Zakres referencyjny
Dla obu płci:
- 0–6 dni: < 0,370 ng/ml
- 7–29 dni: < 0,220 ng/ml
- 30–120 dni: < 0,120 ng/ml
- 121 dni–1 rok: < 0,050 ng/ml
- 1–120 lat: < 0,014 ng/ml
Wskazania
- Podejrzenie zawału mięśnia sercowego (wzrost 3–8 godzin po wystąpieniu bólu)
- Kontrola terapii trombolizy
- Wykrywanie mikrozawałów w przypadku niestabilnej dławicy piersiowej
- Zapalenie mięśnia sercowego (myocarditis)
- Uraz klatki piersiowej
Pobieranie próbek i źródła błędów
- Surowica, 500 mcl
- Metoda: ECLIA
- Ograniczona stabilność próbki (8 godzin w temperaturze pokojowej), w razie potrzeby zamrozić i wysłać w stanie zamrożonym.
- U pacjentów leczonych wysokimi dawkami biotyny (> 5 mg/dobę) próbkę należy pobrać co najmniej 8 godzin po aplikacji, ponieważ wysokie dawki biotyny mogą zakłócać oznaczanie troponiny T.
Ocena wyników badań histopatologicznych
- TnT jest w dużej mierze specyficzny dla mięśnia sercowego i bardzo czule wskazuje uszkodzenie mięśnia sercowego.
- Kryteria ostrego zawału serca według ESC i AHH:
- TnT powyżej 99. percentyla (> 0,014 ng/ml)
- wzrost i/lub spadek stężenia TnT
- co najmniej 1 dodatkowe kryterium kliniczne (objawy niedokrwienia, zmiany w EKG (odcinek ST), wystąpienie patologicznych załamków Q itp.)
Podwyższony przy:
- Zawale mięśnia sercowego
- Wysoka czułość diagnostyczna i swoistość dla zawału mięśnia sercowego. Wzrost 3–8 godzin po wystąpieniu bólu. W przypadku skutecznego leczenia trombolitycznego gwałtowny wzrost w ciągu 90 minut.
- Niestabilna dławica piersiowa, mikrozawały
- Wzrost TnT w mikrozawałach (znacznie bardziej czuły niż całkowite CK i CK MB).
- Wzrost TnT u pacjentów z zawałem serca i niestabilną dusznicą bolesną
- Ocena ryzyka, decyzje dotyczące monitorowania i terapii
- W przypadku braku klinicznych objawów niedokrwienia należy poszukiwać innych przyczyn podwyższenia TnT:
- uraz (stłuczenie, kardiowersja, cewnikowanie, zabieg chirurgiczny)
- kardiotoksyczność środków terapeutycznych
- sepsa
- zapalenie mięśnia sercowego, zapalenia osierdzia
- zatorowość płucna i inne
- Pacjenci z terminalną niewydolnością nerek mają podwyższone podstawowe stężenia TnT.
Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie
- CK i CK MB ogółem