Definicja: Martwicze zapalenie naczyń z zapaleniem ziarniniakowym (dawniej ziarniniak Wegenera).
Częstotliwość występowania: Choroba rzadka, zapadalność około 10 przypadków na 1 mln osób.
Objawy: we wczesnym stadium typowe objawy miejscowe, jak krwista wydzielina z nosa i ból ucha. Często uogólnienie z pojawieniem się innych objawów, takich jak: kaszel, krwioplucie, krwiomocz, bóle stawów, zaczerwienienie oczu, plamica, objawy polineuropatii. Ogólne objawy, takie jak osłabienie, gorączka, utrata masy ciała.
Badanie fizykalne: Decydujące znaczenie mają nieprawidłowości w obszarze górnych i dolnych dróg oddechowych oraz nerek. Ponieważ jest to choroba ogólnoustrojowa, wyniki badań mogą dotyczyć różnych narządów (zwłaszcza oczu, skóry, stawów, układu nerwowego).
Diagnostyka: Diagnostyka opiera się na zmianach klinicznych, oznaczeniu c-ANCA i badaniu histopatologicznym pod kątem zapalenia ziarniniakowego.
Leczenie: Leczenie obejmuje doprowadzenie do remisji i jej podtrzymanie. Leczenie farmakologiczne bazuje przede wszystkim na lekach immunosupresyjnych, w tym glikokortykosteroidach.
Informacje ogólne
Definicja
Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń to jedna z postaci zapalenia naczyń krwionośnych związanego z ANCA.
Inne postaci zapalenia naczyń związanego z ANCA to mikroskopowe zapalenie naczyń i eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń (zwana dawniej zespołem Churga-Strauss).
Jest to choroba wielonarządowa, która może dotyczyć wszystkich narządów.2
Wcześniej znana pod nazwą ziarniniakowatości Wegenera.3
Częstotliwość występowania
Występuje rzadko
zapadalność około 10 przypadków na 1 000 000 osób rocznie
częstość występowania około 60 na 1 000 000 osób
Najczęstsza postać zapalenia naczyń związanego z ANCA w Europie
Częstotliwość występowania niezależna od płci
Może występować we wszystkich grupach wiekowych; mediana wieku w momencie rozpoznania wynosi 50–55 lat.
Etiologia i patogeneza
Etiologia
Etiologia tej choroby nie jest znana.
Do potencjalnych czynników wyzwalających należą:
uwarunkowania genetyczne
czynniki środowiskowe
leki
Patogeneza
Pod względem histopatologicznym choroba charakteryzuje się:
zapaleniem ziarniniakowym
zapaleniem naczyń
Istotną rolę w rozwoju choroby odgrywają autoprzeciwciała skierowane przeciwko cytoplazmie neutrofilów (ANCA).
Interakcja przeciwciał ANCA z granulocytami obojętnochłonnymi (neutrofilami) powoduje aktywację i kolejne uszkodzenia komórek śródbłonka w obszarze małych naczyń krwionośnych.
Częstotliwość zajmowania narządów
Choroba może dotyczyć wielu narządów, z różną częstotliwością
Górne drogi oddechowe: >90%
krwista wydzielina z nosa, zapalenie zatok, zajęcie ucha środkowego, zapalenie tchawicy i oskrzeli, zwężenie podgłośniowe, owrzodzenia jamy ustnej/nosowej
Dolne drogi oddechowe: 50–70%
nacieki w przebiegu krwawienia dopęcherzykowego lub zapalenia pęcherzyków płucnych, zwężenia oskrzeli, ziarniaki płucne
Nie są znane czynniki predysponujące do wystąpienia choroby.
ICD-10
M31.1 Ziarniniakowatość Wegenera
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
Brak ustalonych kryteriów diagnostycznych.
Do rozróżnienia od innych postaci zapalenia naczyń można wykorzystywać kryteria klasyfikacyjne American College of Rheumatology - ACR (Amerykańskie Stowarzyszenie Reumatologii), które opierają się na objawach klinicznych.4
Zapalenie nosa lub jamy ustnej (bolesne lub bezbolesne owrzodzenie, ropna/krwista wydzielina)
Zmiany w płucach widoczne na badaniu rentgenowskim klatki piersiowej (guzki, nacieki, naczyniaki jamiste)
Patologiczny osad w moczu z krwinkomoczem lub wałeczkami erytrocytarnymi
podobne zmiany skórne do tych obecnych w zapaleniu naczyń krwionośnych obserwuje się także w przypadku zatorowości cholesterolowej, podostrym bakteryjnym zapaleniu wsierdzia, sepsie oraz w przypadku śluzaka w lewym przedsionku
USG, w razie potrzeby TK jamy brzusznej, endoskopia, angiografia
Obwodowy układ nerwowy
EMG, ENG, w razie potrzeby RM mięśni (przy podejrzeniu zapalenia mięśni), w razie potrzeby biopsja (mięśnia, nerwu łydkowego)
Ośrodkowy układ nerwowy
RM głowy, analiza płynu mózgowo-rdzeniowego
Stawy/mięśnie
USG, RM
Wykrywanie aktywności choroby i uszkodzeń narządów końcowych ("end organ damage")
Zarówno podczas diagnostyki jak i w przebiegu choroby, należy systematycznie dokumentować jej aktywność oraz uszkodzenia narządów końcowych, np. za pomocą
skali Birmingham Vasculitis Activity Score (BVAS)6
W przypadku wstępnego rozpoznania skierowanie do reumatologa lub do szpitala w zależności od lokalnych uwarunkowań.
Leczenie
Cele leczenia
Ograniczenie śmiertelności
Uniknięcie trwałych uszkodzeń
Poprawa lub utrzymanie jakości życia
Ogólne informacje o leczeniu
Szybkie rozpoczęcie leczenia immunosupresyjnego konieczne do zapobiegania ostrym i przewlekłym uszkodzeniom narządów, potencjalnie zagrażających życiu
Leczenie jest zależne od stadium choroby i jej aktywności.
Można je podzielić na dwie fazy:
Indukcja remisji
trwa zazwyczaj 3–4 miesiące
Utrzymanie remisji
przy braku przeciwwskazań zaleca się kontynuowanie leczenia przez co najmniej 24 miesiące
W przypadku nawrotu choroby w dalszym jej przebiegu ponownie wdraża się leczenie prowadzące do remisji.
Decyzje dotyczące leczenia należy podejmować wspólnie z pacjentem.
W proces decyzyjny warto zaangażować interdyscyplinarny zespół specjalistów.
Zasady leczenia nakierowanego na doprowadzenie do remisji i utrzymanie jej
Doprowadzenie do remisji w różnych stadiach choroby
Postać ograniczona
Brak jednoznacznych zaleceń, leczenie prowadzące do remisji z wykorzystaniem metotreksatu w połączeniu z glikokortykosteroidami; w przypadku mniej zaawansowanej choroby można w ramach próby podawać pacjentom kotrimoksazol.
Postać wczesna układowa
metotreksat pozajelitowo + glikokortykosteroidy z suplementacją kwasu foliowego
Postać układowa
cyklofosfamid dożylnie co 2–3 tygodnie lub doustnie przez 3–4 miesiące + glikokortykosteroidy lub
rituksymab dożylnie 4 razy w odstępach tygodniowych lub 2 razy w odstępach 14-dniowych + glikokortykosteroidy
Jennette J, Falk R, Bacon P, et al. 2012 revised International Chapel Hill Consensus Conference Nomenclature of Vasculitides. Arthritis Rheum 2013; 65: 1-11. doi:10.1002/art.37715 DOI
Bacon PA. The spectrum of Wegener's granulomatosis and disease relapse. N Engl J Med 2005; 352: 330-2. New England Journal of Medicine
Falk RJ, Gross WL, Guillevin L, et al. Granulomatosis with polyangiitis (Wegener's): an alternative name for Wegener's granulomatosis. Arthritis Rheum 2011; 63:863. PubMed
Leavitt RY, Fauci AS, Bloch DA, Michel BA, Hunder GG, Arend WP et al. The American College of Rheumatology 1990 criteria for the classification of Wegener's granulomatosis. Arthritis Rheum 1990; 33: 1101 - 7 PubMed
Bossuyt X, Cohen Tervaert JW, et al. Position paper: Revised 2017 international consensus on testing of ANCAs in granulomatosis with polyangiitis and microscopic polyangiitis. Nat Rev Rheumatol 2017;13:683–692 www.ncbi.nlm.nih.gov
Suppiah R, Mukhtyar C, Flossmann O et al. A cross-sectional study of the Birmingham vasculitis activity score version 3 in systemic vasculitis. Rheumatology 2011;50:899–905. www.ncbi.nlm.nih.gov
Suppiah R, Flossman O, Mukhtyar C et al (2011) Measurement of damage in systemic vasculitis: a comparison of the vasculitis damage index with the combined damage assessment index. Ann Rheum Dis 70:80–85. www.ncbi.nlm.nih.gov
Aasarød K, Iversen BM, Hammerstrøm J, Bostad L, Vatten L, Jørstad S. Wegener's granulomatosis: clinical course in 108 patients with renal involvement. Nephrol Dial Transplant 2000; 15(5): 611-8. PubMed
Tracy C. Granulomatosis with Polyangiitis (Wegener Granulomatosis). Medscape, updated Oct 09,2019. Zugriff 20.02.20. emedicine.medscape.com
Hellmich B, Flossmann O, Gross W, et al. EULAR recommendations for conducting clinical studies and/or clinical trials in systemic vasculitis: focus on anti-neutrophil cytoplasm antibody-associated vasculitis. Ann Rheum Dis 2007;66:605–617 www.ncbi.nlm.nih.gov
Autorzy
Aleksandra Gilis-Januszewska, Dr n. med., Prof. UJ, specjalista chorób wewnętrznych i endokrynologii, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (recenzent)
Sławomir Chlabicz, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (redaktor)
Michael Handke, Prof. dr med., specjalista chorób wewnętrznych, kardiologii i intensywnej terapii, Fryburg Bryzgowijski
M311
vaskulitt; glomerulonefritt; wegeners granulomatose; bindevevssykdom; l99 annan muskuloskeletal sjukdom
Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń; Zapalenie ziarniniakowe; Zapalenie naczyń; Zapalenie małych naczyń; Choroba Wegenera; Ziarniniak Wegenera; ANCA; cANCA; Biopsja; Wegener-Granulomatose
Definicja: Martwicze zapalenie naczyń z zapaleniem ziarniniakowym (dawniej ziarniniak Wegenera). Częstotliwość występowania: Choroba rzadka, zapadalność około 10 przypadków na 1 mln osób.