Informacje ogólne
Definicja
- Norowirusowe zapalenie żołądka i jelit to choroba biegunkowa spowodowana zakażeniem norowirusami (rodzina Caliciviridae).
- Przenoszenie drogą fekalno-oralną i drogą kropelkową, występowanie ma często charakter epidemiczny.
Epidemiologia
- Chorobowość/zachorowalność
- Norowirusy są najczęstszą na świecie przyczyną ognisk niebakteryjnych zapaleń żołądka i jelit.1
. - Wywołują wysoki odsetek przypadków niebakteryjnego zapalenia żołądka i jelit u dzieci (ok. 30%) i u dorosłych (do 50%).
- Uważane są za drugi po zakażeniach rotawirusowych czynnik etiologiczny zakażeń pokarmowych u dzieci.2
- Większe ogniska występują zwykle w szpitalach, domach opieki i placówkach opieki nad dziećmi.
- W Polsce w 2022 roku liczba zachorowań wyniosła 5929, a zapadalność 15,7 na 100 000.3
- Wiek
- Choroba występuje we wszystkich grupach wiekowych.
- Największa zachorowalność występuje u dzieci do 2. roku życia, a następnie w grupie wiekowej powyżej 79 lat.
- Sezonowość
- Wirusowe zapalenie żołądka i jelit występuje głównie w miesiącach zimowych, ale epidemie obserwowano również wiosną i latem.
24.
Etiologia i patogeneza
- Norowirus
- Norowirusy są jednoniciowymi, pozbawionymi osłonki lipoproteinowej wirusami RNA o średnicy od 26 do 35 nm.
- Norowirus należy do rodziny kalciwirusów (Caliciviridae) i charakteryzuje się wyraźną zmiennością genomu.
- Zakaźność jest bardzo wysoka, minimalna dawka zakaźna wynosi prawdopodobnie ok. 10 do 100 cząstek wirusa.
- Wirus jest bardzo odporny na inaktywację przez zamrażanie, ogrzewanie do 60°C, ekspozycję na chlor, alkohol i detergenty. Po wysuszeniu może pozostać zakaźny przez ponad 3 tygodnie.
- Ognisko choroby
- Zakażenie może występować sporadycznie lub w postaci ognisk u osób mających bliski kontakt
.Ogniska mogą występować w szpitalach, domach opieki i placówkach opieki nad dziećmi. - Clostridioides (dawniej Clostridium difficile)
difficile - Lokalne epidemie ustępują zwykle samoistnie w ciągu 1–2 tygodni.
- Przenoszenie wirusa
- Norowirusy są wysoce zakaźne i mogą być przenoszone z osoby na osobę, ale także przez skażoną żywność lub wodę.
Drogidrogi zakażeniaPopośrednie zakażenie kontaktowe: zakażenie wymazowe, w którym przeniesienie następuje drogą fekalno-oralną, na przykład w wyniku niewłaściwej higieny rąk podczas przygotowywania posiłków lub dotykania skażonych powierzchni.Zakazakażenie drogą kropelkową: zakażenie jest również możliwe poprzez wnikaniekropelkropli zawierających wirusa, pochodzących z wymiocin osób zakażonych,przezpoprzezustaaerozol powstały w trakcie wymiotów35.- Okres inkubacji wynosi ok. 6–50 godzin.
- Ryzyko zakażenia jest największe w ostrej fazie choroby, ale wirus jest wydalany jeszcze przez kilka dni, w rzadkich przypadkach nawet przez kilka miesięcy.
- Odporność
- Krótkotrwała odporność, która utrzymuje się tylko przez kilka miesięcy.
- Nawroty są częste ze względu na dużą liczbę szczepów patogenu.
46.
Czynniki predysponujące
- Przyjmuje się, że podatność na zakażenia jest przynajmniej częściowo uwarunkowana genetycznie.
ICD-10
- A08.1 Ostra gastroenteropatia wywołana przez wirus Norwalk
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Typowy obraz kliniczny
- Stwierdzenie norowirusa w próbkach kału i wymiocinach - badania dostępne w szpitalnych oddziałach ratunkowych i oddziałach szpitalnych.
Diagnostyka różnicowa
- Inne przyczyny biegunki, zwłaszcza inne zakażenia wirusowe lub bakteryjne
Wywiad lekarski
- Typowe objawy to wodnista biegunka (87%), gwałtowne wymioty (74%), ból brzucha (51%), nudności charakteryzujące się ostrym początkiem
,gwałtowne wymioty, ból brzucha,(49%) nieznaczna gorączka (32%) iwodnistabiegunkaśluz w stolcu (19%).7 - Często podobne objawy u osób z bliskiego kontaktu.
PonadtoWieluwielupacjentówchorych wykazujezgłasza objawy grypopodobne, takie jak zmęczenie, ból głowy oraz bóle mięśni i stawów.- Okres inkubacji wynosi zwykle 6–50 godzin, ale może być krótszy. Objawy utrzymują się zwykle przez 24–48 godzin.
- Przebieg
zakażeniachoroby jest zwykle łagodny i zakażenie ustępuje samoistnie,. Do powikłań będących następstwem ciężkiego odwodnienia może dojść u osóbstarszychwlubwiekuospodeszłabionych oraz u osóbym, zosłabionymzaburzeniami układemadu odpornościowymciowego,obserwuje się jednak także przypadki ciężkiego przebieguwyniszczonych. - U noworodków
ostraprzebiegbiegunka z wymiotamichoroby możeniemiećwystępować,charakterczęstonietypowywystępuje jedynie rozdęty brzuch- bezostrejbiegunkibiegunkii wymiotów,przebiegpodpodobnypostaciądowzdęć brzucha, objawów sepsy,martwiczezaburzeńzapalenieoddychania, martwiczego zapalenia jeliti/lub bezdech/duszność. - Ryzyko zakażenia jest najwyższe w ostrej fazie choroby z wymiotami i biegunką, ale rozpoczyna się już na krótko przed wystąpieniem objawów i trwa przez kilka dni po ich wystąpieniu.
Badanie klinicznefizykalne
- Często brak gorączki lub tylko nieznaczna gorączka
- Nasilone szmery perystaltyczne
- Możliwe widoczne oznaki odwodnienia
Zmzmęczenie, pragnienie, oliguria, ostra utrata masy ciała, suchość błon śluzowych,podkrążonezapadnięte oczy, zmniejszenie turgoru skóry, tachykardia i niskie ciśnienie tętnicze.- Objawy zagrożenia życia u dzieci to:
- ograniczona świadomość
- zimna spocona skóra, bardzo silnie podkrążone oczy lub zapadnięte ciemiączko
- suchość błon śluzowych i brak łez
zwiotczenieobniżenie napięcia mięśniowego- wydłużony nawrót kapilarny
>powyżej 3 sekund - tachypnoe/kwasica oddechowa
- bezmocz
- Prawidłowe wytwarzanie moczu wiarygodnie wskazuje na brak poważnego odwodnienia.
Badania uzupełniające
Obecnie dostępne są trzy różne metody wykrywaniaWykrywania norowirusów w kale - metody dostępne w diagnostyce szpitalnej:- amplifikacja wirusowych kwasów nukleinowych (RT-PCR)
- wykrywanie białek wirusa (
metodymetodaimmunoenzymatyczneimmunoenzymatyczna [EIAELISA]bazujące na zastosowaniu antygenu) - wykrywanie cząstek wirusa za pomocą mikroskopu elektronowego
Próbka kału do wykrywania wirusów metodą PCR (złoty standard)Próbki wysyłane są bez nośnika transportowego i w miarę możliwości w warunkach chłodniczych.Wirusy często można wykryć metodą PCR jeszcze kilka tygodni po wystąpieniu choroby.W większych ogniskach nie wszystkie osoby muszą być badane (wykrywanie w 5 przypadkach indeksowych).Należy dążyć do potwierdzenia obecności wirusa, gdy objawy są typowe, zwłaszcza jeżeli występują skupiska zapalenia żołądka i jelit w placówkach środowiskowych.Badania środowiskowe u osób bezobjawowych nie są wskazane.- Ewentualnie testy laboratoryjne w celu
sprawdzeniaoceny gospodarki wodno-elektrolitowej. Morfologia krwi z rozmazem często jest w normie, rzadko występuje dyskretna leukocytoza i/lub limfopenia.46.
Wskazania do skierowania do hospitalizacji
- W przypadku odwodnionych dzieci lub ciężko odwodnionych dorosłych należy w sposób liberalny podejmować decyzję o skierowaniu do szpitala.
TerapiaObowiązek zgłaszania do PSSE
- Biegunki o etiologii zakaźnej lub nieustalonej u dzieci poniżej 2 roku zycia podlegają obowiązkowi zgłoszenia do Sanepidu elektronicznie lub listownie (na drukach ZLK-1).
Leczenie
Cele terapiileczenia
- Zapobieganie odwodnieniu
- Zapobieganie rozprzestrzenianiu się zakażenia
Ogólne informacje o terapii leczeniu
SwoistaTerapiaterapia nieswoista jestdostniedostępna.1.- W większości przypadków leczenie nie jest konieczne, ponieważ choroba ma łagodny przebieg i ustępuje samoistnie. Należy racjonalnie uzupełniać płyny tracone z wymiotami i stolcem, aby nie doprowadzić do odwodnienia.
- W niektórych przypadkach może być jednak konieczne leczenie istniejącego odwodnienia lub zaburzeń gospodarki elektrolitowej. Terapią z wyboru jest doustne podawanie płynów, którą należy przedkładać nad nawadnianie dożylne.
59-610. - W leczeniu objawowym można zastosować leki przeciwwymiotne i przeciwbólowe.
NależyUunikaćdzieciśrodknie zaleca się stosowania preparatówhamującychhamujaychperystaltykęperystaltyke jelit. Leki przeciwbiegunkowe (loperamid) można zastosować u osób immunokompetentnych w wieku powyżej 18 lat z wodnista biegunką bez gorączki lub z niewielka goraczką (leki są przeciwwskazane w przypadku biegunki krwistej lub wysokiej gorączki)46.
Zalecenia dla pacjentów
- Zalecane jest przyjmowanie
dużejoptymalnej ilości płynów. - Unikać napojów gazowanych słodzonych sacharozą.
- Mimo wymiotów należy kontynuować dietę odpowiednią dla wieku,
spożywającwmniejsze,postacialemniejszych porcji i częstszestszych posiłkików.59-10 - Do nawadniania dosustnego najlepiej nadają się płyny o specjalnym składzie - doustne płyny nawadniające, dostępne bez recepty.1011
- podawać co 4-6 godzin 50-100 ml roztworu elektrolitów na kg masy ciała
- Oprócz doustnych płynów nawadniających, można stosować także inne płyny.
- U dzieci od 2 do 10 lat
Zwizwiększyć spożycie płynów w postaci wody, herbaty, jogurtu, musu lub kompotu jabłkowego, mocno rozcieńczonego soku.Rozcieńczony,wodązupy(niegazowaną)lekkosok jabłkowy ma korzystniejsze działanie niż gotowe roztwory elektrolitówposolnej712.Unikać gazowanych napojów bezalkoholowych.- Jeżeli dziecko wymiotuje, płyny należy podawać
jednorazowoczęstotylkowniewielkieniewielkich (5 ml)ilości płynów, ale za to częściej. W przypadku biegunki i oznak odwodnienia można w aptece kupić dostępne bez recepty roztwory elektrolitów6.Podawać co 4–6 godzin 50–100 ml roztworu elektrolitów na kg masy ciałaporcjach.- Zalecenia dotyczące domowych roztworów elektrolitów łatwo błędnie zrozumieć. Nawet niewielkie błędy przy odmierzaniu mogą spowodować nieprawidłową osmolarność, a tym samym wydłużać lub nawet nasilać przebieg choroby.
610. - Jeśli gotowe roztwory elektrolitów nie są dostępne, lekarze mogą przekazać na piśmie prawidłowe proporcje do samodzielnego wykonania roztworu: do litra wody dodać ½ łyżeczki (2,5 ml) soli i 2 łyżki stoł
owejowe (30 ml) cukru. - Chore dzieci powinny być zbadane przez lekarza w następujących przypadkach:
- wiek
<12poniżejmiesięcy6 lat - odmowa picia
>trwająca powyżej 4hgodzin i utrzymujące się wymioty - ciężkie choroby
podstawowewspółistniejące letargnadmierna senność lub wysoka gorączka- krwista biegunka lub silny ból brzucha
Farmakoterapia
- U pacjentów z nasilonymi wymiotami można rozważyć zastosowanie leków przeciwwymiotnych (ondansetron).
- Leki przeciwbólowe w celu złagodzenia bólu głowy lub bólu kończyn
- Leki wspomagające, stosowane łącznie z doustnymi płynami nawadniajacymi
- Racekadotryl (dzieci powyżej 3 m.ż. i dorosli) - zmniejsza patologiczne, spowodowane biegunką wydzielanie wody i elektrolitów przez jelita, nie zmienia pasażu jelitowego ani motoryki jelit.
- Smektyn dwuoktanościenny - zmniejsza objętość stolca i skraca czas trwania biegunki.9
- Probiotyki
- U dzieci z ostrą biegunką infekcyjną leczenie laktobakteriami może skrócić przebieg choroby i zmniejszyć liczbę wypróżnień.
Dane są sprzeczne89.- Przy immunosupresji z możliwym zaburzeniem bariery jelitowej probiotyki są raczej przeciwwskazane, aby uniknąć zakażeń ogólnoustrojowych.
Zapobieganie
- Najważniejsza jest właściwa higiena rąk z częstym ich myciem bieżącą wodą z mydłem.
- Dezynfekcja środkami na bazie alkoholu nie może zastąpić mycia rąk, ponieważ alkohol wykazuje ograniczone działanie
nawobecnorowirusynorowirusów. - Ścisłe przestrzeganie zasad higieny w sektorze spożywczym
- Obowiązek zgłaszania podejrzenia ogniska choroby
- Prace
adnad szczepionkądotychczasnie przyniosły dotychczas oczekiwanych efektówze względu na brak modeli zwierzęcych do badań.1.
Postępowanie w przypadku pojawienia się ognisk choroby
- W przypadku wystąpienia ognisk choroby w
środowiskowychochrony zdrowia, należy niezwłocznie podjąć odpowiednie działania. W przypadku uzasadnionego podejrzenia należy podjąć natychmiastowe działania,niezapobiegająceczekającszerzeniunasiępotwierdzenie laboratoryjnezakażenia. - Izolacja lub, jeśli to konieczne, grupowa izolacja osób dotkniętych chorobą w pomieszczeniu z oddzielną toaletą
- Rozszerzone środki higieny: noszenie rękawic, kitli ochronnych, w razie potrzeby
odpowiedniejodpowiedniaochronyochrona dróg oddechowych w celu uniknięcia zakażenia aerozolami, konsekwentna higiena rąk, dezynfekcja powierzchni w pobliżu pacjentów, toalet, umywalek,klamek,ipraniainnych wspólnie używanych powierzchni - Środki do dezynfekcji rąk i powierzchni powinny być oznakowane jako „Ograniczone działanie wirusobójcze PLUS” lub „Działanie wirusobójcze”.
- Dezynfekcja rąk przed opuszczeniem pomieszczenia izolacyjnego i po zdjęciu rękawiczek jednorazowych
. Ścisłe wyznaczanie wskazań przy przenoszeniu pacjentów w obrębie oddziałów szpitalnych.- W większych ogniskach wystarczy wykrycie patogenu u 5 osób zakażonych, u pozostałych zakażonych chorobę rozpoznaje się na podstawie typowych objawów
. - Aby uniknąć wystąpienia ogniska choroby, chory personel powinien być zwalniany do domu już przy łagodnych objawach żołądkowo-jelitowych i nie wracać do pracy
najwczewcześniej niż 48 godzin po zakończeniu fazy objawowej. - W przypadku ognisk choroby w żłobkach, dzieci z objawami zakażenia powinny wracać do placówki nie wcześniej niż po 48 godzinach od ustąpienia objawów.
- Osoby zawodowo związane z żywnością powinny wracać do pracy nie wcześniej niż po 48 godzinach od zakończenia fazy objawowej.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Przebieg
- Zwykle choroba ustępuje samoistnie w ciągu 4–6 dni.
Powikłania
odwodnienieOdwodnienie- Zaburzenia gospodarki elektrolitowej
- W rzadkich przypadkach zakażenie norowirusem może mieć przebieg śmiertelny. W 2020 roku spośród laboratoryjnie potwierdzonych przypadków zakażenia norowirusem zgłoszono 17 zgonów, za przyczynę których uznano tę chorobę. Śmiertelność potwierdzonego laboratoryjnie norowirusowego zapalenia żołądka i jelit wynosiła więc 0,06%.
Dalsze postępowanie
- Badania kontrolne nie są konieczne.
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Źródła
Wytyczne
- Guarino A. et al. European Society of Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition/European Society for Paediatric Infectious Diseases evidence-based guidelines for the management of acute gastroenteritis in children in Europe: executive summary. J Pediatr Gastroeneterol Nutr 2008;46:619-621
Piśmiennictwo
- Dolin R. Noroviruses - challenges to control. N Engl J Med 2007; 357: 1072-3. PubMed
- Goodgame R.: Norovirus gastroenteritis. Curr. Gastroenterol. Rep. 2006; 8: 401-408 link.springer.com
- Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – Państwowy Instytut Badawczy Zakład Epidemiologii Chorób Zakaźnych i Nadzoru Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce w 2022 roku, s.17 wwwold.pzh.gov.pl
- Lopman B, Vennema H, Kohli E, et al. Increase in viral gastroenteritis outbreaks in Europe and epidemic spread of new norovirus variant. Lancet 2004; 363: 682-8. PubMed
- Bonifait L, Charlebois R, Vimont A, et al. Detection and quantification of airborne norovirus during outbreaks in healthcare facilities. Clin Infect Dis 2015. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Khan ZZ. Norovirus. Medscape. Stand Oktober 2015. emedicine.medscape.com
- Kalicki B. et al. Zakażenia żołądkowo-jelitowe o etiologii norowirusowej. Pediatr Med Rodz.2010;6(4):283-286 pimr.pl
- Daniel P. et al. Biegunka. Interna Mały podręcznik 2023 (dostęp 03.11.2023) www.mp.pl
- Guarino A
, Albano F, Ashkenazi. et. al. European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology, and Nutrition/European Society for Paediatric Infectious Diseases evidence-based guidelines for the management of acute gastroenteritis in children in Europe: executive summary. J Pediatr Gastroenterol Nutr 2008; 46: 619-621.PubMedpubmed.ncbi.nlm.nih.gov - King CK, Glass R, Bresee JS, et al. Managing acute gastroenteritis among children: oral rehydration, maintenance, and nutritional therapy. MMWR Recomm Rep 2003; 52: 1-16. PubMed
- Mach T. et al. Ostra biegunka infekcyjna. Interna Mały podręcznik 2023 (dostęp 03.11.2023) www.mp.pl
- Freedman SB, Willan AR, Boutis K. Effect of Dilute Apple Juice and Preferred Fluids vs Electrolyte Maintenance Solution on Treatment Failure Among Children With Mild Gastroenteritis. A Randomized Clinical Trial. JAMA. 2016;315(18):1966-1974. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Van Niel CW, Feudtner C, Garrison MM, et al. Lactobacillus therapy for acute infectious diarrhoea in children:a meta-analysis. Pediatrics 2002; 109: 678-84.PubMed
Autorzy
- Dorota Bielska, Dr n. med., specjalista pediatrii, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (recenzent)
- Sławomir Chlabicz, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (redaktor)
- Linda Mandel, lekarz
medycyny,lekarkapodstawowapodstawowejopiekaopieki zdrowotnejzdrowotna, Eggenstein