Zakres referencyjny
Dla obu płci:
- 5,7–26,3 mg/l
Wskazania
- Dalsza diagnostyka w kontekście potwierdzonej gammopatii monoklonalnej
- Gammapatia monoklonalna o nieznanej swoistości
- Szpiczak Bence'a Jonesa (BJP)
- Szpiczak niewydzielający (NSM)
- Amyloidozałańcuchów lekkich
- Oznaczanie wolnych łańcuchów lekkich w surowicy jest korzystniejsze niż oznaczanie FLK w moczu, ponieważ wolne łańcuchy lekkie są zawsze wykrywane najpierw w surowicy.
- Białkomocz Bence'a-Jonesa jest typowym białkomoczem przelewowym, tj. tylko wtedy, gdy próg reabsorpcji kanalikowej zostanie przekroczony, kłębuszkowo przefiltrowany FLK jest wykrywalny w moczu.
- Jeśli wymagane jest oznaczenie wolnych łańcuchów lekkich w moczu, zaleca się zawsze równoległe wykonanie oznaczenia w surowicy w celu przeprowadzenia kompleksowej oceny.
Pobieranie próbek i źródła błędów
- Surowica, 1 ml
- Metoda: nefelometria
Ocena wyników badań histopatologicznych
- Oznaczanie wolnych łańcuchów lekkich w surowicy charakteryzuje się wyższą czułością diagnostyczną w porównaniu z elektroforezą immunofiksacyjną.
- Wolne łańcuchy lekkie powinny być zawsze oznaczane dla obu typów (kappa, lambda) z późniejszym utworzeniem ilorazu. Ta połączona ocena pozwala następnie na dość wiarygodną diagnozę i ocenę przebiegu.
- W przypadku chorób wymienionych w punkcie Wskazania, skuteczne monitorowanie jest możliwe dzięki oznaczaniu wolnych łańcuchów lekkich; ze względu na krótki okres półtrwania, wynoszący ok. 24 godziny, możliwe jest również monitorowanie terapii w krótkim czasie.
Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie
- Immunofiksacja (patrz poniżej), immunoglobuliny ilościowe, pełna morfologia krwi, kreatynina/cystatyna C, wapń w surowicy, beta-2-mikroglobulina w surowicy, LDH w surowicy, krzyżowe wiązania pirydynoliny w moczu.
- Od niedawna immunoglobuliny specyficzne dla łańcucha ciężkiego i lekkiego mogą być oznaczane ilościowo: IgA, IgG i IgM HLC z odpowiednim utworzeniem ilorazu w celu oceny klonalności.