Nietrzymanie moczu związane z wiekiem

Streszczenie

• Definicja: Mimowolne oddawanie moczu.
• Częstość występowania: PonadU ponad 80% pacjentów geriatrycznych z wieloma chorobami współistniejącymi chorobami. Mężczyźni chorują rzadziej.
• Objawy: Podział na wysiłkowe nietrzymanie moczu, nietrzymanie z powodu przepełnienienienia i nadreaktywność pęcherza moczowego.
• Obraz kliniczny: W wysiłkowym nietrzymaniu moczu wyciek moczu przy wysiłku, w nietrzymaniu moczu z  przepełnienia prawie niezauważalny wyciek moczu, w nadreaktywności pęcherza moczowego ciągłeczęste parcie na mocz.
• Diagnostyka: Wywiad lekarski, badanie fizykalne i badanie moczu, a także dzienniczek mikcji i ultrasonograficzna ocena ilości zalegającego moczu.
• TerapiaLeczenie: W zależności od rodzaju nietrzymania moczu, konkretnaleczenie terapia zachowawczabehawioralne, w razie potrzeby ze wsparciem farmakologicznym
  farmakologiczne.

Informacje ogólne

Definicja

• Mimowolne, niezależne od świadomej decyzji danej osoby, oddawanie moczu (mikcja) prowadzące do częściowego lub utratacałkowitego moczuopróżniania pęcherza moczowego.¹
• Zobacz także następujące artykuły:
  • Nietrzymanie moczu u  kobiet
  • Nietrzymanie moczu u  mężczyzn
  • Wysiłkowe nietrzymanie moczu u  kobiet
  • Nadreaktywność pęcherza moczowego
  • Naglące nietrzymanie moczu u kobiet
• ZwłaszczaOsoby starsze kobietyz starajnietrzymaniem moczu bardzo często nie zgłaszają sięobjawów bagatelizowaćlekarzowi; swojekonieczny objawyjest zedokładny wstydu,wywiad dlategoukierunkowany należyna rutynowo i bezpośrednio rozmawiać z nimi o możliwym nietrzymaniunietrzymania moczu.

Częstość występowania

• U 17-57% starszych kobiet mieszkających w domu i u ponad 80% wymagających opiekiosób starszych pacjentów z wieloma chorobamischorzeniami wspówymagających stałistniejącymiej opieki
• KobietyU cierpiąkobiet nanietrzymanie tmoczu wystę przypadłość ponadpuje dwukrotnie częściej.¹²
• Niewiele jest badań naukowych dotyczących nietrzymania moczu u pacjentów geriatrycznych, zwłaszcza u tych z licznymi chorobami współistniejącymi, przyjmujących wiele leków, z ryzykiem rozwoju stanu przewlekłego i utraty samodzielności.
• Nietrzymanie moczu jest bardzo istotnym problemem dla wielu starszych osób, który jednocześnie często nie jest znany lekarzom prowadzącymzgłaszany.²³

Etiologia i  patogeneza

Czynniki związane z układem moczowo-płciowym

• Zakażenia układu moczowego, guzy, nagromadzenie kamienikamienie kałowychowe w odbytnicy
• Stan splątania lub majaczenie
• Zanikowe zapalenie cewki moczowej lubi pochwy
• Depresja
• Wielomocz, np. w hiperglikemii
• Hiponatremia
• Ograniczona mobilność
• Przewlekły ból i podrażnienia w okolicy miednicy małej
• Skutki uboczne leków, które mogą prowadzić do zaburzeń czynności mięśni pęcherza moczowego lub funkcji zamykania cewki moczowej
  .:
  • substancje alfa-adrenergiczne
  • alfa-blokery
  • Inhibitoryinhibitory ACE
  • leki przeciwcholinergiczneantycholinergiczne
  • blokery kanału wapniowego
  • inhibitory acetylocholinoesterazy
  • diuretyki
  • lit
  • opioidy
  • SSRI
  • substancje psychotropowe (benzodiazepiny, neuroleptyki, leki nasenne)
  • gabapentyna
  • glitazon
  • NLPZ
• Spożywanie alkoholu i kawy
• Zmiany strukturalne w obszarze pęcherza moczowego i cewki moczowej
• Zmiany strukturalne w obszarze dna miednicy

Zaburzenia neuronalne i mózgowe

• Choroby neurodegeneracyjne, otępieniapienie, encefalopatie naczyniowe, choroba Parkinsona
• Depresja, zaburzenia snu
• Przyjmowanie leków psychotropowych
• Brak świadomości ciała, ignorancja

Czynniki i choroby związane z wiekiem

• Wielochorobowość, dekompensacjaniewydolność kardiologicznaserca, choroby płuc, palenie, bezdech senny, przewlekły kaszel, cukrzyca
• Choroby zwyrodnieniowe mięśni
• WielolekowośćPolipragmazja
• Funkcjonalne nietrzymanie moczu
  • upośledzona mobilność („Nie dam rady"”)
  • upośledzenie funkcji poznawczych („Nie mogę znaleźć toalety” lub nie„Nie wiem, jak z niej skorzystać"”)
  • czynniki środowiskowe (trudno dostępne toalety, brak oświetlenia lub uchwytów, nieodpowiednie ubranie)

ICD-10

• R32 Nietrzymanie moczu, nieokreślone

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

• Z punktu widzenia lekarza pierwszegopodstawowej kontaktuopieki zdrowotnej najważniejszą rzeczą jest bezpośredniezidentyfikowanie zaji prawidłowe postęciepowanie sięz problemem, abynietrzymania uwolnić osoby nim dotknięte od poczucia wstydumoczu.
• Kwestionariusze objawów mogą dostarczyćpomóc wskazw określeniu problemówekw nazwiązanych tematz występowania nietrzymanianietrzymaniem moczu.
• OpróczDobrze ustrukturyzowanegozebrany zbieraniawywiad wywiadu,z zwalidowanaużyciem ocenakwestionariuszy oferujepozwala korzyścina w postaci kompletności, znormalizowanej terminologii, porównywalności w czasiezidentyfikowanie i niezależnościzgodne odz badajprawidłowącego (ważnośćterminologią irozpoznanie wiarygodność)schorzenia.

Wywiad lekarski

NiediagnozowanyNiezdiagnozowany problem

• Ukierunkowany wywiad jest ważny, ponieważ nietrzymanie moczu jest zwykleczęsto tematem tabu, i częstoktóry nie jest aktywnie zgłaszaneaszany przez osoby dotknięte tym problememlekarzowi.

Typowe objawy

• U osób starszych często występuje połączenie wysiłkowego nietrzymania moczu i pęcherza nadreaktywnego.
• Wysiłkowe nietrzymanie moczu
  • Charakteryzuje się wyciekiem moczu podczas kaszlu, kichania i innych czynności, które zwiększają ciśnienie w jamie brzusznej.
  • Często wyciek moczu jest niewielki.
• Nadreaktywność pęcherza moczowego (dawniej naglące nietrzymanie moczu)
  • Charakteryzuje się nagłą, silną potrzebą oddania moczu, często prowadzącą do wycieku moczu.
  • często większe ilości moczu
• Przewlekłe zatrzymanie moczu z nietrzymaniem moczu/nietrzymaniem moczu z przepełnienia
  • Typowym objawem jest oddawanie moczu bez odczuwalnego parcia na mocz.
  • Możliwe przyczyny to przeszkoda niedrożnośćmechaniczna w odpływie moczu (np. rozrost gruczołu krokowego) lub przy braku niedrożnościprzeszkody:
    • związane z wiekiem procesy przebudowy pęcherza moczowego
    • uszkodzenia neurogenne (np. w cystopatii cukrzycowej lub polineuropatii jelitowej)
    • skutki uboczne leków, które zmniejszają kurczliwość wypieracza i sprzyjają zaleganiu moczu.

Podstawowa diagnostyka pacjentów geriatrycznych

• Szczegółowy wywiad zukierunkowany ukierunkowaną rejestracjąna:
  
  • stopień nietrzymania moczu
  • rodzaj nietrzymania moczu (wysiłkowe nietrzymanie moczu, nadreaktywność pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu z przepełnienia w przewlekłym zatrzymaniu moczu)
    • przypisanieokreślenie czasowekiedy występuje i związanezek z aktywnością
  • stres psychologiczny
  • osobista sytuacja życiowa (wywiad społeczny)
  • ograniczenia sprawności
    • sprawność psychiczna i fizyczna  
  • choroby współistniejące
    • choroby o potencjalnym wpływie na dolne drogi moczowe (np. cukrzyca, stan po udarudarze, miażdżyca, choroba Parkinsona, zapalenia mózgu, uszkodzenia rdzenia kręgowego, otępienie, radioterapia, depresja, inne choroby psychiczne, itp.)
  • zabiegi chirurgiczne
    • Zabiegi w obrębie miednicy mniejszej mogą być przyczyną zarówno zaburzeń opróżniania pęcherza moczowego, jak i zatrzymania moczu z powodu odnerwienia lub urazu dolnych dróg moczowych.
  • wywiad ginekologiczny
    • w tym liczba i rodzaj porodów i ciąż lub możliwych powikłań
  • wywiad dotyczący aktywności seksualnej
    • wskazanie np. na niedobór estrogenów (w dyspareunii), zaburzenia neurologiczne lub choroby metaboliczne (w zaburzeniach erekcji)
  • aktualnie przyjmowane leki
  • wywiad dotyczący oddawania stolca
    • między innymi częstotliwość, czasodczuwanie ostrzeżeniaparcia na stolec, nietrzymanie stolca, trudności w oddawaniu moczudefekacji
    • zaburzeniaZaburzenia opróżniania pęcherza moczowego i nietrzymanie moczu są często związane z zaburzeniami defekacji.
      • Masy stolca w odbytnicy mogą utrudniać opróżnianie pęcherza, zmniejszać jego pojemność, a tym samym powodować objawy nietrzymania moczu.
      • Zaparcia mogą być zaostrzonenasilone przez ograniczoneograniczenie piciespożywania płynów i bezruch, ciągłe parcie podczas defekacji może osłabiać dno miednicy.
  • historia picia  przyjmowania płynów 
    • ilość i  czas piciaspożywania płynów – uwzględniając również czas snu
  • wcześniejsze leczenie nietrzymania moczu
    • wcześniejsze próby terapiileczenia i informacje na temat wcześniejszego korzystania z pomocy
• Badanie przedmiotowe
  • badanie zewnętrznych narządów płciowych
  • badanie per rectum (napięcie zwieracza, prostataocena prostaty u mężczyzn)
  • badanie neurologiczne, zwłaszcza dermatomów S2-S5 (znieczulica siodłowa)
  • Ocenaocena sprawności psychicznej i fizycznej
  • test wysiłkowy w celu obiektywizacji mimowolnego wycieku moczu
    • Należy poprosić pacjenta o kaszel i/lub parcie, gdy pęcherz jest pełny.
      • w przypadku wycieku moczu: pozytywny wynik testu wysiłkowego
      • w razie potrzeby powtórzenie testu wysiłkowego w pozycji stojącej
  • test wkładkowy
    • obiektywizacja i kwantyfikacjaocena ilościowa utraty moczu, szczególnie w odniesieniu do przebiegu terapii
    • różnica w wadze między mokrymi pieluchami/wkładkami z jednego dnia lub nocy a suchą wagą tej samej liczby pieluch i wkładek
• Badanie moczu
  • wykluczenie infekcji za pomocą pasków testowych w ramach badania wstępnego
  • mikrohematuria wymagająca wyjaśnienia (guzy, kamieniezłogi)
• Dzienniczek mikcji
  • przez 2-3 dni w ciągu 24 godzin
  • w razie potrzeby przy wsparciu krewnychopiekunów lub personelu medycznego
  • Zapisywaniezapisywanie następujących danych:
    • częstość mikcji
    • objętości mikcji
    • częstość wycieku moczu
    • uczucie parcia na pęcherz
    • użycie wkładki higienicznej
    • spożywana ilość płynów
    • rytm snu i czuwania
• Badanie USG w  celu oceny ilości moczu zalegającego w  pęcherzu
  • U około 1/3 starszych pacjentów występuje ograniczonaupośledzona kurczliwość wypieracza, co może prowadzić do znacznego zalegania moczu.
    • Zwiększa to ryzyko infekcji i częstotliwość mikcji.

Badania uzupełniające w  praktyce lekarza rodzinnego

• Badania laboratoryjne
  • kreatynina w  surowicy
    • w celu wyjaśnienia przyczyny nietrzymania moczu z przepełnienia
    • w celu oszacowania stopnia uszkodzenia lub możliwości rehabilitacji górnych dróg moczowychnerek
  • sód w surowicy
    • w celu wyjaśnienia możliwej hiponatremii prowadzącej do nietrzymania moczu – nierzadko w wyniku leczenia diuretykami tiazydowymi i/lub lekami przeciwdepresyjnymi lub przeciwdrgawkowymi
  • wartość PSA
    • przy podejrzeniu dolegliwości mikcyjnych związanych z prostatą przerostem prostaty

Diagnostyka specjalistyczna

• Inwazyjne procedury diagnostyczne powinny być stosowane u pacjentów geriatrycznych tylko w wyjątkowych przypadkach.
• USG krocza/dna miednicy
• konfiguracjadiagnostyka szyinietrzymania pęcherzamoczu, wtakże spoczynku i w warunkach stresu
• przy podejrzeniu wysiłkowego nietrzymania moczu
• Urografia  
• Urografia wydalnicza
  • w przypadku stwierdzonego zatrzymania moczu
  • informacje na temat morfologii, funkcjiobecności nerekpatologii oddzielonych(kamica, bocznienowotwory) oraz zakresuczynności iukładu lokalizacji przyczyny zatrzymaniamoczowego
• Uretrocystoskopia
  • przy podejrzeniu maszmian wewnątrzpęcherzowych
• Badanie urodynamiczne
  • Jego wartość w zakresie przewidywania powodzenia leczenia jest kontrowersyjna, ale powinnaPowinno być branabrane pod uwagę u pacjentów geriatrycznych.
    • przy niepowodzeniu terapii
    • przed planowanym zabiegiem chirurgicznym
    • w przypadku złożonej historii, zwłaszcza w przypadku chorób neurologicznych
  • cel
    • obiektywizacja objawów
    • ilościowa ocena dysfunkcji dolnych dróg moczowych
    • ocena ryzyka w odniesieniu do zapobiegania uszkodzeniom górnych dróg moczowych w neurogennych zaburzeniach pęcherza moczowego

Wskazania do skierowania do specjalisty

• Pogłębienie diagnostyki: urolog, a w przypadku kobiet również ginekolog
• W przypadku utrzymującej się  mikrohematurii dalszedalsza wyjaśnieniediagnostyka przezu urologa
• Pacjenci leczeni przez ponad sześć miesięcy bez poprawy również powinni zostać skierowani do urologa.

TerapiaLeczenie

Cele terapiileczenia

• Identyfikacja i korygowanie czynników wyzwalających lub prowokujących (zwłaszcza skutków ubocznych leków)
• Poprawa jakości życia
  • kontrola objawów
  • zmniejszenie epizodów nietrzymania moczu

Ogólne informacje o terapiileczeniu

• Nietrzymanie moczu należy leczyć zgodnie z jego przyczyną i dostosować leczenie do subiektywnego poziomuodczuwania cierpieniadolegliwości.
• Na początku warto leczyć pacjentów geriatrycznych empirycznie i zachowawczo.
• Inwazyjne zabiegi chirurgiczne powinny być stosowane u pacjentów geriatrycznych tylko w wyjątkowych przypadkach.

ŚrodkiMetody leczenia zachowawczego

• Interwencja behawioralna
  • Zalecenie redukcji masy ciała można rozważyć w przypadku kobiet z dużą nadwagą, raczej młodszych, z nietrzymaniem moczu.
  • Regulacja leczenie zaparć
  • Możliwy związek między paleniem a nietrzymaniem moczu, dlatego należy zajązachęcać się do rzuceniemzaprzestania palenia.
• Trening toaletowy (patrz poniżej)
  
  • w nadreaktywności pęcherza moczowego i wysiłkowym nietrzymaniu moczu
  • przeciwwskazany w przypadku nietrzymania moczu z przepełnienia
  • szczególnie skuteczny w przypadku mobilnych, niezaburzonych poznawczo pacjentów geriatrycznych, bez zaburzeń poznawczych
• Fizjoterapia
  • trening mięśni dna miednicy z dobrowolnym udziałem mięśni okołocewkowych i pochwowych
  • elektrostymulacja za pomocą nieimplantowanych elektrod
    • Przeznaczona dla pacjentów geriatrycznych, którzy nie są w stanie wykonywać aktywnych ćwiczeń dna miednicy.
• HilfsmittelŚrodki pomocnicze wchłaniające/gromadzące mocz
  • środki pomocnicze mające bezpośredni kontakt z  ciałem  
    
    • wkładki chłonne jako nieinwazyjna i niemal pozbawiona skutków ubocznych opcjauzupełnienie terapii
    • Prezerwatywyprezerwatywy pisuarowe jako alternatywa dla pacjentów płci męskiej z wystarczającą długością penisa
  • środki pomocnicze niemające bezpośredniego kontaktu z  ciałem
    • brak dostępnychrandomizowanych badań dotyczących butelek na mocz
    • Butelki na mocz mają jednak duże znaczenie, zwłaszcza dla mężczyzn. 
  • adaptacja środowiskowaotoczenia
    • brak kontrolowanych badań
    • uzasadnionaporada adaptacjadotycząca wadaptacji ramachotoczenia diagnostycznej wizyty domowejpacjenta 
      • podwyższenie deski sedesowej
      • uchwyty
      • krzesło toaletowe
      • pomoce do chodzenia
      • oświetlenie
      • dostosowanie odzieży (skarpety antypoślizgowe, zapięcia na rzepy)
• wykwalifikowaniWykwalifikowani opiekunowie, którzy przeszli ustrukturyzowane szkolenie w zakresie radzenia sobie z nietrzymaniem moczu.

Leczenie farmakologiczne różnych form nietrzymania moczu

Nadreaktywność pęcherza moczowego

• Leki antycholinergiczne mogą zmniejszyć mimowolny wyciek moczu o połowę mimowolny wyciek moczu u starszych pacjentów.³⁴
• Mechanizm działania polega na zmniejszeniu aktywności wypieracza pęcherza.
  
  • UwagaUWAGA: potencjalne działania niepożądane!
    • Zaburzenia poznawcze aż do splątania, jaskra, suchościć w jamie ustnej,  indukcji majaczeniazaparcia i zaparć  znacznie ograniczają możliwość stosowania leków antycholinergicznych. iNależy powinny bysprawdzić sprawdzone jako możliwe przeciwwskazania przed rozpoczęciem terapiileczenia.
    • W przypadku przyjmowania silnych inhibitorów CYP3A4 (inhibitory proteazy, ketokonazol lub itrakonazol) wiele leków przeciwcholinergicznychantycholinergicznych jest przeciwwskazanych lub konieczne jest zmniejszenie dawki.
• Dostępne substancje:
  • Oksybutynina jako lek pierwszego wyboru; nie można było udowodnić istotnych zalet innych, droższych substancji.oksybutynina 
    • dawka początkowa: 2,5 mg 2 razy na dobę 2,5 mg doustnie
    • możliwe zwiększenie dawki do 5 mg 2 razy na dobę
    • alternatywnie jako - znacznie droższy - plaster 3,9 mg/24 h, zmiana co 3-4 dni (niedostępny w Polsce)
  • daryfenacyna (niedostępna w Polsce)
    • dawka początkowa 7,5 mg raz na dobę, doustnie
    • możliwe zwiększenie dawki do 15 mg 1 razy na dobę
    • Przeciwwskazania obejmują jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4.
  • fezoterodyna (niedostępna w Polsce)
    • dawka początkowa 4 mg 1 raz na dobę, doustnie
    • możliwe zwiększenie dawki do 8 mg 1 razy na dobę (maksymalna dawka dobowa)
    • Przeciwwskazania obejmują jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz powyżej) u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.
  • propiweryna (niedostępna w Polsce)
    • dawka początkowa 15 mg 2 raz na dobę doustnie
    • możliwe zwiększenie dawki do 15 mg 3 razy na dobę (maksymalna dawka dobowa)
    • przeciwwskazania: m.in. tachyarytmie i umiarkowane do ciężkich zaburzenia czynności wątroby
  • solifenacyna
    • 5 mg 1 raz na dobę, doustnie
    • możliwe zwiększenie dawki do 10 mg 1 razy na dobę
    • przeciwwskazania: m.in. przyjmowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz powyżej)
  • tolterodyna
    • 2 mg 2 raz na dobę, doustnie
    • zmniejszenie dawki do 1 mg 2 razy na dobę w przypadku nietolerancji lub GFR <30>≤30 ml/min
  • chlorek trospiowy (niedostępny w Polsce)
    • 20 mg 2 raz na dobę, doustnie
    • zmniejszenie dawki do 20 mg 1 raz na dobę przy GFR ≤30 <30>ml/min
• W przypadku stosowania leków przeciwmuskarynowych należy uważnie monitorować terapiędziałania niepożądane (zwłaszczamożliwe ocenanasilenie zalegania moczu).
• Nie udowodniono dodatkowych korzyści ze stosowania mirabegronu. Jest on stosowany wyłącznie uU pacjentów, którzy nie tolerują leków antycholinergicznych można zastosować mirabegron.
  • nie antycholinergiczny mechanizm działania
  • ryzyko wywołania lub nasilenia nadciśnienia tętniczego
    • tylko u dobrze kontrolowanych pacjentów z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem lub pacjentów bez nadciśnienia tętniczego (pod stałą kontrolą ciśnienia tętniczego)
    • zalecana dawka 50 mg 1 raz na dobę
      • zmniejszenie dawki w przypadku zaburzeń czynności nerek lub przyjmowania silnych inhibitorów CYP3A4
• ZastrzykiIniekcje z toksyny botulinowej są wysoce skuteczną interwencją chirurgiczną o ograniczonej inwazyjności w przypadkach opornego na leczenie pęcherza nadreaktywnego.
  • MożeMogą być również stosowanastosowane jako procedura zapasowapomocniczo u pacjentów geriatrycznych.
  • Schematy dawkowania i technika wstrzykiwania nie są ustandaryzowane i różnią się w zależności od stosowanego preparatu.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu

• duloksetynaDuloksetyna
  • skuteczna w zmniejszaniu liczby epizodów wysiłkowego nietrzymania moczu o umiarkowanym nasileniu u funkcjonalnie zdrowych kobiet w wieku od 20 do 85 lat
    • Dane dotyczące pacjentek w podeszłym wieku z wieloma chorobami współistniejącymi nie są dostępne.
  • Skuteczne dawki w randomizowanych badaniach wynosiły 40 mg 2 razy na dobę doustnie.
    • stopniowe odstawianie leków
  • uwagaUWAGA: Wysoki wskaźnik działań niepożądanych przy raczej niskim efekcie terapeutycznym, dlatego należy przeprowadzić krytyczną ocenę ryzyka i korzyści, zwłaszcza u pacjentów ze współistniejącymi chorobami psychicznymi (zwiększone ryzyko tendencji samobójczych).  
• Połączenie duloksetyny i ćwiczeń mięśni dna miednicy może dać lepsze efekty niż sama farmakoterapia.  

Przewlekłe zatrzymanie moczu z nietrzymaniem moczu z przepełnienia

• Jeśli wywołane przez leki:
  • odstawienie lub zmniejszenie dawki leku wywołującego chorobęobjawy
• Blokery receptora alfa-adrenergicznego (alfa-blokery)
  
  • zmniejszenie oporu odpływu moczu z pęcherza moczowego, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet
  • Po zatrzymaniu moczu i cewnikowaniu należy podjąć próbę wyprowadzeniausunięcia cewnika wspomaganą alfa-blokerem w celu przywrócenia spontanicznej mikcji.
• Parasympatykomimetyki (betanchol, bromek distygminy) w przypadku atonii wypieracza
  
  • Stosowanie parasympatykomimetyków jest ograniczone u pacjentów geriatrycznych ze względu na przeciwwskazania, takie jak astma oskrzelowa, zawał mięśnia sercowego, zdekompensowana niewydolność serca, nadczynność tarczycy, wrzód żołądka, padaczka i choroba Parkinsona, w której stymulacja błędnika jest niepożądana. 
• Konieczne może być napadoweokresowe cewnikowanie.

Informacje ogólne

• LeczenieW objawowe wszystkich postacileczeniu nietrzymania moczu jestz możliwenocną dzipoliurią zaleca sięki podawaniuprzyjmowanie syntetycznego hormonu antydiuretycznego (DDAVP).
  • UwagaUWAGA: wdziałaściwości hemostatyczne (niedokrwienia), a także reakcjaania niepożądanadane - ryzyko zatrzymania wody i hiponatremii!

Formy treningu toaletowego

• Trening pęcherza moczowego (Bladder Drill)
  • Osoby dotknięte chorobąchore powinny samodzielnie chodzić do toalety ow określonych porachodstępach czasu.
    • Zwykle zaczyna się od odstępów trwających od 1 do 2 godzin.
    • Jeśli sięnie powiedziedojdzie w tym czasie do incydentu nietrzymania moczu to, należy stopniowo zwiększać odstępy (np. o 30 minut).
    • Celem sąDocelowo odstępy powinny wynosić od 3 do 4 godzin.
  • warunek
    • systematyczna zdolność do opóźniania mikcji poprzez tłumienie chęci oddania moczu
    • kompetentniBez poznawczozaburzeń poznawczych, zmotywowani, i zdolni do adaptacji pacjenci, którzy mogą samodzielnie prowadzić dzienniczek mikcji.
    • wysokipozytywne stopień inicjatywy osobistejnastawienie
    • zdolność do korzystania z toalety samodzielnie lub z pomocą
  • niezalecany w przypadku organicznej choroby mózgu
  • Trening pęcherza jest prawie tak samo skuteczny jak leczenie farmakologiczne.
  • Większość pacjentów, którzy w ten sposób uzyskują kontynencję w ciągu dnia, osiąga ją również w nocy.
• Oddawanie moczu na żądanie (Prompted Voiding)
  • Proceduraprocedura
    • W regularnych odstępach czasu (np. co 2 godziny) zwraca się uwagę pacjenta na pęcherz,oddanie pytając: „Mokry czy suchy?"moczu.
    • Należy, za zgodą pacjenta, sprawdzić, czy jest „mokry,” czy „suchy” i udzielić informacji zwrotnej.
    • Następnie należy zaproponować pacjentowi pójście do toalety i zachęcać go aż do 3 razy, jeśli początkowo odmówi.
    • Do toalety pacjent jest odprowadzanyprowadzony tylko wtedy, gdy sobie tego życzy lub nie odmawia.
    • Po udanym skorzystaniu z toalety, luba także jeśli pacjent jest suchy: Nalenależy udzielić pozytywnej informacji zwrotnej.
    • Zaproponować coś do picia.
    • Podać czas następnej toalety z prośbą o opóźnienie kolejnej mikcji do tego czasu.
  • Może być stosowane, gdy zdolności poznawcze są niewystarczające do bardziej złożonych interwencji behawioralnych.
  • warunki
    • pacjenciPacjenci sprawni funkcjonalnie, którzy mogą korzystać z toalety/krzesła toaletowego.
    • zdolność do odczuwania potrzeby oddania moczu i reagowania na prośbę o pójście do toalety
    • zmotywowany opiekun
• Oddawanie moczu o stałych porach (Timed Voiding, Scheduled Toiletting)   
  • Osoby dotknięte chorobąchore są regularnie odprowadzane do toalety przez opiekuna zgodnie z ustalonym harmonogramem (np. co 2 godziny w ciągu dnia).
  • Odpowiednieodpowiednie dla pacjentów z zaburzeniami poznawczymi, pacjentów zależnych funkcjonalnie
  • Zaletazaleta: Łłatwe do wdrożenia dla opiekunów
  • Warunekwarunek: Dostdostępny zmotywowany opiekun
  • Zalecane dla pacjentów, którzy nie mogą samodzielnie korzystać z toalety.
• Oddawanie moczu o indywidualnych porach (Habit Training)
  • metoda podobna do „oddawania moczu o stałych porach“, ale z indywidualnie przygotowanym planem korzystania z toalety
  • Kommt infrage bei kognitiv eingeschränkten Betroffenen, funktionell abhängigen Betroffenen.
  • Zaleta: Einfach für die Pflegenden umzusetzen.
  • Warunek: obecność zmotywowanego opiekuna i możliwość ustalenia wzorca mikcji
  • Zalecane dla pacjentów, u których można zidentyfikować wzorzec mikcji.

Instrumentalny długotrwały drenażCewnikowanie pęcherza moczowego

• Wskazaniem do założenia cewnika do pęcherza moczowego jest przede wszystkim zaburzenie opróżniania pęcherza, a nie nietrzymanie moczu.
• W leczeniu nietrzymania moczu, instrumentalny dożywotni drenażcewnikowanie pęcherza moczowegona za pomocą cewnikastałe stanowi opcję leczenia co najwyżej w wybranych przypadkach objawowej, quasi-paliatywnej metody przy niepowodzeniu, odmowie lub niemożności zastosowania wszystkich innych form terapii.
• Jeśli długotrwały drenaż pęcherza moczowego jest nieunikniony, preferowany powinien być drenaż przez cewnik nadłonowy, zwłaszcza u mężczyzn.

Przebieg, powikłania i  rokowanie

Przebieg

• Nietrzymanie moczu jest częstostym problemem narastającym wraz z wiekiem.

Powikłania

• Izolacja społeczna
• Zapalenie skóry i infekcje w okolicy narządów płciowych
• Upadki i zaburzenia snu w nykturianykturii
• Depresja

Rokowanie

• Dobre wyniki można zwykle osiągnąć za pomocą prostych środków terapeutycznych.¹²

Dalsze postępowanie

• Stworzenie planu leczenia po indywidualnej ocenie osoby dotkniętej chorobąchorej
• Nie wszyscy lekarze majposiadają doświadczenie w zeleczeniu wszystkimipacjenta środkamiz nietrzymaniem moczu, ale powinni koordynować i wspierać leczenie (niezależnie od tego, czy pacjent jest leczony w domu,prowadzone przez fizjoterapeutę czy przezinnego lekarza specjalistę).

Informacje dla pacjentów

O  czym należy poinformować pacjentów?

• O środkach pomocniczych
• O możliwościach leczenia zachowawczegobehawioralnego i farmakologicznego

Informacje dla pacjentów w  Deximed

• Nietrzymanie moczu u osób starszych
• Wysiłkowe nietrzymanie moczu
• Nietrzymanie moczu z  naglącym parciem
• Program ćwiczeń w  parciu na pęcherz

R32

urinlekkasje; inkontinens; urgeinkontinens; inkontinens; urinläckage; urininkontinens hos eldre; Harninkontinenz im Alter

InkontinenzPacjenci geriatryczni; GeriatrischeNietrzymanie Patientenmoczu w starszym wieku; HarninkontinenzOddawanie im Altermoczu; MiktionMikcja; BlaseninkontinenzInkontynencja; BlasenschwächeNadreaktywność pęcherz moczowego; IncontinentiaNietrzymanie urinaemoczu; Nietrzymanie moczu z przepełnienia

Nietrzymanie moczu związane z wiekiem

document-disease document-nav document-tools document-theme

Definicja: Mimowolne oddawanie moczu. Częstość występowania:Ponad U ponad 80% pacjentów geriatrycznych z wieloma chorobami współistniejącymi chorobami. Mężczyźni chorują rzadziej.

Medibas Polska (staging)

Nietrzymanie moczu związane z wiekiem

/link/2018c756a241411385375ebdfeac989f.aspx

/link/2018c756a241411385375ebdfeac989f.aspx

nietrzymanie-moczu-zwiazane-z-wiekiem

SiteDisease

Nietrzymanie moczu związane z wiekiem

K.Reinhardt@gesinform.de

Klive.Reinhardt@gesinformcom#dr.dedabrowska@wp.pl

pl

pl

pl