Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Tendinopatie zlokalizowane w barku

Streszczenie

  • Definicja: ostre lub przewlekłe zapalenie ścięgien lub przyczepów ścięgien barku.
  • Częstość występowania: schorzenie występujące często.
  • Objawy: zwykle ból w bocznej części ramienia, nasilający się przy obciążaniu ramienia i pracy z rękami uniesionymi nad głową.
  • Wyniki badania: w badaniu przedmiotowym ból pojawia się, gdy dotknięte mięśnie lub ścięgna są maksymalnie napięte.
  • Diagnostyka: inne badania zazwyczaj nie są konieczne. Zdjęcia rentgenowskie, USG lub rezonans magnetyczny mogą być przydatne w rozgraniczeniu od rozpoznań różnicowych.
  • Leczenie: dobre rezultaty przynoszą zachowawcze działania lecznicze, takie jak stosowanie NLPZ, fizjoterapia lub infiltracje kortyzonem.

Informacje ogólne

  • Całą sekcję opracowano na postawie tego źródła1.

Definicja

Klasyfikacja urazów spowodowanych przeciążeniem

  • Zapalenie pochewki ścięgna: zapalenie tkanek otaczających ścięgno
  • Zwyrodnienie ścięgna: zwyrodnienie ścięgna z zapaleniem pochewki i bez niego
  • Zerwanie: częściowe lub całkowite

Częstość występowania

  • Bóle barków są trzecią najczęstszą przyczyną dolegliwości mięśniowo-szkieletowych (po bólach dolnej partii pleców i bólach karku)2.
    • Zapadalność w skali roku 7–25% – liczba ta obejmuje jednak również zerwania, zapalenie torebek stawowych i kaletek maziowych.
  • Dotknięte ścięgna stożka rotatorów
    • Najczęściej schorzenie dotyczy ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, a następnie ścięgien mięśnia podgrzebieniowego i podłopatkowego; bardzo rzadko dotyka mięśnia obłego mniejszego.

Etiologia i patogeneza

  • Tendinopatie
    • Ostre przeciążenie, zbyt duże obciążenie przez dłuższy czas
    • Uraz, taki jak np. upadek na bark
  • Zwyrodnienia ścięgien
    • stopniowe i wtórne po urazie
    • Mogą się rozwijać tak wolno i przez tak długi okres, że pacjent nie pamięta ich przyczyny1.
  • Patogeneza wieloczynnikowa3
    • czynniki mikronaczyniowe oraz zwyrodnieniowe, anatomiczne i mechaniczne 
  • Komponent zapalny może mieć mniejsze znaczenie niż przyjmowano wcześniej.
    • Neowaskularyzacja, wraz z wrastaniem zakończeń nerwowych w stan zapalny ścięgna, wydaje się odgrywać znaczącą rolę4.

Zespół ciasnoty (impingement)

  • Impingement oznacza „konflikt”.
    • Zderzenie struktur pod wyrostkiem barkowym
    • zwłaszcza przy unoszeniu pozostaje niewielka przestrzeń między głową kości ramiennej a wyrostkiem barkowym
  • Pierwotny zespół ciasnoty
    • przyczyna mechaniczna obecna w obszarze podbarkowym, np. haczykowaty wyrostek barkowy, choroba zwyrodnieniowa stawu barkowo-obojczykowego z osteofitami
    • częsta przyczyna tendinopatii: uwięźnięcie ścięgien między głową kości ramiennej a wyrostkiem barkowym
    • zwiększona zapadalność na zerwania stożka rotatorów5
  • Wtórny zespół ciasnoty
    • zaburzenie czynnościowe centrowania głowy kości ramiennej: dyskineza łopatki, niestabilność więzadeł, brak równowagi mięśniowej

Tendinopatia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego

  • Najczęstsza tendinopatia zlokalizowana w barku
  • Przy odwiedzionym barku niewielka przestrzeń między guzkiem większym (tuberculum majus) a wyrostkiem barkowym
    • Uwięźnięcie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
  • Powtarzające się ruchy odwodzenia prowadzą do powstawania mikrourazów i kompresji ischemicznej.

Tendinopatia ścięgna mięśnia podłopatkowego (musculus subscapularis)   

  • Najczęściej dotyczy to podstawy guzka mniejszego (tuberculum minus).
    • Niewielka część przyczepu znajduje się na kości ramiennej (humerus), nieco dystalnie do guzka mniejszego (tuberculum minus) i przyśrodkowo do bruzdy mięśnia dwugłowego.

Tendinopatia mięśnia dwugłowego

  • Tylko 5% przypadków to izolowane tendinopatie ścięgien mięśnia dwugłowego w bruździe mięśnia dwugłowego (sulcus biciptalis)6.
  • Pozostałych 95% przypadków to urazy współistniejące.
    • Zerwanie w stożku rotatorów
    • Zerwanie obrąbka górnego w kierunku od przodu ku tyłowi (uszkodzenie SLAP)

Czynniki predysponujące

  • Ciężka i jednostronna praca z rękami nad głową
  • Częste podnoszenie i noszenie
  • Wcześniejsze urazy barku

ICD-10

  • M75 Uszkodzenia barku
    • M75.1 Zespół czepca ścięgnisto-mięśniowego (m.in. zespół mięśnia nadgrzebieniowego)
    • M75.2 Zapalenie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia (musculus biceps brachii)
    • M75.3 Wapniejące zapalenie ścięgien barku
    • M75.4 Zespół ciasnoty
    • M75.8 Inne uszkodzenia barku
    • M75.9 Uszkodzenie barku, nieokreślone

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Bolesność w testach izometrycznych.
    • ewentualnie spowodowany dolegliwościami bólowymi deficyt siły
  • Ruchomość bierna zazwyczaj zostaje w pełni zachowana.
  • Wyniki dla poszczególnych ścięgien są przede wszystkim takie, jak opisano w części Badanie przedmiotowe.

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • Niecodzienne obciążenie barku podczas pracy lub podczas zajęć rekreacyjnych
    • Zazwyczaj praca z rękami uniesionymi nad głową, np. podczas malowania sufitu.
  • Ból w bocznej części ramienia, nasilający się przy obciążaniu ramienia.
    • Bolesne jest przede wszystkim unoszenie i odwodzenie
    • Leżenie na dotkniętej stronie ciała bolesne
    • Możliwe promieniowanie bólu aż do przedramienia
  • Badanie przedmiotowe ma kluczowe znaczenie dla identyfikacji uszkodzonego ścięgna.

Ważne aspekty wywiadu

  • Należy zapytać o następujące kwestie:
    • umiejscowienie bólu
    • początek, czas trwania i rozwój
    • bóle spoczynkowe/nocne
    • aktywności skutkujące zmniejszeniem lub nasileniem dolegliwości bólowych
    • dotychczas realizowane leczenie

Badanie przedmiotowe

Systematyczne badanie barku

Ogólne

  • Bóle w teście izometrycznym
    • Mięśnie lub ścięgna są maksymalnie napięte przy oporze bez ruchu.
  • Ruchomość bierna prawidłowa 
  • Bolesny łuk
    • Bóle przy odwiedzeniu o 60–120 stopni
    • Wskazanie na zespół ciasnoty
  • Ból podczas palpacji
    • Guzek większy (tuberculum majus)
      • Przyczep mięśnia nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego oraz obłego większego (musculus supraspinatus, infraspinatus, teres major) 
    • Guzek mniejszy (tuberculum minus)
      • Przyczep mięśnia podłopatkowego (musculus subscapularis)
    • Bruzda międzyguzkowa (sulcus intertubercularis)
      • Przebieg dłuższego ścięgna mięśnia dwugłowego
    • Wyrostek kruczy (processus coracoideus)
      • Początkowy odcinek ścięgna krótkiego mięśnia dwugłowego, mięśnia piersiowego mniejszego (musculus pectoralis minor) i mięśnia kruczo-ramiennego (musculus coracobrachialis)
  • Próby w znieczuleniu miejscowym
    • W przypadkach niepewnych może zostać wykonana miejscowa iniekcja środka znieczulającego w potencjalnie uszkodzoną strukturę.
    • Ujemny wynik testu po iniekcji potwierdza rozpoznanie.

Reakcja na próbę w tendinopatii ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego

  • Więcej informacji można znaleźć w artykule Tendinopatia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego.
  • Główne wyniki badań
    • dodatni wynik izometrycznej próby odwodzenia
    • pełna ruchomość stawu
  • odwodzenie bierne i czynne
    • „bolesny łuk” przy odwodzeniu o 60–120 stopni (patrz wyżej)
  • Bierna rotacja na zewnątrz i do wewnątrz
    • W położeniu krańcowym w rotacji do wewnątrz i na zewnątrz może pojawić się bolesność.
  • Odwodzenie izometryczne
    • bolesność
  • Palpacja
    • Bolesność przy ucisku guzka większego (tuberculum majus)

Reakcja na próbę w tendinopatii ścięgna mięśnia podgrzebieniowego

  • Więcej informacji można znaleźć w artykule Zapalenie ścięgien mięśnia podgrzebieniowego.
  • Główne wyniki badań
    • dodatni wynik izometrycznej próby rotacji na zewnątrz
    • pełna ruchomość stawu 
  • Bierna rotacja do wewnątrz i na zewnątrz
    • Zarówno bierna rotacja do wewnątrz, jak i na zewnątrz, może być bolesna w położeniu krańcowym.
  • Izometryczna rotacja na zewnątrz
    • bolesność
  • Badanie palpacyjne przyczepu ścięgna
    • Bolesność przy ucisku guzka większego (tuberculum majus)

Reakcja na próbę w tendinopatii ścięgna mięśnia podłopatkowego

  • Więcej informacji można znaleźć w artykule Tendinopatia ścięgna mięśnia podłopatkowego.
  • Główne wyniki badań
    • dodatni wynik izometrycznej próby rotacji do wewnątrz
    • pełna ruchomość stawu
  • Bierna rotacja do wewnątrz i na zewnątrz
    • Zazwyczaj położenie krańcowe w rotacji na zewnątrz jest bolesne; maksymalne rozciągnięcie ścięgna podłopatkowego.
  • Izometryczna rotacja do wewnątrz
    • bolesność
  • Badanie palpacyjne przyczepu ścięgna
    • Bolesność przy nacisku guzka mniejszego

Reakcja na próbę w tendinopatii ścięgna mięśnia dwugłowego

  • Główne wyniki badań
    • Dodatni wynik izometrycznej próby supinacji: mięsień dwugłowy jest najsilniejszym odwracaczem przedramienia.
    • dodatni wynik izometrycznej próby zginania stawu łokciowego
  • Badanie palpacyjne ścięgna
    • Ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego przebiega w bruździe międzyguzkowej.
    • Ścięgno głowy krótkiej mięśnia dwugłowego odgałęzia się przy wyrostku kruczym.

Dalsza diagnostyka w gabinecie lekarza rodzinnego

  • Badania krwi mają niewielką wartość diagnostyczną.

Diagnostyka specjalistyczna

Prześwietlenie rentgenowskie

  • We wczesnym stadium choroby zwykle brak wskazań do jego wykonania
  • Przewlekłe choroby i zwyrodnienia ścięgien prowadzą do zwyrodnienia ścięgien, a często również do powstawania zwapnień w ścięgnie i kaletce.
  • Zwyrodnienie jest bardzo powszechne po 40. roku życia i w większości przypadków nie towarzyszy mu ból.
    • Rozpoznanie różnicowe: Wapniejące zwyrodnienie ścięgna (tendinosis calcarea) z reguły jest bardzo bolesne.
  • Zwapnienia tkanek miękkich często ustępują samoistnie.

Badanie USG

  •  Ocena powierzchownych uszkodzeń ścięgien lub mięśni oraz zapalenia kaletki maziowej

RM

  • Zalecane w następujących przypadkach:
    • Niepowodzenie leczenia?
    • Niejednoznaczne rozpoznanie
    • Podejrzenie zerwania w stożku rotatorów lub w obrąbku stawowym
  • Obrazowanie
    • struktury podbarkowe: kaletki maziowe (bursae) stożek rotatorów, ścięgno mięśnia dwugłowego, obrąbek (labrum)
    • możliwe przyczyny pierwotnego zespołu ciasnoty: osteofity, zmiany patologiczne w stawie barkowo-obojczykowym lub haczykowaty wyrostek barkowy.

Wskazania do skierowania do specjalisty

  • W przypadku utrzymujących się dolegliwości i niewystarczającej skuteczności leczenia

Leczenie

Cele leczenia

  • Łagodzenie dolegliwości bólowych.
  • Przywrócenie naturalnej czynności barku.

Ogólne informacje o leczeniu

  • Pacjentów należy informować o możliwościach samoleczenia w połączeniu z odpowiednim postępowaniem medycznym.
  • Metody leczenia oparte na dowodach
    • Leczenie farmakologiczne
      • Łagodzenie bólu za pomocą NLPZ
    • Fizjoterapia
      • Terapia ruchowa (rozciąganie, trening siłowy i ćwiczenia stabilizacji łopatki) w połączeniu z terapią manualną: poprawa czynnościowa, wzrost zakresu ruchomości i siły.
      • Program samodzielnych ćwiczeń (rozciąganie i trening siłowy) powinien być realizowany po instruktażu przeprowadzonym przez fizjoterapeutę.
    • Infiltracje kortyzonem
      • Połączenie iniekcji z kortykosteroidów z kinezyterapią i terapią manualną

Zalecenia dla pacjentów

  • Unikanie wykonywania prac i czynności, które powodują nasilenie dolegliwości.

Propozycje ćwiczeń, które pacjenci mogą wykonywać w domu

  • Tendinopatia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
  • Tendinopatia ścięgna mięśnia podgrzebieniowego
  • Tendinopatia ścięgna mięśnia podłopatkowego
  • Tendinopatia mięśnia dwugłowego
    • Rozciąganie mięśnia dwugłowego, 2 serie ćwiczeń rozciągających trwających 30 sekund na jedno rozciąganie
    • trening ekscentryczny mięśnia dwugłowego, 3 serie po 10 powtórzeń
    • Rozciąganie mięśnia dwugłowego, 1 seria ćwiczeń rozciągających trwających 30 sekund na jedno rozciąganie
    • Ćwiczenia rozciągające są wykonywane zarówno przed ćwiczeniami siłowymi, jak i po nich, w sumie wykonywane są 3 serie rozciągania i 3 serie ćwiczeń siłowych.
    • Program ćwiczeń jest wykonywany 1 raz dziennie przez okres do 3 miesięcy.
    • Intensyfikacja treningu siłowego, jeśli pozwala na to poziom bólu, podczas ćwiczeń siłowych niezbyt nasilone bóle powinny być tolerowane.

Leczenie farmakologiczne

Ogólne

  • W stanach ostrych lub podostrych skuteczne mogą być niesteroidowe leki przeciwzapalne7.
  • Jeśli ból trwa od wielu tygodni lub miesięcy, można podjąć próbę leczenia za pomocą iniekcji z kortyzonu.

iniekcje-z-lekow-steroidowych

  • Działanie
    • Prawdopodobnie tylko efekt tymczasowy
    • Iniekcje z leków steroidowych działają szybko, w ciągu 1–2 dni i mogą być powtarzane od 1 do 2 razy w odstępach od 1 do 2 tygodni8.
      • brak różnic między iniekcjami leków steroidowych pod kontrolą USG, iniekcjami w klinicznie określone miejsca oraz podaniem ogólnoustrojowym (iniekcje w mięśnie pośladkowe). 
    • Działanie w ciągu pierwszych 3 miesięcy jest wyraźnie skuteczniejsze niż w przypadku placebo i fizjoterapii, ale nie przewyższa skutecznością naproksenu.
      • Wielu pacjentów otrzymuje iniekcje z kortyzonu po nieudanych próbach leczenia NLPZ.
      • Pacjenci ci nie zostali jeszcze poddani ocenie w badaniach9.
    • Według wyników jednego z badań, fizjoterapia i iniekcje z leków steroidowych są równie skuteczne w okresie 1, 2, 6 i 12 miesięcy10.
    • W ramach analizy Cochrane stwierdzono, że potrzebne są dalsze badania i że należy wyjaśnić następujące ważne kwestie:
      • Jakie znaczenie ma dokładne umiejscowienie iniekcji?
      • Częstotliwość, dawkowanie i rodzaj kortykosteroidów11?
  • Metoda
    • Iniekcja jest podawana w 5–10 małych dawkach wokół dotkniętego obszaru, zwykle ścięgnisto-okostnowego.
    • Dawkowanie, np. triamcynolon: 10–20 mg
    • Nigdy nie wstrzykiwać w ścięgno.
    • Należy unikać obciążania ścięgna w pierwszym tygodniu po iniekcji.
    • Działania niepożądane
      • przejściowe nasilenie dolegliwości bólowych
      • ryzyko zerwania
      • w razie przypadkowego wstrzyknięcia w ścięgno

Wapniejące zwyrodnienie ścięgna 

  • Synonim: Zwapnienie okołobarkowe 
    • Diagnostyka: prześwietlenie rentgenowskie lub ultrasonografia
    • Leczenie z wyboru: terapia falą uderzeniową
      • Potwierdzono wpływ wysokoenergetycznej fali uderzeniowej na rozpuszczanie zwapnień.
    • Wyniki metaanalizy z 2017 roku
      • Zarówno igłowanie pod kontrolą USG, jak i pozaustrojowa terapia rozproszoną falą uderzeniową (rESWT), a także wysokoenergetyczna terapia skupioną falą uderzeniową (FSWT), mogą złagodzić ból i całkowicie rozpuścić złogi wapnia12.
      • Jako najlepszą metodę wskazuje się przy tym FSWT.

Tendinopatia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego

Tendinopatia ścięgna mięśnia podgrzebieniowego

Tendinopatia ścięgna mięśnia podłopatkowego

Tendinopatia mięśnia dwugłowego

  • Tendinopatia ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego występuje rzadko.
  • Pacjent siedzi i trzyma ramię prosto w dół w neutralnej pozycji.
  • Iniekcja z leków steroidowych może zostać wprowadzona wzdłuż ścięgna odpowiednio do bruzdy mięśnia dwugłowego przy głowie kości ramiennej.

Inne metody leczenia

  • Zwolnienie lekarskie, jeżeli konieczne.
    • W zależności od wykonywanego zawodu, niektórzy pacjenci powinni przebywać na zwolnieniu lekarskim przez dłuższy czas.
  • Unikanie czynności wywołujących ból
  • Skuteczność różnych interwencji nielekowych (np. promieniowanie rentgenowskie w niskich dawkach, jonoforeza, TENS) nie jest udokumentowana lub nie jest udokumentowana naukowo.

Fizjoterapia

  • Początkowo trening pod nadzorem w celu normalizacji czynności (rytm ramienno-łopatkowy)
  • Następnie trening mięśni stożka rotatorów (stabilizacja), później wiele powtórzeń z niewielkim obciążeniem
  • Trening
    • Metaanaliza wykazała, że trening może dawać równie dobre rezultaty, co zabieg chirurgiczny13.
    • Badania sugerują, że nadzorowany trening siłowy i czynnościowy jest skuteczny14. 
    • Ćwiczenia/trening w przypadku tendinopatii są prawdopodobnie bardziej skuteczne niż terapia pozaustrojowa falą uderzeniową15.
  • Masaż poprzeczny z tarciem
    • Może być uzupełnieniem kinezyterapii, jak dotąd brak jednak dowodów naukowych.
    • Cel: uwolnienie zrostów po utworzeniu się tkanki bliznowatej przyczepu ścięgna.
  • Terapia manualna 
    • Obejmuje zastosowanie określonych technik w celu mobilizacji stawu i tkanek miękkich.
    • Terapia manualna w połączeniu z ćwiczeniami fizjoterapeutycznymi jest skuteczniejsza niż same ćwiczenia.

Pozaustrojowa terapia falą uderzeniową (extracorporeal shock wave therapy – ESWT)

  • Wskazana w wapniejącym zwyrodnieniu ścięgna
  • Powoduje złagodzenie dolegliwości bólowych oraz poprawę czynności barku oraz może prowadzić do pełnej redukcji złogów wapnia.

Leczenie chirurgiczne

  • Zgodnie z metaanalizą z 2019 roku chirurgiczna dekompresja w przypadku zespołu ciasnoty nie jest zalecana16.
    • Zabieg chirurgiczny nie prowadzi do znaczącego ograniczenia objawów w porównaniu z leczeniem zachowawczym.
    • Ryzyko wystąpienia ciężkich powikłań podczas zabiegu chirurgicznego jest znacznie podwyższone.
    • Nie ma klinicznie istotnych różnic między wynikami leczenia dekompresją chirurgiczną, pozorowanym zabiegiem chirurgicznym (placebo) i brakiem interwencji17.
      • Wszyscy pacjenci ukończyli wcześniej program ćwiczeń i otrzymali co najmniej jedną iniekcję z kortyzonu.
  • Zabieg chirurgiczny tylko jako ultima ratio w przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego z co najmniej 3-miesięcznym intensywnym treningiem mięśni 

Zapobieganie

  • Współpraca z pracodawcą w celu dostosowania zakresu obowiązków
    • Zmiana warunków pracy lub aktywne zwolnienie lekarskie na pewien okres czasu może być pomocne i ułatwić pacjentom powrót do pracy.
  • Należy unikać unieruchomienia barku.

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

  • Nieleczona, przewlekła tendinopatia może trwać latami, z różnym nasileniem dolegliwości, często pogarszającym się po niestandardowym obciążeniu.
  • W przypadku ostrej tendinopatii / zapalenia kaletki maziowej rokowania są dobre, a większość pacjentów powraca do pełnej aktywności po 1–2 tygodniach.

Powikłania

  • Iniekcja do ścięgna może prowadzić do urazu i zerwania ścięgna.

Rokowanie

  • Bardzo dobre w przypadku leczenia zachowawczego i unikania czynności wyzwalających ból3

Dalsze postępowanie

  • Pacjentom należy proponować wizytę kontrolną w celu oceny skuteczności leczenia i ewentualnie przeprowadzenia ponownego badania.
  • Niektórzy pacjenci powinni przebywać na zwolnieniu lekarskim przez dłuższy czas.
  • Ubieganie się o rentę z tytułu niezdolności do pracy rzadko jest konieczne, nawet w przypadku chorób przewlekłych.
    • Może to być jednak konieczne w przypadku starszych pracowników, którzy przez wiele lat obciążali ramiona i barki i którzy mają ograniczone możliwości zmiany pracy.

Informacje dla pacjentów

O czym należy poinformować pacjentów?

  • Pacjenta należy poinformować, że w miarę możliwości powinien unikać pracy i czynności, które wywołują lub nasilają dolegliwości bólowe, tj. przede wszystkim tych wymagających pracy z uniesionym ramieniem.

Informacje dla pacjentów w Deximed

Ilustracje

Budowa kości stawu ramiennego
Budowa kości stawu ramiennego
Mięśnie grzbietu i karku
Mięśnie grzbietu i karku
Mięsień podgrzebieniowy
Mięsień podgrzebieniowy (musculus infraspinatus)
Ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego
Ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Arroyo JS, Hershon SJ, Bigliani LU. Special considerations in the athletic throwing shoulder. Orthop Clin North Am 1997; 28: 69–78. www.ncbi.nlm.nih.gov
  2. Roy A. Rotator Cuff Disease. Medscape, last updated Aug 30, 2018. emedicine.medscape.com
  3. Steele M. Tendonitis. Medscape, last updated Dec 23, 2016. emedicine.medscape.com
  4. Kaux JF, Forthomme B, Le Goff C, et al. Current Opinions on Tendinopathy. J Sports Sci Med 2011; 10(2): 238-53. www.ncbi.nlm.nih.gov
  5. DeBerardino, TM. Shoulder Impingement Syndrome. Medscape, last updated Oct 23, 2018. emedicine.medscape.com
  6. Patton WC, McCluskey GM. Biceps tendinitis and subluxation. Clin Sports Med 2001; 20: 505–29. www.ncbi.nlm.nih.gov
  7. Andrews JR. Diagnosis and treatment of chronic painful shoulder: review of nonsurgical interventions. Arthroscopy 2005; 21(3): 333-47. www.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Tallia AF, Cardone DA. Diagnostic and therapeutic injection of the shoulder region. Am Fam Physician 2003; 67: 1271-8. PubMed
  9. Gaujoux-Viala C, Dougados M, Gossec L. Efficacy and safety of steroid injections for shoulder and elbow tendonitis: a meta-analysis of randomised controlled trials. Ann Rheum Dis 2009; 68: 1843-9. PubMed
  10. Rhon DI, Boyles RB, Cleland JA. One-year outcome of subacromial corticosteroid injection compared with manual physical therapy for the management of the unilateral shoulder impingement syndrome: A pragmatic randomized trial. Ann Intern Med 2014 Aug 5; 161(3): 161-9. pmid:25089860 PubMed
  11. Buchbinder R, Green S, Youd JM. Corticosteroid injections for shoulder pain. Cochrane Database of Systematic Reviews, issue 1, 2003. CD004016. Cochrane (DOI)
  12. Wu YC, Tsai WC, Tu YK, Yu TY. Comparative effectiveness of nonoperative treatments for chronic calcific tendinitis of the shoulder: a systematic review and network meta-analysis of randomized controlled trials. Arch Phys Med Rehabil 2017; 98(8): 1678-1692.e6. pmid:28400182 PubMed
  13. Coghlan JA, Buchbinder R, Green S, Johnston RV, Bell SN. Surgery for rotator cuff disease. Cochrane Database of Systematic Reviews 2008, Issue 1. Art. No.: CD005619. DOI: 10.1002/14651858.CD005619.pub2. DOI
  14. Lombardi I Jr, Magri AG, Fleury AM. et al. Progressive resistance training in patients with shoulder impingement syndrome: a randomized controlled trial. Arthritis Rheum 2008; 59: 615-22. PubMed
  15. Engebretsen K, Grotle M, Bautz-Holter E, et al. Radial extracorporeal shockwave treatment compared with supervised exercises in patients with subacromial pain syndrome: single blind randomised study. BMJ 2009;339:b3360. BMJ (DOI)
  16. Vandvik PO, Lähdeoja T, Ardem C, et al. Subacromial decompression surgery for adults with shoulder pain: a clinical practice guideline. BMJ 2019; 364: l294. pmid:30728120. www.ncbi.nlm.nih.gov
  17. Beard DJ, Rees JL, Cook JA, et al. Arthroscopic subacromial decompression for subacromial shoulder pain (CSAW): a multicentre, pragmatic, parallel group, placebo-controlled, three-group, randomised surgical trial. Lancet 2017 Nov 20. pmid:29169668 PubMed
  18. Mayerhoefer ME, Breitenseher MJ, Wurnig C, Roposch A. Shoulder impingement: relationship of clinical symptoms and imaging criteria. Clin J Sport Med 2009; 19: 83. PubMed
  19. Ardic, F, Kahraman, Y, Kacar, M, et al. Shoulder impingement syndrome: relationships between clinical, functional, and radiologic findings. Am J Phys Med Rehabil 2006; 85: 53. PubMed
  20. Ekeberg OM, Bautz-Holter E, Tveitå EK, Juel NG, Kvalheim S, Brox JI. Subacromial ultrasound guided or systemic steroid injection for rotator cuff disease: randomised double blind study. BMJ 2009; 338: a3112. BMJ (DOI)
  21. Bloom JE, Rischin A, Johnston RV, et al. Image-guided versus blind glucocorticoid injection for shoulder pain. Cochrane Database Syst Rev 2012; 8: CD009147. The Cochrane Library
  22. Bang MD, Deyle GD. Comparison of supervised exercise with and without manual physical therapy for patients with shoulder impingement syndrome. J Orthop Sports Phys Ther 2000; 30: 126-37. PubMed
  23. Senbursa G, Baltaci G, Atay A. Comparison of conservative treatment with and without manual physical therapy for patients with shoulder impingement syndrome: a prospective, randomized clinical trial. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc 2007; 15: 915-21. PubMed
  24. Ioppolo F, Tattoli M, Di Sante L, et al. Clinical improvement and resorption of calcifications in calcific tendinitis of the shoulder after shock wave therapy at 6 months follow-up. A systematic review and meta-analysis. Arch Phys Med Rehabil. 2013 Mar 13. PMID: 23499780. PubMed
  25. Bannuru RR, Flavin NE, Vaysbrot E, et al. High-energy extracorporeal shock-wave therapy for treating chronic calcific tendinitis of the shoulder: a systematic review. Ann Intern Med. 2014 Apr 15;160(8):542-9. PubMed

Autorzy

  • Lino Witte, dr med., lekarz rezydent, medycyna wewnętrzna, Frankfurt
M75; M751; M752; M753; M754; M758; M759
Schulter-Tendopathien; Entzündung der Schultersehnen; Entzündung der Schultersehnenansätze; Schulter-Tendinopathie; Degenerative Veränderung des Sehnengewebes; Insertionstendinopathie; Supraspinatus-Tendopathie; Supraspinatus-Tendinopathie; Infraspinatus-Tendopathie; Infraspinatus-Tendinopathie; Subscapularis-Tendopathie; Subscapularis-Tendinopathie; Bizeps-Tendopathie; Bizeps-Tendinopathie; Lange Bizepssehne; Extrakorporale Stoßwellentherapie; ESWT; Impingement; Schulteruntersuchung
Tendinopatie zlokalizowane w barku
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: ostre lub przewlekłe zapalenie ścięgien lub przyczepów ścięgien barku. Częstość występowania: schorzenie występujące często. Objawy: zwykle ból w bocznej części ramienia, nasilający się przy obciążaniu ramienia i pracy z rękami uniesionymi nad głową.
Medibas Polska (staging)
Tendinopatie zlokalizowane w barku
/link/66431be9a99442e2b1357beb5ada4f52.aspx
/link/66431be9a99442e2b1357beb5ada4f52.aspx
tendinopatie-zlokalizowane-w-barku
SiteDisease
Tendinopatie zlokalizowane w barku
K.Reinhardt@gesinform.de
Kj.Reinhardt@gesinformmroz@konsylium24.depl
pl
pl
pl