Informacje ogólne
Definicja
- Porady medyczne dotyczące zapobiegania wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), czyli zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) lub zatorowości płucnej (ZP) podczas podróży lotniczych
Streszczenie
- Długotrwałe podróże lotnicze nieznacznie zwiększają ryzyko wystąpienia ŻChZZ (ZŻG/ZP).1
- Wszystkim podróżującym można zalecić podstawowe działania profilaktyczne.
- U osób ze stwierdzanymi czynnikami ryzyka wystąpienia ŻChZZ ryzyko to jest większe- sugeruje się aby w tym wypadku włączyć aktywną profilaktykę przeciwzakrzepową (pończochy uciskowe lub profilaktyczną dawkę heparyn drobnocząsteczkowych (HDCz, z ang. LMWH — low molecular weight heparin).
- Nie ma wystarczających dowodów potwierdzajacych korzyści płynące z aktywnej profilaktyki przeciwzakrzepowej w zmniejszaniu zatorowości płucnej lub zgonów związanych z ZŻG.2
Epidemiologia
- Dostępnych jest niewiele danych dotyczących częstości występowania zdarzeń zakrzepowo-zatorowych podczas podróży lotniczych; ogólnie ryzyko zachorowania jest niewielkie.
- Według aktualnych danych ryzyko zakrzepicy wydaje się około 3 do 4 razy większe w przypadku podróży trwających ponad 4 godziny i wzrasta wraz z wydłużaniem czasu podróży.3-4
- Zakrzepica często przebiega bezobjawowo. W badaniu kohortowym obejmującym 8755 podróżnych stwierdzono bezwzględne ryzyko wystąpienia objawowej ZŻG/ZP wynoszące:
- 1 zdarzenie na 4656 lotów (czas trwania lotu powyżej 4 godzin) oraz
- 1 zdarzenie na 1264 lotów (czas trwania lotu ponad 16 godzin).5
- U pacjentów wysokiego ryzyka odbywających loty długodystansowe wskaźniki zapadalności na zakrzepicę żył głębokich były istotnie niższe przy zastosowaniu pończoch uciskowych lub profilaktycznej dawki heparyny drobnocząsteczkowej, w porównaniu do osób, w przypadku których taka profilaktyka nie byla włączona.
Etiologia i patogeneza
- Jako przyczyny częstego występowania zdarzeń zakrzepowo-zatorowych podczas podróży lotniczych wymienia się m.in: zastój krwi w żyłach kończyn dolnych, hipoksję hipobaryczną i odwodnienie.
- Zastój krwi w żyłach kończyn dolnych
- Wydaje się najważniejszym czynnikiem ryzyka.
- Długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej prowadzi do zmniejszenia funkcji pompy mięśniowej, dodatkowo naczynia krwionośne są uciśnięte.
- Istnieją przesłanki świadczące o tym, że pasażerowie siedzący przy oknie są bardziej narażeni na epizody zakrzepowo-zatorowe.8
- Hipoksja hipobaryczna
- Ciśnienie powietrza w kabinie samolotu jest nieco obniżone, odpowiada ciśnieniu powietrza mniej więcej na wysokości 2400 m n.p.m.
- Niektóre badania wykazały9, że może to prowadzić do aktywacji układu krzepnięcia.
- Odwodnienie
- Średnia wilgotność powietrza w samolotach jest niższa niż w zwykłych mieszkaniach.
- Odwodnienie prowadzi do zwiększenia lepkości krwi i zwiększenia teoretycznego ryzyka powstania zakrzepów krwi. Dyskusja jak istotny jest to czynnik ryzyka ciągle jeszcze jednak trwa.
Czynniki predysponujące
- Ryzyko wystąpienia ZŻG podczas podróży lotniczych jest ogólnie niskie; wzrasta u podróżnych, u których występują inne czynniki ryzyka.
- Według opublikowanych w 2018 r. zaleceń Amerykańskiego Towarzystwa Hematologicznego10-11 istotnie zwiększone ryzyko wystąpienia ŻChZZ występuje w przypadku osób:
- po niedawnej operacji;
- z wywiadami przebytej ŻChZZ;
- u kobiet po niedawnym porodzie;
- z czynną chorobą nowotworową;
- gdy występują ≥2 czynniki ryzyka, włączając kombinację powyższych z hormonalną terapią zastępczą, otyłością lub ciążą.
- Wytyczne S3 Stowarzyszenia Naukowych Towarzystw Medycznych w Niemczech (AWMF — Arbeitsgemeinschaft der Wissenschaftlichen Medizinischen Fachgesellschaften) Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (stan na 2015 rok) klasyfikuje poszczególne czynniki ryzyka według ich względnego znaczenia.
- duże: wcześniejsza ZŻG/ZP, trombofilia (niedobór antytrombiny, białka C, białka S, oporność na aktywne białko C [activated protein C — APC])
- średnie do dużego: choroba nowotworowa
- średnie: wiek >60 lat, dodatni wywiad rodzinny w kierunku choroby zakrzepowo-zatorowej, przewlekła niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego w wywiadzie, otyłość (BMI>30 kg/m²), unieruchomienie, trombofilia (heterozygotyczna mutacja czynnika V Leiden), polimorfizm protrombiny, w szczególności G20210A).
- małe: ciąża i okres połogu, bardzo wyrazista żylakowatość, zespół nerczycowy
- terapia hormonalna (w zależności od substancji — od małego do dużego)
- Kolejne odwracalne czynniki predysponujące są rozważane, w tym zakażenie SARS-CoV-2 (COVID-19)12
Diagnostyka
- Szczegółowe postępowanie opisano w artykułach Zakrzepica żył głębokich oraz Zatorowość płucna.
Wskazania do skierowania do hospitalizacji
- W przypadku podejrzenia zatorowości płucnej
Działania profilaktyczne
Cele
- Zapobieganie rozwojowi zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej podczas podróży lotniczych.
Ogólne informacje na temat profilaktyki
- Wszystkim podróżującym można doradzić podjęcie ogólnych działań z zakresu profilaktyki. Jeśli nie występują inne czynniki ryzyka wdrażanie aktywnej profilaktyki przeciwzakrzepowej nie jest zalecane.
- Oprócz podstawowych środków przy podwyższonym ryzyku zakrzepicy sugeruje się wykorzystanie pończoch uciskowych obejmujących łydkę i/lub podanie profilaktycznej dawki HDCz (heparyny drobno-cząsteczkowej).
Zalecenia dla pacjentów
Działania podstawowe
- Wszystkim podróżującym można polecać następujące działania:
- proste ćwiczenia aktywujące „pompę mięśniową”, jak np. naprzemienne unoszenie pięt i palców stóp
- unikanie krzyżowania nóg
- wstawanie w regularnych odstępach czasu, chodzenie pomiędzy rzędami siedzeń
- niezakładanie obcisłej odzieży
- odpowiednie spożycie wody, ograniczenie ilości kawy i alkoholu ze względu na ich działanie moczopędne
Pończochy uciskowe
- Podróżnym, u których występują inne czynniki ryzyka (patrz punkt Czynniki predysponujące), można zalecić noszenie pończoch uciskowych o długości obejmującej łydkę, o ile nie ma ku temu przeciwwskazań.
- W przeglądzie Cochrane stwierdzono, że noszenie pończoch uciskowych zmniejsza częstość występowania bezobjawowej ZŻG (wysoka jakość danych).2
Profilaktyka farmakologiczna
- W przypadku dużego ryzyka indywidualnego należy rozważyć dodatkową profilaktykę farmakologiczną (patrz punkt Czynniki predysponujące).
- Według opublikowanego w 2008 r. międzynarodowego konsensusu ekspertów13 należą do nich następujące czynniki ryzyka:
- ZŻG/PE w wywiadzie;
- choroba nowotworowa lub inna poważna choroba podstawowa;
- unieruchomienie (np. opatrunek gipsowy);
- niedawno przebyta poważna operacja.
- Zaleca się podskórne podawanie heparyny drobnocząsteczkowej.14
- na przykład enoksaparyna 40 mg lub dalteparyna 5000 j.m. - 1 dawka s.c. 2–3 godziny przed lotem.
- Bezkrytyczne stosowanie LMWH nie może być zalecane ze względu na potencjalne działania niepożądane.
- Należy przestrzegać przeciwwskazań do terapii LMWH.
- LMWH nie są formalnie zarejestrowane do profilaktycznego podawania w przypadku lotów długodystansowych; jest to zastosowanie pozarejestracyjne („off label”).
- Dotychczas nie przeprowadzono randomizowanych badań kontrolowanych (randomized controlled trial — RCT) dotyczących stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych nowej generacji (novel oral anticoagulant — NOAC) w tym wskazaniu.15-16
Rokowanie
- Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko choroby zakrzepowo-zatorowej związane z podróżami lotniczymi jest bardzo małe.
- Ryzyko wzrasta wraz z czasem trwania podróży.
- Ryzyko jest największe u osób, u których w przeszłości już wystąpiła zakrzepica lub zatorowość płucna, oraz u osób, u których występuje zwiększone ryzyko ŻChZZ z powodu współwystępowania innych schorzeń.
Dalsze postępowanie
- Jeśli po długim locie pojawi się obrzęk w dolnej części nogi, istnieje podejrzenie zakrzepicy.
- Nagły kaszel i duszność podczas lub krótko po długim locie nasuwa podejrzenie zatorowości płucnej.
Informacje dla pacjentów
O czym należy informować pacjentów?
- O ogólnie bardzo małym ryzyku wystąpienia ZŻG/ZP podczas podróży lotniczych
- Udzielić porad dotyczących profilaktyki biernej - przyjmowania płynów, aktywności i ruchu
- O specjalnym postępowaniu w przypadku osób ze zwiększonym ryzykiem zakrzepowo-zatorowym
Informacje dla pacjentów w Deximed
Źródła
Piśmiennictwo
- WHO Research Into Global Hazards of Travel (WRI GHT) Project – final report 2007 www.who.int
- Clarke MJ, Broderick C, Hopewell S, Juszczak E, Eisinga A. Compression stockings for preventing deep vein thrombosis in airline passengers. Cochrane Database of Systematic Reviews 2021, Issue 4. Art. No.: CD004002. www.cochranelibrary.com
- Johnston RV, Hudson MF. Travelers' thrombosis. Aviation, Space and Environmental Medicine 2014. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Chandra, D., Parisini, E., & Mozaffarian, D. (2009). Meta-analysis: travel and risk for venous thromboembolism. Annals of internal medicine, 151(3), 180–190. https://doi.org/10.7326/0003-4819-151-3-200908040-00129 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Kuipers S, Cannegieter SC, Middeldorp S et al. The absolute risk of venous thrombosis after air travel: a cohort study of 8.755 employees of international organisations. PLoS Med 2007; 4: e290. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Belcaro G, Cesarone MR, Nicolaides AN, et al.: Prevention of venous thrombosis with elastic stockings during long-haul flights: the LONFLIT 5 JAP study. Clin Appl Thromb Hemost 2003; 9: 197–201. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Cesarone MR, Belcaro G, Nicolaides AN, et al.: Venous thrombosis from air travel: the LONFLIT3 study: prevention with aspirin vs low-molecular-weight heparin (LMWH) in high-risk subjects: a randomized trial. Angiology 2002; 53: 1–6. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Schreijer AJ, Cannegieter SC. The effect of flight-related behaviour on the risk of venous thrombosis after air travel. Br J Haematol 2009; 144: 425-429. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Schreijer AJ, Cannegieter SC Meijers JC et al. Activation of coagulation system during air travel: a crossover study. Lancet 2006; 367: 832-8. PubMed
- https://ashpublications.org/ashclinicalnews/news/4382/Planes-Trains-and-VTEs ashpublications.org
- Schünemann HJ, Cushman M, Burnett AE, et al. American Society of Hematology 2018 guidelines for management of venous thromboembolism: prophylaxis for hospitalized and nonhospitalized medical patients [published correction appears in Blood Adv. 2023 May 9;7(9):1671]. Blood Adv. 2018;2(22):3198-3225. doi:10.1182/bloodadvances.2018022954 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Krasiński Z, Chou A, Stępak H. COVID-19, long flights, and deep vein thrombosis: What we know so far. Cardiol J. 2021;28(6):941-953. doi:10.5603/CJ.a2021.0086 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Schobersberger W, Toff WD, Eklöf B et al. Traveller's thrombosis: International consensus statement. VASA 2008; 37: 311-317. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Kahn SR, Lim W, Dunn AS, et al. Prevention of VTE in nonsurgical patients: Antithrombotic Therapy and Prevention of Thrombosis, 9th ed: American College of Chest Physicians Evidence-Based Clinical Practice Guidelines. Chest. 2012;141(2 Suppl):e195S-e226S. doi:10.1378/chest.11-2296 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Wendt S, Beier D, Paquet D, Trawinski H, Fuchs A, Lübbert C. Medical advice for travelers. Dtsch Arztebl Int 2021; 118: 349–56. www.aerzteblatt.de
- Chamnanchanunt S, Rojnuckarin P. Direct Oral Anticoagulants and Travel-related Venous Thromboembolism. Open Med (Wars) 2018 Nov 27;13:575-582. www.ncbi.nlm.nih.gov
Autorzy
Martyna Zaleska, lekarza, w trakcie specjalizacji z kardiologii