Informacje ogólne1Informacje ogólne
Definicja
- Cukrzyca to grupa przewlekłych chorób metabolicznych, charakteryzujących się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi (hiperglikemia).
- W cukrzycy typu 1 niedobór insuliny występuje na skutek uszkodzenia komórek beta w trzustce.
- W cukrzycy typu 2 rozwija się insulinooporność i z biegiem czasu produkcja insuliny stopniowo zanika.
- Cukrzyca może prowadzić do wielu powikłań, zwłaszcza jeśli leczenie nie jest
niewystarczająceskuteczne. Mimiędzy innymi: uszkodzenie nerwów obwodowych, neuropatia cukrzycowa z zajęciem autonomicznego układu nerwowego- Autonomiczna neuropatia cukrzycowa często powoduje dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak:
DysfagiadysfagiaChorobachoroba refluksowa przełykuGastropatiagastropatia cukrzycowa (dyspepsja, poposiłkowa hipoglikemia)Cholecystopatiacholecystopatia cukrzycowa- zaburzenia kurczliwości pęcherzyka żółciowegoBiegunkabiegunka związana z cukrzycąZmniejszonazmniejszona motoryka jelita cienkiego i/lub grubego z zaparciamiPrzewlekprzewlekła rzekoma niedrożność jelitZaburzeniazaburzenia czynności odbytniczo-odbytowych (najczęściej nietrzymanie kału)- Nudności występują niemal dwukrotnie częściej u osób z cukrzycą niż u osób bez cukrzycy. Z kolei częstość występowania uczucia pełności i zgagi jest zbliżona.2
- Jednym z powikłań ze strony przewodu pokarmowego w cukrzycy jest niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby (non-alcoholic fatty liver disease — NAFLD).3
. - Wzajemna zależność patogenetyczna, o ile istnieje, nie jest jasna.
- Leczenie obejmuje optymalną kontrolę stężenia glukozy we krwi, jak również środki lecznicze ukierunkowane na objawy.
- Należy wziąć pod uwagę, że objawy ze strony przewodu pokarmowego mogą wystąpić również w związku z farmakoterapią cukrzycy, np. metforminą, akarbozą, inhibitorami DPP-4 lub agonistami receptora GLP-1.
Epidemiologia
- Wielu pacjentów z cukrzycą skarży się na dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.
- Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego są również rozpowszechnione w populacji ogólnej, ale występują częściej u pacjentów z cukrzycą.
- Neuropatia cukrzycowa występuje na świecie u nawet 30% chorych po 10–15 latach trwania choroby4, w Polsce 11,74%.5
- cukrzyca typu 1
- Częstość występowania neuropatii cukrzycowej wynosi od 6% na początku choroby do 30% po 13-14 latach trwania 8–54%.
61,16 - cukrzyca typu 2
- Częstość występowania neuropatii cukrzycowej wynosi 26% u młodych osób do 40% u dorosłych 13–46%.6
- Wykrywalne zaburzenia opróżniania żołądka (gastropareza) w cukrzycy
Uu nawet 55% osób z cukrzycą typu 1Uu nawet 30% osób z cukrzycą typu 2- Uczucie pełności nie występuje jednak częściej u osób z cukrzycą niż u osób zdrowych.
- Dysfagia u 5–12%7
- Biegunka u nawet 20%8
- Również w tym przypadku należy wziąć pod uwagę ewentualne działania niepożądane leczenia inhibitorami DPP-4 lub agonistami receptora GLP-1.
- Niewydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki
Uu 26% osób z cukrzycą typu 1Uu 12% osób z cukrzycą typu 2
Etiologia i patogeneza
- Cukrzyca jest najczęstszą przyczyną polineuropatii autonomicznej.
- Uszkodzenie nerwów układu autonomicznego powoduje różnorodne zaburzenia.
- Główne czynniki sprzyjające neuropatii autonomicznej przewodu pokarmowego to:
Czasczas trwania chorobyStstężenie glukozy we krwi- związek z czuciowo-ruchową polineuropatią cukrzycową
- Neuropatia autonomiczna przewodu pokarmowego prowadzi do zaburzeń czynnościowych:
Perystaltykiperystaltyki przewodu pokarmowegoWydzielaniawydzielaniaResorpcjiresorpcjiCzuciaczucia
- Częstym mechanizmem patologicznym jest osłabienie perystaltyki w przewodzie pokarmowym.
Opopóźniony pasaż w przełyku- towarzyszące zaburzenia perystaltyki przełyku, spontaniczne skurcze i upośledzenie napięcia
- może prowadzić do dysfagii, wymiotów i choroby refluksowej przełyku
Opopóźnione opróżniania żołądka w gastroparezie- najważniejszy objaw neuropatii autonomicznej w przewodzie pokarmowym
- może powodować nudności, wymioty i poposiłkową hipoglikemię
Opopóźnienieniony pasażujelitowegojelitowyRzadziejrzadziej stwierdza się przyspieszony pasaż lub przyspieszone opróżnianie żołądka
- Nietrzymanie kału
Sprzyjasprzyja mu:- zmniejszone napięcie zwieracza
- zmniejszona podatność odbytnicy
- zmniejszona percepcja bodźców z odbytu
- Niewydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki
Momoże prowadzić do biegunki lub biegunki tłuszczowej (steatorrhea)Momoże być spowodowana interakcją wielu patomechanizmówznaczenieZnaczenie neuropatii autonomicznej jest niejasne, ale nie pociąga to za sobą żadnych decyzji dotyczacych leczenia.
- Częste występowanie kamicy żółciowej
Niejasnaniejasna patogenezaPrawdopodobnieprawdopodobnie częściowo spowodowane upośledzoną kurczliwością pęcherzyka żółciowego
ICD-10
- E10: Cukrzyca insulinozależna
- E11: Cukrzyca insulinoniezależna
- G63: Polineuropatia w przebiegu chorób sklasyfikowanych gdzie indziej
- G63.2: Polineuropatia cukrzycowa
- G99: Inne zaburzenia układu nerwowego, występujące w przebiegu chorób sklasyfikowanych gdzie indziej
- G99.0: Neuropatia wegetatywna w przebiegu chorób układu wewnątrzwydzielniczego i metabolicznych
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Obecność objawów żołądkowo-jelitowych w chorobie podstawowej w przebiegu cukrzycy typu 1 lub cukrzycy typu 2
- Przesłanki wskazujące na neuropatię autonomiczną w obrębie przewodu pokarmowego
Wieloletniawieloletnia cukrzycaHipoglikemiahipoglikemia/wahania metaboliczne przy niewystarczająco ustabilizowanej cukrzycyInneinne powikłania cukrzycy (zwłaszcza związek z czuciowo-ruchową polineuropatią cukrzycową)Inneinne zaburzenia autonomicznePodeszpodeszły wiek
- Wykluczenie chorób strukturalnych i zakaźnych w przypadku nasilających dolegliwości lub objawów ostrzegawczych
Diagnostyka różnicowa
- W zależności od wiodącego objawu
- Możliwa diagnostyka różnicowa
- Pseudoperitonitis diabetica przy hiperglikemii
Zespzespół jelita drażliwegoChorobachoroba refluksowa przełykuNowotwnowotwór jelita grubegoNieswoistenieswoiste zapalenie jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego)Zapaleniezapalenie trzustkiZapaleniezapalenie pęcherzyka żółciowegoKamicakamica moczowa
- W przypadku rzekomej niedrożnosci jelit (rzadko)
Wywiad lekarski
- Ukierunkowane pytania o następujące objawy i wyniki:
Dysfagiadysfagia/odynofagiaBbóle brzuchaNudnonudności, wymiotyUczucieuczucie pełności, wzdęciaBiegunkabiegunkaZaparciazaparciaNietrzymanienietrzymanie kałuKrewkrew w stolcu
- Pytania o czas trwania i ewentualną progresję objawów ze strony przewodu pokarmowego
- Wpływ dolegliwości na jakość życia
- Obecność objawów alarmowych (gorączka, osłabienie, niezamierzona utrata masy ciała)
Inne objawy towarzyszące
- Objawy cukrzycy
Npnp. osłabienie, wielomocz, polidypsja
- Objawy symetrycznej dystalnej polineuropatii obwodowej (cukrzycowej)
Npnp. objawy przeczulicy i zaburzeń czucia (mrowienie, ból, drętwienie, bak odczuwania bólu przy zranieniu)
- Objawy neuropatii autonomicznej (cukrzycowej)
Npnp. hipotensja ortostatyczna z zawrotami głowy zależnym od pozycji ciała oraz omdlenia
Objawy alarmowe
- Objawy alarmowe w przypadku chorób strukturalnych i zakaźnych
Krewkrew w stolcuNiedokrwistoniedokrwistośćWczesnewczesne uczucie sytościUporczyweuporczywe wymiotyNiezamierzonaniezamierzona utrata masy ciała powyżej 10%Biegunkabiegunka paradoksalnaNiedoniedożywienieDysfagiadysfagia/odynofagiaPowipowiększenie węzłów chłonnychObjawyobjawy B (gorączka, osłabienie, utrata masy ciała)Opopór w badaniu palpacyjnymDodatnidodatni wywiad rodzinny w kierunku nowotworów w przewodzie pokarmowymWiekwiek powyżej 50 lat
Badanie przedmiotowe
- Ogólne badanie fizykalne
Parametryparametry życioweOrganomegaliaorganomegaliaOpopór w obrębie jamy brzusznej
- Orientacyjne badanie neurologiczne w kierunku objawów polineuropatii
Ukierunkowaneukierunkowane na uszkodzenie autonomicznego układu nerwowego- zaburzenia troficzne (suchość skóry, owrzodzenie, osteoartropatia Charcota)
- hipotensja ortostatyczna
- tachykardia spoczynkowa
Badania uzupełniające
- Diagnostyka laboratoryjna
Rutynowerutynowe badania laboratoryjne: CRP, morfologia krwi, kreatynina, mocznik, sód, potas, lipaza, bilirubina, ALT, gamma GGTP, ALPGlukozaglukoza we krwi i HbA1cOpopóźnione opróżnianie żołądka przyczynia się do złej kontroli glikemii (możliwy wczesny objaw gastroparezy)9.
Ww razie potrzeby badanie moczuWw razie potrzeby diagnostyka stolca w kierunku drobnoustrojów chorobotwórczych — szczególnie Clostridoides po antybiotykoterapii- W razie potrzeby USG jamy brzusznej
Diagnostyka specjalistyczna
- Dodatkowa diagnostyka zależy od objawów
- Jeśli istnieją dowody na neuropatię obwodową z zajęciem układu autonomicznego lub bez jego zajęcia
Ww razie potrzeby dalsza diagnostyka neurologiczna w kierunku autonomicznych neuropatii lub polineuropatii cukrzycowej
- Zasadniczym celem jest wykluczenie istotnych rozpoznań różnicowych
- Często wykonywane badania
- USG jamy brzusznej
Badaniabadania endoskopowe- np. gastroskopia, kolonoskopia
Dalszadalsza diagnostyka laboratoryjna- np. diagnostyka przeciwciał w kierunku celiakii/choroby trzewnej
Obrazowanieobrazowanie TK lub RMDiagnostykadiagnostyka czynnościowa przewodu pokarmowego- np. pomiar szybkości opróżniania żołądka
Diagnostyka ukierunkowana na objawy
Dysfagia i choroba refluksowa
- Dalsza diagnostyka I stopnia
- W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian strukturalnych:
- gastroskopia
- w razie potrzeby także inne badania obrazowe
- W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian strukturalnych:
- Dalsza diagnostyka II stopnia
- W przypadku dysfagii bez zwężenia przełyku lub objawów refluksowych, jeżeli nie uzyskano odpowiedniej odpowiedzi na IPP:
- manometria przełyku
- 24-godzinna pH-metria
- W przypadku dysfagii bez zwężenia przełyku lub objawów refluksowych, jeżeli nie uzyskano odpowiedniej odpowiedzi na IPP:
Gastropatia cukrzycowa (gastropareza)
- Pełnoobjawowa postać tej choroby występuje bardzo rzadko!
- Dalsza diagnostyka I stopnia
- W przypadku podejrzenia gastropatii i budzących obawy lub niejednoznacznej wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
- gastroskopia
- USG jamy brzusznej
- w razie potrzeby także inne badania obrazowe
- badania laboratoryjne
- W przypadku podejrzenia gastropatii i budzących obawy lub niejednoznacznej wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
- Dalsza diagnostyka II stopnia
- Jeśli nadal nie udało się wyjaśnić objawów i nie ma odpowiedzi na standardowe środki (np. zmiana diety):
- scyntygrafia opróżniania żołądka (procedura referencyjna)
- test oddechowy z izotopem węgla 13C (ze znakowaniem pokarmów stałych)
Cukrzycowa biegunka i zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki
- Również rzadkie
- Biegunka cukrzycowa jest w zasadzie rozpoznaniem z wykluczenia
- Objawy i przebieg
- Typowe są napadowe brązowe, wodniste, obfite stolce z nagłym parciem na stolec i uczuciem niepełnego wypróżnienia.
- Możliwymi przyczynami są również leki stosowane w leczeniu cukrzycy i nietolerancje pokarmowe i należy przeprowadzić szczegółową ocenę pod tym kątem.
- Dalsza diagnostyka I stopnia
- W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstepnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
- wywiad lekarski (leki, zamienniki cukru itp.). Należy na próbę odstawić w szczególności inhibitory DPP-4 i agonistów receptora GLP-1
- endoskopia (w tym badanie histologiczne w celu wykluczenia np. celiakii/choroby trzewnej, mikroskopowego zapalenia jelita grubego)
- USG jamy brzusznej
- w razie potrzeby także inne badania obrazowe
- W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstepnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
- Dalsza diagnostyka II stopnia (opieka specjalistyczna)
- Badania laboratoryjne (w tym badanie stolca na obecność drobnoustrojów chorobotwórczych, jeśli nie wykonuje się biopsji dwunastnicy; oznaczenie przeciwciał pod kątem celiakii/choroby trzewnej).
- U
- wodorowy test oddechowy — laktoza/fruktoza/sorbitol
- wodorowy test oddechowy — glukoza
- w razie potrzeby elastaza-1 w kale
- w razie potrzeby wodorowy test oddechowy — laktuloza
- w razie potrzeby test wchłaniania d-ksylozy
Zaparcia w przebiegu cukrzycy
- Nie występują częściej niż u osób bez cukrzycy.
- Pierwszy krok: ustalić, czy hiperglikemia nie doprowadziła do odwodnienia, które należy leczyć w pierwszej kolejności.
- Dalsza diagnostyka I stopnia
- W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
- wywiad dotyczący przyjmowanych leków
- badanie per rectum
- ileokolonoskopia (procedura dająca najbardziej jednoznaczne wyniki)
- badania laboratoryjne
- w razie potrzeby USG jamy brzusznej
- w razie potrzeby także inne badania obrazowe
- W przypadku budzących obawy lub niejednoznacznych wyników diagnostyki wstępnej, w celu wykluczenia zmian organicznych:
- Dalsza diagnostyka II stopnia (opieka specjalistyczna)
- Jeśli nie uda się wyjaśnić przyczyny objawów i nie występuje wystarczająca odpowiedź na standardowe leczenie (np. środki przeczyszczające):
- defekografia (RM)
- manometria anorektalna (odbytu i odbytnicy)
- określenie czasu pasażu przez jelito grube (test Hintona)
- ocena neurologiczna
- Jeśli nie uda się wyjaśnić przyczyny objawów i nie występuje wystarczająca odpowiedź na standardowe leczenie (np. środki przeczyszczające):
Cukrzycowe nietrzymanie kału
- Niezwykle rzadkie!
- Dalsza diagnostyka I stopnia
Badaniebadanie per rectumEndosonografiaendosonografia odbytniczaDefekografiadefekografia (RM)Przyprzy braku dowodów na choroby organiczne:- manometria anorektalna (odbytu i odbytnicy)
- w razie potrzeby badania neurologiczne
- Dalsza diagnostyka II stopnia (opieka specjalistyczna)
- Jeśli nie uda się wyjaśnić przyczyny objawów i nie występuje wystarczająca odpowiedź na standardowe
środkileczenie:- defekografia (RM)
- manometria anorektalna (odbytu i odbytnicy)
- określenie czasu przejścia przez jelito grube (test Hintona)
- ocena neurologiczna
- Jeśli nie uda się wyjaśnić przyczyny objawów i nie występuje wystarczająca odpowiedź na standardowe
Cukrzycowa dysfunkcja pęcherzyka żółciowego
- Przy skurczach pęcherzyka żółciowego, cholecystomegalii (powiększeniu pęcherzyka żółciowego) i kamieniach w pęcherzyku żółciowym
- USG jamy brzusznej
Ww razie potrzeby dodatkowe badania obrazowe (TK, RM, MRCP)Ww razie potrzeby bardziej inwazyjne procedury (endosonografia lub ECPW)
Wskazania do skierowania do specjalisty
- Jeśli objawy utrzymują się dłużej niż 4 tygodnie i są subiektywnie niepokojące, należy na ich podstawie zdecydować, czy skierowanie do dalszej diagnostyki (np. do gastroenterologa) należy wystawić natychmiast, czy dopiero po nieudanej próbie terapii.
Leczenie
Cele leczenia
- Podstawowe cele leczenia
Poprawapoprawa jakości życiaZmniejszeniezmniejszenie dyskomfortuZapobieganiezapobieganie powikłaniomPoprawapoprawa kontroli cukrzycy
- Indywidualizacja celów leczenia
- zależna od chorób współistniejących, wieku i przewidywanej dalszej długości życia, a także od jakości życia pacjenta
Ogólne informacje o leczeniu
- Zaburzenia przewodu pokarmowego należy leczyć objawowo
- Według wytycznych dotyczących osób bez cukrzycy — dolegliwości nie występują częściej, z wyjątkiem nudności.
Uwzgluwzględnienie ryzyka i przeciwwskazań swoistych dla cukrzycy
- Należy dążyć do normalizacji glikemii, dobrej kontroli cukrzycy.
- Zaburzenia, które nie wymagają leczenia:
Bezbez subiektywnych dolegliwościBezbez istotnych zmian morfologicznychBezbez upośledzenie czynności metabolicznych
- Należy wziąć pod uwagę aspekty psychospołeczne i choroby współistniejące.
Leczenie objawowe
Dysfunkcja pęcherzyka żółciowego
- Zwiększa ryzyko wystąpienia kamicy żółciowej.
- W przypadku niepowikłanej dysfunkcji pęcherzyka żółciowego
- brak swoistego leczenia poza ustabilizowaniem cukrzycy
- Kamicę żółciową i jej powikłania należy leczyć tak samo jak u osób bez cukrzycy.
Uwzgluwzględnić swoiste zagrożenia związane z cukrzycą- np. w zakresie wskazań lub przeciwwskazań do operacji (leki)
Choroba refluksowa przełyku
- Leczenie według ogólnych zasad jak u osób bez cukrzycy
- Lekami z wyboru są inhibitory pompy protonowej (IPP)
Dysfagia
- W przypadku dysfagii i bólu zamostkowego spowodowanego zaburzeniami perystaltyki przełyku
Leczenieleczenie według ogólnych zasad jak u osób bez cukrzycy
- W przypadku niskiego ciśnienia wytwarzanego w przełyku
Dokdokładne żucie pokarmów stałych lub podawanie płynnych pokarmów uzupełniających, utrzymując górną część ciała w pozycji pionowejNienie zaleca się rutynowego podawania prokinetyków- w najlepszym wypadku mają one niewielki wpływ na przełyk
jeJeśli objawy utrzymują się, w indywidualnych przypadkach można rozważyć próbę terapii z użyciem prokinetyków (np. domperydonu, metoklopramidu) (stosowanie"off-label,"poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label).- W przypadku dysfagii spowodowanej nadmiernym ciśnieniem w przełyku
Prpróba leczenia środkami zwiotczającymi mięśnie gładkie (np. antagoniści wapnia, zastosowanie"off label,"poza zarejestrowanymi wskazaniami)Przyprzy niepowodzeniu leczenia- inwazyjne endoskopowe zabiegi interwencyjne
- leczenie chirurgiczne jako ostateczność
- W przypadku achalazji
Pneumatycznepneumatyczne poszerzenie przełyku jako leczenie z wyboruPodawaniepodawanie środków zwiotczających mięśnie gładkieEndoskopoweendoskopowe wstrzyknięcie toksyny botulinowej do dolnego zwieracza przełykuLeczenieleczenie chirurgiczne w przypadkach opornych na leczenie zachowawcze
Gastropatia cukrzycowa
- Gastropatia cukrzycowa utrudnia optymalizację kontroli metabolicznej.
- Przyspieszone opróżnianie żołądka (rzadziej)
- Prowadzi do szybkiego i gwałtownego wzrostu stężenia glukozy we krwi po posiłku i dyskomfortu w nadbrzuszu.
- Nie ma jeszcze ustalonych metod leczenia.
Zmianazmiana nawyków żywieniowych- małe posiłki, spożywane częściej w ciągu dnia
- unikanie szybko przyswajalnych węglowodanów (np. słodzonych napojów)
- próba stosowanie środków pęczniejących (np. łusek nasion babki jajowatej) w celu opóźnienia pasażu
- Opóźnione opróżnianie żołądka/gastropareza (częściej)
- Zaburza synchronizację pomiędzy wchłanianiem węglowodanów a działaniem leków (m.in. działanie insuliny).
moMoże to prowadzić do ostrych zaburzeń metabolicznych, zwłaszcza hipoglikemii.
Postpostępowanie ogólne- dokładne przeżuwanie pokarmów
- siedzenie w pozycji pionowej przez co najmniej 30 minut po każdym posiłku
- małe posiłki spożywane częściej w ciągu dnia
- zmniejszone spożycie tłuszczu, spożywanie niewielkiej ilości błonnika pokarmowego
- powolne chodzenie po spożyciu posiłku
- w razie potrzeby podawanie przetartego/płynnego pokarmu
Uu pacjentów wymagajacych podawania insulinyzapotrzebowanieZapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone.- ewentualne dostosowanie odstępu między podaniem insuliny a posiłkiem
Brakbrak poprawy poprzez zmianę dietystosowanieStosowanie prokinetyków ograniczone do kilku tygodni (powtarzane w razie potrzeby), z uwzględnieniem profilu ryzyka i korzyści- metoklopramid (stosowanie
"off-label,"poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label) i inne leki przeciwwymiotne. - przy niewystarczającej skuteczności: ewentualnie erytromycyna (zastosowanie
"off-label,"poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label) - inne leki prokinetyczne: cisapryd, itopryd, trimebutyna
- metoklopramid (stosowanie
Ww przypadkach opornych na leczenie- leczenie w specjalistycznych placówkach
- zastosowanie stymulatora aktywności bioelektrycznej żołądka
- stałe żywienie dojelitowe
- stałe żywienie pozajelitowe (w ostateczności)
Proceduryprocedury niezalecane- endoskopowe wstrzyknięcie toksyny botulinowej-A do odźwiernika
- resekcyjne zabiegi chirurgiczne
- Zaburza synchronizację pomiędzy wchłanianiem węglowodanów a działaniem leków (m.in. działanie insuliny).
Cukrzycowa biegunka i zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki
- Kluczowe znaczenie ma dokładna diagnostyka różnicowa.
- W
- W
- Leczenie objawowe
Podawaniepodawanie środków zwiększających objętość mas kałowych (pęczniejących) (np. łusek nasion babki jajowatej)LoperamidloperamidPrzyprzy niepowodzeniu- ewentualnie próba leczenia klonidyną lub oktreotydem
- W przypadku kolonizacji bakteryjnej
Diagnostykadiagnostyka i ewentualnie specjalistyczne leczenie gastroenterologiczne
wskazania, wskazanie do leczenia
Suplementacjasuplementacja enzymów trzustkowychKonrolakontrola cukrzycyleczenieLeczenie może do pewnego stopnia utrudnić ustabilizowanie stężenia glukozy we krwi.
Zaparcia w przebiegu cukrzycy
- W przypadku niepowikłanych zaparć
Leczenieleczenie według wytycznych, jak u osób bez cukrzycyZmianazmiana diety- spożywanie większej ilości błonnika
- przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów
Postepowaniepostępowanie ogólne (np. aktywność fizyczna)
- Brak odpowiedzi na zmianę diety
Bbłonnik (jeśli jest tolerowany) stosowany do celów terapeutycznych (pektyny, preparaty z nasion babki jajowatej, otręby pszenne, siemię lniane)Śśrodki przeczyszczające i/lub lewatywy (np. roztwory PEG)
- W przypadku czynnościowych zaburzeń wypróżniania
Leczenieleczenie metodą biofeedbackuLewatywylewatywy i czopki wywołujące defekację- W przypadku zmian organicznych (np. znacznego stopnia
wypadaniawypadanie odbytnicy) - leczenie chirurgiczne
- W ciężkich postaciach zaparć często konieczny jest złożony schemat terapeutyczny (leczenie dietą, prokinetyki, środki przeczyszczające, leki przeciwbólowe, w razie potrzeby interwencja chirurgiczna).
Dysfunkcja anorektalna (cukrzycowe nietrzymanie stolca)
- W przypadku nietrzymania stolca z osłabieniem mechanizmu zwieraczy
Ććwiczenia mięśni dna miednicyLeczenieleczenie metodą biofeedbacku (przy zachowanej percepcji wewnątrzodbytniczej)
- Jeśli nietrzymaniu stolca towarzyszy biegunka, należy prowadzić leczenie objawowe z użyciem środka przeciwbiegunkowego.
- W przypadku zmian organicznych z towarzyszącym nietrzymaniem stolca należy przeanalizować wskazania do zabiegu chirurgicznego.
Zapobieganie
- Optymalne ustabilizowanie stężenia glukozy we krwi
Przypuszczalnieprzypuszczalnie poprawa neuropatii autonomicznej- Upośledzenie wszystkich czynności przewodu pokarmowego może wynikać z
powoduhiperglikemii.
- Ograniczenie spożywania alkoholu
- Dostosowanie nawyków żywieniowych
- Poprawa np. w wyniku zmniejszenia wielkości
spozywanychspożywanych posiłków przy gastroparezie.10
- Poprawa np. w wyniku zmniejszenia wielkości
Dalsze postępowanie
- Zalecenia dotyczą jedynie bardzo rzadkiej sytuacji, w której cukrzyca doprowadziła do swoistych powikłań ze strony przewodu pokarmowego.
- Pierwsze badanie
Cukrzycacukrzyca typu 2 w momencie stawiania rozpoznaniaCukrzycacukrzyca typu 1 najpóźniej 5 lat od rozpoznania
- Badania kontrolne
Jejeśli nie występuje neuropatia: raz w roku.
- Badanie
Objawyobjawy, na które należy ukierunkować badania przesiewowe: dyspepsja, zaparcia, biegunka, nietrzymanie kałuJejeśli na podstawie badania przesiewowego podejrzewa się neuropatię: podstawowadiagnostykai(zobacz ta sekcja) iewentualnie dalsza diagnostyka
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Źródła
Piśmiennictwo
- Martin CL et al. for the DCCT/EDIC Research Group Neuropathy and Related Findings in the Diabetes Control and Complications Trial/Epidemiology of Diabetes Interventions and Complications Study. Diabetes Care. 2014;37:31–38. doi: 10.2337/dc13-2114. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Wilm S, Helmert U. The prevalence of fulness, heartburn and nausea among persons with and without diabetes mellitus in Germany. Z Gastroenterol 2006;44.373-377. www.thieme-connect.com
- Krishnan B, Shithu B, Walker J, Walker AB, Pappachan JM World J Diabetes. 2013 Jun 15; 4(3): 51–63. Published online 2013 Jun 15. doi: 10.4239/wjd.v4.i3.51 www.ncbi.nlm.nih.gov
- Iqbal Z. et al. Diabetic Peripheral Neuropathy: Epidemiology, Diagnosis, and Pharmacotherapy. Clin Ther 2018;40(6):828-849 www.clinicaltherapeutics.com
- Lu Y. et al. Prevalence and Risk Factors for Diabetic Peripheral Neuropathy in Type 2 Diabetic Patients From 14 Countries: Estimates of the INTERPRET-DD Study. Front Public Health 2020;Vol.8:1-8 doi: 10.3389/fpubh.2020.534372 www.frontiersin.org
- Hicks CW.,et al. Epidemiology of Peripheral Neuropathy and Lower Extremity Disease in Diabetes. Curr. Diabetes Rep. 2019;19:1–8. doi: 10.1007/s11892-019-1212-8. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Camilleri M. Clinical practice. Diabetic gastroparesis. N Engl J Med 2007; 356: 820-9. New England Journal of Medicine
- Vinik AI, Maser RE, Mitchell BD, Freeman R. Diabetic autonomic neuropathy. Diabetes Care 2003;26(5):1553-79. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Rayner CK, et al.Relationships of upper gastrointestinal motor and sensory function with glycemic control. Diabetes Care 2001; 24: 371-81. PubMed
- Olausson EA, Störsrud S, Grundin H, Isaksson M, Attvall S, Simrén M. A small particle size diet reduces upper gastrointestinal symptoms in patients with diabetic gastroparesis: a randomized controlled trial. Am J Gastroenterol. 2014;109(3):375-385. Doi:10.1038/ajg.2013.453 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Rinella ME. Nonalcoholic fatty liver disease: a systematic review. JAMA. 2015 Jun 9;313(22):2263-73. doi: 10.1001/jama.2015.5370. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Noureddin M1 Mato JM, Lu SC. Nonalcoholic fatty liver disease: update on pathogenesis, diagnosis, treatment and the role of S-adenosylmethionine. Exp Biol Med (Maywood). 2015 Jun;240(6):809-20. doi: 10.1177/1535370215579161. Epub 2015 Apr 13. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Wilm S, Helmert U. The prevalence of fullness, heartburn and nausea among persons with and without diabetes mellitus in Germany. Z Gastroenterol 2006;44(5):373-7. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Phillips LK, Rayner CK, Jones KL, Horowitz M. An update on autonomic neuropathy affecting the gastrointestinal tract. Curr Diab Rep 2006;6(6):417-23. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Bytzer P, Talley NJ, Leemon M, Young LJ, Jones MP, Horowitz M. Prevalence of gastrointestinal symptoms associated with diabetes mellitus: a population-based survey of 15,000 adults. JAMA Intern Med 2001;161(16):1989-96. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Ebert EC. Gastrointestinal complications of diabetes mellitus. Dis Mon 2005; 51: 620-63. PubMed
Autorzy
- Marek Oleszczyk, lekarz, specjalista chorób wewnętrznych, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (recenzent)
- Adam Windak, Prof dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
- Lino Witte, dr med., lekarz rezydent, medycyna wewnętrzna, Frankfurt
- Jonas Klaus, lekarz medycyny, Fryburg
- Günther Egidi, dr med., specjalista ds. medycyny ogólnej, Brema (recenzja)