Zwiększone owłosienie u kobiet na innych częściach ciała niż np. na głowie, pod pachami lub w okolicy narządów płciowych, tj. w obszarach zależnych od androgenów.1
Zaburzenie to jest oznaką zwiększonej stymulacji androgenowej mieszków włosowych, zwykle spowodowanej zwiększonym poziomem krążących androgenów (endogennych lub egzogennych) lub innymi zmianami w biologii włosów, takimi jak zwiększona wrażliwość mieszków włosowych na androgeny.2
Granica między prawidłowym a nadmiernym owłosieniem jest płynna.
Tylko połowa przypadków łagodnego hirsutyzmu przy prawidłowym miesiączkowaniu wynika z hiperandrogenizmu.2
Nie jest jednak jasne, jak często u drugiej połowy kobiet występuje subkliniczny – łagodny lub poprzedzający – hiperandrogenizm, na przykład z powodu wcześniej nierozpoznanego zespołu policystycznych jajników.2
Hirsutyzm jest tylko jednym z wielu objawów hiperandrogenizmu. Inne objawy to:
Nadmierne owłosienie to termin określający ogólnie zwiększone owłosienie ciała u mężczyzn lub kobiet. Chociaż zgodnie z ICD-10 hirsutyzm (L68.0) jest podtypem nadmiernego owłosienia (L68.-), na całym świecie powszechne jest stosowanie terminu nadmierne owłosienie u kobiet tylko w odniesieniu do niezależnego od androgenów zwiększonego owłosienia ciała.1
Częstość występowania
Współczynnik chorobowości w odniesieniu do hirsutyzmu szacowany jest u kobiet w wieku rozrodczym na ok. 5-15%.3-5 Jednak wiarygodne szacunki oparte na rzetelnych danych dotyczących chorobowości nie były dotychczas możliwe.6
Hirsutyzm rozwija się u 70-80% kobiet z podwyższonym poziomem androgenów.4
hipertekozy jajników (przerost komórek tekalnych).
Około 5-20% wszystkich dotkniętych hirsutyzmem i około połowa prawidłowo miesiączkujących kobiet z jedynie łagodnym hirsutyzmem ma idiopatyczny hirsutyzm (patrz sekcja Diagnostyka różnicowa).
Nie jest jasne, czy hirsutyzm idiopatyczny wynika ze zmienionych mechanizmów działania androgenów w mieszkach włosowych (hiperandrogenizm skórny), czy z innych zmian w biologii włosów.
Nieznaczny wzrost owłosienia w okresie menopauzy jest normalny i związany ze spadkiem produkcji endogennego estrogenu.
Każdy z 9 regionów ciała wrażliwych na androgeny ma przypisany wynik od 0 (nieowłosiony) do 4 (owłosienie wyraźnie męskie). 9 wartości punktowych jest sumowanych do wyniku całkowitego. U kobiet pochodzenia środkowoeuropejskiego łączny wynik do 8 jest prawidłowy.2
u kobiet pochodzenia europejskiego lub czarnego afrykańskiego: < 8
u kobiet z basenu Morza Śródziemnego i Środkowego Wschodu: < 9–10
u kobiet z Ameryki Południowej: < 6
u kobiet z Azji między < 2 (np. chińskie kobiety Han) i < 7 (np. kobiety z południowych Chin).
Wiek w momencie wystąpienia choroby
Dolegliwości osób dotkniętych chorobą w związku ze zwiększonym owłosieniem
Patologie
Podwyższony poziom testosteronu u kobiet z hirsutyzmem jest zwykle spowodowany zwiększonym wydzielaniem LH w przysadce mózgowej. Stymuluje to miejscową produkcję androgenów w jajnikach.
Siarczan dehydroepiandrosteronu (DHEAS) to męski hormon płciowy, który jest wytwarzany prawie wyłącznie w nadnerczach i rzadko stanowi przyczynę hirsutyzmu.7
Prawie cały krążący testosteron jest związany z globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG) i albuminami, podczas gdy najbardziej aktywną biologicznie formą jest wolny testosteron.8
W okresie dojrzewania wzrasta produkcja androgenów, co wyjaśnia wzrost włosów w okolicy pach i narządów płciowych. Jednak u dziewcząt wzrost androgenów nie jest na tyle wysoki, aby np. doszło do stymulacji owłosienia brody.
80-90% wszystkich kobiet z hirsutyzmem ma mierzalną hiperandrogenemię, a większość kobiet z poziomem androgenów w surowicy powyżej dwukrotności normy ma hirsutyzm w mniejszym lub większym stopniu. Jednak w przeciwieństwie do innych objawów wirylizacji stopień hirsutyzmu nie wykazuje wyraźnie potwierdzalnej korelacji z poziomem androgenów.5
Przyczyna konsultacji
Nadmierne owłosienie ciała
Objaw ten może stanowić ogromne obciążenie psychiczne i mieć znaczący wpływ na jakość życia.
Zaniepokojenie przyczynami
Niebezpieczna choroba wymagająca leczenia
Guzy wytwarzające androgeny
Uwaga przy niedawnym pojawieniu się i szybkim zwiększeniu ilości owłosienia!
Pojawiający się późno przerost kory nadnerczy pokrywa się klinicznie z PCOS.
Guzy nadnerczy lub jajników wytwarzające androgeny
Bardzo rzadko, dotyczą tylko 0,2% kobiet z hiperandrogenizmem.9
Najczęściej guz jajnika (najczęściej arrhenoblastoma), rzadziej w nadnerczach (rak nadnerczy o złym rokowaniu). Ponad połowa z nich to guzy złośliwe.10
Początek poza okresem dojrzewania
Szybki wzrost owłosienia ciała, cechy wirylizacji
Trądzik, przerost łechtaczki, głębszy głos, zwiększone libido, zwiększenie masy mięśniowej, rzadkie miesiączkowanie lub jego brak, zanik tkanki piersi lub prawidłowych kobiecych kształtów, nieprzyjemny zapach potu, utrata włosów na skroni i łysienie.
Znacznie podwyższony poziom androgenów
Jeśli guz produkuje inne hormony kory nadnerczy, pacjent może również cierpieć na bóle głowy, pocenie się, nudności i wymioty, zaburzenia sercowo-naczyniowe i metaboliczne.
hiperprolaktynemia
Rzadka przyczyna hirsutyzmu
Często wywoływany przez leki (patrz poniżej) lub wytwarzające prolaktynę mikrogruczolaki w przysadce mózgowej.
izotretynoina (retinoid stosowany w leczeniu ciężkiego trądziku)
progestyny (analogi progestagenów), np. w ramach doustnejantykoncepcji
Doustne środki antykoncepcyjne zawierające lewonorgestrel, noretyndron i norgestrel często mają silniejsze działanie androgenne niż preparaty zawierające etynodiol, norgestymat i dezogestrel.
testosteron i jego analogi (np. anaboliki).
Leki powodujące hiperprolaktynemię mogą również prowadzić do hirsutyzmu. Są to na przykład: :
neuroleptyki takie jak:
Haloperydol
chlorpromazyna
amisulpiryd
Rysperydon
zotepina
zyprazydon
olanzapina
leki przeciwdepresyjne (więcej informacji w artykule Depresja), takie jak:
Wystąpienie w wieku 50 lat lub starszym może wskazywać na hipertekozę jajników (przerost warstwy wewnętrznej osłonki pęcherzykowej w jajnikach) lub chorobę nowotworową.
Szybki rozwój?
Szybki rozwój w krótkim okresie czasu może wskazywać na chorobę hormonalną lub guz w nadnerczach lub jajnikach.
Czas wystąpienia pierwszej miesiączki
Wczesne pojawienie się owłosienia w stosunku do wystąpienia pierwszej miesiączki wskazuje na zespół policystycznych jajników.
60-80% kobiet z PCOS ma podwyższony poziom testosteronu.
Nowotwory charakteryzują się znacznym podwyższeniem:
testosteronu > 7 nmol/l - przy czym wartości referencyjne różnią się w zależności od laboratorium.
siarczanu dehydroepiandrosteronu (DHEA-S) > 19 µmol/l, co wskazuje na przyczyny nadnerczowe6, ale jest to niewiarygodne badanie, którego wynik jest często nieco za wysoki.15
globulina wiążąca hormony płciowe (SHBG)
W hiperandrogenizmie jest często niska.
Stopień hirsutyzmu koreluje tylko warunkowo z poziomem androgenów.
Inne hormony
Prolaktyna jest podwyższona w przypadku występowania guza prolaktynowego.
17-OH progesteron jest podwyższony w przypadku niedoboru 21-hydroksylazy
TK lub MRI nadnerczy mogą być pomocne w różnicowaniu między gruczolakiem a rakiem.16
TK/MRI głowy (przysadka mózgowa)
Laparoskopia
Angiografia
Postępowanie i zalecenia
Wskazania do skierowania
Jeżeli kobieta z hirsutyzmem chce się poddać leczeniu, może być w większości przypadków leczona przez lekarza rodzinnego.
Pełna diagnostyka hormonalna przeprowadzona przez specjalistę jest konieczna u pacjentek, u których podejrzewany jest proces nowotworowy w obrębie jajników lub nadnerczy, w następujących przypadkach:
szybko postępujący hirsutyzm
nagłe wystąpienie objawów
wirylizacja.
Oznaczenie poziomu androgenów jest wskazane u kobiet z podwyższonym wynikiem w skali Ferrimana-Gallweya (patrz wyżej) i u kobiet z niepożądanym miejscowym wzrostem włosów - nawet przy prawidłowym całkowitym wyniku w skali Ferrimana-Gallweya.2
Pacjentki, u których podejrzewa się występowanie guza wytwarzającego androgeny, powinny zostać skierowane do endokrynologa i/lub ginekologa.
Pacjentki z podejrzeniem choroby endokrynologicznej powinni być kierowane do przychodni endokrynologii internistycznej lub ginekologicznej, np. w podejrzeniu:
Żaden z powyższych zabiegów nie prowadzi do zwiększonego wzrostu włosów po zakończeniu leczenia.15
Leczenie farmakologiczne
Leki w przypadku umiarkowanych lub ciężkich dolegliwości
Działają poprzez hamowanie produkcji androgenów lub poprzez blokowanie działania androgenów na mieszki włosowe.7Maksymalny sukces terapeutyczny wymaga od 9 do 12 miesięcy leczenia.
Lekiem pierwszego wyboru u kobiet przed menopauzą jest inhibitor owulacji obniżający poziom testosteronu (połączenie estrogenu i progesteronu).2,7
Hamuje produkcję LH i wzrost włosów w obszarach skóry wrażliwych na androgeny.
Należy stosować preparaty z antyandrogennymi progestagenami, takimi jak drospirenon lub octan cyproteronu.
U kobiet z podwyższonym ryzykiem zakrzepowo-zatorowym: Należy wybrać inhibitor owulacji z możliwie najniższą dawką etynyloestradiolu (zwykle 20 μg) i progestagenem o niskim ryzyku choroby zakrzepowo-zatorowej, np. lewonorgestrel. Więcej informacji znajduje się w artykule Wybór środka antykoncepcyjnego.
Po 6 miesiącach bez dostatecznej odpowiedzi: ew. dodatkowe podanie antyandrogenu2
Metaanaliza wykazała, że antyandrogeny są skuteczne w leczeniu hirsutyzmu u kobiet przed menopauzą (NNT = 3).21
Jednakże ze względu na ich potencjał teratogenny nie powinny być stosowane u kobiet w ciąży lub kobiet, które mogą zajść w ciążę.2,21
Skuteczność terapeutyczna leczenia farmakologicznego w odniesieniu do wzrostu włosów jest raczej niska, ale długotrwałe leczenie może opóźnić wzrost włosów w przyszłości.
Stosowanie octanu cyproteronu w dawkach powyżej 25 mg na dobę wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia oponiaka.
Endocrine Society. Evaluation and Treatment of Hirsutism in Premenopausal Women: An Endocrine Society Clinical Practice Guideline, Stand 2018. www.endocrine.org
Endocrine Society. Diagnosis and Treatment of Polycystic Ovary Syndrome, Stand 2013. www.endocrine.org
Literatur
Bode D, Seehusen DA, Baird D. Hirsutism in women. Am Fam Physician 2012; 85: 373-80. PMID: 22335316 PubMed
Martin KA, Anderson RR, Chang RJ, et al. Evaluation and Treatment of Hirsutism in Premenopausal Women: An Endocrine Society Clinical Practice Guideline. J Clin Endocrinol Metab. 2018;103(4):1233–1257. doi:10.1210/jc.2018-00241 DOI
Azziz R, Woods KS, Reyna R, Key TJ, Knochenhauer ES, Yildiz BO. The prevalence and features of the polycystic ovary syndrome in an unselected population. J Clin Endocrinol Metab 2004; 89: 2745-9. PubMed
Azziz R. The evaluation and management of hirsutism. Obstet Gynecol 2003; 101: 995-1007. www.ncbi.nlm.nih.gov
Somani N, Turvy D. Hirsutism: an evidence-based treatment update. Am J Clin Dermatol. 2014;15(3):247–266. doi:10.1007/s40257-014-0078-4 DOI
Rosenfield RL. Hirsutism. N Engl J Med 2005; 353: 2578-88. PubMed
Deplewski D, Rosenfield RL. Role of hormones in pilosebaceous unit development. Endocr Rev 2000; 21: 363-92. PubMed
Hogeveen KN, Cousin P, Pugeat M, Dewailly D, Soudan B, Hammond GL. Human sex hormone-binding globulin variants associated with hyperandrogenism and ovarian dysfunction. J Clin Invest 2002; 109: 973-81. PubMed
Azziz R, Sanchez LA, Knochenhauer ES, et al. Androgen excess in women: experience with over 1000 consecutive patients. J Clin Endocrinol Metab 2004; 89: 453-62. PubMed
Kaltsas GA, Isidori AM, Kola BP, et al. The value of the low-dose dexamethasone suppression test in the differential diagnosis of hyperandrogenism in women. J Clin Endocrinol Metab 2003; 88: 2634-43. PubMed
Endocrine Society. Diagnosis and Treatment of Polycystic Ovary Syndrome, Stand 2013 www.ncbi.nlm.nih.gov
Souter I, Sanchez LA, Perez M, Bartolucci AA, Azziz R. The prevalence of androgen excess among patients with minimal unwanted hair growth. Am J Obstet Gynecol 2004; 191: 1914-20. PubMed
Rotterdam ESHRE/ASRM-Sponsored PCOS Consensus Workshop Group. Revised 2003 consensus on diagnostic criteria and long-term health risks related to polycystic ovary syndrome. Fertil Steril 2004; 81: 19-25. PubMed
Azziz R. Diagnostic criteria for polycystic ovary syndrome: a reappraisal. Fertil Steril 2005; 83: 1343-6. PubMed
Martin KA, Chang RJ, Ehrmann DA, et al. Evaluation and treatment of hirsutism in premenopausal women: an Endocrine Society clinical practice guideline. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93: 1105-20. PubMed
Fassnacht M, Kenn W, Allolio B. Adrenal tumors: how to establish malignancy? Endokrinol Invest. 2004; 27: 387-99. www.ncbi.nlm.nih.gov
Koulouri O, Conway GS. A systematic review of commonly used medical treatments for hirsutism in women. Clin Endocrinol (Oxf) 2008; 68: 800-5. www.ncbi.nlm.nih.gov
Balfour JA, McClellan K. Topical eflornithine. Am J Clin Dermatol 2001; 2: 197-201. PubMed
Dierickx CC. Hair removal by lasers and intense pulsed light sources. Dermatol Clin 2002; 20: 135-146. PubMed
Battle EF Jr, Hobbs LM. Laser-assisted hair removal for darker skin types. Dermatol Ther 2004; 17: 177-83. PubMed
Swiglo BA, Cosma M, Flynn DN, et al. Antiandrogens for the treatment of hirsutism: a systematic review and metaanalyses of randomized controlled trials. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93: 1153-60. PubMed
Elamin MB, Murad MH, Mullan R, et al. Accuracy of diagnostic tests for Cushing's syndrome: a systematic review and metaanalyses. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93: 1553-62. PubMed
Autor*innen
Thomas M. Heim, Dr. med., Wissenschaftsjournalist, Freiburg
Zwiększone owłosienie u kobiet na innych częściach ciała niż np. na głowie, pod pachami lub w okolicy narządów płciowych, tj. w obszarach zależnych od androgenów.1