lu Y. et al. Prevalence and Risk Factors for Diabetic Peripheral Neuropathy in Type 2 Diabetic Patients From 14 Countries: Estimates of the INTERPRET-DD Study. Front Public Health 2020;Vol.8:1-8 doi: 10.3389/fpubh.2020.534372 www.frontiersin.org
    6. Hicks CW.,et al. Epidemiology of Peripheral Neuropathy and Lower Extremity Disease in Diabetes. Curr. Diabetes Rep. 2019;19:1–8. doi: 10.1007/s11892-019-1212-8. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
    7. Camilleri M. Clinical practice. Diabetic gastroparesis. N Engl J Med 2007; 356: 820-9. New England Journal of Medicine
    8. Vinik AI, Maser RE, Mitchell BD, Freeman R. Diabetic autonomic neuropathy. Diabetes Care 2003;26(5):1553-79. www.ncbi.nlm.nih.gov
    9. Rayner CK, et al.Relationships of upper gastrointestinal motor and sensory function with glycemic control. Diabetes Care 2001; 24: 371-81. PubMed
    10. Olausson EA, Störsrud S, Grundin H, Isaksson M, Attvall S, Simrén M. A small particle size diet reduces upper gastrointestinal symptoms in patients with diabetic gastroparesis: a randomized controlled trial. Am J Gastroenterol. 2014;109(3):375-385. Doi:10.1038/ajg.2013.453 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
    11. Rinella ME. Nonalcoholic fatty liver disease: a systematic review. JAMA. 2015 Jun 9;313(22):2263-73. doi: 10.1001/jama.2015.5370. www.ncbi.nlm.nih.gov
    12. Noureddin M1 Mato JM, Lu SC. Nonalcoholic fatty liver disease: update on pathogenesis, diagnosis, treatment and the role of S-adenosylmethionine. Exp Biol Med (Maywood). 2015 Jun;240(6):809-20. doi: 10.1177/1535370215579161. Epub 2015 Apr 13. www.ncbi.nlm.nih.gov
    13. Wilm S, Helmert U. The prevalence of fullness, heartburn and nausea among persons with and without diabetes mellitus in Germany. Z Gastroenterol 2006;44(5):373-7. www.ncbi.nlm.nih.gov
    14. Phillips LK, Rayner CK, Jones KL, Horowitz M. An update on autonomic neuropathy affecting the gastrointestinal tract. Curr Diab Rep 2006;6(6):417-23. www.ncbi.nlm.nih.gov
    15. Bytzer P, Talley NJ, Leemon M, Young LJ, Jones MP, Horowitz M. Prevalence of gastrointestinal symptoms associated with diabetes mellitus: a population-based survey of 15,000 adults. JAMA Intern Med 2001;161(16):1989-96. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
    16. Ebert EC. Gastrointestinal complications of diabetes mellitus. Dis Mon 2005; 51: 620-63. PubMed

    Autorzy

    • Marek Oleszczyk, lekarz, specjalista chorób wewnętrznych, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (recenzent)
    • Adam Windak, Prof dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
    • Lino Witte, dr med., lekarz rezydent, medycyna wewnętrzna, Frankfurt
    • Jonas Klaus, lekarz medycyny, Fryburg
    • Günther Egidi, dr med., specjalista ds. medycyny ogólnej, Brema (recenzja)
    E10:; E11:; G63:; G632:; G99:; G990:
    Diabetes; gastrointestinale komplikationen bei diabetes; Diabetes, gastrointestinale Komplikationen
    Cukrzyca; Powikłania żołądkowo-jelitowe w cukrzycy; Cukrzyca, powikłania żołądkowo-jelitowe; Gastropareza cukrzycowa; Autonomiczna neuropatia; Cukrzycowa neuropatia; Dysfagia; Refluks żołądkowo-przełykowy; Gastropatia cukrzycowa; Objawy dyspeptyczne; Hipoglikemia poposiłkowa; Cholecystopatia cukrzycowa; Biegunka cukrzycowa; Niedoczynność; Zaparcia; Przewlekła rzekoma niedrożność jelit; Dysfunkcja anorektalna; Nietrzymanie stolca; Rzekome cukrzycowe zapalenie otrzewnej; Niedrożność rzekoma jelit
    Cukrzyca, powikłania żołądkowo-jelitowe
    document-disease document-nav document-tools document-theme
    Definicja: Cukrzyca wiąże się ze zwiększoną częstością występowania powikłań ze strony przewodu pokarmowego, w dużej mierze spowodowanych autonomiczną neuropatią cukrzycową przewodu pokarmowego z zaburzeniami perystaltyki, wydzielania i wchłaniania.
    Medibas Polska (staging)
    Cukrzyca, powikłania żołądkowo-jelitowe
    /link/97b41264639c4d94a883866e6d394797.aspx
    /link/97b41264639c4d94a883866e6d394797.aspx
    cukrzyca-powiklania-zoladkowo-jelitowe
    SiteDisease
    Cukrzyca, powikłania żołądkowo-jelitowe
    K.Reinhardt@gesinform.de
    Kmail#stina.Reinhardt@gesinformbaranowska@gmail.decom
    pl
    pl
    pl