Informacje ogólne
Definicja
- Zapalenie błędnika oznacza zapalenia ucha wewnętrznego z zaburzeniami układu słuchowego i przedsionkowego.1
- wiodące objawy: zawroty głowy i utrata słuchu
PostaciePostaci ostrego zapalenia błędnika- tympanogenne zapalenie błędnika
- przeniesienie zakażenia ucha środkowego do ucha wewnętrznego
- ropne
: przenikanie bakterii - toksyczne lub nieropne: przenikanie toksyn
(np.grypa) - meningogenne zapalenie błędnika
- powikłanie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych
hematogennekrwiopochodne zapalenie błędnika-
Rozprzestrzenianie- krwiopochodne rozprzestrzenianie się
w kontekścieróżnych zakażeń (np. świnka, odra, cytomegalia, HIV, kiła,borreliaborelioza)
- krwiopochodne rozprzestrzenianie się
Epidemiologia
- Ogólnie rzadka choroba, ale prawdopodobnie
niedodiagnozowanaczęsto nie jest diagnozowana - Dokładna częstość występowania nie jest znana.
Etiologia i patogeneza
Anatomia
- Struktury ucha wewnętrznego znajdują się w kości skroniowej (pars petrosa ossis temporalis).
- Budowa ucha wewnętrznego:1
- Narząd równowagi (aparat przedsionkowy)
- 3 kanały półkoliste
- przedsionek z woreczkiem (sacculus) i łagiewką (utriculus)
- Narząd słuchu (ślimak)
- schody przedsionka (scala vestibuli)
scala media (=przewód ślimakowy (scala media), zawiera narząd Cortiego)- schody bębenka (scala tympani)
- Nerw przedsionkowo-ślimakowy (VIII. nerw czaszkowy) przenosi informacje o równowadze (nerw przedsionkowy) i słuchu (nerw ślimakowy).
Etiologia
- Etiologia zapalenia błędnika
- drogi zakażenia1
- tympanogenne (częste, najczęściej jednostronne w ostrym zapaleniu ucha środkowego)
- meningogenne (często obustronne w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych)
hematogennekrwiopochodne (rzadkie)- patogeny lub przyczyny2-4
- wirusowe zakażenia układu oddechowego (np. adenowirusy, grypa)
- odra, świnka, ospa wietrzna, cytomegalia lub grypa
- kiłowe zapalenie błędnika
wkile - pneumokoki lub
haemophilusHaemophilus influenzae w zapaleniu ucha środkowego - pneumokoki lub meningokoki w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych
borreliaborelioza- HIV
- rzadkie choroby autoimmunologiczne (np.
ziarniniakoweziarniniakowatośćzapaleniez zapaleniem naczyń)
Czynniki predysponujące
- Zapalenie ucha środkowego
zapalenieZapalenie opon mózgowo-rdzeniowych- Infekcje wirusowe (odra, świnka, ospa wietrzna, grypa)
- Uraz
zurazemgłowy (np. złamanie kości skroniowej) - Operacje laryngologiczne
ICPC-2
H02 HörstörungH82 Schwindelsyndrom
ICD-10
- H83 Inne choroby ucha wewnętrznego
- H83.0 Zapalenie błędnika
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Typowe dolegliwości i patologiczne badania funkcji przedsionkowej i słuchowej1-2
- najczęstszy obraz kliniczny: ostre zawroty głowy oraz utrata słuchu związana z infekcją (np. ostre zapalenie ucha środkowego)
- Dalsza diagnostyka w celu potwierdzenia lub diagnostyka różnicowa
- np.
mikroskopiabadania mikroskopowe ucha w przypadku tympanogennego zapalenia błędnika (badanie niedostępne w POZ) - Patrz też Diagnostyka wiodących objawów zawrotów głowy i utraty słuchu.
Diagnostyka różnicowa
- Zapalenie nerwu przedsionkowego
- Wpływa na błędnik przedsionkowy i część przedsionkową nerwu przedsionkowo-ślimakowego, ale nie na funkcje słuchowe.2
- Czuciowo-nerwowy ubytek słuchu (zanik słuchu)
- Powoduje głównie dolegliwości słuchowe (utrata słuchu).2
- Łagodne napadowe
pozycyjnepołożeniowe zawroty głowy - Choroba Meniere'a
- Migrena przedsionkowa
Centralne zawrotyZawroty głowy pochodzenia centralnego (np. udar i TIA)- Nerwiak osłonkowy nerwu przedsionkowego (nerwiak nerwu słuchowego)
- Masa w obrębie ślimaka
Wywiad lekarski
- Przebieg w czasie
- zazwyczaj ostry początek z utrzymującymi się przez kilka dni dolegliwościami
- potem powolna poprawa
- często po ostrym zapaleniu ucha środkowego lub w jego trakcie
- Typowe dolegliwości1-2
- silne
(obrotowe)zawroty głowy - szybko postępujący ubytek słuchu (zwykle jednostronny)
- ból ucha (zwłaszcza w tympanogennym zapaleniu błędnika) i ucisk w uchu
- szum uszny
- nudności i wymioty
- niestabilność chodu i zaburzenia równowagi
- gorączka
Badanie przedmiotowe
Stan ogólny
- Badanie
fizycznefizykalne z uwzględnieniem parametrów życiowych - Badanie pod kątem odczynu oponowego
- Badanie pod kątem objawów klinicznych ostrego zapalenia wyrostka sutkowatego
- Test chodu i równowagi, w tym próba Romberga
- tendencja do
upadaniaupadków na stronę zajętą
Badanie laryngologiczne
- Badanie słuchu
- orientacyjne, np. za pomocą
mowy szeptanejszeptu - najczęściej jednostronny ubytek słuchu po stronie zajętej
- próba Rinnego i Webera
otoskopiaOtoskopia- objawy infekcji (np. zapalenie ucha zewnętrznego, ostre zapalenie ucha środkowego lub przewlekłe zapalenie ucha środkowego)
- Badanie oczopląsu
- oczopląs spontaniczny
- początkowo głównie ipsilateralny (zbieżny z kierunkiem patrzenia), z czasem kontralateralny (przeciwny do kierunku patrzenia)
- oczopląs prowokowany
- Test pchnięcia głową
- Dowody na centralne pochodzenie zawrotów głowy (patrz HINTS)
, - Specjalne oznaki diagnostyczne
- efekt Tullio: zawroty głowy i oczopląs wywołane głośnym dźwiękiem
i oczopląs, np. w kiłowym zapaleniu błędnika - objaw przetoki: (jatrogenny) wzrost ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym prowadzi do
obrotowychzawrotów głowy z oczopląsem prowokowanym.
Test HINTS
- Test kliniczny składający się z 3 elementów, służący do różnicowania pomiędzy zawrotami głowy o podłożu obwodowym (np. łagodne położeniowe zawroty głowy, zapalenie błędnika) i centralnym (np. udar)
- W przypadku stwierdzenia centralnych zawrotów głowy należy przeprowadzić dalsze badania:
- Test pchnięcia głową
- badanie odruchu przedsionkowo-ocznego (VOR) poprzez szybkie poruszanie głową w lewo i w prawo przy jednoczesnej fiksacji na obiekcie (np. osobie badającej)
wskazaniewystępowanie skokowych rychów nastawczych (sakkad) wskazuje nazaburzeniaprzyczynęobwodoweobwodową zawrotówprzypadku opóźnienia sakkady nastywczejgłowywskazanie na zaburzenia centralne w przypadkuniebudzącegocy zastrzeżeńwynikuwynik testu pchnięcia głową sugeruje etiologię ośrodkową- Badanie oczopląsu
wskazanie na zaburzenia centralne w spontanicznymSpontaniczny oczopląsies, który niemożejest być stłumiony przez fiksację na obiekcie (oczopląs fiksacyjny) sugeruje etiologię ośrodkową.wskazanieOczopląs pionowy lub zmieniający kierunek przy zmianie kierunku patrzenia wskazuje nazaburzenia centralne w oczopląsie pionowym lub oczopląsieprzyczynę okierunku spojrzenia przeciwnym do kierunku ewentualnego oczoplśrodkowąsu spontanicznego.- Badanie odchylenia skośnego gałek ocznych
- naprzemienne zakrywanie jednego oka (test zakrywania)
wskazaniePionowa dywergencja wskazuje nadysfunkcjetiologięcentralnośrodkowąz(zajęciepionowąpniadywergencją oczumózgu)
Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
- Diagnostyka laboratoryjna
- rutynowe badania laboratoryjne wskazujące na zakażenie (leukocytoza, CRP)
- serologia
wirusowaw kierunku infekcji wirusowych zwykle nie jest rozstrzygająca (badanie niedostępne w POZ) - w razie potrzeby diagnostyka mikrobiologiczna (wymaz) - niedostępne w POZ
Diagnostyka specjalistyczna
Diagnostyka laryngologiczna (wykonywana w ramach AOS)
- Audiogram tonalny2,5
- obowiązkowa część diagnostyki
- zazwyczaj mieszany lub odbiorczy ubytek słuchu
- Wideonystagmografia (rejestracja oczopląsu)2,5
- za pomocą elektronystagmografii (ENG) lub wideokulografii (VOG)
- Wideotest pchnięcia głową
- Badanie kaloryczne (badanie termiczne)
- obniżona pobudliwość zajętej strony
- uwaga: bolesne dla
cierpiącychchorych na zapalenie błędnika! - Subiektywne postrzeganie pionu (SVV)
- Miogenne przedsionkowe potencjały wywołane (VEMP)
- Mikroskopia ucha
Diagnostyka obrazowa (dostępne w AOS)
- Tomografia komputerowa kości skroniowej wysokiej rozdzielczości
- W szczególności pokazuje zakres możliwej destrukcji kostnej.
- Rezonans magnetyczny błędnika (w indywidualnych przypadkach)1-2,6
- Pokazuje przede wszystkim zajęcie błędnika i jego zapalenie.
- Umożliwia przeprowadzenie diagnostyki różnicowej (np. nerwiak osłonkowy nerwu przedsionkowego, ropień mózgu, udar).
Nakłucie lędźwiowe (wykonywane w lecznictwie zamkniętym)
- Wykonywane zawsze przy podejrzeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych
Wskazania do skierowania do hospitalizacji/skierowania do specjalisty
DoraźneOstreleczenie szpitalne z powodu dysfunkcji ucha wewnętrznego (słuchu lub równowagi) w kontekście ostrego zapaleniazapalenie błędnika związane z niedosłuchem lub nasilonymi zawrotami głowy wymaga diagnostyki i leczenia w warunkach szpitalnych.Szybka decyzja o skierowaniu do specjalisty przy podejrzeniu zapaleniaZapalenie błędnika wymaga zawsze konsultacji specjalisty laryngologa
TerapiaLeczenie
Cele terapiileczenia
PoprawaRedukcja nasilenia objawówsłuchowych i przedsionkowych- Leczenie przyczyny
- Jak najwcześniejsza mobilizacja
Ogólne informacje o terapii leczeniu
Konkretne leczenieLeczenie zależy od etiologii zapalenia.- Leczenie powinno być prowadzone przez specjalistów.
- Ze względu na powikłania i niekiedy nasilone objawy często konieczne jest leczenie szpitalne.1
- Opcje
terapiileczeniaprzyczynowejprzyczynowego1-2,7 terapieleki przeciwwirusowe lubantybiotykoterapieantybiotykoterapiaterapialekiprzeciwzapalnaprzeciwzapalnez użyciem glikokortykoidów(glikokortykosteroidy)- w pojedynczych przypadkach konieczne leczenie chirurgiczne
TerapiaLeczenieobjawowaobjawowe (np. leki przeciwwymiotne na nudności i wymioty)- W ostrej fazie, jeśli to konieczne, tymczasowy odpoczynek w łóżku w celu supresji przedsionków2
- dążenie do wczesnej mobilizacji (3-5 dni) i powrotu do aktywności
Farmakoterapia
SpecyficznaSpecyficzne terapialeczenie
- Ostre ropne zapalenie błędnika
- antybiotyki
bezpośredniepodanie dożylne antybiotyków1-2- głównie empirycznie aminopenicylina z inhibitorem beta-laktamazy
- najczęstszy patogen: pneumokoki i
haemophilusHaemophilus influenzae (analogicznie do ostrego zapalenia ucha środkowego) - Wirusowe i toksyczne zapalenie błędnika
kortykosteroidyglikokortykosteroidy- prawdopodobnie przydatne, ale brak wystarczających dowodów2
- możliwe podanie ogólnoustrojowe lub śródtkankowe
- Badania z częściowo niejednoznacznymi wynikami dotyczącymi skuteczności są w większości ograniczone do zapalenia nerwu przedsionkowego.7-8
- terapia przeciwwirusowa
- w przypadku dowodów na istnienie uleczalnej infekcji wirusowej, np. półpaśca
Terapia objawowa
- Leki przeciwwymiotne i
przeciwzawrotowełagodzące zawroty głowy - na zawroty głowy z nasilonymi nudnościami i wymiotami
- np. 50-100 mg dimenhydrynatu 3-4 razy dziennie (maks. 400 mg dziennie)
- jak najkrótsze podawanie w celu uniknięcia supresji przedsionków
- Środki przeciwbólowe
- na ból ucha (np. ibuprofen, paracetamol)
Leczenie chirurgiczne
- Leczenie chirurgiczne prowadzone przez laryngologa lub neurochirurga1-2
- zwłaszcza w zapaleniu błędnika będącego konsekwencją/powikłaniem zapalenia ucha środkowego lub zapalenia wyrostka sutkowatego
- Paracenteza z nacięciem błony bębenkowej w przypadku
wypełnionegoropnegopłynemwysięku ucha środkowego - Mastoidektomia
zwpowoduprzypadku zapalenia wyrostka sutkowatego zerozjosteoliząkości
Inne terapie
- Fizjoterapia
- Strategie radzenia sobie z chorobą
- Środki rehabilitacji przedsionkowej9
- Zastosowanie implantu ślimakowego w przypadku trwałej utraty słuchu
Przebieg, powikłania i rokowanie
Przebieg
- Zazwyczaj szybkie wystąpienie objawów
- W większości przypadków spontaniczna poprawa w ciągu dni lub tygodni1-2
Powikłania
- Trwały ubytek słuchu
z głuchotą2 - Rozprzestrzenianie się infekcji, zwłaszcza o
genezieetiologii bakteryjnej1-2 perprzezcontinuitatemciągłość, np. zapalenie wyrostka sutkowatego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowychhematogennykrwiopochodny rozsiew aż do sepsyTworzenietworzenie się ropnia- Kostniejące zapalenie błędnika (labyrinthitis ossificans)2
- roces kostnienia ślimaka z upośledzeniem funkcji
- związane z zapaleniem, urazem i innymi patologiami
- ryzyko zwłaszcza w przypadku ropnego zapalenia błędnika
Rokowanie
- Ogólnie dobre rokowanie1-3,7
- w większości przypadków całkowita restytucja funkcji przedsionkowej i słuchowej
- Zaburzenia równowagi i zawroty głowy mogą trwać tygodniami.
- Wyższy odsetek powikłań w przypadku bakteryjnego (ropnego) niż toksycznego (surowiczego) zapalenia błędnika2
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Ilustracje

Ucho, przegląd

Ślimak i przedsionek
Źródła
Piśmiennictwo
- Szmuilowicz J, Young R. Infections of the Ear. Emerg Med Clin North Am. 2019 Feb;37(1):1-9. doi: 10.1016/j.emc.2018.09.001. Review. PubMed PMID: 30454772 www.ncbi.nlm.nih.gov
- Pasha R, Golub J. Otolaryngology-Head and Neck Surgery: Clinical Reference Guide, 5th Edition. : Plural Publishing, 2017. www.pluralpublishing.com
- Wu JF, Jin Z, Yang JM, Liu YH, Duan ML. Extracranial and intracranial complications of otitis media: 22-year clinical experience and analysis. Acta Otolaryngol. 2012 Mar. 132 (3):261-5. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Broughton SS, Meyerhoff WE, Cohen SB. Immune-mediated inner ear disease: 10-year experience. Semin Arthritis Rheum. Oct 2004;34(2):544-8. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Maire R, van Melle G. Diagnostic value of vestibulo-ocular reflex parameters in the detection and characterization of labyrinthine lesions. Otol Neurotol. Jun 2006;27(4):535-41. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Peng R, Chow D, De Seta D, Lalwani AK. Intensity of gadolinium enhancement on MRI is useful in differentiation of intracochlear inflammation from tumor. Otol Neurotol. 2014; 35:905-10. PMID: 24797564 PubMed
- Strupp M, Zingler VC, Arbusow V, Niklas D, Maag KP, Dieterich M, et al. Methylprednisolone, valacyclovir, or the combination for vestibular neuritis. N Engl J Med. Jul 22 2004;351(4):354-61. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Fishman JM, Burgess C, Waddell A. Corticosteroids for the treatment of idiopathic acute vestibular dysfunction (vestibular neuritis). Cochrane Database Syst Rev. 2011 May 11;(5):CD008607. doi: 10.1002/14651858.CD008607.pub2. Review. PubMed PMID: 21563170 www.ncbi.nlm.nih.gov
- Cohen HS, Kimball KT. Decreased ataxia and improved balance after vestibular rehabilitation. Otolaryngol Head Neck Surg. Apr 2004;130(4):418-25. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Autorzy
- Mateusz Szmidt, lekarz, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (recenzent)
- Sławomir Chlabicz, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (redaktor)
- Jonas Klaus, lekarz w trakcie specjalizacji z neurologii, Hamburg