Informacje ogólne
Definicja
- Niejednorodna grupa nowotworów złośliwych tkanek miękkich i podporowych (pochodzenia mezenchymalnego)
- różne objawy patologiczne i kliniczne
- możliwość wystąpienia we wszystkich regionach ciała
Klasyfikacja
- Rozróżnia się ponad 100 podtypów zdefiniowanych histopatologicznie i częściowo scharakteryzowanych molekularnie na poziomie genetycznym
- Do klasyfikacji WHO 2020 włączono wiele nowych podtypów, głównie w wyniku nowych odkryć molekularnych.
- Częściowo pozwala to na bardziej precyzyjne określenie biologii i rokowania z konsekwencjami terapeutycznymi.
Mięsaki tkanek miękkich
- Ok. 87% mięsaków
- w tym około 20% to nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST) jako postać szczególna
- Częściej występujące mięsaki tkanek miękkich u dorosłych:
- guzy GIST (20%)
- mięsaki gładkokomórkowe (12%)
- tłuszczakomięsaki (10%)
- naczyniakomięsaki (7%)
- włókniakomięsaki (5%)
Mięsaki kości
- Ok. 13% mięsaków
- Najczęstsze mięsaki kości to:
- kostniakomięsak (40%)
- chrzęstniakomięsak (20%)
- mięsak Ewinga (8%)
Częstość występowania
- Rzadkie nowotwory
- Mięsaki stanowią około 2% wszystkich nowotworów złośliwych.
- Tylko niewielka część nowotworów w obrębie tkanek miękkich to mięsaki, ponad 90% to guzy łagodne (np. tłuszczaki, włókniaki).
- Mięsaki stanowią około 2% wszystkich nowotworów złośliwych.
- Zapadalność
- Roczna zapadalność na wszystkie mięsaki ok. 6–8/100.000
- niewielki wzrost liczby zachorowań w ciągu ostatnich lat
- Roczna zapadalność na wszystkie mięsaki ok. 6–8/100.000
- Wiek
- Mięsaki występują we wszystkich grupach wiekowych.
- w przypadku mięsaków tkanek miękkich wzrost zapadalności wraz z wiekiem
- Kostniakomięsaki i mięsaki Ewinga występują głównie u dzieci i młodzieży (maksymalna częstość występowania w drugiej dekadzie życia),.
- Płeć
- Występuje mniej więcej równie często u kobiet i u mężczyzn.
Etiologia i patogeneza
- Etiologia pozostaje w dużej mierze niewyjaśniona.
- W niektórych nowotworach można wykryć swoiste aberracje molekularne.
- Niektóre przypadki występują w kontekście swoistych zespołów genetycznych.
Umiejscowienie
- Zasadniczo mięsaki mogą rozwijać się we wszystkich częściach ciała.
- Mięsaki tkanek miękkich występują:
- najczęściej w okolicy kończyn i tułowia (55%)1
- w przestrzeni trzewnej/zaotrzewnowej (35%)
- w regionie głowy i szyi (10%)
- Mięsaki kości
- Kostniakomięsak, najczęstszy mięsak kości, zwykle atakuje metafizę długiej kości rurkowej, przeważnie w okolicy kolana.
- Mięsak Ewinga występuje głównie w miednicy, kości udowej, kości ramiennej, żebrach i obojczyku,.
Czynniki predysponujące
- Większość mięsaków rozwija się sporadycznie, bez żadnych rozpoznawalnych czynników ryzyka.
- Możliwe czynniki predysponujące to,:
- czynniki jatrogenne
- stan po radioterapii
- stan po chemoterapii
- narażenie zawodowe
- polichlorek winylu, azbest (naczyniakomięsaki wątroby)
- zakażenia
- czynniki dziedziczne
- niektóre zespoły genetyczne
- czynniki jatrogenne
ICD-10
- Liczne kody rozpoznań, w tym:
- C40–C41 Nowotwór złośliwy kości i chrząstki stawowej
- C45–C49 Nowotwory złośliwe mezotelium i tkanek miękkich
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Obraz kliniczny jest bardzo zmienny bez swoistych objawów
- Potwierdzenie podejrzenia klinicznego za pomocą obrazowania (ewentualnie z charakterystyką tkanki)
- Ostateczne rozpoznanie na podstawie badania histologicznego/molekularnego badania genetycznego
Diagnostyka różnicowa
- Łagodne nowotwory pochodzenia mezenchymalnego
Wywiad lekarski
- Mięsaki są często rozpoznawane późno2.
- początkowo bezobjawowe lub skąpoobjawowe, zwłaszcza mięsaki tkanek miękkich
- błędnie interpretowane jako — znacznie częstsze — łagodne nowotwory
- W przypadku objawów bólowych (zwłaszcza mięsaków kości) często początkowo podejrzewa się inną przyczynę.
- początkowo bezobjawowe lub skąpoobjawowe, zwłaszcza mięsaki tkanek miękkich
Mięsaki tkanek miękkich
- Często bezbolesna opuchlizna jako początkowy objaw3
- Objawy alarmowe to:
- szybki przyrost rozmiaru w ciągu kilku tygodni do miesięcy
- ból w chorej okolicy
- wiek >50 lat
- opuchlizna mięśni kończyn
- opuchlizna większa niż 5 cm
- W przypadku dużych guzów możliwe są objawy związane z uciskiem (np. parestezje, obrzęki dystalne)3.
Mięsaki kości
- Pierwszym objawem jest często ból w chorej okolicy.
- Ból jest często błędnie przypisywany urazowi.
- Miejscowa opuchlizna zwykle pojawia się dopiero później,.
- ewentualnie ograniczony ruch w sąsiednim stawie
- patologiczne złamanie jako pierwszy objaw u niektórych pacjentów
- Objawy ogólne są zazwyczaj nieobecne; jeśli są obecne, wskazują na przerzuty.
- Mediana czasu od wystąpienia pierwszych objawów do rozpoznania: 10–15 tygodni (kostniakomięsak)
Badanie przedmiotowe
- Umiejscowienie guza
- Wielkość
- Ból przy ucisku
- Przesuwalność
- Konsystencja
- Węzły chłonne
Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
Testy laboratoryjne
- Brak wartości laboratoryjnych swoistych dla mięsaków
- Rutynowe badania laboratoryjne w kontekście możliwego leczenia farmakologicznego
Badanie ultrasonograficzne
- Wstępna ocena w celu odróżnienia niezłośliwych zmian w tkankach miękkich (tłuszczak, torbiel, ropień, krwiak) od nowotworu złośliwego
Prześwietlenie rentgenowskie
- W przypadku podejrzenia mięsaka kości RTG chorej kości i sąsiednich stawów w 2 płaszczyznach
- Ocena pod kątem procesów osteolitycznych, zniszczenia kory, reakcji okostnej
Diagnostyka specjalistyczna
Badania obrazowe
- Obrazowanie radiologiczne ma szczególne znaczenie w diagnostyce mięsaków.
- RM
- najważniejsza procedura obrazowania w przypadku większości mięsaków
- Zarówno mięsaki tkanek miękkich, jak i kości powinny być poddawane badaniu RM ze wzmocnieniem kontrastowym w celu oceny miejscowego rozprzestrzeniania się i charakterystyki tkanki,.
- TK
- szczególnie w nowotworach klatki piersiowej, jamy brzusznej, przestrzeni zaotrzewnowej i kości,
- TK klatki piersiowej z większą dokładnością niż konwencjonalne zdjęcie rentgenowskie w celu wykrycia/wykluczenia przerzutów do płuc
- PET
- niewskazany rutynowo4
- w indywidualnych przypadkach diagnostyki propagacji,
- Scyntygrafia układu kostnego
- wysoka czułość (95%) w przypadku przerzutów do kości
Biopsja
- Zawsze należy wykonać biopsję w celu potwierdzenia rozpoznania.
- Biopsję wykonuje się po diagnostyce obrazowej, a nie przed nią.
- Nakłucie cienkoigłowe nie jest wystarczające.
Wskazania do skierowania do specjalisty
- W przypadku podejrzenia choroby
- Diagnostyka i leczenie powinny być przeprowadzane przez certyfikowany ośrodek leczenia mięsaków lub w porozumieniu z takim ośrodkiem.
Leczenie
Cele leczenia
- Cele leczenia zależą od typu i stadium nowotworu:
- wyleczenie
- lokoregionalna kontrola guza
- zapobieganie przerzutom odległym/leczenie przerzutów odległych
- zachowanie funkcjonalności
Ogólne informacje o leczeniu
- Leczenie mięsaków jest swoiste dla podtypu, a jego składnikami są:
- operacja
- leczenie farmakologiczne
- terapia radiacyjna
- hipertermia regionalna
- Planowanie leczenia powinno odbywać się w ramach interdyscyplinarnego zespołu ds. nowotworów.
- Nowe podejścia zmierzają w kierunku spersonalizowanego leczenia, ale wyniki dotychczasowych randomizowanych badań nie były jeszcze w stanie sprostać oczekiwaniom.
Specjalna terapia
Mięsaki tkanek miękkich
Operacja
- Operacja jest podstawą miejscowej kontroli guza, celem jest resekcja R0.
- W przypadku niektórych pacjentów konieczne są uzupełniające zabiegi rekonstrukcji plastycznej.
- Płuca są najczęstszym narządem docelowym przerzutów, a resekcja przerzutów jest uznaną procedurą.
Terapia radiacyjna
- Istotne znaczenie terapii radiacyjnej w koncepcji terapii multimodalnej, np. w celu umożliwienia operacji z zachowaniem kończyn.
- W zależności od przypadku terapia radiacyjna może być stosowana przed operacją lub po operacji.
Chemoterapia
- Zasadniczo 3 konstelacje kliniczne są odpowiednie do chemoterapeutycznego leczenia mięsaków tkanek miękkich:
- terapia adjuwantowa po resekcji R0/1
- pierwotnie nieoperacyjne lub tylko nieznacznie resekcyjne guzy pierwotne i nawrotowe (terapia indukcyjna), a także operacyjne guzy pierwotne (terapia neoadjuwantowa)
- przerzuty
Hipertermia regionalna
- Może prowadzić do lepszej kontroli guza w połączeniu z chemoterapią adjuwantową lub neoadjuwantową.
Mięsaki kości
Operacja
- Celem jest, jeśli to możliwe, resekcja R0.
- Zabieg powinien być wykonywany przez doświadczonych chirurgów, aby uzyskać onkologicznie i funkcjonalnie zadowalający długoterminowy wynik.
Chemoterapia
- Mięsaki kości są leczone głównie chemoterapią w uzupełnieniu do zabiegu chirurgicznego.
- Są to zazwyczaj protokoły z kilkoma chemoterapeutykami,.
Terapia radiacyjna
- Mięsaki kości nie są bardzo wrażliwe na promieniowanie.
- interdyscyplinarne wskazania w indywidualnych przypadkach
- Mięsak Ewinga jest promienioczuły, wskazanie zależy od radykalności zabiegu chirurgicznego i odpowiedzi na leczenie pierwotne.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Powikłania
- Konieczność amputacji
- Działania niepożądane chemoterapii lub terapii radiacyjnej
Przebieg i rokowanie
Mięsaki tkanek miękkich
- Rokowanie w przypadku mięsaków tkanek miękkich zależy od wielu parametrów, np.:
- wielkość guza
- stopień złośliwości
- podtyp histopatologiczny
- charakterystyka molekularna
- umiejscowienie w organizmie
- Na przykład wskaźnik 5-letniego przeżycia wynosi w zależności od lokalizacji w organizmie:
- 70–75% w przypadku mięsaków kończyn
- 50% w przypadku mięsaków zaotrzewnowych/śródotrzewnowych i GIST
- 30–40% w przypadku mięsaków regionu głowy i szyi
- W zależności od stopnia złośliwości wskaźnik 5-letniego przeżycia wynosi:
- G1: 80–90 %
- G2: 65–77 %
- G3: 42–50 %.
Mięsaki kości
- Chemoterapia może znacząco poprawić przeżywalność.
- Kostniakomięsak
- Wskaźnik 5-letniego przeżycia wynosi 20% w przypadku pacjentów leczonych wyłącznie chirurgicznie i 50–70% w przypadku dodatkowej chemoterapii.
- Mięsak Ewinga
- Wskaźnik 5-letniego przeżycia wynosi 10–20% w przypadku pacjentów leczonych wyłącznie chirurgicznie i 50–75% w przypadku dodatkowej chemoterapii.
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Ilustracje

Mięsak wrzecionowatokomórkowy NOS na prawym przedramieniu (dzięki uprzejmości dr Kai Floriana Mehrländera, Barmstedt)

Mięsak wrzecionowatokomórkowy NOS na prawym przedramieniu (dzięki uprzejmości dr Kai Floriana Mehrländera, Barmstedt)
Quellen
Literatur
- Bannasch H, Eisenhardt S, Grosu A, et al. The diagnosis and treatment of soft tissue sarcomas of the limbs. Dtsch Arztebl Int 2011; 108: 32-8. doi:10.3238/arztebl.2011.0032 DOI
- Brouns F, Stas M, De Wever I. Delay in diagnosis of soft tissue sarcomas. Eur J Surg Oncol 2003; 29: 440-5. PubMed
- Clark MA, Fisher C, Judson I, and Thomas JM. Soft-tissue sarcomas in adults. N Engl J Med 2005; 353: 701-11. PubMed
- Bastiaannet E, Groen H, Jager PL, et al. The value of FDG-PET in the detection, grading and response to therapy of soft tissue and bone sarcomas: a systematic review and meta-analysis. Cancer Treat Rev 2004; 30: 83-101. PubMed
Autor*innen
- Michael Handke, Prof. Dr. med., Facharzt für Innere Medizin, Kardiologie und Intensivmedizin, Freiburg i. Br.