W kontekście psychospołeczno-naukowymecznym ocena (ang. assessment) odnosi się do kompleksowej oceny psychicznych, społecznych i/lub codziennych kompetencji i zasobów pacjenta.1
Jeśli istnieją oznaki otępienia, ocenę, w tym monitorowanie przebiegu choroby, najlepiej przeprowadzać we współpracy mipomiędzy lekarzem rodzinnym, pacjentem i jego krewnymi, personelem pielęgniarskim placówki opiekuńczej oraz, w razie potrzeby, innymi specjalistami, np. psychiatrą, neurologiem czy geriatrą.
Szczegółowe wyjaśnienia poszczególnych elementów diagnozy otępienia można znaleźć w artykuleObjawy otępienia.
Ogólna ocena geriatryczna dokonywana przez lekarzy rodzinnych
DiePierwszy ersteetap Stufeoceny derotepienia Demenzdiagnostiki undwstępne diebadania Verlaufskontrollenmogą könnenbyć u. przeprowadzane w ramach podstawowej oceny geriatrycznej przeprowadzanej przez lekarza rodzinnego (więcej informacji w artykuleBadanie geriatryczne).
Złożone zaburzenia poznawcze lub zmęczenie u osób w wieku powyżej 70 lat są uważane za jedynewystarczające uzasadnienieprzesłanki dlauzasadniające przeprowadzeniaprzeprowadzenie podstawowej oceny geriatrycznej przez lekarza rodzinnego, nawet jeśli inne elementy funkcjonalne są zachowane.
Respektowanie życzenia osoby dotkniętej chorobą co do intensywności dalszej diagnostyki i stopnia informacji (prawo do niewiedzy).
OmSzczegółowe omówienie dalszychdalszego krokówpostępowania diagnostycznychdiagnostycznego z daną osobąpacjentem.
Podejście dwuetapowe
Jeśli wywiad lekarski wskazuje na narastajnasilające się zaburzenia poznawcze, przeszkolony asystent medyczny lub lekarz przeprowadza procedurę przesiewową.
Przy potwierdzeniu podejrzenia wczesnego zespołu otępiennego: skierowanie na diagnostykę neuropsychologiczną (np. konsultacja dotyczącapsychogeriatryczna, pamięci w ośrodku opieki ambulatoryjnejneurologiczna)
Wywiad lekarski
WywiadBadanie osobniczypodmiotowe pacjenta
Wywiad zebrany od osób trzecich
Wywiad rodzinny
Deficyty poznawcze?
Zmiany w zachowaniu i osobowości?
Dotychczasowy przebieg zaburzeń?
Rozmowa z krewnymi
Należy zapytać o ostatnie zmiany w funkcjonowaniu:
zmianaZmiana funkcjonowania w życiu codziennym
funkcjonowanieFunkcjonowanie i uczestnictwo w kontekstach społecznych
Negatywny wynik testu nie wyklucza rozpoczynającego się zespołu otępiennego. W razie wątpliwości należy przeprowadzić bardziej szczegółowy test neuropsychologiczny (skierowanie).
Czynniki zakłócające
Następujące czynniki mogą przyczyniać się do zafałszowania wyników testów i badań:
deficytyDeficyty uwagi (np. nasilane przez hałas panujący w otoczeniu)
trudnoTrudności ze zrozumieniem lub zapamiętaniem pytań i zadań testowych (np. w przypadku zbyt cichego lub zbyt szybkiego wyjaśnienia)
brakBrak wiedzy na tematpoczucia choroby („utrzymywanie fasady"): wywiad medyczny zebrany od innych osób, w razie potrzeby pod nieobecność osoby dotkniętej chorobą
depresjaDepresja: mogą jej towarzyszyć deficyty poznawcze (otępienie rzekome).
Więcej szczegółów na temat kryteriów można znaleźć w artykuleObjawy otępienia.
W przypadku szybkiego pogorszenia sprawności poznawczej i/lub towarzyszących objawów neurologicznych: skierowanie do neurologa, w razie potrzeby skierowanie do szpitala
Poradnictwo i diagnostyka genetyczna człowieka
Przy podejrzeniu choroby dziedziczonej autosomalnie dominująco
Tomaszewska M., Chibowska P., i Sitek E., Wybrane metody przesiewowej oceny funkcji poznawczych w różnych kontekstach klinicznych, „Psychiatria i Psychologia Kliniczna”, 2021, t.21:, s. 257–267
W kontekście psychospołeczno-naukowymecznym ocena (ang. assessment) odnosi się do kompleksowej oceny psychicznych, społecznych i/lub codziennych kompetencji i zasobów pacjenta.1