Dziedziczne choroby mięśni

Informacje ogólne

Definicja

• Rzadkie choroby dziedziczne, które bezpośrednio wpływają na mięśnie poprzecznie prążkowane, a ich głównym objawem jest osłabienie mięśni.

Wprowadzenie

• Liczba zidentyfikowanych wad genetycznych prowadzących do miopatii wzrosła w ostatnich latach do ponad 300.
• Jednak diagnozaDiagnoza jest często trudna, a pacjenci powinni być zgłaszanikierowani do ośrodka nerwowo-mięśniowegospecjalizującego sie w tego typu schorzeniach po postawieniu wstępnej diagnozy.
• Nowe techniki molekularne umożliwiają szybkieprzeprowadzenie szybkiej i skuteczneprecyzyjnej testydiagnostyki genetyczne.genetycznej

ICD-10

• G71 Pierwotne zaburzenia mięśniowe
  • G71.0 Dystrofia mięśniowa
    • np. postać Duchenne'a lub Beckera, postać twarzowo-łopatkowo-ramienna, postać miednicy lub obręczy barkowej, postać oczno-gardłowa, postać oczna, postać łopatkowo-oponowa.
  • G71.1 Zaburzenia miotoniczne
    • np. dystrophia myotonica [zespół Curschmanna-Battena-Steinerta].
  • G71.2 Miopatie wrodzone
  • G71.3 Miopatia mitochondrialna niesklasyfikowana gdzie indziej
  • G71.8 Inne pierwotne zaburzenia mięśnioweni
  • G71.9 Pierwotne zaburzenia mięśnioweni, nieokreślone

diagnostykaDiagnostyka

• Wszyscy pacjenci z podejrzeniem dziedzicznych chorób mięśni powinni być skierowani do specjalistycznego ośrodka po wykonaniu wstępnej dostępnej w POZ diagnostyki.

Diagnostyka dystrofii miotonicznych

• ObowiązkoweObligatoryjne elementy diagnostyki
  
  • badanie przedmiotowe
  • testy laboratoryjne: CK, transaminazy (AST, ALT), GGTP, cukierglikemia we krwi, HBA1c, parametryhormony tarczycy (fT3, fT4, TSH).
  • Badanie EMG: serie wyładowań miotonicznych, typowe dla miopatii zmiany w EMG
  • badanie okulistyczne pod kątem (miotonicznej) zaćmy miotonicznej
  • molekularne testy genetyczne (ekspansja powtórzeń CTG na chromosomie 19q13.3 w przypadku dystrofii miotonicznej typu 1 (DM1) lub ekspansja powtórzeń CCTG na chromosomie 3q21.3 w przypadku dystrofii miotonicznej typu 2 (DM2)
  • poradnictwo genetyczne
  • Odprowadzenie EKG z długoterminowym EKG
  • ObserwacjaOcena czynności płuc (np. spirometria)
• FakultatywnieFakultatywne elementy diagnostyki
  
  • echokardiografia w celu wykluczenia kardiomiopatii (rzadko, 1–2%)
  • Ocena czynności pęcherza moczowego (badanie USG wz kierunkuoceną resztkowegoewentualnego moczuzalegania po mikcji, badanie urodynamiczne)
  • Krótki i długi test wysiłkowy
  • przy objawach klinicznych hipogonadyzmu oznaczanie poziomustężenia hormonów jako podstawa do ewentualnej terapii zastępczej
  • Tomografia rezonansu magnetycznego mięśni do oceny stanu
  • Przeprowadzenie testu sprawności neuropsychologicznej i tomogramuwykonanie rezonansu magnetycznego mózgu z pytaniem o zajęcie mózgu.
  • Oznaczanie immunoglobulin w surowicy jako uzupełniającego parametru serologicznego (przy ok. 50% pacjentów ma obniżone stężenie IgG i/lub IgM)
  • Biopsja mięśni w niejasnych przypadkach

Diagnostyka miotonii kanału chlorkowego i miotonii kanału sodowego

Miotonie kanałów chlorkowych

• ObowiązkoweObligatoryjne elementy diagnostyki
  
  • badanie przedmiotowe (
    • zjawisko rozgrzewki (warm-up phenomenon) polega na zmniejszaniu się miotonii w miarę powtarzania skurczu (np. coraz łatwiej jest choremu wyprostować rękę zaciśniętą w pięść po kilkakrotnym powtórzeniu tego ruchu)¹
  • testy laboratoryjne: CK i transaminazy. CK zwykle nie wzrasta więcej niż 5-krotnie.
  • Badanie EMG w celu wykrycia serii wyładowań miotonicznych
  • Krótki i długi test wysiłkowy
  • Molekularna diagnostyka genetyczna na potrzeby diagnostyki różnicowej miotonii kanału sodowego i późniejszego poradnictwa genetycznego
• FakultatywnieFakultatywne elementy diagnostyki
  
  • w niejasnych przypadkach, molekularne wykluczenie genetyczne DM1 i DM2 i w razie potrzeby Biopsjabiopsja mięśni

Miotonie kanału sodowego — paramiotonia

• ObowiązkoweObligatoryjne elementy diagnostyki
  
  • Badania przedmiotowe (paradoksalna miotonia, tj. narastająca miotonia podczas powtarzających się ruchów - odwrotność objawu rozgrzewki).
  • Badanie EMG z chłodzeniem kończyny
  • Short-Krótki undi Long-Excercise-Testdługi test wysiłkowy
  • Testy laboratoryjne:  CK i transaminazy. CK często wzrasta ponad 2-krotnie.
  • molekularna diagnostyka genetyczna ze względu na zalecenia dotyczące terapii zależnej od mutacji
  • genetischeDoradztwo Beratunggenetyczne
• FakultatywnieFakultatywne elementy diagnostyki
  
  • MuskelbiopsieBiopsja inmięśnia unklarenw Fällenniejasnych przypadkach

Miotonie kanału sodowego wrażliwe na potas

• ObowiązkoweObligatoryjne elementy diagnostyki
  
  • badanie przedmiotowe
  • Badanie EMG podczas sztywności mięśni, np. w miotonii fluctuans 20 minut po zaprzestaniu aktywności fizycznej z oznakami serii wyładowań miotonicznych przy prawidłowej temperaturze.
  • Short-Krótki undi Long-Excercise-Testdługi test wysiłkowy
  • Testy laboratoryjne:  CK i transaminazy
  • molekularna diagnostyka genetyczna i poradnictwo genetyczne
• FakultatywnieFakultatywne elementy diagnostyki
  
  • Biopsja mięśni w przypadku niejasnych molekularnych wyników badań genetycznych
  • WykonanieW tzw.przesłości testówwykonywano obciążenia potasem w przypadku łagodnej miotonii w miotonii fluctuans pod intensywnym nadzorem medycznym, nigdy w miotonii permanens (testy obciążenia potasem, które praktycznie przestały być zalecane w dobie diagnostyki genetycznej).

Diagnostyka dyskaliemicznych porażeń okresowych

• ObowiązkoweObligatoryjne elementy diagnostyki
  
  • Oznaczanie stężenia potasu w surowicy (kilkakrotnie w okresie międzynapadowym i, jeśli to możliwe, podczas napadu porażenia)
  • EKG spoczynkowe w celu wykluczenia zespołu długiego QT i komorowych zaburzeń rytmu serca
  • Badanie EMG (dowody aktywności miotonicznej przemawiają za hiper- i przeciwko hipokaliemicznej postaci porażenia)
  • Short-Krótki undi Long-Excercise-Testdługi test wysiłkowy
  • testy laboratoryjne: Oznaczanie  CK i transaminaz. Die Aktywność CK istczęsto häufigwzrasta umponad mehr als das 2-Fache erhöhtdwukrotnie.
  • molekularna diagnostyka genetyczna w SCN4A i KCNJ2 (diagnostyka różnicowa: hiperkaliemiczne porażenie okresowe w zespole Andersena, patrz niżej). Należy zapewnić poradnictwo genetyczne w celu wyjaśnienia wyników molekularnych badań genetycznych.
• FakultatywnieFakultatywne elementy diagnostyki
  
  • DługoterminoweHolter EKG i próba wysiłkowa EKG w celu wykluczenia skupisk arytmii komorowych
  • MuskelbiopsieBiopsja beimięśnia unklaremw molekulargenetischemniejasnych Befundprzypadkach

Wywiad lekarski

• Ososłabienie mięśni, ból mięśni, sztywność mięśni
  • Lokalizacjalokalizacja (pomocne może być narysowanie przez pacjenta schematu ciała)
    • Ww miopatiach proksymalne segmenty kończyn są zwykle bardziej dotknięte niż dystalne.
  • Ilozajęte mięśćnie lub grupy mięśni
  • przebieg czasowy (ataki napadowe, powoli postępujące, stałe, zależne od obciążenia)
  • w razie potrzeby Charaktercharakter bólu: ból mięśni, skurcze, pieczenie
  • czynniki wzmacniajnasilające dolegliwości: np. praca mięśni
• Fascykulacjefascykulacje, skurcze mięśni
• dysfagia
• Kokołatanie serca
• Zaburzeniezaburzenia widzenia
• utrata sniedosłuchuuch
• Zaburzeniazaburzenia endokrynologiczne
• Wywiadwywiad rodzinny

Badanie fizykalne

• Obserwacja
  • Zanikzanik w dystrofiach miotonicznych, (pseudo)przerost przerostw kanałopatiach (w razie potrzeby pomiar obwodu mięśni)
  • fascykulacje
  • osłabiona mimika
  • opadnięcieopadające powieki
  • Hipowentylacjahipowentylacja
  • wtórne zmiany szkieletowe (np. lordoza, skolioza)
• Palpacja
  • Bolesnobolesność uciskowa mięśni brzucha
• Badania czynnościowe
  • Testowanie stopniatesty siły mięśniowej
  • Przysiadprzysiad
  • Chchód na pięcie/palcach
  • zjawiska miotoniczne (np. miotonia chwytania, miotonia zamykania oczu, miotonia perkusyjna - opukiwanie powoduje skurcz mięśnia)
• Dyzartria
  • z zajęciem jamy ustno-gardłowej

Badania uzupełniające w  gabinecie lekarza rodzinnego

Testy laboratoryjne

• CK
  • łatwyprosty przeglądtest stopnia rozpadu komórek
  • Zasadniczo Ponad 10-krotny wzrost wskazuje na pierwotną przyczynę miogenną (nawet w przypadku przyczyny neurogennej często występuje niewielki wzrost CK).
  • Zakres podwyższenia CK różni się znacznie w różnych miopatiach, w niektórych miopatiach wrodzonych może być ono również prawidłowe lub tylko nieznacznie podwyższone.
    • Nawet w obrębie zdefiniowanej miopatii podwyższenie CK jest bardzo zmienne.

EKG, Holter EKG

• Wykrywanie zaburzeń przewodzenia i arytmii w przebiegu kardiomiopatii

Diagnostyka u specjalisty

Molekularne badania genetyczne

• Niezbędny element diagnostyki, stosowany- stosunkowoskierowanie wczedo specjalisty jak najwcześnieniej w przypadku podejrzenia miopatii.
• W przypadku klinicznie charakterystycznego obrazu wystarczający może być badanie jednego genu.
• Przy fenotypowo niewyjaśnionych miopatiach, szybkie i opłacalne badanie licznych genów przy użyciu metod o wysokiej przepustowości (sekwencjonowanie nowej generacji, Next Generation Sequencing, NGS).
• Niewielka ilość krwi pobranej na EDTA wystarcza do analizy.
• BiopsjaW związku z rozwojem badań genetycznych biopsja mięśni po molekularnym badaniu genetycznym często nie jest już konieczna.

EMG (elektromiografia)

• U wszystkich pacjentów z podejrzeniem miopatii należy przeprowadzić EMG.
  • Różnicowanie procesów neurogennych od miopatycznych
  • Identyfikacja miotonii

RM

• Najważniejsza procedura obrazowania chorób mięśni
• StwierdzaniePoszukiwanie zmian strukturalnych
• StwierdzanieOcena wzorca zajęcia
• Lokalizacja odpowiedniego miejsca do biopsji mięśnia
• RównieżJedna doz diagnozowaniametod diagnostyki kardiomiopatii

TK

• Alternatywa przy przeciwwskazaniach do RM

Miosonografia 

• Stwierdzanie zmian strukturalnych, np. zaników mięśni lub hipertrofii mięśni
• Wymagana specjalna wiedza specjalistyczna

Biopsja mięśninia

• W przypadku miopatii dziedzicznych często nie jest to koniecznekonieczn, ponieważ diagnozę można postawić na podstawie molekularnych badań genetycznych.
• Wskazania w przypadku braku możliwości postawienia rozpoznania na podstawie wyników badań genetycznych
• Wykonanie w specjalistycznym ośrodku

Echokardiografia

• Echokardiograficzna ocena czynności komór w kardiomiopatii

Spirometria

• ObjawyOcena słaboczynności płuc w związku z osłabieniem siły mięśni oddechowych.
• Szczególnie ważne jest określenie natężonej pojemności życiowej (FVC).

Koordynacja zaopatrzeniapostępowania

• Wstępna diagnoza przez lekarza rodzinnego
  • Wywiad lekarski
  • badanie fizykalne
  • Oznaczenie CK
• Dalsza diagnostyka prowadzona przez neurologa
• Wyjaśnienie trudnych diagnostycznie przypadków przez kliniki neurologiczne (w tym ewentualnie konieczna biopsja mięśnia w razie konieczności). W niektórych przypadkach konieczne może być skierowanie pacjenta do specjalistycznej kliniki już na etapie wstępnego rozpoznania celem wykonania szczegółowych badań trudno dostępnych w warunkach ambulatoryjnych.
• Poradnictwo genetyczne z udziałem genetyka

Diagnostyka różnicowa

Muskeldystrophien

• Rodzinne postacie chorób mięśni, które patologiczno-anatomicznie charakteryzują się zwyrodnieniem tkanki mięśniowej i przekształceniem komórek mięśniowych w tłuszcz i tkankę łączną.
• Klinicznie wystcharakteryzują siępuje postępującecym osłabienieabieniem mięśni.

Dystrofia mięśniowa Duchenne'a

• Najczęstsza miopatia dziedziczna
• Dziedziczenie recesywne sprzężone z  chromosomem X
• Dlatego dotyczyschorzenie todotyka płci męskiej.
• 2/3 odziedziczone po matce, 1/3 nowe mutacje
• Zapadalność wynosi ok. 1 na 3500 nowo narodzonych chłopców
• Początek choroby z osłabieniem mięśni miednicy między 2 a 4 rokiem życia.
• problemy z siadaniem, wchodzeniem po schodach
• W dalszym przebiegu choroby osłabienie mięśni barku i ramienia, a ostatecznie mięśni dystalnych
• Postępująca utrata siły
• w wieku 9 lat pacjenci często wymagaporuszają sie na wózkazku inwalidzkiegoinwalidzkim
• Śmierć często w trzeciej dekadzie życia

Dystrofia mięśniowa Beckera

• Znacznie rzadsza niż dystrofia mięśniowa  Duchenne'a
  • Zapadalność wynosi ok. 1:27 000 nowo narodzonych chłopców
• Również recesywne dziedziczenie sprzężone z chromosomem X
• Łagodniejszy przebieg choroby
• Klinicznie większa zmienność niż w przypadku dystrofii mięśniowej Duchenne'a  
• Początek choroby 5–20. roku życia
• WzórPoczątkowo rozmieszczenia wzajmuje mięśniachnie podobnyszkieletowe, w dalszym etapie także mięsień sercowy - prowadząc do dystrofii mięśniowej Duchenne'akardiomiopatii
  
  • Pacjenci mogą osiągnąć bardziej zaawansowany wiek.
  • Śmierć najczęściej w 5–6 dekadzie życia
• Kardiomiopatia  często staje się w przebiegu wiodąca i wyznaczającadecyduje rokowanieo rokowaniu.

Genetyka i diagnostyka dystrofii mięśniowych Duchenne'a i Beckera

• Dystrofie mięśniowe Duchenne'a i Beckera są spowodowane defektami genu dystrofiny.
• Dystrofina jest składnikiem cytoszkieletu mięśniowego.
• Choroby spowodowane dziedziczeniem sprzężonym z chromosomem X występują prawie wyłącznie u płci męskiejżczyzn
  
  • Kobiety są nosicielkami.
  • Nosicielkami, wW rzadkich przypadkach zkobiety prezentują objawy łagodnąagodnych miopatiąmiopatii
• Uszkodzenia genu dystrofiny
  • 60–70% delecji
  • 5–10% duplikacji
  • 30% mutacji punktowych
• Dystrofia mięśniowa Duchenne'a jest spowodowana defektami (zwykle delecjami) z całkowitą lub prawie całkowitą utratą białka.  
• Dystrofia mięśniowa Beckera jest spowodowana defektami z wadliwym tworzeniem dystrofiny
• Molekularna diagnostyka genetyczna zwykle dotyczy jednej z poniższych kwestii:
  • diagnostyki różnicowej pacjentów
  • diagnozowania heterozygot wśród żeńskich krewnych pacjentów
  • diagnostyki prenatalnej u kobiet z wysokim ryzykiem genetycznym
• W około 70% przypadków diagnoza polega na identyfikacji wady genetycznej
• Jeśli nie można wykryć żadnych zmian, w celu dalszej diagnostyki należy wykonać biopsję mięśnia w celu uzyskania dalszych wyjaśnień.

Dystrofia mięśniowa twarzowo-łopatkowo-ramiennaramieniowa

• Częstość występowania
  • druga najczęstsza dystrofia mięśniowa u dorosłych i trzecia najczęstsza w populacji ogólnej¹²
• Początek głównie w 2–3 dekadzie życia
• Objawy i  dolegliwości
  • Poczpoczątek w okolicydotyczy mięśni twarzy, a także osłabienie mięśni w okolicy obręczy barkowej i ramion.
  • w dalszym przebieguetapie możliwe rozszerzenie nazajęcie mięśnieni miednicy, nóg i tułowia
  • Wykształcenieobjawy nierzadko asymetryczne
  • dolegliwościom często związane ztowarzyszy bóleml
  • Niedosw przebiegu schorzenia mogą występować niedosłuch odbiorczy i  kardiomiopatie to inne możliwe objawy.
  • Bezobjawowa mikroangiopatia siatkówki
  • W rzadkich przypadkach dochodzi do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (upośledzenie umysłowe, padaczka).²³

Genetyka i diagnostyka

• Rozwój dystrofii mięśniowej twarzowo-łopatkowo-ramiennejramieniowej poprzezwynika delecjęz delecji w dystalnej części chromosomu 4 (4q35)
• Delecja w regionie powtarzających się jednostek DNA (fragmenty D4Z4 lub Kpn1)
• Zdrowe osoby mają więcej niż 10 takich jednostek.
• Dystrofia mięśniowa twarzowo-łopatkowo-ramieniowa w 10 lub mniej jednostkach
• Istnieje korelacja między wielkością delecji a ciężkością choroby.
• W przypadku negatywnej analizy genów wskazana biopsja mięśnia

Dystrofia obręczy kończyn (miednicy i obręczy barkowej)

• grupa chorób o podobnych cechach klinicznych
  • osłabienie mięśni obręczy miednicy
  • osłabienie mięśni obręczy barkowej

GenetikGenetyka undi Diagnostikdiagnostyka

• zarówno dziedziczenie autosomalne recesywne i autosomalne dominujące
• Podobne fenotypy mogą być powodowane przez różne defekty genów i białek.
• Określenie wady genetycznej za pomocą molekularnego badania genetycznego
• W  przypadku podejrzenia Dystrofiadystrofii obręczy kończyny — rutynowe wykonywanie biopsji mięśnia

Dystrofie miotoniczne

• Dziedziczone autosomalnie dominująco wieloukładowe choroby, których głównymi objawami są dystalnie zaakcentowane osłabienie mięśni (typ I) lub proksymalnie zaakcentowane osłabienie mięśni (typ II), miotonia i zaćma.
• Choroba miotoniczna mięśni charakteryzuje się upośledzonym rozluźnieniem mięśni.

Dystrofia miotoniczna typu I i II

• Kliniczna manifestacja dystrofii miotonicznych poprzez połączenie osłabienia mięśni spowodowanego dystrofią mięśniową i miotonii spowodowanej zmienioną stabilnością błony włókna mięśniowego.
• PonadtoCzęsto częsteobjawy pozamięśniowe, wielosystemowe zmiany
  • zaćma
    • coroczne badania okulistyczne pod kątem rozwoju zaćmy
  • zaburzenia endokrynologiczne (cukrzyca, niedoczynność tarczycy)
  • Hipogonadyzm
  • Kardiomiopatie, zaburzenia przewodzenia
    • badania kardiologiczne co pół roku w celu szybkiego wykrycia arytmii serca albo (rzadziej) kardiomiopatii, względnie wykryciaoceny wskazań do profilaktycznego wszczepienia rozrusznika serca
  • Choroba ośrodkowego układu nerwowego
    • upośledzenie funkcji poznawczych
    • senność w ciągu dnia
  • polineuropatia obwodowa
• Rozróżnia się:
  • dystrofię miotoniczną typu I (choroba Curschmanna-Steinerta)
  • dystrofię miotoniczną typu II (proksymalna miopatia miotoniczna/proximal myotonic myopathy — PROMM)
• Podsumowując, dystrofia miotoniczna typu I i II są najczęstszymi chorobami mięśni w wieku dorosłym w Europie.
  • Chorobowość wynosi ok. 5.5/100.000
• Przebieg dystrofii miotonicznej typu II jest łagodniejszy niż w przypadku typu I
• Początek dystrofii miotonicznej typu I
  • postaobjawy mogą wystąpić wrodzonawe wczesnym dzieciństwie
  • postaobjawy pojawiają się zwykle w wieku 20-30 lat, choć dzieciczasem wystęcapują (1–10dopiero lat)
  • formaw wczesnodoroswieku dojrzała (11–20 lat)
  • Forma dorosła (21–40 lat)ym
• Początek dystrofii miotonicznej typu II
  
  • zazwyczaj pomiędzy 20. i  50. rokiem życia

Genetyka i diagnostyka dystrofii miotonicznej I

• dziedziczenie autosomalne dominujące
• Lokalizacja genu dystrofii miotonicznej na chromosomie 19
  • Produkt genu kinazy białkowej dystrofii miotonicznej (DMPK)  
• Podstawą dystrofii miotonicznej typu I jest niestabilna ekspansja tripletu CTG (C = cytozyna, T = tymina, G = guanina) w regionie genu kinazy białkowej dystrofii miotoniczej (gen DMPK) na chromosomie 19q13.
  • Inne choroby neurodegeneracyjne również wynikają z odpowiednich ekspansji trinukleotydów³⁴.
• Zdrowe osoby z 5 do 37 kopiami CTG
• Przy >>50 powtórzeniach rozwój dystrofii miotonicznej  
• Korelacja między liczbą powtórzeń CTG a ciężkością choroby⁴⁵
  • przy 50–150 powtórzeniach łagodna postać
  • przy 100–1000 klasyczna dystrofia miotoniczna
  • przy >>1000 powtórzeń ciężka choroba wrodzona (wrodzona dystrofia miotoniczna)
• Zasada przewidywania genetycznego
  • następnekolejne pokolenie wykazuje cięższy przebieg kliniczny z wyższą liczbą trinukleotydów
• Diagnoza opiera się na obrazie klinicznym, wynikach EMG (objawy miotoniczne i miopatyczne) oraz diagnozie genetycznej.

Genetyka i diagnostyka dystrofii miotonicznej II (PROMM)

• Autosomal-dominanterdziedziczenie Erbgangautosomalne dominujące
• Defektdefekt zlokalizowany na chromosomie 3
• Rrównież w dystrofii miotonicznej II ekspansja powtórzeń sekwencji zasad
• Ekspansjaekspansja czterozasadowych powtórzeń (CCTG)
• Uu osób zdrowych mniej niż 30 powtórzeń⁵⁶
• Przyprzy dystrofii miotonicznej 55–11  000 powtórzeń⁵⁶
• Jakjak dotąd brak wyraźnych dowodów na antycypację lub formę wrodzoną⁵⁶
• Rozpoznanierozpoznanie na podstawie obrazu klinicznego, EMG i diagnostyki genetycznej.

Niedystroficzne miotonie

• Definicja
  • Dziedziczne zaburzenia mięśniowego kanału chlorkowego lub sodowego związane z nadpobudliwością lub zbyt niską pobudliwością mięśniowych błon komórkowych.
• Klasyfikacja
  • Chloridkanalmyotonienkanałopatie chlorkowe
    
    • Miotoniamiotonia wrodzona Thomsena
    • Miotoniamiotonia wrodzona Beckera
  • Miotonia kanałuopatie sodowegosodowe
  • Paramiotoniaparamiotonia wrodzona
  • paramiotonia (Eulenburg)wrodzona
  • hiperkaliemiczne porażenie okresowe
  • miotonia fluctuans
  • miotonia permanens
  • miotonia wrażliwa na potasacetazolamid

Miotonia wrodzona Thomsena/miotonia wrodzona Beckera

• Dwie postacie miotonii wrodzonej
  1. postać autosomalna dominująca (typ Thomsena)
  2. postać autosomalna recesywna (typ Beckera)
• Początek choroby
  • w typie Thomsena we wczesnym dzieciństwie
  • w typie Beckera między 10 a 14 (do 30) rokiem życia
• Obraz kliniczny
• wyraźna reakcja miotoniczna podczas skurczów dowolnych i przy opukiwaniu mięśnia
  • przy miotonii wrodzonej Beckera również przejściowe zaburzenie skurczu mięśni z przejściowym osłabieniem
• charakterystyczne zjawisko rozgrzewki
  • Poprawazłagodzenie miotonii poprzez powtarzanie ruchów
• atletyczna budowa ciała, prawie bez zaników mięśni w przeciwieństwie do dystrofii miotonicznej
• Siła mięśni jest zwykle prawidłowa.
  • W miotonii wrodzonej typu Beckera mogą wystąpić niedowłady dystalne.

GenetikGenetyka undi Diagnostikdiagnostyka

• Wada genetyczna na chromosomie 7
• Mutacje punktowe lub delecje w genie mięśniowego kanału chlorkowego 1 (CICN1)
• Oba warianty miotonii wrodzonej są spowodowane zmianami w tym samym genie.
• Zakłócenie transportu chlorków przez błonę komórkową prowadzi do przedłużonej depolaryzacji błony i miotonii.
• diagnostyka
  • Głównie na podstawie typowego obrazu klinicznego i wyników EMG.
  • Obowiązkowa diagnostyka genetyczna, jeśliw chorobaprzypadku podejrzenia kanałuopatii sodowego jest również możliwą diagnozą różnicową.sodowej

Porażenia okresowe

• Definicja
  • Okresowe porażenia charakteryzują się atakami paraliżu spowodowanymi przejściowym brakiem pobudliwości błony mięśni szkieletowych.
• Klasyfikacja dyskaliemicznych porażeń okresowych
  • hiperkaliemiczne porażenie okresowe z miotonią lub bez miotonii
  • okresowy paraliż hipokaliemiczny
    • rodzinne okresowe porażenie hipokaliemiczne
    • rodzinne okresowe porażenie normokaliemiczne
  • Zespół Andersen-Tawila
• Są to dziedziczne choroby kanałów jonowych.
• Patofizjologiczne osłabienie mięśni spowodowane utrzymującą się depolaryzacją błon włókien mięśniowych  
• Potencjalnie Arytmia sercaarytmia z atakiem paraliżu spowodowana wyraźną hiperkaliemią lub hipokaliemią
• Do najczęściej spotykanych należą:
  • okresowy paraliż hiperkaliemiczny  
  • okresowy paraliż hipokaliemiczny

GenetikGenetyka undi Diagnostikdiagnostyka

• Autosomal-dominanterdziedziczenie Erbgangautosomalne dominujące
  
  • Mutacjemutacje w genie kanału sodowego (chromosom 17)
  • Mutacjemutacje w genie kanału potasowego
• diagnostyka
  • Oznaczanieoznaczanie stężenia potasu w surowicy (pomiędzy napadami paraliżu i podczas nich) i CK (często podwyższone).
  • EKG spoczynkowe i długoterminoweholter EKG w celu wykluczenia zespołu długiego QT
  • EMG
  • molekularna diagnostyka genetyczna

Inne dziedziczne dystrofie mięśniowe

Dystalne dystrofie mięśniowe — charakteryzujące się głównie dystalnym niedowładem⁶⁷

• Dziedziczna miopatia wtrętowa
  • biopsja mięśninia zpozwala wykryć wtrętamity we włóknach mięśniowych („wakuole z obwódką”)
  • Akumulacja w jądrze lub cytoplazmie
• Dystrofia mięśniowa typupostępująca Welandera(DMP)
  
  • Zaczyna się dystalnie w dłoniach i przedramionach
  • powolnestopniowe rozprzestrzenianiezajęcie siinnych mięśni
  • Wada genu zlokalizowana na chromosomie 2p13
• FińskaPiszczelowa miopatiadystrofia komięści piszczelowejniowa
  
  • NagromadzenieWiększa chorobowość w Finlandii, ale występuje również poza Europą Północną.
  • Początek wdotyczy podudziachmięśni podudzi
  • Wada genu zlokalizowana na chromosomie 2q31

dystrofia oczno-gardłowa

• Chorobachoroba zwykle zaczyna się od opadania powieki, później oftalmoplegiipojawia się oftalmoplegia.
• możliwa Dysfagiadysfagia i późniejszy niedowład kończyn są możliwe.
• Jestjest to spowodowanespowodowana ekspansją GCG.
• Może być dziedziczona w sposób autosomalny dominujący i autosomalny recesywny⁷⁸.
• Diagnostyka: molekularne badanie genetyczne, biopsja mięśnia tylkojest doelementem diagnostyki różnicowej

G71; G710; G711; G712; G713; G718; G719

Myopathie; Erbliche Muskelerkrankung; Hereditäre Myopathie; Muskelschwäche; Muskeldystrophie; Myotonie; Lähmung; Paralyse; Gliedergürteldystrophie; Myalgie; myotone Dystrophie Typ I; Curschmann-Steinert; myotone Dystrophie Typ II; proximale myotone Myopathie; PROMM; nichtdystrophe Myotonien; nicht-dystrophe Myotonien; Myotonia congenita Thomsen; Myotonia congenita Becker; periodische Lähmungen; periodische Paralyse; CK

Dziedziczne choroby mięśni

document-disease document-nav document-tools document-theme

Rzadkie choroby dziedziczne, które bezpośrednio wpływają na mięśnie poprzecznie prążkowane, a ich głównym objawem jest osłabienie mięśni. Liczba zidentyfikowanych wad genetycznych prowadzących do miopatii wzrosła w ostatnich latach do ponad 300.

Medibas Polska (staging)

Dziedziczne choroby mięśni

/link/789fdd0582f54c3dbbfa86e4f7e74bf9.aspx

/link/789fdd0582f54c3dbbfa86e4f7e74bf9.aspx

dziedziczne-choroby-miesni

SiteDisease

Dziedziczne choroby mięśni

K.Reinhardt@gesinform.de

Klive.Reinhardt@gesinformcom#joannakrasuska@interia.depl

pl

pl

pl