Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

Streszczenie

  • Definicja: zmiany Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego.
  • Częstość występowania: oko Około 15–20% osób powyżej 60. roku życia w zachodnich krajach uprzemysłowionych cierpi nama chorobę zwyrodnieniową stawów.
  • Objawy: stopniowo Stopniowo narastający ból w  pachwinie/biodrze, częściowo promieniujący do kolana. Ból rozruchowy, poranneporanna zesztywnieniesztywność, stopniowo pojawiający się ból w  spoczynku i  w  nocy.
  • WynikiBadanie badaniafizykalne: b Ból i  ograniczona ruchomość, głównie przy rotacji do wewnątrz i  zgięciu.
  • Diagnostyka: prześwietlenie Zdjęcie rentgenowskie.
  • Leczenie: g Głównie zachowawcze z  terapią ruchową i  przeciwbólową; w  razie potrzeby zaleca się endoprotezęendoproteza stawu biodrowego.

Informacje ogólne

Definicja

  • Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego
  • Synonimy: artroza stawu biodrowego, zwyrodnienie stawu biodrowego, koksartroza
  • Choroba zwyrodnieniowa stawów to zbiorcze określenie głównie niezapalnych, postępujących chorób stawów. UszkodzenieDo uszkodzeń chrząstki następujedochodzi w wynikuna skutek zużycia sprawiającego, żektóre zachodząpowoduje również procesy przebudowy w  sąsiednich tkankach i  kościach.
  • Efektem jest ból stawu biodrowego i  ograniczenia funkcjonalne aż do całkowitej niewydolności stawu.1.
  • Rozróżnia się pierwotną (idiopatyczną) i  wtórną artrozę stawu biodrowego.

Częstość występowania

  • BiodroStaw należybiodrowy dojest jednym z najczęściej dotkniętych chorobą zwyrodnieniową stawów (oprócz stawu kolanowego).
  • W zachodnich krajach uprzemysłowionych na chorobę zwyrodnieniową stawów cierpi około 15–20% osób w  wieku powyżej 60 lat.
  • W niemieckim badaniuRoczny współczynnik chorobowozachorowalności dlana artrozyartrozę odu osób po 65. roku życia w skali rocznej określono nawynosi 48% dla kobiet i 31% dla mężczyzn.
  • Szacuje się, że w Polsce na chorobę zwyrodnieniową stawów choruje 2 mln osób.2

Etiologia i  patogeneza

  • Zmiany artretycznezwyrodnieniowe wynikają z  długotrwałego zużywania się warstwy chrząstki na powierzchniach stawowych.
  • We wczesnym stadium zwiększona jestwzrasta indukowana przez chondrocyty synteza macierzy pozakomórkowej i  hiperproliferacja chondrocytów.
  • Późniejsze wytwarzanie czynników katabolicznych prowadzi do dalszego uszkodzenia chrząstki.
  • W  zaawansowanym stadium dochodzi do apoptozy komórek chrząstki i  jej degeneracji chrząstki, co prowadzi do bolesnego ocierania się kościpowierzchni stawowych o  siebie i  utraty funkcji stawu.23.
  • U  mężczyzn podnoszenie i  przenoszenie ciężkich ładunków lub ciężka praca fizyczna przez długi okres mogą prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego.

Czynniki predysponujące

  • Predyspozycje genetyczne
  • Wiek
  • Nadwaga34
  • NiewspóNieprawidłosiowośćowe ustawienie powierzchni stawowych w  wyniku złamania, choroby Perthesa lub epifizjolizy
  • Choroby reumatologiczne: reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
  • septyczneSeptyczne (bakteryjne) zapalenie stawów
  • jaJałowa martwica (głowy kości udowej)
  • NiewspóNieprawidłosiowośćowe ustawienie w  wieku dziecięcym i  nastoletnim: dysplazja stawu biodrowego
  • Choroby metaboliczne: chondrokalcynoza
  • hemofiliaHemofilia z  krwawieniem do stawu
  • Długotrwałe stanie, podnoszenie ciężarów lub noszenie45
  • Sporty obciążające (bieganie na poziomie profesjonalnym)56

ICPC-2

  • L89 Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

ICD-10

  • M16 Koksartroza [choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych]
    • M16.0  Pierwotna, obustronna koksartroza
    • M16.1  Inne pierwotne koksartrozy
    • M16.2  Obustronna koksartroza będąca wynikiem dysplazji
    • M16.3  Inne dysplastyczne koksartrozy
    • M16.4  Obustronna pourazowa koksartroza
    • M16.5  Inne pourazowe koksartrozy
    • M16.6  Inna wtórna obustronna koksartroza
    • M16.7  Inna wtórna koksartroza
    • M16.9  Nieokreślona koksartroza

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • PrzeważnieW diagnozwiększości przypadków rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych można postawić z wystarczającym wysokim prawdopodobieństwem na podstawie wywiadu oraz obrazubadania klinicznegofizykalnego i  radiologicznego.
  • DiagnozęRozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawów stawia się klinicznie na podstawie specjalnegotypowego wywiadu (ból stawu biodrowego, poranneporanna zesztywnienie <60 min) oraz specyficznego badania fizykalnego (bolesna rotacja do wewnątrz i ograniczenie zgięcia)>sztywność).67.
  • W  celu potwierdzenia rozpoznania wykonywanewykonuje się jest badanie rentgenowskie.
    • Obraz kliniczny i  wynik zdjęciecia rentgenowskierentgenowskiego nie zawsze się zgadzajze sobą zgodne pod kątem stopnia nasilenia choroby zwyrodnieniowej stawów.
  • Kryteria diagnostyczne choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego wg American College of Rheumatology (ACR):
    1. ból stawu biodrowego i  rotacja do wewnątrz <15 stopni oraz ob (szybkość opadania erytrocytów) ≤45 mm h lub zgięcie ≤115 stopni – lub –>≤15i zgięcie stawu biodrowego ≤115o
    2. ból stawu biodrowego i  rotacja do wewnątrz <15 stopni oraz poranne zesztywnienie biodra ≤60 min i wiek>≤15o, wiek >50 lat oraz bolesna rotacja wewnętrzna – lub –
    3. ból i  występowanie 2 z  3 z  następujących objawów:
      • OB ≤20 mm/h
      • osteofity kości udowej lub panewki
      • zwężenie jamy stawowej

Diagnostyka różnicowa

  • Uszkodzenia kręgów lędźwiowych / rwa kulszowa
  • Zespół mięśnia gruszkowatego
  • Nowotwory pierwotne
  • Przerzuty do kości
  • Infekcje (bakteryjne i  wirusowe)
  • Chondromatoza
  • Złamanie szyjki kości udowej, złamania panewki, złamania bliższej części kości udowej
  • Dysplazja stawu biodrowego
  • Zerwanie obrąbka stawowego  
  • Martwica głowy kości udowej
  • Zapalne choroby reumatyczne stawów
  • Konflikt udowo-panewkowy
  • Choroby wewnątrz jamy brzusznej
  • PrzepuklinyPrzepuklina w pachwiniepachwinowa, przepuklina zasłonowa, udowa
  • Zapalenia kaletki maziowej wyrostka łokciowego 
  • Zajęcie stawu biodrowo-krzyżowego
  • Neurogenne zespoły pachwinowe
  • Zapalenie kości i  szpiku
  • Zespół trzaskającego biodra  
  • Tendinopatie przyczepu w  okolicy stawów
  • Angiopatie miednicy, pachwiny, przestrzeni zaotrzewnowej
  • Zespół ścięgna mięśni kulszowo-goleniowych

Wywiad lekarski

  • Ogólny wywiad lekarski pod kątem problemów z biodremze stawem biodrowym
    • Wywiadwywiad społeczny, zawodowy i  rodzinny
    • zaburzenia metaboliczne
    • przebyta choroba stawu biodrowego
    • inne choroby stawów
    • wcześniejsze urazy
    • poprzednie hospitalizacje i zabiegi chirurgiczne
    • nadmierne używanie nikotyny oraz nadużywanie alkoholu
    • obciążenie fizyczne (sportowe, zawodowe)
    • wywiad dotyczący przyjmowaniaprzyjmowanych leków
  • Specjalny wywiad w  przypadku zgłoszenia problemów z biodremze stawem biodrowym
    • ból w  okolicy bioder
    • ból spoczynkowy/nocny
    • poranneporanna zesztywnieniesztywność w biodrze stawie biodrowym trwająceca dłużej niż 30 min. i  krócej niż 60 min.
    • bolesna rotacja do wewnątrz  
    • ograniczenie ruchowe
    • maksymalny dystans chodzenia
    • ból innych stawów, w  tym ból pleców
    • wcześniejsze leczenie dotkniętego stawu
  • Charakterystyka bólu
    • stopniowo narastający ból w  pachwinie lub bocznej części uda, często promieniujący do kolana
    • ból rozruchowy, ustępujący po kilku krokach lub kilku minutach chodzenia, ale powracający po okresie wysiłku
    • W zaawansowanej chorobie ból pojawia się nawet w  trakcie spoczynku i  w  nocy.
  • Pogorszenie jakości życia
    • poranneporanna zesztywnieniesztywność trwająceca przez 30–60 min.
    • ograniczenie ruchuruchomości w  stawie biodrowym, zwłaszcza przy rotacji do wewnątrz i  zgięciucia, aż do przykurczu zgięciowego
    • W  zaawansowanych stadiach u  pacjentów pojawia się utykanie z  bólu, zmniejszenie dystansu chodzenia bez bólu, wymóg używania sprzętu ułatwiającego poruszanie się (użytkowanie po przeciwnej stronie).
  • Wywiad zawodowy, obciążenie fizyczne, sport
  • Istniejące wcześniej choroby stawów, dysplazja stawu biodrowego
  • Ocena poziomu cierpienia pacjentów w  oparciu o  badanie następujących objawów choroby zwyrodnieniowej stawów:
    • ból
    • ograniczenie funkcji i  czynności życia codziennego
    • ograniczenia jakości życia związanej ze zdrowiem

  Badanie przedmiotowe

  • Zawsze należy zbadać oba stawy biodrowe.
  • Ocena poziomu miednicy, długości nógkończyn dolnych, wzorca chodu
  • W  razie potrzeby Atrofiaocena atrofii mięśni bioder i  ud
  • Wykluczenie obrzęku, zaczerwienienia i  nadmiernego ucieplenia
  • Pogorszenie mobilności nawet we wcześniejszychwczesnych stadiach choroby
    • Dodatnidodatni objaw Drehmanna
      • Zgięcie pod kątem 90 stopni w  stawie biodrowym jest możliwe tylko w  odwiedzeniu i  rotacji na zewnątrz.
    • Bolesnabolesna i  ograniczona rotacja do wewnątrz
  • Określenie zakresu ruchu sąsiednich stawów
  • Badanie ukrwieniakrążenia, funkcji motorycznych i  wrażliwości kończyn dolnych
  • Ogólne badanie przedmiotowe w  przypadku problemów z biodremze stawem biodrowym powinno obejmować następujące punkty:
    • obserwacja (obrzęk, zaczerwienienie, nadmierne ucieplenie)
    • ocena przepływu krwi
    • orientacyjne badanie neurologiczne (czynność ruchowa, wrażliwośćczuciowa) kończyn dolnych
  • Specjalne badanie przedmiotowe w  przypadku problemów z biodremze stawem biodrowym powinno obejmować następujące punkty:
    • Wzorzecwzorzec chodu
    • wysokość miednicy i  długość nógkończyn dolnych
    • oś kończyn dolnych
    • troficznoobecność atrofii i  funkcja mięśni nógkończyn dolnych i  pośladków  
    • ból związanypodczas z uciskiemucisku pachwiny, opukiwaniemopukiwania krętarzowym i uciskowytarza
    • zakres ruchu dotkniw zajętegotym biodrastawie
    • zakres ruchu kontralateralnego biodrastawu
    • zakres ruchu sąsiednich stawów

Badania uzupełniające w  ramach podstawowej opieki zdrowotnej

Diagnostyka specjalistyczna

PrześwietlenieZdjęcie rentgenowskie

  • Badanie RTG wykonuje się w  przypadku utrzymujących się problemów ze stawem biodrowym, aby potwierdzić rozpoznanie i  ocenić rozległość zmian zwyrodnieniowych.
    • Obrazowanie głębokiego ustawieniaobrazowanie miednicy dokładniew projekcji przednio-tylnetylnej, jak również zdjęcie w  projekcji głęboko osiowej dotkniętego stawu biodrowego lub projekcji Lauensteina67
  • Zmiany radiologiczne nie zawsze korelują z zakresem nasileniem objawów ze strony stawu biodrowego i  objawami klinicznymi.
  • RadiologicznyRadiologicznie stopień nasilenianasilenie choroby zwyrodnieniowej stawów dzieli się według skali Kellgrena i  Lawrence'a na cztery stopnie zaawansowania:
    • Stopiestopień 1: możliwe zwężenie jamy stawowej, możliwe osteofity
    • Stopiestopień 2: możliwe zwężenie jamy stawowej, możliwe osteofity, minimalna sklerotyzacja
    • Stopiestopień 3: znaczne zwężenie jamy stawowej, nieliczne osteofity, niewielka sklerotyzacja
    • Stopiestopień 4: znaczne zwężenie jamy stawowej, duże osteofity, sklerotyzacja, torbiele, wyraźna deformacja.

Badanie metodą tomografii komputerowej (TK) i  rezonansu magnetycznego (RM)

  • Badania te wskazane są tylko w  przypadku rozbieżności mipomiędzy wynikami klinicznymibadania fizykalnego i radiologicznymi radiologicznego67
  • Tkanki miękkie i  chrzęstne (np. obrąbek stawowy) można ocenić w oparciu o badaniebadaniu RM.
  • Dzięki TK można dokładniej ocenić struktury kostne.

Scyntygrafia

  • Zaleca się wykonanie w  przypadku podejrzenia stanu zapalnego lub guzuguza

USG

  • Badanie ultrasonograficzne pomaga wykryć wysięk dostawowy i  ocenić tkanki miękkie okołostawowe.
  • W  przypadku rozbieżności między badaniem przedmiotowym a  zdjęciem rentgenowskim lub w  przypadku niejednoznacznej diagnozy opartej na wywiadzie i  badaniu klinicznymfizykalnym oraz radiologicznym

Wstrzyknięcie środka znieczulającego miejscowo

  • Przed zaleceniem leczenia endoprotetycznego można wykonać infiltrację dostawową miejscowym środkiem znieczulającym pod kontrolą obrazową w  celu potwierdzenia przyczyny wewnątrzstawowej przyczyny bólu.

Lista kontrolna dotycząca skierowania

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego 

  • Cel skierowania
    • Diagnostyka? Implant protezy stawu biodrowego? Inne zabiegi chirurgiczne?
  • Wywiad lekarski
    • Czas trwania i  początek? Uraz? Przebieg i  rozwój? Uporczywe dolegliwości?
    • Stopień nasilenia bólu? Ból w  spoczynku? Ból w  nocy? Stopień ograniczenia sprawności?
    • Doświadczenie z  leczeniem zachowawczym?
    • Inne istotne schorzenia? Regularnie przyjmowane leki?
    • Zdolność do wykonywania ćwiczeń?
    • Skutki: Utratautrata sprawności wpływająca na jakość życia?
  • Badanie przedmiotowe
    • Bóle? Ograniczona ruchomość (rotacja do wewnątrz, zgięcie, przywodzenie itp.)? Przykurcze?
    • Skala Harrisa (HHS)?
  • Badania uzupełniające
    • PrześwietlenieZdjęcie rentgenowskie?

Leczenie

Cele leczenia

  • Łagodzenie bólu oraz zapobieganie utracie sprawności stawów
  • Poprawa jakości życia

Ogólne informacje o  leczeniu

  • Choroby zwyrodnieniowej stawów nie da się wyleczyć, ból jest spowodowany stanem zapalnym, osłabieniem i  niestabilnością mięśni; od tego należy rozpocząć leczenie.
  • Leczenie multimodalne
    • leczenie farmakologiczne
      • w  celu złagodzenia objawów
      • nie mabrak wpływu na przebieg choroby
    • budowa masy mięśniowej oraz aktywność fizyczna, kinezyterapia
    • zmniejszenie masy ciała w  przypadku nadwagi
    • Informacjeedukacja, udzielenie wyjaśnień i  porad dotyczących choroby,
  • W  przypadku niektórych deformacji przedzwyrodnieniowych możliwe jest wykonanie zabiegu operacyjnego (osteotomii, artroskopii) w  celu poprawy przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów i  opóźnienia wymiany stawu biodrowego.
  • Wskazania do endoprotezy całkowitej stawu biodrowego
    • Gdyw pacjenciprzypadku nadalutrzymujących bardzosię cierpiąsilnych dolegliwości bólowych pomimo minimalnieminimum 3-miesięcznego leczenia zachowawczego zgodnego z  wytycznymi.
  • UczestniczeniePacjent powinien uczestniczyć w  podejmowaniu decyzji w połączeniucznie z uzgodnieniem indywidualnych celów leczenia.78

  Leczenie zachowawcze

  • Unikanie przeciążenia stawów.
  • Kinezyterapia, która ma na celu złagodzenie bólu i  wzmocnienie mięśni, oraz eliminację deficytów mięśniowych poprzez fizjoterapię i  wprowadzenie do ćwiczeń.89.
  • Fizjoterapia: wykonywana w  celu poprawy sprawności stawów i  zmniejszenia bólu
    • Elektroterapia/terapia ultradźwiękami, masaż, okłady ciepłe i zimne, balneoterapia pomagają złagodzić objawy.
  • Fizjoterapia   
    • Kinezyterapiakinezyterapia
    • Ććwiczenia wzmacniające oraz ogólnelna wzmocnieniepoprawa wytrzymałosprawności fizycznej
    • Terapiauzupełniająco terapia manualna jako uzupełnienie
  • Używanie sprzętu ułatwiającego poruszanie się pod nadzorem fizjoterapeutycznym w  celu odbarczenia dotkniętego stawu
  • Akupunktura: jako uzupełnienie standardowego leczenia

Leczenie farmakologiczne

  • W  przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów zaleca się stosowanie NLPZ i  koksybów, jeśli inne środkimetody łagodzenia bólu i środki terapeutyczne są niewystarczające.
  • NLPZ i  koksyby należy stosować w  chorobie zwyrodnieniowej stawów w dawce najmniejszej skutecznej dawce i  przez jak najkrótszy czas.
  • Wszystkie doustne NLPZ i  koksyby mają podobne działanie przeciwbólowe i  przeciwzapalne, jednak różnią się potencjalnymi działaniami niepożądanymi ze strony przewodu pokarmowego, układu krążenia i  nerek.
  • W  przypadku przeciwwskazań lub nietolerancji NLPZ i  koksybów można krótkotrwale stosować metamizol jako środek przeciwbólowy.
  • Miejscowe NLPZ, np. diklofenak 1% żel
    • Podczas gdy Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne (American College of Rheumatology/Arthritis) zaleca miejscowe stosowanie NLPZ w  chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego, wytyczne Międzynarodowego Towarzystwa Badania Choroby Zwyrodnieniowej Stawów (Osteoarthritis Research Society International) zalecają je tylko w  przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.
  • W  okresach silnego bólu mogąmoże być konieczne zastosowanie ogólnoustrojowelnoustrojowych lekileków przeciwbólowelowych.
    • Mogą to być na przykład Na przykład paracetamol 500 mg do 3 x  razy na dobę910
      • Długotrwałe leczenie większymi dawkami niesie ze sobą ryzyko uszkodzenia wątroby.
    • Mogą to być na przykład Na przykład ibuprofen w tabletkach 600 mg 1 tabletka do 3 x razy na dobę przez określony czas
      • Aby uniknąć interakcji między lekami, należy przyjmować niskie dawki kwasu acetylosalicylowego i  ibuprofenu o  różnych porach (w  odstępie 2 godzin).
    • Mogą to być na przykład Na przykład naproksen w tabletkach 250 mg: 1–2 tabletki rano i  wieczorem przez określony czas
      • Spośród wszystkich NLPZ naproksen ma najniższy wskaźnik działań niepożądanych dlaze strony układu krążenia, ale częściej występują działania niepożądane ze strony układuprzewodu pokarmowego.
    • Mogą to być na przykład Na przykład diklofenak 2 x 50–75 mg/ 2 razy na dobę
      • zdarzenia sercowo-naczyniowe
    • Inhibitory COX-2
      • Działają porównywalnie z  tradycyjnymi NLPZ. Udowodniono, iż rzadko wywołują działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego.
  • Zdarzenia sercowo-naczyniowe są częstsze w  przypadku inhibitorów COX-2 i  diklofenaku, ale także ibuprofenu, dlatego substancje te nie powinny być stosowane dow długotrwałegoym leczenialeczeniu starszych pacjentów, zwłaszcza tychz towarzyszącymi chorobami układu krążenia w  wywiadzie.
  • OstroSzczególną ostrożność należy zachować również w  przypadku niewydolności nerek.
  • Pacjenci ze skłonnością do wrzodów żołądka i  wymagający długotrwałego leczenia NLPZ:
    • inhibitory COX-2 lub  
    • połączenie NLPZ z  inhibitorami pompy protonowej.
  • Opiaty
    • moMożliwe jest krótkotrwałe stosowanie słabych opioidów w  najmniejszej skutecznej dawce, gdy leki pierwszej linii zalecane przez WHO są nieskuteczne lub istnieją przeciwwskazania z innychdo powodówich stosowania.
  • Metamizol
    • moMożna stosować, gdy NLPZ nie są tolerowane lub są przeciwwskazane z  powodu wcześniejszychinnych chorób.
    • moMoże być również stosowany u  pacjentów z  niewydolnością nerek, dawka do 4 x 1000 mg/ 4 razy na dobę.
    • Dziadziałania niepożądane    
  • Siarczan glukozaminy i  siarczan chondroityny
    • metaanalizaMetaanaliza 10 badań z  udziałem łącznie 3803 pacjentów: ani glukozamina, chondroityna, anioraz skojarzenie tych środkleków nie wpływa na ból stawów ani rozmiar jamy stawowej w  porównaniu z placebo (Ia).1011.
    • glukozaminGlukozaminę można rozważyć u  pacjentów z  nietolerancją NLPZ.

Inne opcje leczenia

  • ZastrzykiDostawowe iniekcje kwasu hialuronowego
  • Dostawowe zastrzykiiniekcje z kortykosteroidglikokortykosteroidów
  • Brak wystarczających dowodów na skuteczność leczenia stawu biodrowego

Leczenie chirurgiczne

Zabiegi chirurgiczne oszczędzające staw biodrowy

  • Zabiegi artroskopowe lub otwarte
  • ZabiegiZabieg chirurgicznechirurgiczny oszczędzającecy stawystaw korygująkoryguje niewspónieprawidłosiowościowe ustawienie w  celu zmniejszenia naprężeń mechanicznych w stawie biodrowym.
  • Może to opóźnić postęp choroby zwyrodnieniowej stawówstawu i  złagodzić ból.
  • Dopuszczalne są:
    • osteotomie miednicy
    • osteotomie kości udowej lub połączenie obu
    • artroskopia w  przypadku konfliktu udowo-panewkowego z  usztywnieniem obrąbka stawu lub resekcją obrąbka
    • leczenie mające na celu naprawę chrząstki, m.in. w  ubytkach kostno-chrzęstnych głowy kości udowej
      • transfer kostno-chrzęstny
      • po wypełnieniu ubytku kostnego, np. za pomocą osadzonych tkanektkankibczastychbczastej lub cylindrów kostnych z  przedniego grzebienia biodrowego, komórkowa terapia chrząstki
      • Przeciwwskazaniaprzeciwwskazania: zawansowanazaawansowana koksartroza

implantImplant protetyczny

  • Tylko w przypadkach, gdy radiologicznie potwierdzono zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową stawów (stopień 3. lub 4. według skali Kellgrena i  Lawrence’a).
  • Tylko w przypadkach, gdy objawy utrzymują się utrzymują pomimo co najmniej 3-miesięcznego leczenia zachowawczego.
  • Wskazania należy ustalić wspólnie z  pacjentem, biorąc pod uwagę następujące czynniki:
    • stres psychologiczny
    • pogorszenie jakości życia
    • silny lub stały ból
    • znaczne ograniczenie ruchu
    • przykurcz zgięciowy
    • znaczne skrócenie dystansu chodzenia
    • ograniczenie codziennych czynności
    • powikłania po leczeniu farmakologicznym
    • niepowodzenie leczenia za pomocą środków zachowawczych
    • jakość życia związana ze zdrowiem
  • W  przypadku ostrych lub przewlekłych chorób współistniejących związanych ze zwiększonym ryzykiem zgonu, chirurg powinien wydapodjąć zaleceniedecyzję wykonaniao wykonaniu lub podać terminnie endoprotezy całkowitej stawu biodrowego po anestezjologicznej lub specjalistycznej ocenie ryzyka z  ewentualnym potwierdzeniem za pomocą dodatkowej konsultacji ortopedyczno-traumatologicznej.
  • Przy BMI ≥40 kg/m2, ze względu na znacznie zwiększone ryzyko powikłań, przeprowadza się krytyczną ocenę korzyści i  ryzyka wszczepienia endoprotezy całkowitej stawu biodrowego.
  • Omówienie wraz z  pacjentem zalet i  wad wczesnego lub późnego wskazania do endoprotezy całkowitej stawu biodrowego
    • Wczesnewczesne wskazanie: ewentualnie konieczność zmiany implantu w  ciągu życia
    • Ppóźne wskazanie: pod warunkiem znacznej utraty jakości życia z  utrzymywaniem się objawów w  leczeniu zachowawczym
  • Przedoperacyjnie: modyfikowalne czynniki ryzyka
    • zalecenie zaprzestania palenia co najmniej 1  miesiąc przed operacjązabiegiem operacyjnym
    • optymalizacja glikemii u  pacjentów z  cukrzycą: HbA1c – docelowy poziom poniżej 8%
    • przy wskaźniku BMI ≥30 kg/m2 zalecenie zmniejszenia masy ciała przed operacjązabiegiem operacyjnym
    • w  przypadku podejrzenia choroby psychicznepsychicznej, zalecana wcześniejsza konsultacja ze specjalistą
    • Jeśli występuje niedokrwistość, należy ustalic wyjaśnićprzyczynę i  leczyć przed operacjązabiegiem operacyjnym.
    • Należy wykluczyć infekcję.
  • Przeciwwskazania
    •   aktywna infekcja (bezwzględne)
    • wskaźnik BMI ≥40 kg/m2 (względne)
    • ostre lub przewlekłe choroby współistniejące ze zwiększonym ryzykiem zgonu (względne)

Rehabilitacja

  • Po operacjizabiegu operacyjnym program rehabilitacji (trening chodu, trening wspierający budowodbudowę mięśni) powinien być kontynuowany przez kilka miesięcy – czas trwania zależy od indywidualnych potrzeb.
  • RNależy wyrównać różnicanicę długości nógkończyn powinna zostać wyrównanadolnych.
  • Rehabilitacja poprawiapowinna poprawić sprawność pacjenta.

Zapobieganie

  • Przedoperacyjna
    Przed zabiegiem operacyjnym 
    • Utrata masy ciała i  budowanie masy mięśniowej mają pozytywny wpływ na wynik.
  • Zaprzestanie palenia tytoniu zmniejsza częstość powikłań.

Przebieg, powikłania i  rokowanie

Przebieg

  • Choroba zwykle postępuje stopniowo, alejednak w  wielu przypadkach środkileczenie zachowawcze przynosząprzynosi długotrwały oczekiwany efekt przez długi czas.

Powikłania

  • przykurczPrzykurcz zgięcia stawu biodrowego
  • atrofiaAtrofia mięśni
  • brakBrak mobilności
  • Pooperacyjne
    • problemy z  gojeniem się ran
    • zakrzepica
    • Zatorowozatorowość płucna
    • krwawienia pooperacyjne
    • uszkodzenie nerwów
    • okołoprotezowa utrata kości
    • różnica w  długości nógkończyn
    • osyfikacja
    • poluzowanie protezy
    • Infekcjainfekcja
    • zwichnięcie

Rokowanie

  • W  wielu przypadkach środkileczenie zachowawcze dająprzynosi zadowalający efekt.
  • OperacjaZabieg operacyjny przynosi znaczną poprawę u  większości pacjentów.
  • Systematyczny przegląd badań, który obejmuje międzynarodowe dane od ponad 228  000 pacjentów po całkowitej endoprotezoplastyce, pokazuje, że u  58% osób dotkniętych chorobą proteza stawu biodrowego może wytrzymać nawet 25  lat.1112.

Dalsze postępowanie

  • Wizyty kontrolne w  zależności od potrzeb

Informacje dla pacjentów

O  czym należy poinformować pacjentów?

  • Szczegółowe informacje o  chorobie
  • Unikanie stania przez długi czas, podnoszenia i  przenoszenia ciężkich przedmiotów.
  • Leżenie na brzuchu lub boku z poduszkami poduszką między nogami wpływa korzystnie na ograniczenie lub uniknięcie przykurczów.
  • Stosowanie sprzętu ułatwiającego poruszanie się (kula/laska) po przeciwnej stronie do chorego biodra.
  • Aktywność fizyczna
    • Korzystny wpływ mają jazda na rowerze i  pływanie.
    • Metaanaliza wykazała, że ​​trening siłowy, często połączony z  ćwiczeniami w  wodzie, ma działanie przeciwbólowe.

Informacje dla pacjentów w  Deximed

Ilustracje

Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, RTG, stan ciężki
Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych: 1. zwężenie jamy stawowej, 2. osteofit, 3. torbiele podchrzęstne
Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych obustronna, umiarkowana i ciężkaChoroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych obustronna, umiarkowana i ciężka
Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych obustronna
Całkowita endoproteza stawu biodrowego, zdjęcie RTG
Całkowita endoproteza stawu biodrowego, zdjęcie RTG: wyciek cementu kostnego
Prawidłowe biodro, zdjęcie RTG
Prawidłowe biodro, zdjęcie rentgenowskie: 1. głowa kości udowej, 2. szyjka kości udowej, 3. krętarz większy, 4. krętarz mniejszy

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Dieppe PA, Lohmander LS. Pathogenesis and management of pain in osteoarthritis. Lancet 2005; 365: 965-73. PubMed
  2. Klimiuk PA, Kuryliszyn-Moskal A. Choroba zwyrodnieniowa stawów. W: Reumatologia. Wielka interna. Puszczewicz M (red.). Medical Tribune Polska, Warszawa 2010; 273-290.
  3. Xia B, Di Chen, Zhang J, Hu S, Jin H, Tong P. Osteoarthritis pathogenesis: a review of molecular mechanisms. Calcif Tissue Int. 2014 Dec;95(6):495-505.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25311420/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25311420/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  4. Gandhi R, et al. BMI independently predicts younger age at hip and knee replacement. Obesity (Silver Spring), 2010. 18(12): p. 2362-6.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20379147/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20379147/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Bergmann A, Bolm-Audorff U, Krone D, Seidler A, Liebers F, Haerting J, Freiberg A, Unverzagt S: Occupational strain as a risk for hip osteoarthritis—a systematic review of risk assessment. Dtsch Arztebl Int 2017; 114: 581–8.  https://www.aerzteblatt.de/archiv/193147/Hueftgelenksarthrose-Koerperliche-Belastung-im-Beruf-als-Risiko" href="https://www.aerzteblatt.de/archiv/193147/Hueftgelenksarthrose-Koerperliche-Belastung-im-Beruf-als-Risiko" target="_blank">www.aerzteblatt.de
  6. Lievense AM, Bierma-Zeinstra SA, Verhagen AP, Bernsen RM, Verhaar JAS, Koes BW. Influence of sporting activities on the development of osteoarthritis of the hip: a systematic review. Arthritis Rheum 2003; 49: 228-36.  http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/art.11012/full" href="http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/art.11012/full" target="_blank">onlinelibrary.wiley.com
  7. Sakellariou G, Conaghan PG, Zhang W, et al. EULAR recommendations for the use of imaging in the clinical management of peripheral joint osteoarthritis. Ann Rheum Dis. 2017;76(9):1484-94.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28389554/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28389554/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Hunter DJ, Bierma-Zeinstra S. Osteoarthritis. Lancet. 2019 Apr 27;393(10182):1745-1759.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31034380/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31034380/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  9. Fransen M, et al. Exercise for osteoarthritis of the hip. Cochrane Database Syst Rev, 2014 Apr 22;(4): CD007912.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24756895/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24756895/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  10. Machado GC, Maher CG, Ferreira PH, et al. Efficacy and safety of paracetamol for spinal pain and osteoarthritis: systematic review and meta-analysis of randomised placebo controlled trials. BMJ 2015; 350: h1225. doi:10.1136/bmj.h1225 DOI
  11. Wandel S, Jüni P, Tendal B, et al. Effects of glucosamine, chondroitin, or placebo in patients with osteoarthritis of hip or knee: network meta-analysis. BMJ 2010; 341: c4675. BMJ (DOI)
  12. Evans JT, Evans JP, Walker RW, et al. How long does a hip replacement last? A systematic review and meta-analysis of case series and national registry reports with more than 15 years of follow-up. Lancet 2019; 393: 647-654.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30782340/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30782340/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  13. Kolasinski SL, Neogi T, Hochberg MC, Oatis C, Guyatt G, Block J, Callahan L, Copenhaver C, Dodge C, Felson D, Gellar K, Harvey WF, Hawker G, Herzig E, Kwoh CK, Nelson AE, Samuels J, Scanzello C, White D, Wise B, Altman RD, DiRenzo D, Fontanarosa J, Giradi G, Ishimori M, Misra D, Shah AA, Shmagel AK, Thoma LM, Turgunbaev M, Turner AS, Reston j; 2019 American College of Rheumatology/Arthritis Foundation Guideline for the Management of Osteoarthritis of the Hand, Hip, and Knee; Arthritis Care Res (Hoboken). 2020 Feb;72(2):149-162.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31908149/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31908149/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  14. Bannuru RR, Osani MC, Vaysbrot EE, Arden NK, Bennell K, Bierma-Zeinstra SMA, Kraus VB, Lohmander LS, Abbott JH, Bhandari M, Blanco FJ, Espinosa R, Haugen IK, Lin J, Mandl LA, Moilanen E, Nakamura N, Snyder-Mackler L, Trojian T, Underwood M, McAlindon TE; OARSI guidelines for the non-surgical management of knee, hip, and polyarticular osteoarthritis; Osteoarthritis Cartilage. 2019 Nov;27(11):1578-1589.  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31278997/" href="https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31278997/" target="_blank">pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  15. Uthman OA, van der Windt DA, Jordan JL, et al. Exercise for lower limb osteoarthritis: systematic review incorporating trial sequential and network meta-analysis. BMJ 2013; 347: f5555. BMJ (DOI)

Autorzy

  • FranziskaKatarzyna JordaKosiek, drDr n. med., specjalistkaspecjalista medycyny rodzinnej, Poradnia Lekarzy Rodzinnych w  Łodzi (recenzent)
  • Tomasz Tomasik, Dr hab. n. med., Prof. UJ, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
  • Franziska Jorda, Dr n. med., specjalista w dziedzinie chirurgii trzewnej, lekarka podstawowej opieki zdrowotnej, Kaufbeuren
M16; M160  Pierwotna,; M161  Inne; M162  Obustronna; M163  Inne; M164  Obustronna; M165  Inne; M166  Inna; M167  Inna; M169  Nieokreślona
hofteartrose; osteoartritis; artrose, hofte; hip harris score; hhs; Hofteleddsartrose
L89 Choroba
CoxarthroseZwyrodnienie stawu biodrowego; KoxarthroseKoksartroza; HüftgelenksarthroseArtroza stawu biodrowego; degenerativeZmiany Veränderungenzwyrodnieniowe derstawu Hüftebiodrowego; HüftendoprotheseEndoproteza stawu biodrowego; Arthrose;Uszkodzenie Knorpelschäden; Hip Osteoarthritischrząstki
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: zmiany Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego. Częstość występowania: oko Około 15–20% osób powyżej 60. roku życia w zachodnich krajach uprzemysłowionych cierpi nama chorobę zwyrodnieniową stawów.
Medibas Polska (staging)
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
/link/0c8ebbabffd341daa46c7a2bf805f882.aspx
/link/0c8ebbabffd341daa46c7a2bf805f882.aspx
choroba-zwyrodnieniowa-stawu-biodrowego
SiteDisease
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
K.Reinhardt@gesinform.de
Klive.Reinhardt@gesinformcom#dr.dedabrowska@wp.pl
pl
pl
pl