Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Pierwotna mielofibroza

Streszczenie

  • Definicja: Przewlekły nowotwór mieloproliferacyjny z autonomiczną klonalną proliferacją komórek macierzystych szpiku kostnego i zwłóknieniem szpiku kostnego, skutkująca pancytopenią i pozaszpikową hematopoezą ze splenomegalią.
  • Częstość występowania: 1 przypadek/100 000 osób/rok. W szczególności chorują osoby starsze.
  • Objawy: Nieswoiste objawy ogólne (zmęczenie, redukcja masy ciała, nocne poty), dolegliwości miejscowe związane ze splenomegalią (uczucie pełności), zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, krwawienia, zakażenia.
  • Wyniki: Początkowo często nadpłytkowość, później niedokrwistość lub pancytopenia, komórki blastyczne we krwi obwodowej (leukoerytroblastoza; komórki w kształcie łez), podwyższony poziom LDH, splenomegalia.
  • Diagnostyka: Biopsja szpiku kostnego, wykrywanie swoistych mutacji (JAK2, CALR, MPL), wykluczenie innych nowotworów szpiku.
  • Leczenie: W zależności od rokowania swoistego dla choroby i ogólnego stanu fizycznego. Allogeniczny przeszczep komórek macierzystych w zamiarze wyleczenia u młodszych i sprawnych pacjentów z wariantami wysokiego ryzyka. W przeciwnym razie opieka paliatywna ukierunkowana na objawy, w tym inhibitor kinazy tyrozynowej ruksolitynib.

Informacje ogólne

Definicja

  • Pierwotna mielofibroza (dawniej: osteomielofibroza/osteomieloskleroza) to przewlekły nowotwór mieloproliferacyjny (MPN, dawniej przewlekła choroba rozrostowa szpiku). Charakteryzuje się autonomiczną klonalną proliferacją krwiotwórczych komórek macierzystych i zmianami zwłóknieniowymi w środowisku szpiku kostnego.
  • Złośliwa proliferacja komórek krwiotwórczych jest napędzana przez tzw. mutacje kierujące1.
  • Na podstawie badania histologicznego szpiku kostnego wyróżnia się następujące podjednostki1:
    • mielofibroza-faza prefibrotyczna
    • mielofibroza-faza prefibrotyczna
      • Może powstawać z innych przewlekłych nowotworów mieloproliferacyjnych, czerwienicy prawdziwej i trombocytozy pierwotnej („post-PV-MF” i „post-ET-MF”).

Częstość występowania

  • Roczna zapadalność wynosi 0,4–1,5 na 100 000 osób.
  • Szczególnie zapadają na tę chorobę osoby starsze. Średni wiek w momencie rozpoznania wynosi 65 lat.
  • W ok. 20% wszystkich pacjentów ma w chwili rozpoznania mniej niż 55 lat2.
  • Mężczyźni chorują nieco częściej (62% pacjentów)3.

Etiologia i patogeneza

  • Przyczyna pierwotnej mielofibrozy jest nieznana.
  • Podobnie jak w innych przewlekłych nowotworach mieloproliferacyjnych, kluczową rolę w patogenezie odgrywają mutacje, prowadzące do niekontrolowanych podziałów komórkowych („mutacje kierujące”). Następuje klonalna proliferacja komórek krwiotwórczych4.
    • Najczęstsze mutacje występują w genach JAK2 (kinaza janusowa 2), CALR (kalretikulina) i w receptorze trombopoetyny (MPL).
    • JAK2 (kinaza janusowa 2), mutacja punktowa V617F
      • wykrywane w 60% przypadków
    • MPL (Myeloproliferative Leukaemia Virus Oncogene Gene), receptor trombopoetyny, mutacja punktowa W515L i inne
      • wykrywane w 6% przypadków
    • CALR (kalretikulina), delecje/insercje w eksonie 9
      • wykrywane w 25% przypadków
      • związane z dobrym rokowaniem
    • „potrójnie ujemna”: nie wykrywa się mutacji kierujących
      • 9% przypadków
      • związane ze złym rokowaniem
    • W badaniach wykryto mutacje w innych genach, z których niektóre mają znaczenie prognostyczne.
  • Następuje włóknista przebudowa szpiku kostnego. Ponieważ same fibroblasty są poliklonalne, podejrzewa się, że przebudowa jest napędzana przez uwalnianie czynników wzrostu przez złośliwe zdegenerowane krwiotwórcze komórki macierzyste5.
  • W wyniku włóknistej przebudowy szpiku kostnego dochodzi do pozaszpikowej hematopoezy ze splenomegalią. Często objawy u pacjentów występują dopiero na późnym etapie z powodu zaburzonego tworzenia krwi, co może prowadzić do (pan-)cytopenii z odpowiednimi objawami, takimi jak zmęczenie, znużenie, skłonność do zakażeń i krwawień. Ponadto występują powikłania zakrzepowo-zatorowe (patrz poniżej)2

czynniki predysponujące

  • Z reguły choroba nie jest dziedziczna.
  • Prawdopodobieństwo zachorowania wzrasta wraz z wiekiem.
  • Podobnie jak w przypadku innych nowotworów złośliwych, istnieje zwiększone ryzyko u pacjentów narażonych na promieniowanie jonizujące lub substancje chemiczne, takie jak węglowodory aromatyczne (np. benzen).

ICD-10

  • D47.1 Przewlekła choroba mieloproliferacyjna
  • D47.4 Zwłóknienie szpiku

diagnostyka

Kryteria diagnostyczne (kryteria WHO)

  • Chorobę rozpoznaje się zgodnie z kryteriami WHO z 2016. Muszą być spełnione wszystkie trzy kryteria główne i co najmniej jedno kryterium dodatkowe.

Główne kryteria

  1. Biopsja szpiku kostnego wykazująca proliferację i atypię megakariocytów, której zwykle towarzyszy zwłóknienie retikulinowe i/lub kolagenowe. W przypadku braku zwiększonego zwłóknienia w szpiku kostnym zmianom megakariocytów musi towarzyszyć wzmożona komórkowość szpiku z proliferacją granulocytów i często upośledzoną erytropoezą (faza przedwłóknieniowa, hiperkomórkowa).
  2. Nie są spełnione kryteria diagnostyczne dla czerwienicy prawdziwej, przewlekłej białaczki szpikowej (CML), zespołu mielodysplastycznego i innych nowotworów mieloproliferacyjnych.
  3. wykrycie
    1. mutacji kierującej w JAK2, CALR lub MPL — lub —
    2. innego markera klonalnego (np. inne mutacje) — lub —
    3. wykluczenie wtórnej mielofibrozy (np. z powodu choroby zapalnej lub innej choroby nowotworowej)

Kryteria dodatkowe

  1. Leukoerytroblastoza (niedojrzałe białe i czerwone krwinki we krwi obwodowej)
  2. Podwyższony poziom dehydrogenazy mleczanowej (LDH) we krwi
  3. Niedokrwistość
  4. (Wyczuwalna) splenomegalia
  5. Leukocytoza > 11 000/mcl

rozpoznaniach różnicowych

wywiadzie lekarskim

  • Przez długi czas pacjenci pozostają bezobjawowi.
    • Rutynowe badania morfologii krwi często pozwalają na rozpoznanie przed wystąpieniem objawów.
    • U 30% pacjentów w momencie rozpoznania nie występują żadne objawy6.
  • Dolegliwości związane ze splenomegalią?
    • ból w górnej części jamy brzusznej
    • uczucie pełności
    • brak apetytu
  • Objawy B?
  • Choroba zakrzepowo-zatorowa, również w przeszłości?
  • Zaburzenia mikrokrążenia?
  • Oznaki krwawienia?
  • Inne możliwe dolegliwości
    • nieswoiste objawy ogólne, takie jak zmęczenie i obniżenie wydajności
    • Bóle kostne
  • Narażenie na ryzyko?
    • promieniowanie jonizujące?
    • węglowodory cykliczne (np. dekarze, pracownicy branży chemicznej/stalowej, pracownicy budowlani)

Badanie fizykalne

Badanie uzupełniające w gabinecie lekarza rodzinnego

badania laboratoryjne

  • morfologię krwi
    • Niedokrwistość, bardzo często normochromiczna i normocytarna. Może jednak być mikrocytarna i hipochromiczna (niedobór żelaza) lub makrocytarna (niedobór kwasu foliowego z powodu zwiększonej rotacji komórek)7.
    • Liczba leukocytów i płytek krwi może być prawidłowa, zwiększona lub zmniejszona — w zależności od fazy choroby. We wczesnej fazie (przedwłóknieniowej) często obserwuje się nadpłytkowość.
  • badanie rozmazu krwi
    • erytrocyty w kształcie kropli (poikilocytoza) oraz niedojrzałe krwinki czerwone (erytroblasty) i białe (komórki blastyczne, promielocyty, mielocyty)2
  • CRPLDH, w razie potrzeby OB
    • LDH często podwyższony z powodu zwiększonej rotacji komórek
  • Parametry wątrobowe, kreatynina, GFR
  • W przypadku niedokrwistości zasadne może być oznaczenie substratów i parametrów hemolizy7.
  • Diagnostyka układu krzepnięcia
    • wskaźnik Quicka/INR

Diagnostyka specjalistyczna

Analiza genów 

  • JAK2 (kinaza janusowa 2), mutacja punktowa V617F
    • wykrywane w 60% przypadków
  • CALR (kalretikulina), delecje/insercje w eksonie 9
    • wykrywane w 25% przypadków
  • MPL (myeloproliferative leukaemia virus oncogene gene), receptor trombopoetyny, mutacje punktowe W515L i W515K i inne
    • wykrywane w 8% przypadków
  • „potrójnie ujemna”: nie wykrywa się mutacji kierujących
  • W razie potrzeby oznaczenie dalszych wariantów genetycznych, które mają znaczenie prognostyczne i terapeutyczne („molekularna stratyfikacja ryzyka”).

Badania krwi

  • W razie potrzeby erytropoetyna w surowicy (EPO)7
    • W zaburzeniach mieloproliferacyjnych z erytrocytozą często spotyka się zahamowanie jej produkcji.
    • Wartość wyjściowa jest wymagana do oceny wskazań do leczenia EPO.
  • W razie potrzeby stężenie tryptazy w surowicy 
    • do diagnostyki różnicowej w przypadku podejrzenia mastocytozy układowej

Aspiracja/biopsja szpiku kostnego

  • We wczesnej fazie (mielofibroza przedwłóknieniowa)
    • szpik hiperkomórkowy z proliferacją megakariocytów i komórkami atypowymi
    • proliferacja granulocytów
    • często zmniejszona erytropoeza
    • brak wyraźnego włóknienia
  • W przebiegu zaawansowanym (mielofibroza ze zwłóknieniem)
    • aspiracja często bez rezultatu („punctio sicca”/„dry tap”) NIE!!!!!! NIE MOGE ZNALEŹĆ TŁUMACZENIA 2
    • tkanka krwiotwórcza zastąpiona tkanką łączną
    • proliferacja megakariocytów z zaburzeniami dojrzewania
    • zwłóknienie szpiku
      • rozrost włókien retikulinowych
      • zagęszczone włókna kolagenowe
      • osteoskleroza
    • w późnym stadium hipokomórkowy szpik kostny z wyraźną osteomielosklerozą 
  • Analiza chromosomów (cytogenetyka) w celu wykrycia aberracji, które mogą mieć znaczenie prognostyczne i terapeutyczne.

Inne badania

Wskazania do skierowania

  • W przypadku podejrzenia pierwotnej mielofibrozy, m. in. z powodu:
    • niedojrzałych komórek we krwi obwodowej (leukoerytroblastozy)
    • etiologicznie niewyjaśnionej niedokrwistości
    • pancytopenii
    • nadpłytkowości/niedokrwistości połączonej ze splenomegalią

Lista kontrolna przy skierowaniu do specjalisty

Pierwotna mielofibroza

leczenie

Cele terapii

  • Złagodzenie objawów i poprawa jakości życia.
  • Przeszczep szpiku kostnego może wyleczyć chorobę8.

Ogólne informacje o leczeniu

  • Leczenie pierwotnej mielofibrozy zależy od stopnia jej ciężkości.
    • Jedyną opcją wyleczenia jest allogeniczny przeszczep komórek macierzystych krwi.
      • Wiąże się to ze znacznymi reakcjami niepożądanymi (patrz poniżej) i dlatego jest zalecane tylko dla pacjentów z postaciami wysokiego ryzyka i w dobrym ogólnym stanie fizycznym.
    • W przypadku niskiego lub umiarkowanego ryzyka stosuje się opiekę paliatywną.
      • postawa czujnego oczekiwania („watchful waiting”)
      • leczenie objawów za pomocą selektywnego inhibitora JAK1/2 ruksolitynibu, splenektomii lub innych leków (w tym gikokortykosteroidów, erytropoetyny)

Ocena ryzyka

  • Kluczowe znaczenie dla wyboru najlepszego możliwego leczenia ma jak najdokładniejsza ocena przebiegu choroby.
  • W tym celu opracowano liczne skale prognostyczne, które uwzględniają wiek pacjenta, objawy oraz wyniki badań klinicznych, laboratoryjnych i coraz częściej molekularnych.
    • IPSS (International Prognostic Scoring System, międzynarodowy wskaźnik prognostyczny dla MDS)
    • dynamiczny IPSS (DIPSS)
    • MIPSS-70+ (Mutation- and Karyotype-enhanced International Prognostic Scoring System) 9
    • GIPSS (Genetically Inspired Prognostic Scoring System) 9
    • skala MYSEC dla wtórnej mielofibrozy

Allogeniczny przeszczep komórek macierzystych

  • Jedyna możliwość leczenia ukierunkowana na wyleczenie10
  • Wiąże się jednak z wysokim ryzykiem wystąpienia poważnych reakcji niepożądanych i zgonu. 
    • Śmiertelność związana z przeszczepem po 100 dniach wynosi 18–35%11.
    • Częstą reakcją niepożądaną jest ciężka choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD stopnia II.–IV.), która występuje w ostrej postaci u 24–43% pacjentów i przewlekłej u 23–43%.
  • Dla wybranych młodszych pacjentów (wiek biologiczny <70 lat) z ciężką chorobą i ograniczoną oczekiwaną długością życia>12
  • Kryteria allogenicznego przeszczepu komórek macierzystych (patrz również sekcja Ocena ryzyka z punktacją)9,13
    • choroba objawowa
    • oporna na leczenie niedokrwistość
    • ≥1% komórek blastycznych we krwi obwodowej 
    • małopłytkowość
    • genetyczne/cytologiczne markery wysokiego ryzyka

Leczenie farmakologiczne

  • wskazanie: choroba objawowa

Ruksolitynib

Hydroksymocznik

  • Do leczenia cytoredukcyjnego w przypadkach nasilonej leukocytozy lub nadpłytkowości oraz w celu zmniejszenia splenomegalii9
  • Stosowanie poza wskazaniami rejestracyjnymi
  • Reakcje niepożądane obejmują zahamowanie czynności szpiku kostnego z niedokrwistością i leukopenią, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, wysypki skórne, ból głowy i wtórne nowotwory złośliwe, takie jak białaczki wiele lat później, dlatego czasem nie zaleca się tego leczenia u młodych pacjentów.

Inne opcje leczenia

  • W przypadku niedokrwistości objawowej9,16:
    • inhibitor gonadotropin — danazol 
    • androgeny, takie jak testosteron 
    • prednizolon
    • erytropoetyna (EPO) 
    • talidomid, lenalidomid
  • W przypadku opornej na leczenie splenomegalii z wyraźnymi objawami:
    • napromienianie śledziony 
    • Splenektomia
      • Wskazania9
        • duże zapotrzebowanie na transfuzję 
        • objawowe nadciśnienie wrotne 
        • małopłytkowość do krytycznej granicy krwawienia
      • wysoki wskaźnik powikłań (śmiertelność i zachorowalność okołooperacyjna, m. in. zakrzepice)

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

  • O ile nie zostanie przeprowadzony allogeniczny przeszczep komórek macierzystych, przebieg choroby jest przewlekle postępujący.
  • Zwykle występuje stopniowy początek pancytopenii i narastająca splenomegalia.

powikłań

  • Powikłania są częste i przyczyniają się do zachorowalności i śmiertelności.
    • zakażeniami
    • Zakażenia zagrażające życiu, zobacz zakażenia przy neutropenii.
  • zdarzenia sercowo-naczyniowe
    • we wczesnej fazie przy nadpłytkowości
      • incydenty zakrzepowo-zatorowe również w nietypowych lokalizacjach (np. zakrzepica żyły wrotnej i śledzionowej, zespół Budda-Chiariego)
      • zaburzenia krążenia tętniczego
    • w późnej fazie przy małopłytkowości
      • Krwawienia
  • Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna
  • Miejscowe dolegliwości związane ze splenomegalią
    • uczucie pełności, brak apetytu, niedożywienie
  • Nadciśnienie wrotne
  • dna moczanowa
  • Przejście w ostrą białaczkę (związane ze złym rokowaniem)17

rokowania

  • Mediana przeżycia po rozpoznaniu wynosi 3–6 lat, ale jest bardzo zróżnicowana6,18.
  • Wskaźniki złego rokowania
    • wiek >65 lat
    • Hb <10 g dl>
      • Zapotrzebowanie na transfuzję, którego nie da się zlikwidować przez korektę ewentualnego niedoboru żelaza, witaminy B12 lub kwasu foliowego, oznacza złe rokowanie.
    • leukocyty >25 x 109/l
    • płytki krwi <100 x 10>9
    • komórki blastyczne we krwi obwodowej ≥1%
    • Ogólne objawy: zmęczenie, redukcja masy ciała, nocne poty, gorączka bez potwierdzonego zakażenia
    • potrzeba transfuzji
    • zmiany chromosomalne
    • mutacja w genie JAK2

Dalsze postępowanie

Informacje dla pacjentów

O czym należy poinformować pacjentów?

  • Ryzyko zakażenia
  • Ryzyko krwawienia
  • Zwiększone ryzyko zakrzepic

Informacje dla pacjentów w Deximed

Quellen

Literatur

  1. Arber DA, Orazi A, Hasserjian R, et al. The 2016 revision to the World Health Organization classification of myeloid neoplasms and acute leukemia. Blood 2016; 127: 2391-405. pmid:27069254 PubMed
  2. Tefferi A. Myelofibrosis with myeloid metaplasia. N Engl J Med. 2000 Apr 27;342(17):1255-65. Review. PubMed PMID: 10781623. PubMed
  3. Tefferi A, Lasho TL, et al. One thousand patients with primary myelofibrosis: the mayo clinic experience. Mayo Clin Proc. 2012 Jan;87(1):25-33. doi:10.1016/j.mayocp.2011.11.001. PubMed PMID: 22212965. PubMed
  4. Tefferi A, Lasho TL, et al. CALR vs JAK2 vs MPL-mutated or triple-negative myelofibrosis: clinical, cytogenetic and molecular comparisons. Leukemia. 2014 Jul;28(7):1472-7. doi: 10.1038/leu.2014.3. Epub 2014 Jan 9. PubMed PMID: 24402162. PubMed
  5. Kuter DJ, Bain B, et al. Bone marrow fibrosis: pathophysiology and clinical significance of increased bone marrow stromal fibres. Br J Haematol. 2007 Nov;139(3):351-62. Review. PubMed PMID: 17910625. PubMed
  6. Cervantes F, Dupriez B, Pereira A, et al. New prognostic scoring system for primary myelofibrosis based on a study of the International Working Group for Myelofibrosis Research and Treatment. Blood 2009; 113: 2895-901. Blood
  7. Cervantes F. How I treat myelofibrosis. Blood. 2014 Oct 23;124(17):2635-42. doi: 10.1182/blood-2014-07-575373. Epub 2014 Sep 16. Erratum in: Blood. 2015 Aug 20;126(8):1048. PubMed PMID: 25232060. PubMed
  8. Merup M, Lazarevic V, Nahi H, et al. Different outcome of allogeneic transplantation in myelofibrosis using conventional or reduced –intensity conditioning regimens. Br J Haematol 2006; 135: 367-73. PubMed
  9. Tefferi A. Primary myelofibrosis: 2019 update on diagnosis,risk-stratification and management. Am J Hematol. 2018 Dec;93(12):1551-1560. doi: 10.1002/ajh.25230. Epub 2018 Oct 26. PubMed PMID: 30039550. PubMed
  10. Rondelli D, Goldberg JD, Isola L, et al. MPD-RC 101 prospective study of reduced intensity allogeneic hematopoietic stem cell transplantation in patients with myelofibrosis. Blood 2014 doi: 10.1182/blood-2014-04-572545 DOI
  11. Ballen KK, Shrestha S, et al. Outcome of transplantation for myelofibrosis.Biol Blood Marrow Transplant. 2010 Mar;16(3):358-67. doi:10.1016/j.bbmt.2009.10.025. Epub 2009 Oct 30. PubMed PMID: 19879949 PubMed
  12. Cerquozzi S, Farhadfar N, Tefferi A. Treatment of Myelofibrosis: A Moving Target. Cancer J 2016 Jan-Feb; 22(1): 51-61. pmid:26841017. pmid:26841017 PubMed
  13. Kröger NM, Deeg JH, et al. Indication and management ofallogeneic stem cell transplantation in primary myelofibrosis: a consensusprocess by an EBMT/ELN international working group. Leukemia. 2015Nov;29(11):2126-33. doi: 10.1038/leu.2015.233. Epub 2015 Aug 21. Review. PubMedPMID: 26293647. PubMed
  14. Verstovsek S, Mesa RA, Gotlib J, et al. A double-blind, placebo-controlled trial of ruxolitinib for myelofibrosis. N Engl J Med 2012; 366: 799-807. New England Journal of Medicine
  15. Cervantes F, Pereira A. Does ruxolitinib prolong the survival of patients withmyelofibrosis? Blood. 2017 Feb 16;129(7):832-837. doi:10.1182/blood-2016-11-731604. Epub 2016 Dec 28. Review. PubMed PMID: 28031182. PubMed
  16. Cervantes F. Myelofibrosis: biology and treatment options. Eur J Haematol 2007; 68: 13-7. PubMed
  17. Tam CS, Nussenzveig RM, et al. The natural history and treatment outcome of blast phase BCR-ABL- myeloproliferative neoplasms. Blood. 2008 Sep 1;112(5):1628-37. doi: 10.1182/blood-2008-02-138230.Epub 2008 Jun 19. PubMed PMID: 18566326 PubMed
  18. Tefferi A, Guglielmelli P, et al. Myelofibrosis Treatment Algorithm 2018. Blood Cancer J. 2018 Jul 31;8(8):72. doi:10.1038/s41408-018-0109-0. Review. PubMed PMID: 30065290 PubMed
  19. Barbui T, Thiele J, et al. The 2016 revision of WHO classification of myeloproliferative neoplasms: Clinical and molecular advances. Blood Rev. 2016 Nov;30(6):453-459. PubMed PMID: 27341755. PubMed
  20. Kutti J, Ridell B. Epidemiology of the myeloproliferative disorders: essential thrombocythaemia, polycythaemia vera and idiopathic myelofibrosis. Pathol Biol 2001; 49: 164-6. PubMed
  21. Hu H. Benzene-associated myelofibrosis. Ann Intern Med. 1987 Jan;106(1):171-2. PubMed PMID: 3789571. PubMed
  22. Anderson RE, Hoshino T, Yamamoto T. Moelofibrosis with Myeloid Metaplasia in survivors of the atomic bomb in Hiroshima. Ann Intern Med. 1964 Jan;60:1-18. PubMed PMID: 14104853. www.ncbi.nlm.nih.gov
  23. Kröger N, Holler E, et al. Allogeneic stem celltransplantation after reduced-intensity conditioning in patients withmyelofibrosis: a prospective, multicenter study of the Chronic Leukemia WorkingParty of the European Group for Blood and Marrow Transplantation. Blood. 2009 Dec17;114(26):5264-70. doi: 10.1182/blood-2009-07-234880. Epub 2009 Oct 7. PubMedPMID: 19812383. PubMed
  24. Galli S, McLornan D, Harrison C. Safety evaluation of ruxolitinib for treating myelofibrosis. Expert Opin Drug Saf. 2014;13(7):967-76. doi: 10.1517/14740338.2014.916273. www.ncbi.nlm.nih.gov

Autoren

  • Dietrich August, Arzt, Freiburg im Breisgau
D471; D474
Myelofibrose; kronisk leukemi; myelosklerose
primäre Myelofibrose; Osteomyelofibrose; Osteomyelosklerose; Myolesklerose; Chornische idiopathische Myelofibrose; OMF; OMS; PMF; cIMF; Chronisch myeloische Neoplasie; myeloproliferative Neoplasie; chronisch myeloproliferative Erkrankung; JAK2; MPL; CALR; Ruxolitinib; Leukerythroblastose; Tränentropfenformen; Splenomegalie
Pierwotna mielofibroza
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: Przewlekły nowotwór mieloproliferacyjny z autonomiczną klonalną proliferacją komórek macierzystych szpiku kostnego i zwłóknieniem szpiku kostnego, skutkująca pancytopenią i pozaszpikową hematopoezą ze splenomegalią.
Medibas Polska (staging)
Mielofibroza
/link/4e46fe0dd4f346b0acffd79a2398c17a.aspx
/link/4e46fe0dd4f346b0acffd79a2398c17a.aspx
mielofibroza
SiteDisease
Mielofibroza
K.Reinhardt@gesinform.de
j.mroz@konsylium24.pl
pl
pl
pl