Kłykciny (kłykcinaykciny kończystaczyste)

Streszczenie

• Definicja: Kłykciny kończyste (brodawki płciowe) to niewielkie brodawki w  okolicy narządów płciowych i/lub odbytu. Są one wywoływane przez wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV) typu 6 i  11 i  są przenoszone drogą płciową.
• Epidemiologia: Szczególnie częste między 20. a  24. rokiem życia.
• Objawy: Brodawki zewnętrzne są widoczne, ale zazwyczaj nie powodują dyskomfortu. Mogą one jednak ulec podrażnieniu lub zacząć krwawić na skutek uszkodzenia mechanicznego.
• WynikiBadanie fizykalne: Są to zwykle grudki o  wielkości 1–3  mm, w  kolorze skóry lub białe, o  lekko szorstkiej powierzchni. Rozsiew u  kobiet głównie na spoidle tylnym, ewentualnie wewnątrz pochwy, ale także na całym sromie; u  mężczyzn okołoodbytniczo, na napletku, na trzonie penisa lub na mosznie.
• Diagnostyka: Diagnozę stawia się na podstawie oględzin brodawki, nie są konieczne dodatkowe badania.
• TerapiaLeczenie: Leczone miejscowo przez nałożenie środków cytotoksycznych lub immunosupresyjnych, ewentualnie krioterapia, chirurgia laserowa lub elektrodyssekcja. Zakażeniu można zapobiec, stosując prezerwatywę. Chronić przed nimi może dziewięciowalentna szczepionka przeciwko HPV.

Informacje ogólne

Definicja

• Kłykciny kończyste nazywane są również brodawkami płciowymi.^1-2.
• Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego przenoszone drogą płciową (HPV), głównie typy 6 i  11
• U  kobiet zlokalizowane na sromie, okołoodbytniczo, na ścianie pochwy lub na szyjce macicy.
• U  mężczyzn okołoodbytniczo, na napletku, trzonie prącia lub mosznie, rzadko na żołędziu
• U dzieci, głównie u dziewczynek (średnio ok. 5 r. ż), występują w pierwszych latach życia. Zmiany stwierdza się w okolicy odbytu. Do zakażenia dochodzi w czasie pielęgnacji dziecka, autoinokulacji lub molestowania.³
• Oprócz kłykcin kończystych wirusy HPV 6 i HPV 11 wywołują młodzieńcze brodawczaki krtani. Do zakażenia dochodzi w trakcie porodu drogami natury, gdy u matki występują kłykciny na narządach płciowych.³

Epidemiologia

• Częste w  praktyce lekarza rodzinnego
• Zapadalność wzrasta, zwłaszcza w  grupie wiekowej między 20. a  24. rokiem życia.
• Szacuje się, że w  USA brodawki zewnętrznych narządów płciowych występują u  1% aktywnych seksualnie kobiet i  mężczyzn w  wieku od 18 do 49 lat.⁴
• U 4-5% mozna wykryć infekcję subkliniczną.³.
• Wyliczono, że ponad 50% wszystkich aktywnych seksualnie osób raz w  życiu zostaje zakażonych  HPV,  i  przyjmuje się, że u  10–15% z  nich występują epizody tworzenia się brodawek.⁴⁵.

Etiologia i  patogeneza

• Czynnikiem sprawczym są różne typy wirusa brodawczaka ludzkiego, ok. 45 typów  HPV  może zakażać narządy płciowe.
  • Typy HPV 6 i  11 są przyczyną kłykcin w  ponad 90%⁵⁶ przypadków.
    • Typy 6 i  11 nie są związane ze zmianami komórkowymi ani nowotworem szyjki macicy.
  • Uznaje się, że potencjał onkogenny (nowotwór szyjki macicy) wykazują typy 16, 18, 31, 33, 66 i 18 inne⁶³.⁷
• Przenoszenie drogą płciową
• Większość osób, u  których rozwijają się brodawki okołoodbytnicze, nigdy nie odbywała stosunków analnych.
• U  większości osób zakażonych wirusem HPV nie dochodzi do rozwoju kłykcin.
• Okres inkubacji wynosi od 1 miesiąca do nawet ponad 8 miesięcy, średnio 3 miesiące.

Czynniki predysponujące

• Predysponujące do zakażenia
  • Ryzyko zakażenia zwiększają rany lub urazy skóry lub błony śluzowej.
  • Zmianazmiana partnera
• Predysponujące do rozwoju choroby
  • ciąża
  • immunosupresja
• Najczęstsza grupa wiekowa⁷⁸
  • kobiety w  wieku 19–22 lat
  • mężczyźni w  wieku 22–26 lat

ICD-10

• A63.0 Kłykciny kończyste

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

• Typowy wygląd: zmiany o  wielkości od 1–3  mm, pojedyncze, szerokopodstawne brodawczaki, które czasem łączą się w  większe wykwity plackowate. Przeważnie w  kolorze skóry, ewentualnie białe lub pigmentowate.

Diagnostyka różnicowa

• Nowotwór sromu
• Nowotwór szyjki macicy
• Rak prącia
• Powiększone gruczoły apokrynowe w bruździe wieńcowejokolicy genitalnej
• Kłykciny płaskie (condylomata lata): płaskie, śluzowate/wilgotne brodawki, które występują w  kile wtórnej
• Mięczak zakaźny: grudki w  kolorze skóry, zwykle z  wgłębieniem pośrodku — mogą pojawić się w  okolicy narządów płciowych u  osób aktywnych seksualnie

Wywiad lekarski

• Występowanie widocznych brodawek
• W  większości przypadków brodawki są bezobjawowe.
• W  fazie tworzenia się mogą powodować świąd.
• Duże brodawki mogą powodować ból i  krwawić.
• Brodawki śródcewkowe mogą powodować krwawienia i  zaburzenia w  oddawaniu moczu.
• Brodawki wewnątrzpochwowe mogą powodować dyskomfort, ból, krwawienie lub w  wyjątkowych przypadkach utrudniać stosunek płciowy.

Badanie przedmiotowe

• 

  Kłykciny
  Typowe, szerokopodstawne brodawczaki, ale zmiany mogą być też płaskie i  małe.
• Czasami występują w  formie zmian plackowatych.

Diagnostyka specjalistyczna

Podstawowa diagnostyka wszystkich zmian anogenitalnych związanych z  HPV

• W  przypadku podejrzenia anogenitalnych zmian związanych z  HPV zawsze należy przeprowadzić oględziny i palpację badanie palpacyjne całości zewnętrznych narządów płciowych, w  tym okolicy okołoodbytniczej i  ujścia cewki moczowej w  celu kontroli także dołu łódkowatego.
• Kobiety ze zmianami anogenitalnymi związanymi z  HPV powinny być poddane badaniu ginekologicznemu z  uwzględnieniem kolposkopii i  cytologii szyjki macicy.
• W  przypadku zmian okołoodbytniczych związanych z  HPV należy wykonać badanie per rectum oraz proktoskopię/anoskopię lub anoskopię wysokiej rozdzielczości (HRA) w  celu oceny kanału odbytu.
• Podczas diagnozowania zmian anogenitalnych związanych z  HPV należy stosownie do historii ekspozycji i  indywidualnych czynników ryzyka wykluczyć inne zakażenia przenoszone drogą płciową (rzeżączkę,  zakażenia wywołane przez Chlamydia, kiłę, HIV, zapalenie wątroby typu B/C).
• W  przypadku nawracających zmian anogenitalnych związanych z  HPV dalszą diagnostykę i  leczenie powinni prowadzić doświadczeni w  tym zakresie specjaliści.
• Brodawki wewnętrzne mogą występować na błonie śluzowej pochwy, cewki moczowej, odbytu i  jamy ustnej.
• W  niektórych przypadkach duże nagromadzenie brodawek powoduje zwężenie przy wejściu do pochwy lub w  pochwie.
• Brodawki szyjki macicy mogą prowadzić do klinicznego podejrzenia raka.
• Kolposkopia ułatwia rozpoznanie kłykcin na szyjce macicy.
• Biopsja jest konieczna, jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do diagnozy.
• Anoskopia może być konieczna w  przypadku nawracających brodawek okołoodbytniczych.
• Uretroskopia może być wskazana w  przypadku brodawek płciowych i  dolegliwości podczas oddawania moczu.
• Rozpoznanie ma charakter kliniczny i  dalsze badania zazwyczaj nie są konieczne.
• Cytologia, a  w  niektórych przypadkach biopsja, może być wskazana w  przypadku brodawek szyjki macicy lub brodawek płaskich, gdy rozpoznanie jest niepewne.
• Wirus można wykryć metodą posiewuwymazu.

Specjalna diagnostyka w  przypadku brodawek anogenitalnych

• U  pacjentów bez upośledzenia odporności z  klinicznie typowymi brodawkami anogenitalnymi można rozważyć wykonanie badania histopatologicznego.
• Badanie histopatologiczne brodawek anogenitalnych należy wykonać w  następujących sytuacjach:
  • niepewność co do diagnozy
  • zmiany atypowe (np. pigmentowate, polichromatyczne, stwardniałe, owrzodzone, krwawiące, zrośnięte z  otaczającą tkanką)
  • duże zmiany (>powyżej 1  cm)
  • podejrzenie kłykcin olbrzymich (guz Buschke-Loewensteina)
  • zmiany oporne na terapię i  szybko nawracające
• W  przypadku brodawek anogenitalnych nie należy wykonywać badania metodami biologii molekularnej w  celu wykrycia HPV lub typowania HPV.
• W  przypadku niejasnych wyników klinicznych i  brodawek anogenitalnych okołoodbytniczych można rozważyć wykonanie próby kwasowej (kwas octowy 3–5% m/V) w  celu lepszego uwidocznienia rozległości zmian i  podejrzanych miejsc. Pędzlowanie błony śluzowej 5% roztworem kwasu octowego powoduje, że po 5–10 minutach pojawia się białe zabarwienie, badanie jest jednak niepewne.

Diagnostyka u  kobiet w  ciąży

• Ponowne badania w  kierunku innych zakażeń przenoszonych drogą płciową należy wykonać u  kobiet w  ciąży z  reaktywacją utajonego zakażenia HPV przy niebudzącej zastrzeżeń opiece przedporodowej (w  tym diagnostyka w  kierunku zakażenia wywołanego przez Chlamydia/HIV/zapalenia wątroby/kiły) i  bez narażenia stwierdzonego w  wywiadzie lekarskim.

Wskazania do skierowania do specjalisty

• Zasadniczo w  przypadku kłykcin, w  celu przeprowadzenia badania ginekologicznego lub urologicznego, a  w  razie potrzeby dalszej diagnostyki
• W  przypadku brodawek nieodpowiednich do leczenia miejscowego podofiliną lub imikwimodem
• W  przypadku niepewności w  odniesieniu do ciąży i  porodu
• Kobiety w  ciąży nie mogą stosować podofiliny.

TerapiaLeczenie

Cele terapiileczenia

• Usunięcie objawowych brodawek
• Ewentualnie uspokojenie pacjentów w  kwestii raka

Ogólne informacje o terapii leczeniu

• TerapiaLeczenie przyczynowaprzyczynowe nie jest możliwaliwe.
• Leczenie partnerów seksualnych bez objawów nie jest konieczne.
• Leczenie kłykcin jest skuteczne, ale wpływ na wirusa jest niepewny.⁵⁶.
• Leczy się wywołujące dyskomfort kłykciny w sromie okolicy sromu; nie ma pewności, czy leczenia wymagają kłykciny pochwowe.
• Rozważa się różne schematy leczenia.
  • dobrzeDobrze udokumentowane efekty leczenia z badańw badaniach randomizowanych dają:
    • podofilotoksyna⁸⁹ (nierozcieńczona podofilina jest teratogenna i  już się jej nie stosuje)
    • imikwimod
    • sinekatechina (wyciąg z  zielonej herbaty) w  postaci maści
  • również udokumentowane (choć nie tak dokładnie) efekty leczenia:
    • kwas trichlorooctowy
    • krioterapia
    • diatermia (elektrokoagulacja)
    • laser, chirurgia konwencjonalna
• Wskaźnik odpowiedzi na wszystkie opcje leczenia wynosi 60–90%.^45,910.
• Wszystkie opcje leczenia mogą powodować ból, rumień, nadżerki nabłonka, owrzodzenie miejsca leczenia, depigmentację i  bliznowacenie.¹.
  • Leczenie miejscowe powinno być zatem ograniczone do zmienionej chorobowo skóry.

Zalecenia dla pacjentek

• Patrz rozdział Farmakoterapia.
• Pacjentom ze zmianami anogenitalnymi związanymi z  HPV należy zawsze proponować leczenie.
• Pacjentów należy poinformować o  zakaźności, środkach zmniejszających ryzyko przeniesienia choroby, przewidywanym przebiegu (w  tym spontanicznych remisjach) i  możliwościach terapeutycznychleczniczych.

Farmakoterapia

• Wybór sposobu leczenia zewnętrznych brodawek anogenitalnych powinien być wspólną, świadomą decyzją lekarza i  pacjenta.
• Leczenie brodawek anogenitalnych powinno ograniczać się do zmian klinicznie jawnych i  otaczających je zmian subklinicznych.
• Czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze terapiileczenia:
• wielkość, liczba i  umiejscowienie zmian
• preferencje pacjenta i  przewidywane przestrzeganie zaleceń
• wiedza fachowadoświadczenie lekarzy prowadzących leczenie i  dostępny sprzęt
• rodzaj i  powodzenie wcześniejszego leczenia
• choroby podstawowe i  współwystępujące
• W  zależności od wymienionych czynników w terapii pierwotnejleczeniu podstawowym należy wybrać jedną z  poniższych opcji terapeutycznychleczniczych:
  • terapieleczenie miejscowe
    • podofilotoksyna roztwór 0,5%
    • imikwimod 5% krem
    • sinekatechina 10% maść
  • zabiegi chirurgiczne/ablacyjne
    • łyżeczkowanie, wycięcie za pomocą nożyczek
    • elektrokauteryzacja i  zmodyfikowana koagulacja
    • systemy laserowe o  odpowiedniej długości fali i  działaniu na tkankę
    • krioterapia
    • kwas trichlorooctowy 80–90% (m/V)
• Można rozważyć leczenie jedną z  następujących opcji terapeutycznych:
  • podofilotoksyna 0,15% krem
  • imikwimod 3,75% krem (zastosowanie poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label)
  • 5-fluorouracyl 5% krem (zastosowanie pozarejestracyjnepoza wskazaniami rejestracyjnymi, off label)
  • interferon alfa (miejscowo, doogniskowo; zastosowanie pozarejestracyjnepoza wskazaniami rejestracyjnymi, off label)
• Nie należy stosować opcji terapeutycznychleczniczych wymienionych poniżej. W  przypadku powtarzających się nawrotów zewnętrznych brodawek anogenitalnych po zastosowaniu ww. sposobów postępowania należy przeprowadzić skojarzoną terapię sekwencyjną z  leczeniem chirurgicznym/ablacyjnym, a  po wygojeniu miejscowe leczenie uzupełniające imikwimodem w  postaci kremu o  stężeniu 5% lub sinekatechiną w  postaci maści o  stężeniu 10% w  ramach profilaktyki nawrotów.
  • roztwór podofiliny
  • cydofowir 1% krem/żel (zastosowanie poza wskazaniami rejestracyjnymi, off label) - aktualnie niedostępny w Polsce
• W  przypadku bardzo obszernych, rozległych, rozsianych brodawek anogenitalnych lub podejrzeniemprzy podejrzeniu zmian złośliwych ocena i  leczenie powinny być prowadzone przez specjalistów doświadczonych w  leczeniu takich zmian.
• Nie jest wskazane równoległe lub adjuwantowe „terapeutyczne” podawanie szczepionek przeciwko HPV w jako uzupełnieniunienie zalecanych terapii miejscowych w  celu zwiększenia skuteczności leczenia brodawek anogenitalnych.
• Można rozważyć podanie szczepionek przeciwko HPV po skutecznym leczeniu brodawek anogenitalnych (zastosowanie pozarejestracyjne, off label) w  celu zmniejszenia wskaźników nawrotów lub ponownych zakażeń.
• Leczenie immunostymulujące prowadzi w  ok. 80% przypadków do znacznego zmniejszenia liczby brodawek, brakuje jednak danych długoterminowych.
  • imikwimod
  • Nakładać 3 razy w  tygodniu. Krem należy wmasować aż do wchłonięcia.¹⁰¹¹.
  • Zmyć po 6–10 godzinach. Leczenie kontynuuje się do momentu zniknięcia brodawek, nie dłużej niż przez 12 tygodni.
  • Preparat może osłabiać działanie prezerwatyw i  kapturków antykoncepcyjnych; nie zaleca się kontaktów seksualnych podczas stosowania kremu na skórę.
  • Działania niepożądane to miejscowy rumień i  świąd, nadżerki, uczucie pieczenia, ból.
  • Nie stosować w  okolicach pochwy, szyjki macicy, cewki moczowej i  odbytnicy.
  • Efekty leczenia są słabo udokumentowane, a jakość badań jest niska.¹¹¹².
• Maść z  sinekatechiną wykazuje działanie immunostymulujące i  antyproliferacyjne oraz prowadzi do całkowitego ustąpienia brodawek w  50% przypadków.¹²¹³.
  
  • sinekatechina 
    
    • Maksymalnie 3 razy dziennie na brodawki zewnętrzne nakłada się nie więcej niż 250  mg maści (co odpowiada paskowi maści o  długości 0,5  cm) (dawka dobowa 750  mg = pasek maści o  długości około 1,5  cm).
    • Leczenie można kontynuować przez maksymalnie 16 tygodni.
    • Działania niepożądane to miejscowy rumień, świąd, ewentualnie podrażnienia i  ból.
• Kwas trichlorooctowy (TCA)
  • Prowadzi do koagulacji chemicznej i  cytolizy.
  • Zabieg może być bolesny i  wymaga częstego powtarzania. Uwaga: ryzyko uszkodzenia otaczającej skóry lub błony śluzowej!
  • Musi być nakładany przez lekarzy.
• Podofilotoksyna,: leczenie miejscowe (pędzlowanie)
  • doDo samodzielnego leczenia małych niezapalnych kłykcin na penisie.
  • Nierozcieńczona podofilina jest teratogenna i  już się jej nie stosuje.

TerapiaLeczenie w  okresie ciąży

• U  kobiet w  ciąży z  zewnętrznymi brodawkami anogenitalnymi wskazanie do terapii do 34. tygodnia ciąży należy oceniać bardzo rygorystycznie.
• U  kobiet w  ciąży z  zewnętrznym brodawkami anogenitalnymi i  wskazaniem do leczenia należy preferować krioterapię, kwas trichlorooctowy 80–90% (m/V) lub zabiegi chirurgiczno-ablacyjne, uwzględniając indywidualne uwarunkowania.
• Operacja, krioterapia, diatermia i  laseroterapia to dozwolone formy leczenia w  ciąży.⁴⁵.
• Podofilotoksyny i  podofiliny nie należy stosować u  kobiet w  ciąży ze względu na ich działanie teratogenne.
• Ze względu na brak odpowiednich badań u  kobiet w  ciąży nie zaleca się stosowania imikwimodu ani sinekatechiny.^1,910.

Dalsze leczenie

• Można stosować krioterapię, ale zwykle zabiegi trzeba powtarzać.⁸⁹.
  • Można stosować w  leczeniu brodawek pochwy lub odbytu.
• AlternatywąAlternatywy dla krioterapii jest
  • ablacja laserowa CO₂ .
  • Kolejną alternatywą jest elektrodyssekcja.
• Możliwe jest również tradycyjne wycięcie chirurgiczne.

Zapobieganie

• Prezerwatywy częściowo chronią przed zakażeniem.
• Obrzezanie mężczyzn może ograniczyć przenoszenie wirusa.⁸⁹.

Szczepienie¹⁴

• Ogólne szczepienie przeciwko wirusom brodawczaka ludzkiego (HPV) jest zalecane u  wszystkich dzieci i  młodych osób w  wieku 9–14 lat.
  • Pominięte szczepienia przeciwko HPV należy uzupełnić najpóźniej do 17. roku życia.
  • Seria szczepień powinna zakończyć się przed pierwszym kontaktem seksualnym.
• W  przypadku rozpoczęcia serii szczepień w  wieku 9–14 lat zatwierdzono dwudawkowy schemat szczepienia z  odstępem między szczepieniami wynoszącym 5 miesięcy.
  • W  przypadku szczepień przypominających w  wieku ≥15 lat lub przy odstępie między pomiędzy 1. i  2. dawką przekraczającym 5 miesięcy wymagana jest 3. dawka szczepionki.
• Rozpoczętą serię szczepień przeciwko HPV należy uzupełnić w  miarę możliwości tę samą szczepionką przeciwko HPV.
• Dwa rodzaje szczepionek przeciwko HPV:
  1. dziewiDziewięciowalentna szczepionka przeciwko HPV typu 6, 11, 16, 18, 31, 33, 45, 52 i  58 (Gardasil 9)
  2. dwuwalentnaDwuwalentna szczepionka przeciwko HPV typu 16 i  18 (Cervarix)
• Osoby w  wieku ≥18 lat i powyżej, bez wcześniejszego szczepienia przeciwko HPV również mogą odnieść korzyść ze szczepienia przeciwko HPV, ale skuteczność szczepienia jest mniejsza u  osób wcześniej nieszczepionych na HPV.
• Niepełną serię szczepień przeciwko HPV należy uzupełnić nawet po ukończeniu 18 lat.

Przebieg, powikłania i  rokowanie

Przebieg

• Choroba przenoszona drogą płciową
• Okres inkubacji jest niepewny i  zmienny, trwa zwykle od 2 do 3 miesięcy, czasem do 8 miesięcy.
• W  badaniach wykazano, że wirus zniknął u  55%–60% skądinąd zdrowych osób zakażonych HPV po 15 miesiącach obserwacji.^1315-1416.
  • Przyjmuje się, że u  większości osób zakażonych HPV, prawdopodobnie u  ponad 90%, wirus zanika bez leczenia.
• W  przypadku leczenia, większość opcji terapiileczniczych powoduje zniknięcie brodawek w  ciągu kilku miesięcy, ale zakażenie może nadal być obecne.
• Opisano częstość nawrotów sięgającą 75%,; nawroty mogą występować przez kilka lat po leczeniu. Nawroty, mimo leczenia, tłumaczy się obecnością nieleczonego jeszcze zakażenia wirusowego w  komórkach wyglądających na zdrowe, z  których z  czasem rozwijają się brodawki narządów płciowych.

Powikłania

• Wirusy HPV typu 6 i  11 nie są powiązane z  nowotworem szyjki macicy.
• Kłykciny kończyste na sromie są powiązane z  rakiem sromu.
• Kłykciny kończyste na penisie są powiązane z  rakiem prącia.

Rokowanie

• Przez pewien czas kłykciny kończyste często nawracają.
• Z  biegiem czasu u  niemal wszystkich pacjentów brodawki zanikają pod wpływem leczenia lub samoistnie.

Dalsze postępowanie

• W  przypadku pierwszego zakażenia z  zewnętrznymi brodawkami anogenitalnymi, jeżeli nie stwierdzono nawrotów w  badaniu kontrolnym po 4–8 tygodniach od leczenia, końcowe badanie kontrolne powinno odbyć się po upływie kolejnych 3–6 miesięcy.
• W  przypadku pierwszego zakażenia z  brodawkami anogenitalnymi w  kanale odbytu lub cewce moczowej, jeżeli nie stwierdzono nawrotów w  badaniu kontrolnym po 4–8 tygodniach, kolejne badania kontrolne należy przeprowadzać w  odstępie 3–6 miesięcy, aż okres wolny od nawrotów będzie trwać co najmniej 12 miesięcy.
• W  przypadku nawracających brodawek anogenitalnych badania kontrolne należy przeprowadzać w  odstępie 3–6 miesięcy, aż okres wolny od nawrotów będzie trwać co najmniej 12 miesięcy.
• U  pacjentów z  niedoborem odporności i  zakażeniem wirusem HIV z  brodawkami anogenitalnymi badania kontrolne należy przeprowadzać przez całe życie w  odstępach 3–12 miesięcy (w zależności od wyników badania) ze względu na zwiększone ryzyko nawrotów i  nowotworów związanych z  HPV.

Informacje dla pacjentów

O  czym należy poinformować pacjentki?

• Choroba łagodna, która zwykle nie prowadzi do zmian o  charakterze złośliwym
• Zakaźność

Informacje dla pacjentów w  Deximed

• Brodawki płciowe (kłykciny kończyste)

Ilustracje

A630

HPV; kjønnsvorter; kondylomer; Vorter; anogenitale vorter; veneriske vorter; genitale vorter; Condylomata acuminata; anale vorte; perianale vorter; condylom; uretrale vorter; Vårtor; kondylome (condylomata acuminata)

HPV; KondylomeKłykciny; GenitalwarzenBrodawki płciowe; PapillomvirenWirusy brodawczaka; PapillomvirusWirus brodawczaka; Papillom-Papilloma Virus; Papillom-VirenSzczepionka przeciw HPV; HPV-Impfstoff;Szczepienie przeciwko HPV-Impfung

Kłykciny (kłykcinaykciny kończystaczyste)

document-disease document-nav document-tools document-theme

Definicja: Kłykciny kończyste (brodawki płciowe) to niewielkie brodawki w  okolicy narządów płciowych i/lub odbytu. Są one wywoływane przez wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV) typu 6 i  11 i  są przenoszone drogą płciową.

Medibas Polska (staging)

Kłykciny (kłykcina kończysta)

/link/211beb0ba5b3491d80ae95b41c6bec97.aspx

/link/211beb0ba5b3491d80ae95b41c6bec97.aspx

klykciny-klykcina-konczysta

SiteDisease

Kłykciny (kłykcina kończysta)

K.Reinhardt@gesinform.de

Kmail#stina.Reinhardt@gesinformbaranowska@gmail.decom

pl

pl

pl