Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Nagminne porażenie dziecięce

Streszczenie

  • Definicja: Zakażenie układu nerwowego wywołane przez wirusa polio, które może prowadzić do niedowładu wiotkiego.
  • Epidemiologia: Europa jest wolna od polio od 2002 roku. 80% ludności świata żyje w  krajach wolnych od polio. Dziki typ wirusa krąży już tylko w  Afganistanie i  Pakistanie., Wirus polionatomiast pochodzenia szczepionkowego krąży w  Jemenie, na Madagaskarze i  w  Malezji.
  • Objawy: W  większości przypadków brak objawów lub tylko nieswoiste objawy, takie jak gorączka, ból gardła, bóle mięśni, nudności i  wymioty.
  • WynikiBadanie fizykalne: U  niewielkiej liczby pacjentów (ok. 1 na 1000 we wczesnym dzieciństwie i <1 na 100 w wieku dorosłym), występuje cięższa choroba z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i lub porażeniem.> u ok. 1 na 100 w wieku dorosłym) rozwija się cięższa choroba z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i/lub paraliżem.
  • Diagnostyka: Możliwe jest wykrycie wirusa w  stolcu, ewentualnie także w  wymazie z  gardła i  płynie mózgowo-rdzeniowym.
  • TerapiaLeczenie:  Nie jest dostępnapne terapialeczenie ukierunkowana na przyczynęprzyczynowe. W  przypadku niedowładu wczesne rozpoczęcie intensywnej fizjoterapii.

Informacje ogólne

  • Cały rozdział oparto na tych źródłach literaturowych.

Definicja

  • Zakażenie układu nerwowego wywołane przez wirusa polio
  • Może prowadzić do niedowładu wiotkiego lub porażenia mięśni w  wyniku zakażenia komórek ruchowych rogów przednich rdzenia kręgowego.
  • Na nagminne porażenie dziecięce chorują wyłącznie ludzie.
  • Enders, Robbins i  Weller otrzymali w  1949 roku Nagrodę Nobla za wykazanie, że wirus polio nie namnaża się w  hodowlach nieneuronalnych linii komórkowych.
  • Pierwsza szczepionka pojawiła się na rynku w  1956 roku.

Epidemiologia

  • W pierwszej połowie XX wieku doszło do epidemii w  Europie i  Ameryce Północnej.
  • Europa została oficjalnie uznana za wolną od polio w  czerwcu 2002 roku. Ostatnie dwa przypadki tej choroby, spowodoane dzikim wirusem polio, odnotowano w 1982 r. i 1984 r.1. W  1994 r. wydano analogiczną deklarację dotyczącą Ameryki Północnej i  Południowej, w  2000 r. —dla Regionu Zachodniego Pacyfiku oraz w  2014 r. —dla 11 krajów Azji Południowo-Wschodniej, w  tym Indii i  Indonezji.
    • Od tego czasu 80% ludności świata żyje w  krajach wolnych od polio.
  • W  2020 roku w  Pakistanie i  Afganistanie odnotowano łącznie 140 przypadków. Celem jest całkowite wyeliminowanie zakażeń.
    • Jeśli nie uda się całkowicie wyeliminować choroby, prognozy wskazują, że zapadalność na nią wzrośnie o  200  000 nowych przypadków rocznie, a  w  ciągu 10 lat choroba ponownie rozprzestrzeni się na cały świat.
  • Do krajów zagrożonych, tj. o  niskim stanie odporności populacjipopulacyjnej i  niewystarczających możliwościach nadzoru, należą obecnie Angola, Chiny, Myanmar, Filipiny i  Zambia (stan na czerwiec 2021 r.).
  • W  latach 2000–2010 byłoodnotowano kilka zakażeń mutacjami wirusa polio pochodzenia szczepionkowego (Circulating Vaccine­ Derived Polio-Virus, - CVDPV). Żywe szczepionki, sze względu na niską wprowadzane do obrotu po niskich cenach i dlategocenę, nadal są stosowane w  Afryce i  Azji.
    • W 2020 roku zanotowano 1039 przypadków zachorowań z  niedowładami pochodzenia szczepionkowego, w 2020z roku,czego około połowa w  Pakistanie i  Afganistanie
    • Ponieważ tylko 1 na około 200 zakażeń wiąże się z  niedowładem, można założyć znacznie większą częstość występowania.
  • Od 1988 do 2018 roku liczba zgłoszonych przypadków polio na świecie zmniejszyła się o  ponad 99% (z 350  000 przypadków do 33).
  • Szczegółowe informacje na temat krajów, w  których polio nadal występuje, znajdują się w  sekcji Szczepienia dla podróżnych.

Etiologia i  patogeneza

Etiologia

  • Wirus polio należy do grupy enterowirusów z  rodziny pikornawirusów. Znane są trzy typy poliowirusów typu dzikiego (WPV): typ 1, 2 i  3
    .
    • WPV2 i  WPV3 zostały całkowicie wyeliminowane na całym świecie. Obecnie w  obiegu pozostaje jedynie WPV1.
  • Wirus rozprzestrzenia się poprzez transmisję fekalno-oralną. Namnaża się w  gardle i  jelicie przez 1–3 tygodnie, po czym następuje miejscowa odpowiedź immunologiczna lub faza wiremii.
  • Wirus jest wydalany w  ślinie przez 2–3 dni, a  w  stolcu przez 2–6 tygodni.
    • W  niektórych stanach chorobowych oraz u  osób zakażonych z  upośledzeniem odporności wydalanie wirusa może utrzymywać się nawet przez kilka lat.
  • Okres wylęgania wynosi zwykle 1–2 tygodnie (zakres 3–35 dni).
  • Wskaźnik zakażeń jest niezwykle wysoki, ale 90–95% wszystkich zakażeń przebiega bezobjawowo. Kolejne 4–8 % objawia się jako przemijająca choroba z  nieswoistymi objawami infekcji gorączkowej.

Patogeneza

  • U  nawet 99,9% wszystkich zakażonych małych dzieci zakażenie przebiega bezobjawowo.
  • Ryzyko zachorowania na jawne nagminne porażenie dziecięce wzrasta z  wiekiem.
  • Wirus może dotrzeć do układu nerwowego drogą hematogennkrwionośną oraz przez wsteczny transport aksonalny.
  • Neurotropizm: wirus preferuje komórki rogów przednich rdzenia kręgowego (zakażenie motoneuronów alfa). Śmierć tych komórek prowadzi do niedowładu wiotkiego.

Czynniki sprzyjające

  • Nieodpowiednie warunki higieniczne i  sanitarne na obszarach o  niskim wskaźniku objęcia szczepieniami

ICD-10

  • A80 Ostre nagminne porażenie dziecięce
    • A80.0 Ostre nagminne porażenie poszczepienne
    • A80.1 Ostre nagminne porażenie dziecięce, wirus dziki, importowany
    • A80.2 Ostre nagminne porażenie dziecięce, wirus dziki, miejscowy
    • A80.3 Inne i  nieokreślone postaciepostaci ostrego nagminnego porażenia dziecięcego
    • A80.4 Ostre nagminne porażenie dziecięce, postać nieporażenna
    • A80.9 Ostre nagminne porażenie dziecięce, nieokreślone
  • B91 Następstwa nagminnego porażenia dziecięcego
  • G14 Zespół post-polio

Diagnostyka

  • Cały rozdział oparto na tych źródłach literaturowych.

Kryteria diagnostyczne

  • Osłabienie mięśni, ból głowy, sztywność karku, gorączka, nudności/wymioty  i  ból gardła
  • Uszkodzenie dolnych neuronów ruchowych (niedowład wiotki) z  ograniczeniem odruchów mięśniowych i  zanikiem mięśni
  • Metodą diagnostyczną z  wyboru jest posiew z  płynu mózgowo-rdzeniowego, i stolca lub wymaz z gardła, metodą drugiego wyboru jest test PCR wykrywający RNA wirusa i  test serologiczny. W  przypadku podejrzenia klinicznego diagnostykę należy prowadzić w  ośrodku referencyjnym.
  • W  płynie mózgowo-rdzeniowym stwierdza się leukocytozę z  przewagą limfocytów, choć rzadko powyżej 500/mikrolitr.

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • 90–95% wszystkich zakażonych osób pozostaje bezobjawowych. U  mniej niż 1% rozwijają się niedowłady.
  • U  pacjentów objawowych mogą wystąpić trzy różne manifestacje kliniczne choroby.

Przebieg poronny bez zapalenia rdzenia kręgowego (choroba łagodna)

Nieporażenna postać nagminnego porażenia dziecięcego

  • 1–4% przypadków
  • Oprócz objawów łagodnej chorobyinfekcji wirusowej występują objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz skurcze mięśni.
    • wysokaWysoka gorączka, ból pleców, skurcze mięśni
    • aseptyczneAseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych bez niedowładu, często z  nudnościami, wymiotami, bólem głowy i  sztywnością karku

Porażenna postać nagminnego porażenia dziecięcego

  • <1% przypadków>Poniżej 1% przypadków
  • Czynnik wywołujący jest niejasny; aktywność fizyczna i  zastrzyki domięśniowe mogą odgrywać rolę w  łagodnej fazie choroby.
  • Może wystąpić drżenie, osłabienie mięśni, zaparcia oraz niedrożność jelitajelit.
  • Porażenne nagminne porażenie dziecięce można podzielić na postać rdzeniową i  opuszkową. Mogą one również występować jednocześnie.
    • postaPostać rdzeniowa nagminnego porażenia dziecięcego
      • Poczpoczątkowo występuje ból mięśniowy i  silne skurcze mięśni, następnie rozwija się asymetryczne osłabienie mięśni, głównie kończyn dolnych, które osiąganajbardziej najwyższynasilone poziom nasileniajest w  okresie 48 godzin.
      • Zajzajęcie mięśni oddechowych prowadzi do zmniejszenia pojemności życiowej.
    • postaPostać opuszkowa nagminnego porażenia dziecięcego
      • niedowład mięśni unerwianych przez nerwy czaszkowe (porażenie opuszkowe)
      • objawy to m.in. diplopia (rzadko), obwodowy niedowład twarzy, dysfagia, dysfonia, nosowy głos, niedowład mięśnia mostkowo-obojczykowosutkowo-sutkowegoobojczykowego i  mięśnia czworobocznego, trudności w  żuciu, zaburzenia połykania oraz cofanie pokarmu i regurgitacja płynuynów z żołądka (regurgitacja) przez nos
      • wysoka śmiertelność, zwłaszcza u  dzieci

Badanie przedmiotowe

  • W  badaniu neurologicznym stwierdza się niedowłady rdzeniowe i/lub opuszkowe.
    • uszkodzenieUszkodzenie dolnych neuronów ruchowych (niedowład wiotki) z  ograniczeniem głębokich odruchów ścięgnistych i  zanikiem mięśni

Badania uzupełniające w  ramach podstawowej opieki zdrowotnej

Badanie krwi

  • Prawidłowa liczba leukocytów albo łagodna leukocytoza

Diagnostyka specjalistyczna

Badanie krwi

  • Test serologiczny12
    • Rozpoznanie można postawić rna podstawie wynikównieżw serologiczniebadań serologicznych (obecność lub wzrost miana przeciwciał w klasie IgM), alejednak ta metoda jest powolna i  trudna do wykonania ze względu na dużą liczbę różnych enterowirusów.
  • Diagnostyka molekularna metodą PCR w  celu określenia serotypu i  odróżnienia nagminnego porażenia dziecięcego wywołanego przez wirusa dzikiego i  pochodzenia szczepionkowego.

Diagnostyka specjalistyczna

Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego - wykonywane w warunkach szpitalnych

  • Ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego i  poziom białka są prawidłowe lub nieznacznie podwyższone.
  • Poziom glukozy nie jest obniżony.
  • Liczba komórek wynosi zwykle poniżej 500/mikrolitr i  jest głównie efektem limfocytozy.
  • Płyn mózgowo-rdzeniowy jest w  normie u  5% pacjentów

Posiew

  • Wymazy z  gardła (we wczesnym przebiegu) i  próbki stolca (we wczesnym i  późnym przebiegu), w  razie potrzeby próbka płynu mózgowo-rdzeniowego
  • Wirus polio można wyizolować ze stolca przez okres do 6 tygodni od początku choroby.

Wskazania do hospitalizacji

  • W  przypadku podejrzenia nagminnego porażenia dziecięcego obowiązkowa jest hospitalizacja na podstawie skierowania od lekarza3

TerapiaLeczenie

Cel terapiileczenia

Ogólne informacje o terapiileczeniu

  • Nie jest dostępnapne terapialeczenie ukierunkowana na przyczynę.przyczynowe
  • Kluczowa jest fizjoterapia prowadzona od wczesnego etapu choroby, zapobiegająca zesztywnieniu porażonych mięśni, ćwiczenia oddechowe, walka z nałogiem palenia, mobilizacja odksztuszania wydzieliny zalegającej w drogach oddechowych, przy długotrwałym unieruchomieniu profilaktyka choroby zakrzepowo-zatorowej. Chorzy z porażeniami mięśni oddechowych wymagają wspomagania oddychania w warunkach szpitalnych1

Opieka medyczna24

Faza ostra

  • Złagodzenie bólu i  wczesne rozpoczęcie intensywnej fizjoterapii, aby zapobiec przykurczom i  usztywnieniu stawów
  • Może szybko wystąpić ostra niewydolność oddechowa, która wymaga intubacji i  okresowej wentylacji nadciśnieniowej.
  • Jeśli konieczna jest długotrwała wentylacja lub jednocześnie występuje porażenie opuszkowe, konieczne może być wykonanie tracheostomii w  celu ochrony dróg oddechowych.

Faza mobilizacji

  • W  pierwszych tygodniach mobilizacji głównym celem jest zapobieganie deformacjom poprzez rozciąganie i  unieruchamianie chorych kończyn.
  • Intensywna fizjoterapia powinna skupiać się na treningu uszkodzonych mięśni w  celu odtworzenia ich siły i  czynności. Należy dopasować odpowiednie ortezy w  celu wyrównania ubytków czynnościowych, wspierania mobilności i  zapobiegania niepotrzebnym obciążeniom.

Obowiązek zgłaszania

W Polsce istnieje obowiązek zgłaszania do właściwych Państwowych Inspektorów Sanitanych, telefonicznie oraz potwierdzania w postaci papierowej lub elektronicznej podejrzenia lub rozpoznania: ostergo nagminnego porażenia dziecięcego (Poliomyelitis), ostrego porażenia wiotkiego, w tym zespołu Guillaina-Barrégo

Szczepienia/zapobieganie

  • Cały rozdział oparto na tych źródłach literaturowych.

Ogólne

  • Najskuteczniejszą metodą chroniącą przed zachorowaniem na Poliomyelitis jest utrzymanie wysokiego odestka zaszczepionych oraz przestrzeganie higieny, gdyż choroba przenosi się drogą pokarmową (fekalno-oralną). Od 2016 roku trójwalentne żywe szczepionki zastąpiono szczepionkami dwuwalentnymi, zawierającymi inaktywowane (zabite) wirusy przeciwko typowi 1 i  3. Wynika to z  faktu, że żywe szczepionki przeciwko typowityp 2 wyjątkowowirusa polio obecny w żywych szczepionkach często ulegały mutacji w  krążące wirusy polio pochodzenia szczepionkowego (cVDPV2). powodując transmisję zakażenia
  • SzczepionkiW inaktywowane,Polsce z wyjątkiem szczepionki monowalentnejszczepienia przeciwko WPV1,Poliomyelitis pozostajsą trójwalentne.obowiązkowe Tymczasemi zalecafinansowane sięz jedyniebudżetu szczepienieMinisterstwa szczepionką inaktywowaną.Zdrowia

Zalecenia dotyczące szczepień

  • Immunizacja podstawowa
    • noworodkiNoworodki urodzone w terminieo czasie
      • rozpoczęcie3 immunizacjidawki podstawowejszczepienia w wiekupodstawowego:
        • pierwsza 2dawka: 3-4. miesięcyąc życia
        • W druga dawka: 5-6. miesiąc życia, po 6-8 tygodniach od podania pierwszej dawki
        • trzecia dawka: 16-18 miesiąc życia, po 6 miesiącach od podania drugiej dawki
      • w przypadku szczepionkiszczepionek sześwysokoskojarzonych: pięciowalentnej, która uodparnia na (przeciwko błonicęonicy,  tężeccowi, krztusieckrztuścowi, polio, Haemophilus influenzae typu  B) lub sześciowalentnej (przeciwko błonicy, tężcowi, krztuśccowi, polio, Haemophilus influenzae typu B oraz wirusowewirusowemu zapaleniezapaleniu wątroby typu  B,) zalecany jest schemat 2+1 ze szczepieniami w wieku 2,- 4 i 11dawki szczepienia podstawowego:
        • pierwsza dawka: 2. miesięcyąc życia
        • druga dawka: 3-4. miesiąc życia
        • trzecia dawka: 5-6. miesiąc życia
        • czwarta dawka: 16-18 miesiąc życia
    • wczeWcześniaki (urodzone przed 37. tygodniem ciąży)
      • zeszczepienia wzglprzeprowadza siędu na niedojrzały układ odpornościowy schemat szczepień 3+1,zgodnie z 4 dawkamiwiekiem szczepionkiliczonym w 2.,od 3.,momentu 4.narodzin i 11. miesiącu życia(chronologicznym)
  • Szczepienie przypominające
    • w W wieku 9–166 lat
    • przyPrzy podstawowychzrealizowanym szczepieniachi ochronnychudokumentowanym w wiekucyklu szczepień u osoby dorosłym
      • jednoej szczepienieobejmującym przypominające w odstępie co najmniej 10 lat od ostatniej4 dawki szczepionki przeciwko polio w ramach dzieciństwie (lub 3 dawki, jeżeli szczepienie było wykonane w przeszłości, ale już u osoby dorosłej), nie są wymagane szczepienia podstawowego
      przypominające5
    • W  przypadku grup ryzyka może być konieczne kolejne szczepienie przypominające.
      • np. podczas podróży do obszarów o  zwiększonym ryzyku zakażenia (patrz poniżej) lub wykonywania czynności zawodowych o  zwiększonym ryzyku zakażenia
  • Minimalne odstępy czasu dlaUzupełnianie szczepień uzupeu osoby nieszczepionej lub która trwale utraciłniającycha i kolejnychdokumentację szczepień przypominających:
  • Liczy się każde szczepienie.
    • Jeśli przekroczone zostaną zalecane odstępy między szczepieniami, nie jest konieczne rozpoczynanie cyklu uodparniania od nowa.

Szczepienia dla podróżnych36

  • Szczepienia ochronne odpowiednie do wieku (patrz wyżej)
  • Szczepienie przypominające przeciwko polio służy nie tylko ochronie podróżnych, ale także ochronie populacji i  dlatego jest uważane za szczepienie wskazane.zalecane
Wskazania do szczepienia uzupełniającego przed podróżą
  • Cele podróży z  kategorii I, czyli z  krążącym obecnie wirusem WPV1, cVDPV1­ lub cVDPV3­
    • Podróż trwająca >powyżej 4 tygodni wymaga szczepienia od 4 tygodni do 1 roku przed wyjazdem z do kraju docelowego.
    • W  przypadku krótszych podróży, jeżeli szczepienie przed wyjazdem nie jest możliwe, szczepienie powinno nastąpić najpóźniej w  momencie wyjazdu z do kraju docelowego.
    • Obowiązek dokumentacji: szczepienia przed podróżą do tych krajów muszą być wpisane na pierwszej stronie świadectwa szczepień.
    • krajeKraje, w  których występuje wirus (stan na maj 2021 roku): Afganistan (WPV1), Pakistan (WPV1), Jemen (cVDPV1), Madagaskar (cVDPV1), Malezja (cVDPV1)
  • Kategoria II (obecnie krążący wirus cVDPV2­)
    • Podróż trwająca >powyżej 4 tygodni wymaga szczepienia od 4 tygodni do 1 roku przed wyjazdem z do kraju docelowego.
    • krajeKraje, w  których występuje wirus (stan na maj 2021 roku): Afganistan, Benin, Burkina Faso, Czad, Demokratyczna Republika Konga, Egipt, Etiopia, Ghana, Gwinea, Iran, Kamerun, Kenia, Kongo (Brazzaville), Liberia, Malezja, Mali, Niger, Nigeria, Pakistan, Republika Środkowoafrykańska, Senegal, Sierra Leone, Sudan, Sudan Południowy, Somalia, Tadżykistan, Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej
  • Inne kraje, w  których wprowadzono obowiązek dokumentacji (stan na luty 2021 roku)
    • Afganistan, Arabia Saudyjska, Brunei Darussalam, Egipt, Filipiny, Gruzja, Indie, Iran, Irak, Jordania, Katar, Libia, Malediwy, Maroko, Nepal, Oman, Pakistan, Saint Kitts i  Nevis, Somalia, Syria, Ukraina
  • Należy rozważyć szczepienie przypominające:
    • Kraje w  kryzysie służby zdrowia, np. Syria, Haiti.

Przebieg, powikłania i  rokowanie

Przebieg

  • Okres wylęgania wynosi 3–35 dni (najczęściej 7–14 dni).
  • U  99% osób dotkniętych chorobą rozwija się bezobjawowe zakażenie grypopodobne.
  • Łagodna i  nieporażenna postać nagminnego porażenia dziecięcego ma charakter przejściowy, natomiast porażenna postać nagminnego porażenia dziecięcego może prowadzić do trwałego paraliżu.

Zespół post-polio

  • Po wielu latach od ostrej choroby może dojść do tzw. zespołu post-polio z  objawami zarówno przewlekłego, jak i  nowego odnerwienia. Zespół nie jest zakaźny, ale wiąże się z  postępującym zaburzeniem czynności pozostałych neuronów ruchowych.
  • W  badaniach kontrolnych 1449 pacjentów po 40 latach od ostrego porażennego nagminnego porażenia dziecięcego wykazano, że u  większości z  nich pojawiły się nowe problemy zdrowotne.
    • 85% zgłaszało osłabienie mięśni uszkodzonych wcześniej w  wyniku polio.
    • 58% zgłaszało zmniejszenie siły mięśni, które wcześniej nie były objęte procesem chorobowym.
    • 57% zgłaszało zwiększoną męczliwość.
    • 62% doświadczało nietolerancji zimna.
    • 64% zgłaszało nasilony ból mięśni.
    • 58% zgłaszało nasilenie bólu stawów.

Powikłania

Rokowanie

  • Paraliż szczątkowy
    • Łagodne osłabienie małych grup mięśniowych ustępuje łatwiej niż nasilone osłabienie dużych mięśni.
  • W  postaci opuszkowej nagminnego porażenia dziecięcego śmiertelność wynosi 50%.

Informacje dla pacjentów

Informacje dla pacjentów w  Deximed

Piśmiennictwo

  1. Kuchar E. Polio. Medycyna Praktyczna 2017 (dostęp 21.11.2023) www.mp.pl
  2. Jubelt B. Enterovirus infections. In: Viral Infections of the Human Nervous System, Jackson AC (Ed), Springer Basel, 2013. p.117.
  3. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 grudnia 2019 r. w sprawie zgłaszania podejrzeń i rozpoznań zakażeń, chorób zakaźnych oraz zgonów z ich powodu Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawie programu szczepień ochronnych na rok 2023 z dnia 28 października 2022. Dz.U.2023 r. Poz.1045. (dostęp 21.11.2023) isap.sejm.gov.pl
  4. Khan OA, Heymann DL. Poliovirus infection. BMJ Best Practice. Last reviewed: 28 May 2021; Last updated: 26 Jun 2020  https://bestpractice.bmj.com/topics/en-gb/902"
  5. Narodowy href="https://bestpracticeInstytut Zdrowia Publicznego Państwowy Instytut Badawczy.bmj Jak realizować szczepienia przeciw poliomyelitis u osób dorosłych? (dostęp 21.com/topics/en-gb/902"11.2023) target="_blank">bestpracticeszczepienia.bmjpzh.comgov.pl
  6. World Health Organization. Fact sheets: Poliomyelitis. 22 July 2019  http://www.who.int/en/news-room/fact-sheets/detail/poliomyelitis" href="http://www.who.int/en/news-room/fact-sheets/detail/poliomyelitis" target="_blank">www.who.int
  7. World Health Organization. Global Polio Eradication Initiative. Geneva, 2021.  http://www.polioeradication.org/" href="http://www.polioeradication.org/" target="_blank">www.polioeradication.org

Autorzy

  • Lek. Thomas M. Heim, dziennikarz naukowy, Freiburg
  • Lino Witte, dr. n. med., lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, Frankfurt nad Menem
A80; A800; A801; A802; A803; A804; A809; B91; G14
Poliomyelitt
Poliovirus;Wirus Poliovirenpolio; Polio- wirusy; Polio Virus; InfektionZakażenie mit Poliopolio; InfektionInfekcja desukładu Nervensystemsnerwowego; SchlaffePorażenie Lähmungenwiotkie; SchlaffeNiedowład Paresenwiotki; SchutzimpfungSzczepionka; KinderlähmungParaliż dziecięcy; Heine-Medin-KrankheitChoroba Heinego Medina; NeurotropismusNeurotropizm; ParalytischeNagminne Poliomyelitisporażenie dziecięce; SpinalePostać Poliomyelitisrdzeniowa polio; BulbärePostać Poliomyelitisopuszkowa polio; PostZespół post-Polio-Syndrompolio; Post-Poliomyelitis-Syndrom; Polio; WPV; ImpfpolioSzczepionka na polio; cVDPV; BulbärePorażenie Paralyse; Bulbärparalyseopuszkowe
Nagminne porażenie dziecięce
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: Zakażenie układu nerwowego wywołane przez wirusa polio, które może prowadzić do niedowładu wiotkiego. Epidemiologia: Europa jest wolna od polio od 2002 roku. 80% ludności świata żyje w  krajach wolnych od polio. Dziki typ wirusa krąży już tylko w  Afganistanie i  Pakistanie., Wirus polionatomiast pochodzenia szczepionkowego krąży w  Jemenie, na Madagaskarze i  w  Malezji.
Medibas Polska (staging)
Nagminne porażenie dziecięce
/link/aaaefc1dcf98400abc9ada9371a91036.aspx
/link/aaaefc1dcf98400abc9ada9371a91036.aspx
nagminne-porazenie-dzieciece
SiteDisease
Nagminne porażenie dziecięce
K.Reinhardt@gesinform.de
Kmail#stina.Reinhardt@gesinformbaranowska@gmail.decom
pl
pl
pl